Κανεις μα κανεις δεν κανει αυτοκριτικη… Για αυτο και εγω συμφωνω οτι χρειαζεται μεγαλη τιμωρια σε ολα μπας και αλλαξει κατι… ομως οταν εισαι ενας λαος με τοσους πολλους ηληκιωμενους μεγαλωμενους σε ολο αυτο το καλουπι τις ηληθιας νοοτροπιας … Οσο σκληρο και αν ακουστει πρεπει να περασουν αλλα 30 -40 χρονια να φυγουν αυτες οι γενιες μπας και αρχιζει να αλλαζει κατι … Δεν εχω σκοπο να πω οτι ντε και καλα ειναι η μονη αιτια αλλα ρε γαμωτο ποτε δεν ακουσα ουτε απο τους γονεις μου ας πουμε ενα συγνωμη για τη τοσο λανθασμενη νοοτροπια που παω να σου περασω… Δεν σε κανω καλυτερο ανθρωπο και υπευθυνο πολιτη αλλα ακριβως το αντιθετο…Πιστευω η γενια απο τους γονεις μας και οι προηγουμενες εκαναν οτι περνουσε απο το χερι τους αυτη η νοοτροπια να γινει και τροπος ζωης…( παντα μιλαω ενοειται για το μεγαλυτερο ποσοστο ) προφανως και δεν ηταν ολοι ετσι
Στο 5:33 ο Δεβελέκος παίρνει τηλέφωνο τη μάνα του τέσσερις μέρες μετά από τη δολοφονία του Φύσσα να της ορμηνέψει με τσαμπουκά τι θα λέει στις αρχές, και αυτή του ξεκόβει αμέσως κάθε επικοινωνία «τελεσίδικα σε αυτούς που σε κάναν στρατιώτη και κλωτσάγατε τα κεφάλια των πακιστανών, καθάρματα, αλήτες». Το να είσαι ναζί είναι η κατώτερη μορφή ζωής, όχι με βάση τη μία ή την άλλη πολιτική οπτική αλλά αντικειμενικά και απόλυτα, είναι μια οικουμενική αλήθεια τόσο απόλυτη που εισχωρεί ακόμα και στον μικρόκοσμο μιας συνομιλίας με τη μάνα σου. Όταν ακόμα και η μητέρα σου δε θέλει να έχει καμία σχέση με το τέρας που έγινε ο γιος της, είσαι ένα καρκίνωμα μόνος σου απέναντι σε όλη την ανθρωπότητα και κάθε βία απέναντι σου είναι απροϋπόθετα και χωρίς εξαιρέσεις δικαιολογημένη άμυνα.
Πω πω, πραγματικά ρε. ΟΥΤΕ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ.
Σκληρό για γονιό , αλλά σωστό
κι επειδή ακόμα πιστεύω σε 2ες ευκαιρίες , όταν σε απορρίπτει η μάνα σου μάλλον ήρθε η στιγμή για αναθεωρηση
Μήπως ευθύνεται λίγο και η οικογένεια για τα σκατά που κουβαλάει στο κεφάλι του?Μήπως θα ταν καλύτερα για την μητέρα να πλησίαζε το γιο της με αγάπη για να μπορέσει να εισχωρήσει μέσα στα σκατά του?Η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων(και κυρίως μέσα στην οικογένεια) είναι δύσκολη αλλα εαν επιτευχθεί μπορεί να κάνει θαύματα…
Ενταξει, συζητηση ενος λεπτου ακουσαμε, αλλα απο τον τροπο που μιλαει ο γιος στη μανα… Φυσικα και εχουν ευθυνες και οι γονεις, αλλα πολυ μικροτερες απο τις ευθυνες που εχει ενας ενηλικος ανθρωπος της ηλικιας του. Για ολοκληρα γαϊδουρια, δεν μπορουμε να κατηγορουμε αποκλειστικα τους γονεις. Πρωτα-πρωτα τα γαϊδουρια φταινε.
Ετσι να μας ψηφιζουν να τους γαμαμε.
Οχι οτι οι 500000 τριμαλακες που τους ψηφισαν χαμπαριαζουν απο τιποτα, αλλα πλακα εχει.
Συμφωνω απολυτα, και επισης εχω βαρεθει το παραμυθι με τις δικαιολογιες. “Δυσκολη παιδικη ηλικια”, “κακη ανατροφη” και ενα σωρο αλλα, τα οποια ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως παιζουν σημαντικο ρολο στην διαμορφωση και εξελιξη ενος ανθρωπου, αλλα στο τελος, ειμαστε υπευθυνοι για τις πραξεις μας ολοι. Στην τελικη, υπαρχουν εκατομμυρια παραδειγματα ανθρωπων με δυσκολη παιδικη ηλικια, που εξελιχθηκαν σε υπεροχους ανθρωπους.
όντως, όπως και άπειρα παραδείγματα για-τον-πούτσο-ανθρώπων με εξαιρετικούς γονείς
Ε ναι, ας μην υποτιμούμε την ατομική ευθύνη. Τι να κάνουμε, καλώς ή κακώς ο καθένας μας είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του και για τους τρόπους με τους οποίους πορεύεται στη ζωή. Το να κατηγορούμε τους γονείς είναι μία από τις δικαιολογίες που μπορεί να βρει κάποιος. Ναι, προφανώς έχουν μερίδιο ευθύνης οι γονείς και όποιος άλλος έχει παίξει ρόλο στον “σχηματισμό” ενός ανθρώπου, αλλά πάνω απ’ όλα ευθύνη έχουμε εμείς οι ίδιοι.
Τώρα αλήθεια ψάχνουμε τι φταίει στην κοινωνία που έγινε κάποιος φασισταριό? Τα σκατά στο κεφάλι τους φταίνε. Σίγουρα φταίνε οι γονείς, όταν και οι ίδιοι είναι φασίστες, οπότε το παιδί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον μίσους. Όταν δε φταίνε οι γονείς και το οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα, έρχεται στο νου το φιλοσοφικό ερώτημα “η κοινωνία μας οδηγεί να γίνουμε εγκληματίες ή γεννιόμαστε εγκληματίες;”. Έχω καταλήξει ότι είναι ο συνδυασμός και των 2, αλλά τείνω και στο ότι ίσως τελικά “γεννιόμαστε εγκληματίες”. Δε μπορώ να δεχτώ καμία γαμημένη δικαιολογία για να γίνει κάποιος φασίστας. Άπειρα κόμπλεξ και σκατά στο κεφάλι. Μόνο αυτό.
Θέλω λίγο να ερμηνεύσω αυτά που έγραψα…
Μήπως ευθύνεται λίγο και η οικογένεια για τα σκατά που κουβαλάει στο κεφάλι του?(Δεν είναι μονο η οικογένεια,φυσικά και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες.Απλά τώρα δεν τους αναφέρω μιας και το συγκεκριμένο παράδειγμα αφορά γονέα-παιδι)
Μήπως θα ταν καλύτερα για την μητέρα να πλησίαζε το γιο της με αγάπη για να μπορέσει να εισχωρήσει μέσα στα σκατά του?(Αυτό που θέλω να τονίσω εδώ είναι και δολοφόνος να είναι ο γιος σου,ως γονέας δεν τον απορριπτεις ποτέ,προσπαθείς δεκα-εκατο-χιλιες φορές να προσεγγισεις την άρρωστη πλευρά του)
Η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων(και κυρίως μέσα στην οικογένεια) είναι δύσκολη αλλα εαν επιτευχθεί μπορεί να κάνει θαύματα…(Για να επιτευχθει μια επικοινωνία θα πρέπει ΠΡΩΤΑ ο γονέας να αναγνωρίσει τα δικά του σκατά και μετά να προσπαθήσει να προσεγγίσει το άρρωστο παιδί του
και κάτι πολύ σημαντικό για μένα, ΟΛΟΙ κουβαλάμε σκατά στο κεφάλι μας (μιλάω γενικά όχι για το φασισμό αυτή την στιγμή)
Η δυναμη της πλυσης εγκεφαλου ειναι τεραστια. Αυτο το καταλαβαινω οχι μονο απο τις αμετρητες ιστοριες κατασκοπων και στρατιωτων που απλα αλλαξαν στρατοπεδο μετα απο μολις λιγους μηνες βασανιστηριων και πλυσης εγκεφαλου (αν οχι λιγοτερο), αλλα απο το ποσο ευαλωτο και ευπλαστο ειναι το μυαλο μας σε καταστασεις πιεσης.
Εγω σκεφτομαι οτι με την καλομαθημενη ζωη που ζουμε οι περισσοτεροι μας, με το ιντερνετ μας, τους φιλους μας, τις κανονικες μας ζωες, μπορουμε και “νευριαζουμε” ή νιωθουμε μια αγωνια, ακομα και με καταστασεις οπως το να μεινουμε απο βενζινη και να χασουμε 2-3 ωρες απο τη ζωη μας (στην χειροτερη) ή να εχουμε μια απιστευτα κουραστικη μερα που ολα πανε στραβα. Γενικα δε νευριαζω συχνα στην καθημερινοτητα μου, αλλα θεωρω πως αν για τον οποιονδηποτε λογο με εβαζαν σε μια αιθουσα και μου εκαναν βασανιστηρια ωστε να αποσπασουν σημαντικες πληροφοριες, θα τα ειχα ξερασει ολα μεσα στο πενταλεπτο. Εδω τελικα τα ξερνανε ολα οι στρατιωτες και οι κατασκοποι που εχουν υποστει χρονια εκπαιδευσης στο να αντιστεκονται.
Και καταληγω στο point μου αφου το πηγα πολυ σφαιρικα. Σκεψου ενα παιδακι να μεγαλωνει σε φανατισμενο χριστιανικο κλιμα που ολη του η ζωη και ολος του ο κοσμος ειναι νηστειες, σεβασμο στα θεια, εκκλησια, μεταληψη, προσευχες, λατρειες κτλ. Ειναι δυνατον να ξεφυγει το ηδη πλασμενο του μυαλο απο κατι τετοιο ολοσχερως?
Αν ενα παιδακι αντιστοιχα εχει φασιστες γονεις που προωθουν τη βια, τον ρατσισμο, το μισος κτλ, δε θα μεγαλωσει μαθαινοντας να μισει τους ανθρωπους? Και φυσικα ολα αυτα δινουν ελαφρυντικα για μενα σε περιπτωσεις εγκληματων, αλλα δεν ειναι αθωωτικα.
Δε μπορω να δεχθω οτι καποια στιγμη στη ζωη του (πολλες στιγμες δηλαδη) δεν εχει βαλει το μυαλο του να αμφισβητησει ακομα και τα παντα τα οποια εχει διδαχθει, ειτε ειναι φανατισμος και βια, ειτε οτιδηποτε αλλο. Καποιες στιγμες στις ζωες μας, παρολες τις εμβληματικες και καθοριστικες εμπειριες και τα τραυματα, υπαρχει η επιλογη του να κανεις το καλο ή το κακο. Μπορει πολλοι ανθρωποι να εχουν υποστει τετοια πλυση εγκεφαλου που να ειναι πολυ δυσκολο να ξεφυγουν, αλλα το να προβουν σε δολοφονια ειναι και κατι ακραιο. Δε φτανεις σε τετοιο εγκλημα τοσο απλα. Πιστευω (και λεω πιστευω γιατι οι αμετρητες ερευνες nature VS nurture δεν εχουν καταληξει σε οριστικη απαντηση) πως πρεπει να το εχεις και μεσα σου.
Προφανώς μιλάμε για πλύση εγκεφάλου και εννοείται μπορεί να γίνει τεράστια ανάλυση στο τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον να γίνει φασίστας. Μην είσαι σίγουρος όμως ότι όλοι αυτοί μπαίνουν στη διαδικασία να αμφισβητήσουν αυτά που τους δασκαλεύουν. Δεν έχουν καν αυτή τη δυνατότητα, γιατί ο πρώτος στόχος των “δασκάλων” τους είναι η αφαίρεση οποιασδήποτε κριτικής σκέψης. Δεν κρίνουν, δε σκέφτονται, εκτελούν εντολές. Είναι ρομπότ. Δεν υπάρχει νοημοσύνη σε αυτό το επίπεδο. Δε γίνεται να υπάρχει νοημοσύνη και να κάνουν αυτά που κάνουν.
Το βλέπεις πολύ συναισθηματικά και ανθρωπιστικά και από τη μία καλά κάνεις - γιατί είσαι νοήμων, αλλά όταν έρθεις αντιμέτωπος μέσω μιας διαφωνίας με αυτό το είδος, ειδικά σε φλέγοντα θέματα που τον έχουν προγραμματίσει να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί να σου κάνει θα είναι να σου σπάσει το κεφάλι και το δεύτερο να σε μαχαιρώσει. Οπότε, ναι μεν εμείς μπορούμε να υπεραναλύουμε τους λόγους που τον οδήγησαν να γίνει αυτό το τέρας και να θέτουμε φιλοσοφικά ζητήματα για να ανατρέψουμε την οποιαδήποτε μελλοντική “παραγωγή” τέτοιων υπανθρώπων, αλλά όσο εμείς κάνουμε αυτό, εκείνος θα ψάχνει τρόπος να μας σκοτώσει. Τόσο απλά, τόσο κυνικά, τόσο μη-ανθρωπιστικά.
Ελαφρυντικά μπορείς να βρεις σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμα και σε αυτές των serial killers. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα κάνει τον εγκέφαλο να λασκάρει και να μην ξαναγυρίσει πίσω, αλλά όπως λες δεν είναι αθωωτικά. Στο τέλος, δυστυχώς (ή ευτυχώς) μετράνε οι πράξεις.
Πάντως υπάρχουν και περιπτώσεις που το παιδί ξεφεύγει τελείως από όλο αυτό, σαν από αντίδραση προς τους γονείς. Έχω τέτοια παραδείγματα. Όμως στην πορεία μεγαλώνοντας μπορεί να επιστρέψει σε αυτό.
Μα δε διαφωνουμε σε τιποτα. Δεν περιμενω να κανω ποτε καμια σοβαρη συζητηση με εναν τετοιον ανθρωπο, ουτε να του αλλαξω την γνωμη. Απλως εξηγω το πως φτανουν καποιοι ανθρωποι να διαμορφωνονται με αυτον τον τροπο. Αν τρως ξυλο ολη σου τη ζωη προκειμενου να εκπαιδευθεις να μισεις κι εσυ με την σειρα σου, δε θα μπορεσεις πιθανοτατα ποτε να ξεφυγεις απο αυτον τον φαυλο κυκλο. Λυπηρο, αλλα ετσι ειναι. Και συμφωνω μαζι σου απολυτα οσον αφορα τον κυνισμο.
Ναι αλλά αν θέλουμε να λεγόμαστε εμείς άνθρωποι , το σύνολο ανθρώπων στο οποίο ζούμε κοινωνία κλπ καλό είναι να ψάχνουμε τα αίτια, να τα υπεραναλύουμε και να τα φιλοσοφούμε
πάντως αυτό το κυνικό και μη-ανθρωπιστικό είναι χαρακτηριστικό κάθε είδους φασισμού . Και του ακροδεξίου και του “απέναντι” πλέον . Δυστυχώς
Όταν βρεθείς απέναντι σε μαχαίρια, σιδερογροθιές και πτυσόμενα γκλοπ όμως δεν έχεις και πολλά περιθώρια να είσαι συζητήσιμος.
Τέλοσπαντων, όπως έχει πει και ο Μπρεχτ, η καλύτερη απάντηση σε ένα φασίστα είναι ένα τούβλο στο κεφάλι.
Εν μέρει έχεις δίκιο. Από την άλλη όμως, έχεις να κάνεις με έναν μαλάκα που θέλει να σε σκοτώσει - και θα το έκανε με άνεση αν ήξερε ότι δε θα τον δει κανένας και δε θα μπει φυλακή - επειδή θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από εσένα. Επειδή γεννήθηκε κατά τύχη πχ στην Ελλάδα. Σχιζοφρένεια ξεκάθαρα. Άρρωστες καταστάσεις.
Συμφωνώ ότι όλα τα απόλυτα καθεστώτα είναι το ίδιο. Επίσης δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι ο κομμουνισμός έκανε μόνο καλά και ήταν παράδεισος. Προσωπικά, από τη στιγμή που υπήρχαν 2,3,5,10,100 άτομα σε ανώτερη κλίμακα από όλους τους υπόλοιπους, δικτατορία (ή ολιγαρχία) το θεωρώ.
ΟΜΩΣ, η διαφορά είναι η εξής: Οι μεν, θεωρούν τη φυλή τους ανώτερη από των υπολοίπων και θέλουν να επιβληθούν με διχαστικά μέσα (πχ πόλεμος) με σκοπό να είναι πάνω από όλους. Οι δε, θέλουν καθολική ισότητα, η οποία όμως για να επιτευχθεί χρειάζονται ΠΑΙΔΕΙΑ και μερικά χρόνια… δικτατοριούλα (σχεδόν του προλεταριάτου).
Αν θα έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά τα 2, προτιμώ αυτούς που τουλάχιστον έχουν ως σκοπό την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Απλούστατα.
O Αμβρόσιος ξαναχτύπησε! Όχι που θα καθόταν ήσυχος 