Believe In Nothing για μενα. Ισως και Symbol, επειδη η αναγνωριση που εχει λαβει ειναι αρκετα δυσαναλογη της αξιας του.
Anyway, καποια προσωπικα κριτηρια:
Τη αξια του πρωτου την αναγνωριζουν οι deathαδες.
To Host πλεον εχει λαβει μια αλφα εκτιμηση, ισως οχι οση του αναλογει, αλλα και παλι καλα ειναι.
Το Symbol Of Life ειναι πολυ υποτιμημενο, αλλα υπαρχει μια σημαντικη μεριδα που το γουσταρει.
Το ιδιο ισχυει και για το Gothic.
To ομωνυμο νταξ, πιο πολυ υπερτιμημενο θα το λεγα.
Οπως και το In Requiem, αλλα τεσπα.
To Shades of God μαλλον εχει λαβει την αναγνωριση που του αξιζει.
Icon, Draconian, One Second τιθενται εκτος συναγωνισμου.
Edit: Damn, ξεχασα να βαλω poll. Ας κανει καποιος (μοντ) την καλη.
Αρχικά πιο υποτιμημένα είναι τα B’Sides που μερικά από αυτά είναι απίστευτα κομμάτια (πλην Sweetness βεβαίως)
Από album η δυάδα Symbol Of Life - Believe In Nothing.
Σαν δίσκος σίγουρα το “Host” είναι αρκετά υποτιμημένο από μια μεγάλη μερίδα οπαδών των Lost βασικά και όχι μόνο. Ναι, Icon δεν είναι και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Εδώ δισκογραφίες συγκροτημάτων δεν στέκονται καν δίπλα στα κλασικά αριστουργήματα των Lost.
Το “Host” λοιπόν μαζί με το “Shades Of God” είναι γενικώς υποτιμημένα και από την μπάντα (όσον αφορά τη live απόδοση του υλικού) και από τους οπαδούς.
Το “Believe In Nothing” περιλαμβάνει μερικά εκπληκτικά κομμάτια, αλλά δεν μπορείς να το πείς και υποτιμημένο. Ένα άλμπουμ που έχει υποστεί τόσες μίξεις με σκοπό την στροφή και σε ένα διαφορετικό, πιο mainstream κοινό δεν είναι υποτιμημένο. Δεν παύει φυσικά να είναι αξιόλογο (βασικά γαμεί και αυτό!).
Σαν κομμάτια σίγουρα το Disappear και το Sufferer από το “Οne Second” και μετά Shallow Seasons (αριστούργημα) και Mortals Watch The Day.
Τα B’sides μόνο υποτιμημένα δεν είναι. Και ως επί το πλείστον σπέρνουν σχεδόν όλα. Και λέω σχεδόν όλα, γιατί έχουν και κείνο το ασχολίαστο Languish.
μμμ, απο b-sides εχουν πολυ πιο υποτιμημενα, που ειναι και κομματαρες. Το συγκεκριμενο ολοι το γουσταρουν…
Πολυ αγαπημενο εως και σημερα ειναι το Fear. Και για να μη πηγαινουμε πολυ πισω, στο προσφατο παρελθον εχουμε το Silent In Heart… το οποιο δε ξερω, μου φαινεται πως στεκεται αναμεσα στα καλυτερα κομματια του In Requiem…
Το poll προστέθηκε, βγάζοντας έξω τα Icon, Draconian Times, One Second (στη θέση τους η επιλογή “άλλο”, αν και δε νομίζω πως θα την επιλέξει κανείς).
Δώστε μου θρεντ για λοστ και μπορώ να σας μιλάω με τις ώρες! Τέλος πάντων, συνοπτικά, περισσότερο υποτιμημένος δίσκος τους για μένα παραμένει το Host, κι ας έχει αναγνωριστεί σε σχετικό βαθμό σε σχέση με παλιότερα. Είναι ακόμα ο δίσκος που συνιστά τη “μαύρη σελίδα” του συγκροτήματος για μια μερίδα σκληροπυρηνικών μεταλλάδων. Και φυσικά στο θρεντ των λοστ έχω συζητήσει - και διαφωνήσει - εκτενώς, πάνω στην αναμφισβήτητη αξία αυτού του άλμπουμ…
Το Symbol of Life ακολουθεί, όντας υποτιμημένο σε σχέση με τα άλμπουμ που το διαδέχτηκαν, κυρίως το In Requiem. Κι όμως, σαν ποιότητα δίσκου το Symbol βρίσκεται ψηλότερα των τελευταίων τους, ενώ παραμένει η περισσότερο δημιουργική και ξεχωριστή κατά τη γνώμη μου δουλειά τους στα '00ς.
Το Shades τέλος είναι ίσως λίγο υποτιμημένο κι αυτό, αν και προσωπικά δε μου αρέσει πάρα πολύ στο σύνολο του.
Σωστά αναφέρθηκαν τα b-sides επίσης. Τι να λέμε ρε παιδιά, όταν μιλάμε για μια μπάντα που η ίδια υποτιμά διαρκώς τα ίδια της τα τραγούδια στα live, παίζοντας συνέχεια τα γνωστά και αγνοώντας τόσα και τόσα άλλα, τι να λέμε μετά για υποτιμημένο άλμπουμ. Ακόμα και απο τη δισκάρα One Second παίζουν διαρκώς τα ίδια 2 κομμάτια! Μόνο το Draconian ίσως ξεφεύγει λιγάκι, απο το οποίο τείνουν να επιλέγουν περισσότερα τραγούδια γενικά στα ive τους… (αλλά και πάλι, που είναι το I See Your Face???).
Ας μην κάνω λίστα με τα υποτιμημένα τραγούδια τους καλύτερα. Στο θρεντ για το Φανταστικό Λάιβ περιέγραψα την ιδανική για μένα συναυλία των Λοστ, όπου και παραθέτω ουκ ολίγα τέτοια υποτιμημένα διαμαντάκια…
Τελικά ψηφίζω το ομώνυμο γιατί (απ’ότι έχω καταλάβει) απογοήτευσε πολλούς αλλά ικανοποίησε εμένα
τουλάχιστον.
Προηγουμένως ανέφερα τα B.I.N. - S.O.L. γιατί είναι υποτιμημένα από την ίδια την μπάντα και υπάρχουν μερικά πολύ ωραία κομμάτια κα στα 2.
Θα έλεγα το φοβερό πρώτο τους αλλά τελικά θα πω το αριστούργημα Shades Of God, τον πιο δύσκολο αλλά και σκατόψυχο δίσκο των PL. Δύσκολο σε σχέση με τα υπόλοιπα τους, μεγάλα τραγούδια, πολλά riffs, απίστευτα φωνητικά από τον Holmes, μιλάμε για απόγνωση όχι αστεία. Κομματάρες που δεν γράφονται ούτε και από τους ίδιους. Δυστυχώς τα κομμάτια που ξέρει ο πολύς κόσμος είναι το As I Die(το οποίο δεν ήταν στην πρώτη έκδοση του δίσκου αλλά κυκλοφόρησε ως single) και το Pity The Sadness, αλλά υπάρχουν και άλλες κομματάρες μέσα που ακόμα και η μπάντα ξεχνάει να παίζει. Παίξτε κάνα Mortals Watch The Day, Your Hand In Mine, Daylight Torn να γίνει χαμός ντε!
Κι εγώ για Shades Of God πήγα. Η πλάκα είναι ότι πολλές σύγχρονες μπάντες θα ήθελαν να παίζουν τέτοιο doom, τη στιγμή που οι Lost και πολλοί οπαδοί τους έχουν ξεχασει το δίσκο αυτό (με την εξαίρεση του As I Die, όντως).
Κωλο-συμφωνώ για τη σκατοψυχία του πάντως.
Ήταν ο δίσκος που μου απέδειξε πώς -μπορεί- να υπάρξει μουσική συναισθηματικά ασήκωτη, χωρίς να πέφτει απαραίτητα σε πεπατημένες κλάψες…
Αν και πιστευω πως ολοι οι δισκοι των Λοστ ειναι υποτιμημενοι απο καποιες ομαδες οπαδων τους και καποιοι αλλοι υπερεκτιμημενοι.Και αυτο συμβαινει καθως δεν εχουν μια σταθερη γραμμη στην μουσικη τους, οποτε ειναι λογικο καθε δισκος να διχαζει και να μην εχει την ιδια απήχησή σε ολους.
Για μια στιγμη σκεφτηκα και τον πρωτο δισκο ο οποιος πιστευω εχει υποτιμηθει παραπανω αποσο θα πρεπε.Στην τελικη ελαφρυντικα εχουν, ηταν πρωτος δισκος για μια παρεα 17χρονων τοτε.
Χμ… Σαν υποτιμημενο λεμε εναν ο οποιος πιστευουμε οτι δεν εκτιμηθηκε οσο επρεπε. Ετσι πιστευω οτι το Host εκτιμαται οσο του αξιζει.
Οποτε θα πω το Believe in Nothing που παροτι εχει επιτηδευμενο ηχο δεν εκτιμηθηκε ουτε απο το mainstream αλλα ουτε και απο την πλειοψηφια των φανς τους. Εγω το βρισκω δισκαρα.
χαλαρά το πρώτο άλμπουμ. οι κιθάρες οριοθετούν την ωμή απελπισία, η φωνή του νικολάκη θυμίζει λιοντάρι να έχει βήχα, η παραγωγή είναι σαπια… και γενικώς όμορφα πράγματα.
