Εκεινο το εικονιδιο που ειναι σαν σημαιουλα ειναι αυτο που πατάμε για να σβηνονται ποστ;
Σε καλω σε rabbit dont come easy μονομαχια track by track.
Πηγαινε το στο τοπικ των Helloween και θα απαντησω
Αρα θα τρως τουλαχιστον μια φορα τον χρονο οκρα;;
Οχι βεβαια, παρομοιωση ηταν, οχι ισοδυναμια
Θα τρως οκρα, θα βλεπεις Οπρα και θα ακους Σενενγκερ
Που τον κερδίζει με διαφορά ο Jeff ο Waters.
Carnival Diablos (2001) και Waking The Fury (2002) ηταν πολυ ωραια, μετα τους παρατησα ομολογω
Επιστροφή στα πάτρια εδάφη και μια τεράστια ξενέρα πλανάται στον αέρα
Τουλάχιστον για το προσεχές μέλλον θα διδάσκεται μπαλίτσα στις τιτανομαχιες
…πρώτο απόγευμα πίσω Ελλάδα, σπάσανε τα φρένα στο αμάξι. Ευτυχώς την κατάλαβα τη δουλειά και στην ουσία σπάσανε όταν ήμουν με 2α για να σταματήσω και πάρκαρα ταυτόχρονα, αλλά μήπως είναι σημάδι να ξαναφύγω???
Εγω να σου πω την αληθεια περιμενα το επομενο σου ποστ στο φορουμ να ειναι χαμογελαστη φωτογραφια με στολη σερβιτορου σε diner στα περιχωρα του Τοροντο, με τεραστιο μπουκαλι maple syrup στο ενα χερι και καναδεζικο μπεηκον στο αλλο
Όπως λέει και η Anastacia, I paid my dues, και δε σκοπεύω να ξαναδουλεψω χαμαλικι, αλλά ποτέ μη λες ποτέ.
Μάλιστα, financially ίσως βγάζει και νόημα να κάνεις μια δουλειά στον αυτόματο όταν η ανταμοιβή είναι υψηλή και μπορείς να εστιάσεις σε άλλα πράγματα (ο Αϊνστάιν έδινε πατέντες ). Πάντως επειδή μίλησα με πάρα πολύ κόσμο, αρκετών κατηγοριών, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πως ακόμα και με μια απλή δουλειά δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα για μια οικογένεια.
Πράγματα που εξακολουθούν να με αγχώνουν στα 28: Το να μιλήσω στο τηλέφωνο. Αν δεν είναι δικός μου, πολύ κοντινός άνθρωπος (να με πάρει ένας κολλητός, η μάνα μου κτλ, δεν μιλάω καν για πιο “μακρινό” συγγενή) απλά αγχώνομαι/νιώθω αμήχανα. Ειδικά αν πρέπει να πάρω εγώ τηλέφωνο, νομίζω χρονοτριβώ ανελέητα. Πίστευα πως η δουλειά θα με βοηθήσει, αλλά μάλλον όχι ή έστω βοήθησε ελάχιστα (αν μη τι άλλο σε συνεργάτες/πελάτες ξέρω πως πρέπει να επικοινωνήσω και το βλέπω πιο επαγγελματικά, δεν σκαλώνω). Το ότι κάποτε έλεγα τα νέα μου στο τηλέφωνο με φίλους, μου φαίνεται πλέον οριακά αλλόκοτο, πλέον αυτό δεν παίζει με τίποτα. Messenger για καμιά χαζομάρα και χαβαλέ και ότι άλλο πιο σοβαρό, πιο εκτενές από κοντά.
Ας δοκιμάσω τώρα να πάρω την γιατρό μετά από 2 μήνες που το βασανίζω, αρκετά το τράβηξα, ώρα είναι.
Περναει αυτο με τα χρονια παντως
Μάλλον χειροτερεύει, θα έλεγα!
Εγώ από την άλλη δεν ψήνομαι πλέον σχεδόν ποτέ για συνεννόηση μέσω email, και με κουράζει και το texting για συνεννοήσεις. Προτιμώ να λύνω κάθε πρόβλημα μου και να επικοινωνώ για όσα περισσότερα γίνεται μέσω τηλεφώνου.
Αυτό που δεν μπορώ με τίποτα είναι κλήση με βίντεο. Όταν μιλάω στο τηλέφωνο βγαινω και περπατάω, ενώ με βίντεο δεν δύναμαι να δώσω όλη μου την προσοχή. Με κουράζει εγκεφαλικά. Με όλους τους φίλους μου που μένουν Ευρώπη λέμε τα νέα μας από το τηλέφωνο πλεον.
Λες; Προσωπικά ειμαι πιο χαλαρος οταν μιλαω στο τηλ αποτι πριν δεκα χρονια
Παντα θα υπαρχει καμμια στιγμη αμηχανιας αλλα κλαιν
Χτες πχ μιλουσα με εναν βοσκο που γνωριασα Όλυμπο και καναμε χαβαλε, υποσχεθηκα να τον παω σαλονικιες να γνωρισει χαχα