Μπα, εγώ θεωρώ το One Second ως τον καλύτερο τους. 8)
Σόρρυ για το οφφ τόπικ.
Ενώ το να επιστρέφουν στο Icon και το Shades of God ενώ φανερά δεν τό χουν όπως τότε είναι καλό και το θέλουμε. Γιατί είναι metal λέμε!
Το να πάνε στις Symbol εποχές δεν έχει να κάνει με τον ήχο καθαυτό αλλά με ένα συγκρότημα που σε κάθε δίσκο του σου παρουσίαζε ένα διαφορετικό πρόσωπο χωρίς να χάνει σε χαρακτήρα. Από το Sisters of Mercy-meets-Metallica όργιο του Draconian, στο gothic αριστούργημα του One Second και από κει στο electro Host. Από το ψιλογλυκανάλατο αλλά όμορφα μελαγχολικό Believe In Nothing στο γεμάτο ποιοτικά hits Symbol. Μια 7ετία δίχως περιορισμούς.
Τον δίσκο τον άκουσα και τον βρήκα ακόμα πιο βαρετό πλην των 3 κομματιών που προανέφερα. Τεσπά, προφανώς είμαι μόνος μου οπότε μάλλον οι πολλοί έχουν το δίκιο. Βγήκε και δίσκος του μήνα στο Hammer οπότε ποιος το πιάνει…
@ chrisP
Άρα εσύ θες μια μπάντα που να πηγαίνει συνεχώς σε νέα χωράφια και να ψάχνεται. Μαζί σου. Αν και η επιστροφή στον ήχο που τους ανέδειξε δεν είναι και πράξη αφορισμού εις το όνομα της προοδευτικότητας.
Το καινουργιο δεν το έχω ακούσει όπως πρέπει και δεν εχω άποψη. Ελπίζω να μην ισχύει αυτό που λες περί βαρεμάρας.
Την 1η και την 3η παράγραφο τι τις ήθελες? Ωραία τα λες στη 2η…
Περι ορέξεως…αλλά δέχομαι αυτό που λέει ο chrisp όμως μην ξεχνάμε ότι και αυτοί μεγάλωσαν πια και τα έχουν παίξει σχεδόν όλα! Για μένα το να ακούω ένα κομμάτι σαν το Frailty που είναι ότι πιο γρήγορο έχουν κάνει αποτελεί έκπληξη και χαίρομαι που ακόμα καταφέρνουν να μου δημιουργούν αυτό το συναίσθημα. Και μην ξεχνάτε αυτό που είπα και πιο πάνω, κάθε 2 χρόνια νέα κυκλοφορία και συνεχίζουν να γράφουν κομματάρες! Καμία άλλη μπάντα είτε του επιπέδου τους είτε από τις μεγάλες δεν τα καταφέρνει σήμερα σε τέτοιο βαθμό.
Μπα δεν με ενδιαφέρει μια μπάντα γενικότερα να πηγαίνει συνέχεια σε νέα χωράφια. Μ’ αρέσουν μπάντες που το κάνουν και μπάντες που μένουν στα ίδια. Η άποψή μου είναι για τους Lost και μόνο. Με είχαν βάλει σε αυτό το τριπάκι ρε αδερφέ.
Από την άλλη με ενοχλούν γενικώς οι λαϊκές απαιτήσεις να επιστρέψει μια μπάντα στον ήχο που την καθιέρωσε (συνήθως metal) και να αγνοούνται κάποια πρόσφατα αριστουργήματά της. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι Lost έπρεπε να επιστρέψουν στο Icon/Draconian, οι Gathering στο Mandylion, οι Anathema στο Silent Enigma, οι Metallica στο Master κ.ο.κ.
Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι άμα μια μπάντα το κάνει θα την αφορίσω εξαρχής. Τo In Requiem πχ. μ’ άρεσε (αν και δεν το βρήκα το σούπερ αριστούργημα που λέγαν όλοι τότε), το Death Magnetic το βρήκα πολύ καλό αν και δεν ήταν ακριβώς επιστροφή.
Το νέο Lost δεν μου κάνει. Προς το παρόν τουλάχιστον, ίσως αν το ακούσω κι άλλες φορές να αλλάξω γνώμη αν και μάλλον δύσκολο. Ο καιρός γαρ εγγύς.
εγω ρε παιδια που ετσι τους εμαθα
χαιρομαι που βγαλαν αυτο το δισκο
ετσι ειχα μαθει τους λοστ και ετσι τους λατρεψα
τους ειχα μαθει να παιζουν μεταλ και να θελουν ακουσμα τα τραγουδια τους
εγινα φανμπους και μου αρεσαν και ολες οι υπολοιπες κυκλοφοριες τους
αλλα ο ηχος που με κανει κομματια
ο ηχος που με συγκινει
ο ηχος που θεωρω οτι μεγαλουργησαν
ειναι ο ηχος στην μεταλ περιοδο τους
οπωτε μια επαναληψη αυτου του ηχου
οτιδηπωτε αλλο παρα κακο δεν το βρισκω
προσωπικα πιστευω οτι εκαναν τον κυκλο τους και πλεον θα παιζουν οτι γουσταρουν την εκαστοτε περιοδο
αυτην την περιοδο ειναι στα πανω του ο heavy ηχος οπωτε λογικο ειναι να πεθυμησανε το παρελθον τους ή ακομα και να ζηλεψανε αλλες μπαντες
ο δισκος παντως κρυβει φοβερες στιγμες
last regret
frailty
first light - φοβερο ρεφραιν/lead κιθαρα/τελειωμα με πληκτρα
universal truth - ρεφραιναρα
μετα απο μια ολοκληρη ακροαση του δισκου ξεχωρισα 3 κομματαρες,το as horizons end,i remain(ti riffara thee moy) kai to frality…τα υπολοιπα ηταν ενος standar καλου επιπεδου κομματια και θελει παραπανω ακροασεις για να πιασεις το feeling
Α ρε signal και εσυ θυμα του Hammer εισαι, ασε, αμα δεν πεις οτι ο αγαπημενος σου δισκος ειναι το ΒΙΝ δεν εισαι αρκετα ψαγμενος.
Αυτοι οι γαμωαφορισμοι να ελειπαν τι καλα που θα περναγαμε ε?
Tα καλύτερα:
As horizon’s end, frailty, rise of denial, living with scars
Λίγο πιο κάτω:
I remain, first light, faith divides us, in truth, last regret
Και ακολουθεί το universal dream.
Α ρε Morgoth να καταλάβαινες και τι ήθελα να γράψω, ε. Τι καλά που θα περνάγαμε…
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Κ Η ΠΑΝΑΓΙΑ. αυτα γ αυτο τ ποστ.
τωρα γενικα. χιλια συγνωμη παιδια αλλα ο δισκος ειναι εκπληκτικος. ειναι ενα καλλιτεχνικο αριστουργημα. και ναι, το To FRAILTY γαμει ασυστολα…
Νταξει ρε μαν,γνωμες ειναι αυτες του κρις δεν του αρεσε τοσο οσο εσενα.Τι να κανουμε?
Δίκιο έχει, με τόση βαρεμάρα ο δίσκος με άφησε εγκεφαλικά νεκρό για λίγη ώρα.
Ας αποδεχόμαστε και τη γνώμη του άλλου όμως ε, απο τη στιγμή που μπήκε στον κόπο και την ανέλυσε, απο το να πετάμε εξυπνάδες για εγκεφαλικά έτσι? 
Νομίζω πάντως πως ο συγκεκριμμένος είναι δίσκος αρκετών ακροάσεων…Το προηγούμενο σου άρεσε ή μια από τα ίδια? Αν σου άρεσε πάντως, δώσε ευκαιρίες στο καινούργιο, εγώ τον θεωρώ ανώτερο.
Το In Requiem μου άρεσε αρκετά αν και ποτέ δεν το θεώρησα την σούπερ επιστροφή των Lost όπως γραφόταν κατά κόρον τότε. Μου άρεσε όμως με τη μία, δεν χρειάστηκα πολλές ακροάσεις. Και γενικά για έναν φαν των Lost (και του είδους γενικότερα) δεν νομίζω ότι οποιοσδήποτε δίσκος τους απαιτεί πολλές ακοράσεις για να αποφασίσω αν μου κάνει ή όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα τον ξανακούσω πάντως.
καλα παιδια μην τρελαθουμε τωρα. το αλμπουμ αυτο ειναι υπερμελαγχολικο, υπερχεβι κ εχει τρομερες μελωδιες. για μενα ειναι απο τα ποιο ΠΟΙΟΤΙΚΑ κατωρθωματα της μπαντας. δεν πιστευω οτι χρειαζεται και υπερβολικα πολλες ακροασεις. δεν ειναι κ suffocation. παντως απο το in requiem θελει κανα δυο παραπανω… απλως αριστουργημα…
πες μου εναν λογο γιατι το συμπολ να ειναι λιγοτερο βαρετο. αντικειμενικα. σεβομαι οτι σ αρεσει πιο πολυ η αλλη εποχη της μπαντας αλλα λιγη αντικειμενικοτητα ποτε δ βλαπτει…
Εκανες φαουλ μονος σου
Προσωπικά δε ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για αντικειμενικότητα σε θέματα γούστου. Το λέω, γιατί μου άρεσε προσωπικά πολύ το Symbol, το θεωρώ μάλιστα ως το τελευταίο μεγάλο τους πείραμα: ήταν η τελευταία φορά που δοκίμασαν νέα πράγματα στον ήχο τους, παράγοντας ένα άλμπουμ που διαφέρει απο όλα τα άλλα τους.
Πάντως και το τελευταίο απο τα (λίγα ως τώρα) ακούσματα που του έριξα μου άφησε πολλές καλές εντυπώσεις… Πισωγύρισμα βέβαια, αλλά εδώ που το λέμε το ίδιο συνέβαινε σταδιακά στα τελευταία τρία άλμπουμ τους. Και όπως είπα κάπου πίσω, δικός τους ήχος είναι στην τελική, γιατί να μη φτιάξουν και ένα άλμπουμ όπως αυτό που θα τον τιμούν…