Χαχα, ναι, γενικά το σχολείο στην 3η Λυκείου ήταν η ώρα του παιδιού. Δεν παρακολουθούσα τίποτα! Μόνο κατεύθυνση αν άξιζε κάτι. Και οι καλύτερες φάσεις έβερ ήταν στο φροντιστήριο… εκεί περνούσαμε πραγματικά καλά. Μόνο που το άγχος για τις πανελλήνιες δε σε αφήνει να τα απολαύσεις… Πάντως, ας μην υπερβάλλουμε κιόλας, αυτό το πράμα δε θα το ξαναπερνούσα.
Ρε, τι να σας πω… Ισως οταν θα χω τελειωσει να μου λείψουν όντως όλα αυτά.
Παντως τώρα το μόνο που θέλω όσο τπτ αλλο είναι να τελειωσω και να χαλαρώσω. Μου χει λειψει αυτό το “δεν έχω τπτ να κανω, εχω ελευθερο χρόνο να αραξω και να λιώσω για ωρες”. Και τώρα ας πουμε που καθομαι, θα μπορουσα πχ να διαβασω κατι (με πιάνει συνήθως κατι τετοιες ωρες ορεξη για διάβασμα)
Είναι πολυ πιεστική χρονιά γενικά… Βεβαια, μονο αν δεν τα έχεις όλα γραμμενα στα παλια σου τα παπουτσια και προσπαθείς για κάτι καλό.
Αλλα οκ, εννοειται ότι ειναι και απο τις καλύτερες αναμνήσεις απο άποψη γέλιου, χαβαλέ, μαλακίας στην τάξη κλπ κλπ. To διασκεδάζω όσο μπορώ!
Ειναι καλό ακομα και το οτι δεν νιώθεις πλεον μαθητης ξερω γω. Μπαίνεις σε αλλο τρυπάκι, σκεφτεσαι τελειως αλλα πραγματα.
Δεν ξερω, ισως εγω να το περνάω τοσο εντονα. Ισως να μου φαινεται τοσο big και τελικά δεν είναι τπτ… Who knows?
Learn to live for the moment.
Learn to love the moment.
Μy motto.
(υπο αλλες συνθήκες, πλην της φετινής χρονιάς 
)
Όχι μόνο ο χαβαλές. Γενικά ήταν φάση που γούσταρα τρελά. Είχαμε δεθεί πολύ με τους καθηγητές (όχι όλους βέβαια:p ), σα φιλαράκια ξέρω γω. Αυτά ισχύουν για μένα, άλλος μπορεί να καταριέται τώρα:lol:
Η ευτυχια δεν ειναι να εχεις οτι αγαπας, αλλα να αγαπας οτι εχεις, οπως ελεγε και ο Tolstoi.
Πολυ στη φιλοσοφια το ριξαμε, πειτε καμια καφριλα 
Λεω να πάω για υπνο εξαιτίας του γεγονότος ότι νυσταξα. Εδώ στα Τρίκαλα είναι 2 παρα δεκα.
Έχω γίνει πούτσα.
Νταξ. Να σου πω την αληθεια, δε μου λειπει τιποτα απο τοτε. Και το οτι προσπαθεις, καλα κανεις. Ενας χρονος κοπων θα αποδωσει τα μεγιστα.
Μπαι δε γουει, για που το στοχευεις; Τι αντικειμενο;
Δε μας φεύγει καλαααααααααα το 2007…
Εμενα παλι δεν μου λειπει σχεδον καθολου το σχολειο.:-k Η μονη ταξη που μου αρεσε ηταν η Δευτερα Λυκειου απο αποψη χαβαλε.Κατα τ’αλλα ειμαι πολυ ευτυχισμενη που δεν εχω σχολειο.:roll:
Οντως, ειναι πολυ καλο που δεν νιωθεις μαθητης.Και πιστεψε με, οταν τελειωσεις το σχολειο, θα αλλαξεις παρα πολυ σαν ανθρωπος.Ουσιαστικα αλλαζει σχεδον ολη η ζωη σου… Εχουν περασει 2 χρονια απο τοτε που τελειωσα και εκτος οτι μου φαινεται σαν να εχουν περασει 5 χρονια, εχω αλλαξει πολυ σαν ανθρωπος.Οι ηλικιες 17-18-19 ειναι πολυ καθοριστικες για τον χαρακτηρα και την προσωπικοτητα σου.
Και για μενα η 3η Λυκειου γαμησε! Ο χαβαλες!
Βασικα δεν αγχωθηκαν και (το βασικοτερο) δεν αγχωσαν καθολου και απο το σπιτι…
By the way παντως, τα καλυτερα χρονια ειναι τα φοιτητικα αρκει να τα αξιοποιησεις σωστα…
Αυτό ακριβώς.
Για να είμαι ειλικρινής εγώ μισούσα το σχολείο μου.Είχα κατάθλιψη σε όλ το Λύκειο,τσακώθηκα με τους πάντες,πολύ μοναξιά.Στο τέλος έγραψα και στο λεύκωμα ότι εύχομαι να καεί το σχολείο,να το βομβαρδίσει το ΝΑΤΟ και να μην το ξαναδώ ποτέ ξανά:lol: That was my school life…
αλλά μου λείπει και λίγο…ίσως αν είχα την ευκαιρία να ήμουνα πιο χαλαρός και να το ευχαριστιώμουνα περρισσότερο…:-s :-k
Εγώ πέρασα τέλεια στο σχολείο.Ήμουν κι εκεί η μέση οδός,όπως είμαι και τώρα.Έμενα μακριά από φασαρίες και κουτσομπολιά κι βασικά ήμουν παντός καιρού.Και λίγο στον κόσμο μου.Μου λείπει τρομερά και δεν το πιστεύω ότι πέρασαν κιόλας 10 χρόνια…
Εμενα λειπουν ελαχιστα πραγματα απο τοτε, λογω και της πιεσης που ειχα δεν θα ηθελα να ξαναγυρισω εκτος αν ξαναπξγαινα στη Γ γυμνασιου, θρυλικο τμημα τοτε… ειχαμε αφησει εποχη, απο εκει υπαρχουν οι περισσοτερες αναμνησεις.
Οσον αφορα την αλλαγη του χαρακτηρα συμφωνω απολυτα, αλλος ανθρωπος εχω γινει.
Σημερα θα παω μπουζουκια :!: :?
Και γαμώ…:!:
Εγω παλι στο ολο θεμα ειμαι εντελως ορθολογιστης. Ολα ερχονται στην εποχη τους, χαιρομαι για καποιες καλες στιγμες, λυπαμαι για αλλες. Δε μου λειπει ποτε τιποτα.
Οταν ερθει ο καιρος προχωρω στην επομενη φαση κ.τ.λ. Ολα ειναι στο προγραμμα, ολα ειναι στη ζωη. Το μονο που μπορει να μου λειπει ειναι καποιοι ανθρωποι που δεν ειναι πλεον μερος της ζωης μου. Προκειται ομως για συγκεκριμενα ατομα, συγκεκριμενες καταστασεις.
Εγω σημερα δουλευω…
Στην Λενορμαν στους Κοτοπολαδες ειπαμε?
Θα ερθουμε να σου ευχηθουμε ρε