Τα σχόλια από τους ξένους κάτω κάτω στην σελίδα δείχνει απλά το μέγεθος της ξεφτίλας μας.
Ακομα χειροτερα! Μηπως εισαι απο αυτους που μας κλεβουν τις δουλειες ρε?
[SPOILER]Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2012
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
H Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος συνέλαβε 27χρονο ημεδαπό για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων, μέσω του Facebook
Ο 27χρονος διαχειριζόταν σελίδα στο Facebook με βλάσφημο και υβριστικό περιεχόμενο για το Γέροντα Παΐσιο και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό
Από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σχηματίστηκε δικογραφία αυτόφωρης διαδικασίας, σε βάρος 27χρονου ημεδαπού, ο οποίος κατηγορείται για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων, μέσω της γνωστής σελίδας κοινωνικής δικτύωσης Facebook .
Πιο αναλυτικά, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος εντόπισε πρόσφατα στη γνωστή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης Facebook, σελίδα με στοιχεία (www.facebook.com /gerontas.pastitsios), η οποία περιείχε βλασφημίες και ύβρεις κατά του Γέροντα Παϊσίου και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού.
Παράλληλα για το υβριστικό και βλάσφημο περιεχόμενο της συγκεκριμένης σελίδας, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έγινε αποδέκτης χιλιάδων ηλεκτρονικών καταγγελιών, που προέρχονταν από κατοίκους διάφορων χώρων σε όλο τον κόσμο.
Από την αστυνομική ψηφιακή έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης, διακριβώθηκαν τα αρχεία καταγραφής ( logfiles ) και τα ηλεκτρονικά ίχνη του διαχειριστή - χρήστη της επίμαχης σελίδας.
Στη συνέχεια, την Παρασκευή (21-09-2012) το πρωί, κλιμάκιο εξειδικευμένων Αξιωματικών της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος πραγματοποίησε νομότυπη έρευνα, παρουσία Εισαγγελικού λειτουργού, στο σπίτι του 27χρονου στα Ψαχνά Ευβοίας.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας βρέθηκε και κατασχέθηκε ένας φορητός υπολογιστής ( laptop ). Από την επιτόπια αυτοψία στον συγκεκριμένο ηλεκτρονικό υπολογιστή διαπιστώθηκε ότι διαχειριστής της επίμαχης σελίδας ήταν ο 27χρονος, ο οποίος συνελήφθη και με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος του οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
[/SPOILER]
Η καλή μας αστυνομία δεν αναφέρει τίποτε για το ποιος της είπε να άρει το απόρρητο. Το οποίο βάσει το 2225/94 με μία γρήγορη ματιά αίρεται μόνο για κακουργήματα κάτι που εξάλλου προβλέπει τρόπον τινά και το Σύναγμα στο άρθρο 19. Υπάρχει βέβαια η άποψη ότι δεν υπάρχει απόρρητο στο ίντερνετ αλλά κι αυτό σχετικό είναι. Εγώ πχ εδώ δημοσιεύω κάτι αλλά όχι με το όνομά μου. Ως προς αυτό υπάρχει απόρρητο επομένως και η αντίθετη άποψη θεωρώ ότι πάσχει.
Καραγκιοζιλίκια με λίγα λόγια.
Τελικά είχε δίκιο η άλλη που έφαγε το νερό από τον χρυσαύγουλο. 500 χρόνια πίσω μας πάνε. Πλέον δεν θα μου φανεί περίεργο αν δω στους δρόμους ανθρώπους με τσουγκράνες και δάδες. Μια τριτοκοσμική χώρα έχουμε γίνει που ζει στη σκιά του αρχαίου παρελθόντος.
Και ενώ οι χριστιανοταλιμπάν ασχολούνται με παστίτσια…
Μία ακόμα άποψη για την μόλυνση της περιοχής απ την μεταλλευτική δραστηριότητα…
Του Ντιέγκο Ριβέρα, γνωστού Μεξικανού ζωγράφου
Το 1928, η Γερμανία ήταν στα πρόθυρα μιας κρίσης που, κατά τον επόμενο χρόνο, θα γινόταν παγκόσμια. Τα μεγάλα γερμανικά καρτέλ κατρακυλούσαν στην πτώχευση, το ένα μετά το άλλο. Υπήρξε ένα κύμα αυτοκτονιών μεταξύ της αστικής τάξης. Ο Ούγκο Στίνες, επικεφαλής της βιομηχανίας χάλυβα, ο ναύαρχος φον Τίρπιτζ, ένας εφοπλιστής, και ο Δρ Σάιντεμαν, το αφεντικό της χημικής βιομηχανίας, όλοι έβαλαν τα περίστροφα στα κεφάλια τους και τίναξαν τα μυαλά τους.
Μια επιδημία τρέλας είχε εξαπλωθεί στη χώρα. Αισθάνθηκα την παρουσία της σε δύο ξεχωριστές, φαινομενικά άσχετες περιπτώσεις.
Μια νύχτα ο Μίντσενμπεργκ, μερικοί άλλοι φίλοι και εγώ μεταμφιεστήκαμε και με πλαστά πιστοποιητικά, παρακολουθήσαμε την πιο εκπληκτική τελετή που έχω δει ποτέ. Πραγματοποιήθηκε στο δάσος του Γκρούνβαλντ κοντά στο Βερολίνο.
Από πίσω από μια συστάδα δέντρων στη μέση του δάσους, εμφανίστηκε μια παράξενη πομπή. Οι πορευόμενοι άνδρες και γυναίκες φορούσαν λευκούς χιτώνες και στεφάνια από ιξό, το τελετουργικό δρυιδικό φυτό. Στα χέρια τους κρατούσαν πράσινα κλαδιά. Ο ρυθμός τους ήταν αργός και τελετουργικός. Πίσω τους τέσσερις άνδρες μετέφεραν έναν αρχαϊκό θρόνο στον οποίο καθόταν ένας άνθρωπος που αναπαριστούσε το θεό του πολέμου, τον Βόταν. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πάουλ φον Χίντεμπουργκ (2)! Ντυμένος με αρχαία ρούχα, ο Χίντεμπουργκ ύψωσε μια λόγχη στην οποία ήταν χαραγμένα δήθεν μαγικά γράμματα του ρουνικού αλφάβητου. Το κοινό, εξήγησε ο Μίντσενμπεργκ, εκλάμβανε τον Χίντεμπουργκ για μια μετενσάρκωση του Βόταν. Πίσω από τον Χίντεμπουργκ εμφανίστηκε ένας άλλος θρόνος τον οποίο κατείχε ο Στρατάρχης Λούντεντορφ (3), ο οποίος εκπροσωπούσε τον θεό του κεραυνού, Τορ. Πίσω από το ?θεό? συγκεντρωνόταν ένας συρμός πιστών που αποτελούνταν από διακεκριμένους χημικούς, μαθηματικούς, βιολόγους, φυσικούς και φιλοσόφους. Κάθε πεδίο της γερμανικής ?Κουλτούρας? εκπροσωπήθηκε στο Γκρούνβαλντ εκείνο το βράδυ.
Η πομπή σταμάτησε και άρχισε η τελετή. Για αρκετές ώρες η ελίτ του Βερολίνου τραγουδούσε και κραύγαζε προσευχές και τελετές από το βαρβαρικό παρελθόν της Γερμανίας. Εδώ ήταν η απόδειξη, αν κάποιος τη χρειάζεται, της αποτυχίας δύο χιλιάδων ετών ρωμαϊκού, ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι αυτά που έβλεπα πραγματικά λάμβαναν χώρα μπροστά στα μάτια μου.
Κανείς ανάμεσα στους Γερμανούς αριστερούς φίλους μου δεν μπορούσε να μου δώσει κάποια ικανοποιητική εξήγηση για την παράξενη διαδικασία. Αντ? αυτού, προσπάθησαν να ξεμπερδέψουν κοροϊδευτικά, αποκαλώντας τους συμμετέχοντες «τρελούς». Ως σήμερα, προβληματίζομαι με τη συλλογική τους έλλειψη αντίληψης. Ενθυμούμενος αυτό το όργιο ξηράς μέθης και ντελίριου, στάθηκε αδύνατο να φανταστώ τον ελάχιστα ευαίσθητο θεατή να απορρίπτει ό,τι είχα δει μόνο ως μια ακίνδυνη μασκαράτα.
Λίγες μέρες αργότερα είδα τον Αδόλφο Χίτλερ να απευθύνεται σε μια μαζική συνάντηση στο Βερολίνο, ένα τετράγωνο πριν από ένα κτίριο τόσο τεράστιο που καταλάμβανε το σύνολο του συγκροτήματος. Η οικοδομή αυτή ήταν η έδρα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ένα προσωρινό ενιαίο μέτωπο ήταν τότε σε ισχύ ανάμεσα στους ναζί και τους κομμουνιστές, ενάντια στους διεφθαρμένους ρεφορμιστές και τους σοσιαλδημοκράτες.
Η πλατεία ήταν κυριολεκτικά πλημμυρισμένη με 25-30.000 κομμουνιστών εργατών. Ο Χίτλερ ήρθε με συνοδεία περίπου χιλίων ανδρών. Διέσχισαν την πλατεία και σταμάτησαν κάτω από ένα παράθυρο από το οποίο παρακολουθούσαν οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ήμουν μεταξύ τους, έχοντας προσκληθεί από τον Μίντσενμπεργκ, που ήταν στα δεξιά μου. Στα αριστερά μου στάθηκε ο Τέλμαν (4), Γενικός Γραμματέας του Κόμματος. Ο Μίντσενμπεργκ ερμήνευε τα σχόλιά μου για τον Τέλμαν, και μετέφραζε την ομιλία του Χίτλερ για μένα.
Οι κομμουνιστές φίλοι μου [B]έκαναν κοροϊδευτικές παρατηρήσεις για τον «αστείο ανθρωπάκο» που επρόκειτο να εκφωνήσει λόγο στη συγκέντρωση, και θεωρούσαν εκείνους που έβλεπαν μια απειλή σε αυτόν δειλούς ή ανόητους.[/B]
Καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει, ο Χίτλερ ορθώθηκε άκαμπτα, σαν να περίμενε να διογκωθεί και να γεμίσει το μεγάλο αγγλικό στρατιωτικό αδιάβροχό του και να μοιάζει με γίγαντα. Στη συνέχεια έκανε μια κίνηση για σιωπή. Μερικοί κομμουνιστές εργαζόμενοι τον αποδοκίμασαν, αλλά μετά από λίγα λεπτά όλο το πλήθος έγινε απολύτως σιωπηλό.
Καθώς ζεστάθηκε, ο Χίτλερ άρχισε να ουρλιάζει και να κουνά τα χέρια του σαν επιληπτικός. Κάτι σε αυτόν πρέπει να ανατάραξε τα βαθύτερα κέντρα των Γερμανών ομοεθνών του, γιατί μετά από λίγο ένιωσα ένα περίεργο μαγνητικό ρεύμα να ρέει μεταξύ του και του πλήθους. Τόσο βαθύ ήταν που, όταν τελείωσε, μετά από δύο ώρες ομιλίας, υπήρξε ένα δευτερόλεπτο πλήρους σιγής. Ούτε καν οι κομμουνιστικές ομάδες νεολαίας, που είχαν εντολή να τον γιουχάρουν, δεν το έκαναν. Τότε η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα τεράστιο, εκκωφαντικό χειροκρότημα από όλη την πλατεία.
Καθώς έφευγε, οι οπαδοί του Χίτλερ έκλεισαν τις γραμμές γύρω του με όλα τα σημάδια της αφοσιωμένης πίστης. Ο Τέλμαν και ο Μίντσενμπεργκ γελούσαν σαν σχολιαρόπαιδα. Όσο για μένα, ήμουν τόσο χαμένος και προβληματισμένος τώρα, όπως όταν είχα δει το παρακμιακό τελετουργικό λίγες μέρες πριν στο Γκρούνβαλντ. Δεν μπορούσα να δω τίποτα για να γελάσω. Αισθάνθηκα πραγματικά καταθλιπτικά.
Ο Μίντσενμπεργκ, ρίχνοντας μια ματιά σε μένα, ρώτησε, «Ντιέγκο, τι τρέχει με σένα;»
Αυτό που έτρεχε με μένα, τον ενημέρωσα, είναι ότι είχα γεμίσει με προαισθήματα. Είχα ένα προαίσθημα ότι, αν οι ένοπλοι κομμουνιστές εδώ επέτρεπαν στον Χίτλερ να φύγει από τον τόπο ζωντανός, θα μπορούσε να ζήσει για να κόψει τα κεφάλια και των δυο συντρόφων μου σε λίγα χρόνια.
Ο Τέλμαν και ο Μίντσενμπεργκ μόνο γέλασαν δυνατά. Ο Μίντσενμπεργκ με επαίνεσε για τη ζωηρή φαντασία μου ως καλλιτέχνη.
«Θα πρέπει να αστειεύεσαι», είπε. «Δεν άκουσες τον Χίτλερ να μιλά; Δεν κατάλαβες τι ανοησίες μετέφρασα για σένα;»
Και εγώ απάντησα: «[B]Μα αυτές οι ανοησίες είναι επίσης στα κεφάλια των ακροατών, μανιασμένων από την πείνα και το φόβο. [/B]Ο Χίτλερ τους υπόσχεται μια αλλαγή, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και επιστημονική. Λοιπόν, θέλουν αλλαγές, και μπορεί να είναι σε θέση να κάνουν ακριβώς ό,τι λέει, αφού έχει όλα τα καπιταλιστικά χρήματα πίσω του. Με αυτά μπορεί να δώσει τροφή στους πεινασμένους Γερμανούς εργάτες και να τους πείσει να πάνε με το μέρος του και να στραφούν ενάντια σε εμάς. Επιτρέψτε μου να τον πυροβολήσω εγώ, τουλάχιστον. Θα αναλάβω την ευθύνη. Είναι ακόμα εντός εμβέλειας».
Αλλά αυτό έκανε τους Γερμανούς συντρόφους μου να γελούν ακόμα δυνατότερα. Αφού ξεράθηκε στο γέλιο, ο Τέλμαν είπε, «Φυσικά, είναι καλύτερο να έχεις κάποιον πάντα έτοιμο να βγάλει από τη μέση τον κλόουν. Μην ανησυχείτε, όμως. Σε λίγους μήνες θα έχει τελειώσει, και τότε θα είμαστε σε θέση να πάρουμε την εξουσία».
Αυτό μου προκάλεσε μόνο περισσότερη κατάθλιψη, και επανέλαβα τους φόβους μου. Τώρα πλέον, ο Μίντσενμπεργκ δεν χαμογελούσε. Είχε παρακολουθήσει τον Χίτλερ, τότε σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας. Είχε παρατηρήσει ότι ο κόσμος ακόμα χειροκροτούσε. Πριν αναχωρήσει από την πλατεία, ο Χίτλερ γύρισε και έδωσε το ναζιστικό χαιρετισμό. Αντί για αποδοκιμασίες, το χειροκρότημα γιγαντώθηκε. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ είχε κερδίσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους αριστερούς εργαζόμενους. Ο Μίντσενμπεργκ ξαφνικά έγινε χλωμός και έπιασε το χέρι μου.
Ο Τέλμαν κοίταξε έκπληκτος και τους δύο μας. Τότε χαμογέλασε αδύναμα και χάιδεψε το κεφάλι μου. Στα ρώσικα, που ακούγονταν βαριά με τη γερμανική προφορά του, είπε, «Νιτσεβό, νιτσεβό» - «Δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα».
Η τρελή μου φαντασία του καλλιτέχνη αργότερα επιβεβαιώθηκε πικρά. Τόσο ο Τέλμαν όσο και ο φίλος μου Μίντσενμπεργκ ήταν ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που θανατώθηκαν από τον «κλόουν» που είχα παρακολουθήσει στην πλατεία εκείνη την ημέρα.
Δεν ξέρω γιατί το πόσταρα στο “Ειδήσεις από την Ελλάδα”. Τυχαία μάλλον.
Το είχα ποστάρει παλιότερα στο θρεντ των εκλογών με αφιέρωση στην Αλέκα.
Κι αυτό τυχαίο ήταν.
ποια η γνώμη σας για το κείμενο συνολικά όμως;
To συγκεκριμένο απόσπασμα νομίζω υπάρχει στην αυτοβιογραφία του Ριβέρα.
Έχει κανείς κάποια αξιόπιστη πηγή που να αναλύει λίγο παραπάνω αυτή την άτυπη “συμμαχία” NSDAP-ΚΚΓ το 1928; Γιατί πέρα από αυτή τη μαρτυρία, δεν έχω βρει κάτι άλλο.
Το θέμα δεν είναι η συμμαχία. Και στην Ιταλία το φασιστικό κόμμα δημιουργήθηκε από τα σπλάχνα του Ιταλικού ΚΚ (με το απαράιτητο οικονομικό δέλεαρ). Εκείνη την εποχή το εθνικοσοσιαλισμός δεν είχε ιστορικό προηγούμενο, δεν ήταν σαφές τι πρέσβευε ούτε φυσικά είχε ακ΄μα αποθρασυνθεί πλήρως με πογκρόμ κατά μειονοτήτων κτλ. Αυτό λοιπόν που έμενε είχε κάποια κοινά σημεία με την αριστερά. Σαν να λέμε ότι τώρα η Χρυσή Αυγή είναι αντιμνημονιακή όπως και η Αριστερά. Άρα επιφανειακά έχουν κάτι κοινό. Φυσικά γρήγορα φάνηκε η διαφορά φιλοσοφίας και οι συμμαχίες αυτές δεν κράτησαν σχεδόν καθόλου. Και είναι ένα καλό μάθημα για όσους εξισώνουν καταστάσεις βάσει μόνο των αποτελεσμάτων που θέλουν να φέρουν αγνοώντας το πώς θέλουν να το επιτύχουν.
Η ουσία του άρθρου είναι για μένα άλλη και γι αυτό σημείωσα και τα συγκεκριμένα σημεία. Ότι δεν πρέπει να υποτιμάμε ανθρώπους που μπορεί σε εμάς να φαίνονται αστείοι και ότι σε καιρούς κρίσης (πολιτισμού πρώτα από όλα) ο κόσμος μπορεί να πειστεί ακόμα και με την πιο απίθανη άποψη που θα τον φανατίσει, θα του φέρει αλλαγή και θα τον πείσει ότι είναι ανώτερος
Δε διαφωνώ, το ηθικό δίδαγμα και όλο το ζουμί σ’αυτό το κείμενο είναι το σημείο που αναφέρεις.
Απλά, ιστορικά μιλώντας, είναι αρκετά παράδοξο το συγκεκριμένο συμβάν και δεν έχω βρει άλλη πηγή να το επιβεβαιώνει. Σύμφωνοι, το NSDAP του 1928 απείχε αρκετά από αυτό που όλος ο κόσμος γνώρισε τις επόμενες δεκαετίες, και με μια ισχυρή δόση καλής θέλησης, μπορείς να βρεις και αριστερά ψήγματα στους αδερφούς Στράσερ (ο Γρέγκορ Στράσερ ήταν επικεφαλής προπαγάνδας του κόματος εκείνη την εποχή), οι οποίοι btw είναι η ιδεολογική αφετηρία σημερινών underground φασιστικών ομάδων όπως ο Μαύρος Κρίνος. Και σίγουρα το “Α” (Arbeit=εργάτες) στον τίτλο λέει αρκετά για τις ρίζες του ναζισμού. Όμως μου φαίνεται αρκετά περίεργο για έναν φανατικό αντιμπολσεβίκο σαν τον Χίτλερ να κάνει μια τέτοια κίνηση, γι αυτό προσπαθώ να τη διασταυρώσω.
Τις οποίες όμως underground φασιστικές ομάδες τότε ο Χίτλερ τις εξολόθρευσε για να μην χαλάσει το κυρίαρχο ρεύμα του εθνικοσοσιαλισμού.
Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπάρχει σημείο τομής των απόψεων των Μαυροκρίνων με αυτοαποκαλούμενους αριστερούς πατριώτες όπως ο Καραμπελιάς και ο Αμυράς. Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το βιβλιοπωλείο που διατηρεί ο πρώτος στα Εξάρχεια έχει γίνει στόχος εμπρησμού αναρχικών, όπως και η κάποια κόντρα που υπάρχει με την χα και έγκειται στο γεγονός ότι αποστρέφονται την εκλογική διαδικασία ως μέσο ανατροπής. Παρόμοιας ιδεολογίας και άποψης είναι και Unabomber κατά κόσμον Ted Kaczynski για όσους έχουν διαβάσει το μανιφέστο του.
Η μεγάλη άνοδος του NSDΑP έγινε μεταξύ των εκλογών του 1928 και αυτών του 1930 (από 2,6% στο 18,25%) οπότε λογικό να απέβλεπαν σε κάθε πιθανή συμμαχία που θα τους εξασφάλιζε τη διάδοση των ιδεών τους.
Αντίστοιχα στα δικά μας, προεκλογικά ο Kασιδιάρης πήγαινε στους χαλυβουργούς και στεκόταν δίπλα στον παμίτη για να διευρύνει το κοινωνικό του έρεισμα και να τσιμπήσει ό,τι μπορεί από την εργατική τάξη, ενώ ένα δυο μήνες αργότερα και αφού είχε εδραιώσει την βουλευτική του παρουσία πλάκωνε στα χαστούκια την Κανέλλη προβάλλοντας τον αντικομμουνισμό του. Βέβαια, τον θυμάμαι χαρακτηριστικά στην συνέντευξη στον Ευαγγελάτο να λέει ότι στα εθνικά θέματα έχουμε ακροδεξιές απόψεις και στα οικονομικά ακροαριστερές. Αυτά τα ‘αριστερά ψήγματα’ τα βρίσκουμε ιστορικά σε κάθε φασιστικό κόμμα, τουλάχιστον στην αρχή τους, αλλά και μόνο η χρήση της λέξης ‘αριστερός’ στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να εξαντληθεί εδώ και είναι παρεξηγήσιμη.
Όσον αφορά στο γεγονός καθ’ εαυτό που αναφέρει ο Ριβέρα, δεν είναι κάτι αμελητέο για να μην το έχει διαψεύσει κανείς αν είναι ψέμματα, κυρίως από πλευράς DKP, ή να έχει αποκρυφτεί από τα βιβλία της ιστορίας αν είναι αλήθεια. Μέχρι στιγμής δεν βρίσκω κάποια επισημότερη πηγή πάντως.
Το σίγουρο είναι ότι από το σάστισμα των υπόλοιπων κομμάτων και την αδιαφορία τους για το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού, έφτασε να γίνει ο Χίτλερ καγκελάριος.
Και τα λέμε και τα ξαναλέμε, κι εδώ και παντού για να μην το ξαναδούμε μπροστά μας.
Ενώ από την πλευρά του [U][I]ηγέτη της πάλης κατά του φασισμού Τέλμαν[/I][/U] σου φαίνεται φυσιολογικό;
Δε σε πιάνω, τι εννοείς εδώ;
Μικρό διάλειμμα από την συζήτηση σας για ένα ξεκαρδιστικό νέο
[B]Ανθιμος:Διαφωνώ με την σύλληψη του Γέροντα Παστίτσιου![/B]
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=164551&catid=4
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ πέθανα στο γέλιο όταν το διάβασα.
Κρυφές σκέψεις Άνθιμου:“Αφήστε τον ελεύθερο…θα τον περιποιηθούμε εμείς…ΜΟΥΧΑΧΑΧΑ”.
Ήθελα απλά να θίξω το γεγονός ότι όπως, ορθώς για μένα, προβληματίζεται για το αν θα συμμαχούσε ο Χίτλερ με τον “διάβολο” έστω και ευκαιριακά, από την άλλη δεν προβληματιζόμαστε (ή τέλος πάντων δεν σου ήρθε πρώτο στο νου) για το αν θα μπορούσε ο Τέλμαν, ο ηγέτης του μεγαλύτερου ΚΚ εκτός ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή, να συμμαχήσει με ένα μικρό, τότε, εθνικοσοσαλιστικό κόμμα ή έστω να καλέσει τον αρχηγό του να μιλήσει σε μια συγκέντρωση εργατών παρά τον δηλωμένο αντιμπολσεβικσιμό του τελευταίου.
Το λινκ το έβαλα γιατί είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με το απόσπασμα του Ριβέρα. Παρουσιάζει τον Τέλμαν ως μπροστάρη της αντιφασιστικής δράσης στη Γερμανία από τη θέση του ως πρόεδρος του KPD, αλλά δεν μας λέει κάτι για τα επίμαχα χρόνια και αρχίζει την εξιστόρηση της δράσης του από τις αρχές της δεκαετίας του '30 και ειδικότερα μιλάει για το 1932 όταν το NSDAP είχε ήδη βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές τις ίδιας χρονιάς και άρα τα στρατόπεδα είχαν ξεκαθαρίσει.
Το ενδιαφέρον και αυτό που προσπαθούμε να ερευνήσουμε είναι τι γινόταν στα τέλη της δεκαετίας του '20, όταν ο Τέλμαν και το KPD είχαν υιοθετήσει την θεωρία του “σοσιαλφασισμού” εναντίον του SPD, του παραδοσιακού -αρχικά κομμουνιστικού, αργότερα σοσιαλδημοκρατικού- αριστερού κόμματος της Γερμανίας, το οποίο και θεωρούσαν τον βασικό τους πολιτικό αντίπαλο και αν με αυτά τα δεδομένα έγινε και μια προσωρινή συμμαχία με τον Χίτλερ.
Η [I][U]wikipedia[/U][/I] πχ. κάτι τέτοιο φαίνεται να υπονοεί.
KPD vs SPD
At the 12th party congress of the KPD in June 1929 in Berlin-Wedding, Thälmann, in conformity with the position adopted by the Soviet Union leadership under Joseph Stalin, adopted a policy of confrontation with the SPD. This followed the events of “Bloody May”, in which 32 people were killed by the police in an attempt to suppress demonstrations which had been banned by the Interior Minister, Carl Severing, a Social Democrat.
During that time, Thälmann and the KPD fought the SPD as their main political enemy, acting according to the Comintern policy which declared Social Democrats and Socialists to be “social fascists”. By 1927, Karl Kilbom, the Comintern representative to Germany, had started to combat this ultra leftist tendency of Thälmann within the German Communist Party, but found it to be impossible when he found Stalin was against him. [B]Another aspect of this strategy was to attempt to win over the leftist elements of the Nazi Party, especially the SA, who largely came from a working-class background and supported socialist economic policies.[/B] These guidelines on social democracy as “social fascism” remained in force until 1935 when the Comintern officially switched to endorsing a “popular front” of socialists, liberals and even conservatives against the Nazi threat. By that time, of course, Adolf Hitler had come to power and the KPD had largely been destroyed.
Υπάρχει και μια αντίστοιχη συζήτηση στο [U][I]indymedia[/I][/U], καθώς και ένα αλληλοκράξιμο σε συνέχειες του Ριζοσπάστη και της οργάνωσης Ξεκίνημα για τη στάση του ΚΚΓ απέναντι στον Χίτλερ.
Προφανώς και δεν είναι (το ίδιο) αξιόπιστες όλες οι παραπάνω πηγές, ούτε αντικειμενικές, αλλά συνεχίζω να μην μπορώ να βρω κάτι καλύτερο.
Που πάω και τα βρίσκω ο πούστης
http://borioipirotika.blogspot.gr/2012/09/dna.html
[B]Roberto Chaidi: Εχω κάνει μέχρι και τεστ DNA που έδειξε ότι είμαι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου[/B]