αν μπορούσα θα έβαζα 10 καρδούλες.
Καλά δεν τα σπάει (ο ανσελμος), αλλά γουστάρει σίγουρα…
Επανεκδόθηκε ο αγαπημένος μου δίσκος τους, σε τριπλό CD. Το πρώτο θα έχει τον δίσκο σε mix του Terry Date (δεν είχε κάνει αυτός την παραγωγή), ένα δείγμα μπορούμε να ακούσουμε εδώ (ψιλογαμάει ε):
…ένα δεύτερο εδώ:
…κι ένα τρίτο εδώ:
Το δεύτερο CD είναι η remastered έκδοση του κανονικού mix, το τρίτο έχει 5 b-sides και κομμάτια που ήταν σε soundtracks κλπ (Avoid The Light, Immortally Insane, Cat Scratch Fever, Hole in the Sky, Electric Funeral). Αλλάξανε και το εξώφυλλο, μου άρεσε πολύ το αρχικό αλλά και αυτό εδώ ωραίο είναι, ταιριάζει και με τον τίτλο.
Γενικώς δεν είμαι φίλος των επανεκδόσεων που πειράζουν την αρχική έκδοση όταν αυτή δε χρειάζεται πείραγμα, αλλά εδώ επειδή μιλάμε για Terry Date κι επειδή τα δείγματα μου ακούγονται πολύ καλά ακόμα κι από το youtube, θα δώσω μια ευκαιρία…!
Ήρθα να δηλώσω ότι άκουσα χτες από το spotify την επανέκδοση του Reinventing the Steel, με το mix από τον Terry Date. Η αγάπη μου για τους Pantera είναι σε επίπεδα Metallica για όσους με ξέρουν, δηλαδή τεραστίων διαστάσεων. Αυτό σίγουρα έχει να κάνει με το ότι μεγάλωσα με το Vulgar Display of Power, από πολύ τρυφερή ηλικία (δημοτικό), δώρο του θείου μου, ο οποίος είχε πάει τότε στο Metropolis λέγοντας στον υπεύθυνο ότι θέλει να του δώσει ένα CD “…το οποίο να μοιάζει με Metallica”.
Αν για τον Παντέλο ακριβώς από πάνω, είναι ο αγαπημένος του δίσκος από δαύτους, για εμένα ήταν ανέκαθεν ο λιγότερο αγαπημένος, χωρίς όμως να καταλαβαίνω απόλυτα τον λόγο, αφού τα τραγούδια του μου άρεσαν αρκετά - χωρίς όμως να πιάνουν τις κορυφές των προηγούμενων. Χτες λοιπόν, συνειδητοποίησα τι μου έφταιγε τόσα χρόνια και αυτό ήταν η παραγωγή. Η μίξη του Terry Date τον κάνει να ακούγεται άλλο δίσκο, είναι άλλο επίπεδο - 100 επίπεδα πάνω - δηλαδή επίπεδο Pantera. Χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει μέχρι χθες, για 'μένα τουλάχιστον ο Terry Date ήταν κάτι σαν το 5ο μέλος του συγκροτήματος.
Μου άρεσε τόσο πολύ, που αγόρασα τη νέα εκδοση - έχοντας ήδη φυσικά και το original από τότε. Τσεκάρετέ το οπωσδήποτε.
έτσι για την ιστορία, ξέρουμε γιατί δεν είχε κάνει τότε παραγωγή ο Terry Date ;
Γιατί την είχαν κάνει ο Vinnie Paul με τον Dimebag.
σε όλα έκαναν συμπαραγωγή . Κυρίως ο Vinnie.
Όχι ότι το θυμόμουν αλλά με ένα γρήγορο ψάξιμο , παραγωγή στο RTS είχε κάνει ο Winfield που έκανε παραγωγή και στο αλμπουμ των Damagaplan.
Έλεγα μήπως υπήρχε καμιά πληροφορία ότι έψαχναν κάτι διαφορετικό στον ήχο τους τότε ή ότι ο Date είχε άλλες υποχρεώσεις εκείνη την περίοδο , τέτοια πράγματα.
Άγνωστο το γιατί δεν την είχε κάνει ο Date.
Σχετικά με τον ήχο ενός album (και όχι με τη σύνθεση/ενορχήστρωση), όταν βλέπω co-produced από μέλος του συγκροτήματος - τουλάχιστον όταν έχει να κάνει με μεγάλους παραγωγούς - συνήθως το διαβάζω ως π.χ. “Produced by Terry Date - Co-Produced by ο πρηξαρχίδας της εκάστοτε μπάντας (σχεδόν πάντα ο drummer) που δε με αφήνει να κάνω τη δουλειά μου”
Αυτο το στερεοτυπο σου εχει δημιουργηθει εξ’ αιτιας καποιου συγκεκριμενου μουσικου;
Φοβερή σύμπτωση, πριν λίγες μέρες άκουγα ξανά τα κλασικά Pantera μετά από χρόνια. Το “Vulgar display of power”, ρε γαμώτο, ενώ ξεκινά και είναι best-of κάνει έντονη κοιλιά για 'μένα στο δεύτερο μισό (για να ξαναπάρει μπρος στο τέλος).
Αντίθετα, το “Cowboys from hell” το ακούω ακόμα με μεγάλη απόλαυση.
Στα δικά μου αυτιά το Cowboys From Hell δείχνει την ηλικία του πάρα πολύ, ενώ το Vulgar από την άλλη, όχι. Η χρονική απόσταση μεταξύ τους είναι 2 χρόνια και η ηχητική είναι 20. Τεράστιο βήμα εμπρός για τον ήχο τους το Vulgar. Μου αρέσει και το Cowboys εννοείται, αλλά καμία σχέση με το Vulgar.
Yeap, συμφωνώ σε όλα όσα λες. Απλά προτιμώ τα τραγούδια του περισσότερο.
Για μενα (και με βαση το replayability μετα απο τοσα πολλα χρονια που εχουν περασει):
- Far beyond
- Cowboys
- Vulgar
- Great southern
- Reinventing
Με μικρες ομως διαφορες μεταξυ τους σε ποιοτητα, τα θεωρω ολα απο πολυ δυνατους (4,5) μεχρι υπερτουμπανους δισκους (1,2,3).
Για 'μένα η όποια κατάταξη είναι ανεπιτυχής, αλλά θα το επιχειρήσω:
1 - Vulgar Display of Power (κυρίως για συναισθηματικούς λόγους, κατά τα άλλα τι να πούμε εδώ pt.1…)
1 - The Great Southern Trendkill (λόγω της σκοτεινής επιρροής στο ύφος της μουσικής που παίζω)
1 - Far Beyond Driven (τι να πούμε και εδώ pt.2… +ότι στο γυμνάσιο μου το είχε καβαντζώσει ο κολλητός και μετέπειτα drummer μας με όρο να μου το δώσει πίσω όταν θα ρίξω μια γκόμενα που γούσταρα τότε. Την έριξα, το πήρα πίσω)
2 - Cowboys from Hell (περί ντεμπούτων: τι να πούμε εδώ pt. 3, συμφωνώ περί ηλικίας με Παντελή)
3 - 101 Proof (απλά θεϊκό live + κομματάρες τα 2 bonus tracks)
4 - Reinventing the Steel (με την καινούρια παραγωγή ανέβηκε μια θέση, από το 5 στο 4 ).
Οι υπόλοιποι δίσκοι τους, αν και ποιοτικοί στο ύφος τους, τους έχουν αποκυρήξει και οι ίδιοι, οπότε δεν υπάρχει λόγος σχολιασμού τους.
Και γαμώ είναι
Μάλλον με χαλάει ο συνδυασμός παλιομοδίτικου ήχου και φωνητικών Anselmo . Στα επόμενα τον γουστάρω περισσότερο.
Και γαμώ είναι, ως μουσική μιας ακόμα heavy metal μπάντας.
Τα επόμενα όμως δεν ήταν μουσική μιας ακόμα μπάντας, ήταν η μουσική που στηρίχτηκε όλο το μοντέρνο metal. ΗΤΑΝ ΟΙ PANTERA .
Φουλ ηλίθιο όνομα εντωμεταξύ, αλλά οι μεγάλες μπάντες κάνουν ακόμα και τα ηλίθια ονόματα να ακούγονται γαμάτα.
Μόνο το power metal έχω ακούσει από την προ-CFH εποχή , που ήταν επίσης με Ανσελμο
Δισκάρα είναι με πολύ ενδιαφέρουσα ριφφολογια και παίξιμο από τον Dime για το είδος του . Που σαφώς αυτό το στυλ του , ακούγεται και στην γνωστή περίοδο τους
Μου κάνει εντύπωση που ο ήχος του Cowboys θεωρείται παλιομοδίτικος. Πάντα ήταν το αγαπημένο μου άλμπουμ από Pantera και από πλευράς ήχου και συνθέσεων. Vulgar και Far Beyond μου φαίνονταν 2-3 κλικ κάτω και σε ήχο και σε συνθέσεις. Νομίζω όλα τα άλμπουμ από εκεί και μετά τα έχω στο ίδιο επίπεδο με εξαίρεση το Reinventing που είναι σαφώς το πιο αδύναμο, αν και έχω να το ακούσω σχεδόν από τότε που βγήκε.
Γενικά όταν θέλω να ακούσω Pantera, είτε ξεθάβοντας κάποιο από τα cd είτε στο youtube, κατευθείαν στο Cowboys πηγαίνω χωρίς δεύτερη σκέψη.