[B]Τα άρθρα Φωτόπουλου - Δελαστίκ που αθωώνουν το ναζιστικό μόρφωμα. Του Δ. Ψαρρά[/B]
Την ώρα που το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης αποκαλύπτει την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, διατυπώνεται μια ισχυρή ένσταση και μάλιστα από τα «αριστερά». Δύο γνωστοί αρθρογράφοι, στρατευμένοι στη δική του ο καθένας εκδοχή της Αρστεράς, προσφέρουν την ανάλυσή τους ως σωσίβιο στη ναζιστική οργάνωση, εν ονόματι της βαθιάς, υποτίθεται, αντίθεσής τους στο «σύστημα».
«Μέσα στον ωκεανό της αλήτικης δημοσιογραφίας, με τις ανάλογες αήθεις “αναλύσεις” των διαφόρων φερέφωνων του καθεστώτος, υπήρξε και μια εξαίρεση», γράφει ο ιστότοπος της Χρυσής Αυγής. Και εξηγεί: «Πρόκειται για τον δημοσιογράφο Τάκη Φωτόπουλο της “Ελευθεροτυπίας”» (23.9). Και την επομένη, ο Γιώργος Μάστορας (μισθωτός συνεργάτης του Αρχηγού, κατά κόσμον Γεώργιος Μισιάκας) ανακαλύπτει ένα άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ στην εφημερίδα «Πριν», το οποίο κατά τους ναζιστές «λέει τα αυτονόητα», δηλαδή ο δημοσιογράφος «δεν πιστεύει ότι το έγκλημα είχε πολιτικό κίνητρο, επομένως καταρρέει το τεράστιο ψέμα για εμπλοκή της Χρυσής Αυγής».
Ο ενθουσιασμός της οργάνωσης είναι αναμενόμενος. Γιατί πράγματι, στη φούρια τους να αποδώσουν τα πάντα στην «υπερεθνική και τη σιωνιστική ελίτ» καθώς και στην «κοινοβουλευτική χούντα» (Φωτόπουλος) αλλά και στην «Ε.Ε., τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ» (Δελαστίκ) καταλήγουν στην αθώωση της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης από το αποτρόπαιο έγκλημα.
Ο πρώτος μιλά για «βίαιες συγκρούσεις μεταξύ πολιτικών ομάδων της Ακροδεξιάς και της (αναρχικής συνήθως) Αριστεράς», εξισώνοντας τον Γιώργο Ρουπακιά με τον Παύλο Φύσσα. Και συμπληρώνει το επιχείρημά του προσθέτοντας ότι δεν πρόκειται για «συστημική» οργάνωση, «όπως κάποιοι αφελώς και κάποιοι άλλοι εκ του πονηρού υποστηρίζουν», ενώ διαπιστώνει πως «είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της Χρυσής Αυγής το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης “Αριστεράς” που υποστηρίζει τους μετανάστες».
Κατά τον Φωτόπουλο, «δεν είναι συστημική οργάνωση όχι μόνο εξαιτίας της άγριας δίωξης που υφίσταται από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ, αλλά και με βάση τους προγραμματικούς στόχους της που είναι παρόμοιοι με τους στόχους κάθε ιστορικού εθνικοσοσιαλιστικού ή “φασιστικού” κόμματος: αντίθεση τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, “Ευρώπη των εθνών” […]».
Και το αποκορύφωμα: «Με άλλα λόγια, η φυσική βία δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός “φασιστικού” κόμματος, όπως συνήθως υποστηρίζεται. Αλλωστε, παρόμοια βία χρησιμοποιεί και η κοινοβουλευτική χούντα για να επιβάλει με τα ΜΑΤ τις επιστρατεύσεις κ.λπ., μέτρα που ποτέ δεν ενέκρινε ο λαός».
Δεν είναι δηλαδή μόνο για τη συγκεκριμένη δολοφονία αθώα η Χρυσή Αυγή, αλλά και για όλα όσα έχουν προηγηθεί, εφόσον «η φυσική βία δεν είναι χαρακτηριστικό» αυτών των κομμάτων. Η εντελώς ανιστόρητη αυτή θέση δικαιώνει δηλαδή ακόμα και τον ιστορικό φασισμό, με τρόπο που ούτε ο πιο ακραίος οπαδός του ιστορικού αναθεωρητισμού δεν έχει ακόμα διανοηθεί.
Κάποιος πρέπει να μιλήσει στον κ. Φωτόπουλο για το Ολοκαύτωμα. Και βέβαια, για μία ακόμα φορά, θα επαναλάβουμε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι φασιστική, αλλά ναζιστική και η βία εναντίον των «υπανθρώπων» αντιπάλων της είναι συστατικό και μόνιμο στοιχείο της δράσης της.
Οσο για τον Γ. Δελαστίκ, αυτός εφαρμόζει, λέει, ως θεμελιώδες αφετηριακό σημείο της ανάλυσής του το ερώτημα: «Ποιος ωφελείται πολιτικά από το έγκλημα;». Και παρατηρεί με διδακτικό ύφος: «Από πολιτική σκοπιά (από πολιτική, όχι από αστυνομική σκοπιά, γιατί μπορεί να αποδειχθούν γεγονότα που ανατρέπουν τις πολιτικές εικασίες) πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης, εκτός πια αν με κάτι τα εκβίαζαν άλλοι κύκλοι».
Αυτό είναι το συμπέρασμά του επειδή «η Χρυσή Αυγή υφίσταται σοβαρή πολιτική ζημιά με τη δολοφονία που διέπραξε ο δράστης». Και ο αρθρογράφος καταλήγει διατυπώνοντας «αμφιβολίες για το κατά πόσο ο δολοφόνος έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή αν σκότωσε εκτελώντας εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων, διαφορετικών πάντως από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής».
Η συλλογιστική αυτή δεν παίρνει καθόλου υπόψη της την αυστηρά ιεραρχική και στρατιωτική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και υιοθετεί το δικό της επιχείρημα ότι έδρασε μόνο του το απλό μέλος ή ακόμα χειρότερα, ακολουθώντας εντολές άλλων. Πρόκειται για απόλυτη υποτίμηση της ναζιστικής οργάνωσης και άγνοια του τρόπου δράσης της τόσα χρόνια. Το επιχείρημα «ποιος ωφελείται» είναι το αποκορύφωμα της μανιχαϊστικής πολιτικής ανάλυσης και δυστυχώς ένας από τους πρώτους που το υιοθέτησε ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ στο Mein Kampf. Αν εφαρμόζαμε το ίδιο ερώτημα για τα δύο άρθρα, ποιος άραγε ωφελείται απ’ αυτά;
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι μία μέρα μετά τους ύμνους της Χρυσής Αυγής για το άρθρο στο «Πριν», οι ναζιστές κατάγγειλαν «ομάδα οπλοφόρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ», δηλαδή της πολιτικής οργάνωσης που εκφράζει το «Πριν», ότι συνελήφθησαν «με δολοφονικά σύνεργα», αλλά «αφέθηκαν ελεύθεροι με άνωθεν εντολή». Η συνωμοσιολογία εκδικείται.
Οσον αφορά τις εφημερίδες στις οποίες αρθρογραφούν οι δύο αναπάντεχοι συνήγοροι της Χρυσής Αυγής, το μεν «Εθνος» έσπευσε να διαφοροποιηθεί από τον Γ. Δελαστίκ, δηλώνοντας ότι δεν θα φιλοξενούσε ποτέ παρόμοιες θέσεις, ενώ η «Ελευθεροτυπία» δημοσίευσε ασχολίαστο το συγχωροχάρτι που προσέφερε στη Χρυσή Αυγή ο κ. Φωτόπουλος, το πρόβαλε μάλιστα και στο πρωτοσέλιδό της.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Χρυσή Αυγή επιδοκιμάζει και επικαλείται άρθρο της «Ελευθεροτυπίας». Ηταν το καλοκαίρι του 2001, όταν η εφημερίδα της ναζιστικής οργάνωσης θρηνούσε για την εκτέλεση του Τίμοθι Μακβί στις ΗΠΑ, του ανθρώπου που ήταν υπεύθυνος για το πολύνεκρο μακελειό της Οκλαχόμα. Η εφημερίδα αναδημοσίευε τη φράση που είχε αφιερώσει στον Μακβί «ο δημοσιογράφος που γράφει τις εύστοχες φράσεις πάνω στο δελτίο καιρού της “Ελευθεροτυπίας”: Εκτέλεσαν με τις ενέσεις τους τη μόνη φωνή που ξεσκέπασε εμπράκτως τις φονικές ανέσεις τους».
Ο άνθρωπος που είχε γράψει τότε αυτές τις γραμμές που θαύμασε η Χρυσή Αυγή είναι σήμερα διευθυντής στην «Ελευθεροτυπία» του κ. Οικονομόπουλου. Και είναι ο ίδιος που με ανάρτησή του στο Διαδίκτυο μας απέδιδε ότι ασχολούμαστε ως δημοσιογράφοι με πολύ περιθωριακά θέματα, εννοώντας την πολύχρονη έρευνά μας για τη Χρυσή Αυγή. Πραγματική κατάντια.
Εφημερίδα των Συντακτών
Καλά για τον άλλο δεν υπάρχει σχόλιο, αλλά για το Δελαστίκ, πολιτικός αστιγματισμός τουλάχιστον.
Εdit - σήμερα είχαμε και την πληρωμένη απάντηση του Δον Κορλεόνε στο άρθρο για το νοπολίτικα. Γελάει ο κόσμος.
Αναλυτικά η επιστολή του Διευθυντής Επικοινωνίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός Κώστα Καραπαπά:
Αγαπητοί κύριοι,
με μεγάλη έκπληξη διαβάσαμε στην ιστοσελίδα σας άρθρο με τίτλο: ?ο Μαρινάκης, η Χρυσή Αυγή και το περίφημο Νο Politica της Θύρας 7″.
Μας έκανε μεγάλη εντύπωση πως σε μια σελίδα πολιτικού περιεχομένου δημοσιεύτηκε ένα τέτοιο κείμενο, γραμμένο απο κάποιον άνθρωπο που προφανέστατα έχει ελάχιστη σχέση με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αλλά και με επιθετική στόχευση ώστε να πλήξει τον Πρόεδρο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ κ. Βαγγέλη Μαρινάκη αλλά και την ομάδα μας.
Θα θέλαμε λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα εξής, τόσο για την ενημέρωση των αναγνωστών σας όσο και για την ενημέρωση του συντάκτη σας που προφανώς γνωρίζει τα γήπεδα μόνο απο την τηλεόραση του σπιτιού του:
1ον: Ο Πρόεδρος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ κ. Βαγγέλης Μαρινάκης ούτε είχε, ούτε έχει, ούτε θα έχει την παραμικρή σχέση με την Χρυσή Αυγή, τους ανθρώπους της οποίας ούτε καν γνωρίζει.Ούτε θέλει να τα γνωρίσει και είναι μακριά και απο τη δική του αισθητική αλλά και την αισθητική του συλλόγου μας. Όπως αντιλαμβάνεστε, οι αναφορές του συντάκτη σας είναι προιόν της φαντασίας του και μόνο.
Και το επιχείρημα του συντάκτη σας ?δεν χρειάζονται άλλες αποδείξεις για να πειστούμε ότι οι εφοπλιστές χρηματοδοτούν και ανοίγουν γραφεία για τη ΧΑ όπως λέει και ο Guardian? είναι το ίδιο επικίνδυνο για τη δημοκρατία, όσο και οι πολιτικοί σχηματισμοί που δεν τη σέβονται.
Εκτός αν ο χώρος της αριστεράς έχει πλέον υιοθετήσει, και μάλιστα χωρίς την ανάγκη αποδείξεων ή έστω? ενδείξεων, αυτά που γράφει ο Guardian. Και αν ο Guardian δημοσιεύει ένα αόριστο θέμα για Έλληνες εφοπλιστές, απο πού και ως πού προκύπτει η οποιαδήποτε εμπλοκή του κ. Μαρινάκη;
Φανταζόμαστε ότι ο κ. Αλαβάνος, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω απο την πολιτική κίνηση ?Σχέδιο Β? αλλά και την ιστοσελίδα σας, δεν ασπάζεται και δεν υιοθετεί τέτοιες λογικές κατασυκοφάντησης ανθρώπων.
Σε μια εποχή παθών και έξαρσης τέτοια κείμενα το μόνο που κάνουν (πέρα απο το να συκοφαντούν) είναι να πυροδοτούν επικίνδυνα φαινόμενα βίας.
2ον: Η σχεδόν? ακροβατική σύνδεση της λογικής ?nopolitica? των συνδέσμων του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ με τα όσα συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια και τις εκλογές εκεί, είναι πέρα απο υπεραπλουστευτική και απολύτως άστοχη.
Οι σύνδεσμοι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, ο κόσμος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, οι αθλητές του, η διοίκηση του, οι πάντες στον Σύλλογο μας έχουν μόνο μια ταυτότητα και μόνο μια σημαία: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
Προφανέστατα, όταν μιλάμε για τη λαοφιλέστερη ομάδα και το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αντιλαμβανόμαστε ότι μιλάμε για ανθρώπους που προέρχονται απο ένα πολιτικό μωσαικό. Όμως έχουμε καταφέρει αυτά να βρίσκονται μακριά απο το γήπεδο μας. Στο γήπεδο, όλοι έρχονται για να ψυχαγωγηθούν και όχι για να δέιξουν αν είναι αριστεροί, δεξιοί ή κεντρώοι.
Τα κινήματα και οι πολιτικοί χώροι ας μείνουν στα πεζοδρόμια ή όπου αλλού τα τάζει η μοίρα τους, αλλά όχι στα γήπεδα. Παρότι αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ένας χώρος με χιλιάδες κόσμο είναι πάντα πιο γόνιμος για ζυμώσεις πολιτικού περιεχομένου?
Μπορεί στον συντάκτη σας να αρέσει αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία όταν υπάρχει στο πρόγραμμα της αγωνιστικής το παιχνίδι Λιβόρνο-Λάτσιο. Με τις σημαίες του Τσέ απο τη μια και του Μουσολίνι απο την άλλη. Και στο ενδιάμεσο το απόλυτο μίσος.
Μπορεί να του αρέσει αυτό που συμβαίνει στη μαρτυρική Κύπρο που οι ομάδες είναι ταυτισμένες με τις πολιτικές παρατάξεις. Στην Ελλάδα ευτυχώς δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. Ειδικά στην οικογένεια του Ολυμπιακού, σε μια οικογένεια που αριθμεί εκατομμύρια μέλη, κυρίως και πρωτίστως ανθρώπους του μόχθου και της καθημερινής μάχης για ζωή, δεν υπάρχουν πολιτικά χρώματα και διαχωρισμοί στις εξέδρες.
3ον: Η απορία του συντάκτη σας για το ότι δεν υπήρξε πανό στην κερκίδα μας ή ανακοινώσεις των συνδέσμων μας για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που ήταν μέλος της οικογένειας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ απαντάται απο μια λέξη, μια σημαντική λέξη, μια λέξη που εύκολα τη θυσιάζει ο σύγχρονος πολίτης αυτής της χώρας: ΣΕΒΑΣΜΟΣ.
Προφανέστατα (και χωρίς καμμιά διάθεση να υποκαταστήσω την πάντα αυτόνομη φωνή των φιλάθλων μας) οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού έσκυψαν σε αυτό το τραγικό γεγονός που έγινε στις δικές μας γειτονιές, στις γειτονιές που ζούν κατά 99% φίλαθλοι του Ολυμπιακού, με σεβασμό!
Άκουσαν την τραγική μάνα του Παύλου, που ζήτησε να μη στηθεί πολιτικό παιχνίδι γύρω απο το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα. Και η οικογένεια του Ολυμπιακού άκουσε. Άκουσε και δεν συμμετείχε στις πολλαπλές δολοφονίες του Παύλου που ακολούθησαν απο ?κάλπηδες? (όπως λέει και ο φίλος Μιχάλης Μυτακίδης στους στίχους του) πολιτικούς και απο τα πρόθυμα να ποτιστούν με αίμα ΜΜΕ.
4ον: Οι αναφορές στην αδελφοποίηση των οπαδών του Ολυμπιακού με τους οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα είναι κάτι που επικαλείται ο συντάκτης σας για να δείξει μια ταύτιση με πολιτικό χώρο, αγνοώντας μάλλον ότι και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έχουν αδελφοποιηθεί με αυτούς της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ έχουν αδελφοποιηθεί με αυτούς της Μαρσέιγ και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν αδελφοποιηθεί με αυτούς της Ραπίντ Βιέννης (με το γνωστό πολιτικό παρελθόν). Αλλά παρόλα αυτά, καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ?το αυγό του φιδιού έχει σπάσει για τα καλά στην πιο μεγάλη εργατική κερκίδα της χώρας?.Δηλαδή στη δική μας εξέδρα. Να μην ανησυχεί ο συντάκτης σας.
Η δύναμη ακριβώς αυτής της εξέδρας, της εξέδρας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας, είναι πιο δυνατή απο κάθε αυγό, κάθε χρώματος, που μπορέι να επωάσει κανείς για τους δικούς του λόγους.
Στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αγωνιζόμαστε καθημερινά για να εκλείψει το φαινόμενο της βιας απο τα γήπεδα της χώρας. Θέλουμε γεμάτα γήπεδα και αν είναι δυνατόν γεμάτα με οικογένειες που θα παρακολουθούν με ασφάλεια το πιο μαζικό και λαικό θέαμα στη Γή.
Με την ελπίδα ότι σε αυτή την προσπάθεια θα σας βρούμε στο πλευρό μας και με την ελπίδα ότι θα φιλοξενήσετε αυτές τις γραμμές
Κώστας Καραπαπάς
Διευθυντής Επικοινωνίας ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
μιας ναζιστικής οργάνωσης, ειδικα αμα θες υιοθετείς “μαρξιστικά” (!!!) εργαλεία ανάλυσης γενικότερα, την στιγμή που ξεχνάς βασικές διαμεσολαβήσεις αναμεσα στους δύο χώρους ή εστω θεωρώντας πως δεν έχει σημασία.