23 Οκτωβρίου
Μου ψιλομυριζει νατασα φαση. Αναμενουμε με ενδιαφερον!
Βγήκε κανένα τραγούδι; όχι ότι πρόκειται να το ακούσω πριν βγει το album αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον το σχόλιο σου.
Το μόνο που είδα είναι ένα βίντεο από το στούντιο που δείχνει τον νέο ντράμερ να παίζει κάτι παπάδες αλλά δεν μπορούμε με τίποτα να πούμε ακόμα αν θα συνεχίσουν στα ντουμ μονοπάτια της νατάσας.
Πάντως στην ιδέα και μόνο να ξανακάνουν κάτι τέτοιο, μου γίνεται κατάρτι.
A, περισσότερο το έκανα λόγω εξωφύλλου, που μου δωσε την εντύπωση πως θα ναι κονσεπτικό.
Ωχου μωρε. Αν το λες για το Converge γενικα εχω προβλημα με τα extra κομματια σε πανακριβες εκδοσεις. Τα die hard πουλανε ουτως ή αλλως, εκτος και αν εισαι οι Morbid Angel που στο τελος θα το δινεις για κανα διακοσαρικο (σε δραχμες) σε οσους χρειαζονται κομοδινο.
Επιστροφή στις grind ρίζες;
συγγνωμη
ο ντραμερ που πηρανε
ειναι ο Adam Jarvis???
ΓΑΜΩ!!!
Γαμάει ποπούς
Έτσι για σπάσιμο στον rip_noob και σε όποιον άλλο προσπαθεί να κάνει υπομονή και να ακούσει ολόκληρο το δίσκο, ποστάρω άλλο ένα νέο κοκομπλοκέισον κομμάτι που στριμάρει στο pitchfork.
Εν τω μεταξύ, εκτός από τον Jarvis των Misery Index που πήρε τη θέση του Harvey, σε πολλά κομμάτια του δίσκου κάνει guest φωνητικά ο Netherton (επίσης των MI) και γαμάει ο τρόπος που δένουν με τα φωνητικά του Hayes.
Τρέχει με 192.
Ωραίος δίσκος προς το παρόν.
Λοιπόν, μιας και τον δίσκο τον έχω καμιά βδομάδα και τον λιώνω, αφού λίκαρε ας πούμε δυο πράγματα:
Καθαρή παραγωγή που κάνει τα riffs να ακούγονται κοφτερά και επικίνδυνα και θυμίζει παραγωγή Terrifyer, χωρίς όμως την ένταση και τη δύναμη του τελευταίου. Γενικά την παραγωγή του Terrifyer την θεωρώ σεμιναριακή και αν και γουστάρω βρωμιά, για μένα έθεσε νέα στάνταρντς.
Τα κομμάτια για άλλη μια φορά είναι σκαλωματικά με τιτάνια ριφς που φλερτάρουν ενίοτε με το thrash (όπως το slayer-on-coke “Permanent Funeral” που θα μπορούσε να βρίσκεται και στο Phantom Limp) και άλλες φορές με το sludge και γκρουβάρουν απίστευτα. Όλα τα κομμάτια γαμάνε, filler αδυνατώ να βρω αν και υπάρχουν μερικά που μπαίνουν στο πάνθεον των καλύτερων κομματιών τους, κάνοντας τα υπόλοιπα να μοιάζουν με τραγουδάκια της σειράς (που δεν είναι γιατί γαμάνε λέμε). Για παράδειγμα κομμάτια σαν τα “The Bug”, “Sis”, “The Diplomat”, “Burning Palm”, το προαναφερθέν “Permanent Funeral” και το αγαπημένο μου “Iron Drunk”, δεν γράφονται κάθε μέρα. Ειδικά το τελευταίο στα μόλις 100 δευτερόλεπτα που διαρκεί, περιέχει 7-8 αριστουργηματικά ριφς και εκπληκτικές πολυφωνίες και αποτελεί την πώρωση μελοποιημένη.
Τα φωνητικά είναι εξαιρετικά και για άλλη μια φορά ο Hayes γράφει εκπληκτικούς στίχους αλλά αυτό που γαμάει στο νέο δίσκο είναι οι εναλλαγές με τα guest φωνητικά των Netherton (στο “Diplomat”), της αγαπημένης από τους Salome και Agoraphobic Nosebleed, Kat Katz (στα “Eve” και “The Bug” που είναι αμφότερα στο κορυφαία του δίσκου και συγκεκριμένα το πρώτο το παίρνει όλο πάνω της) και του Richard Johnson (επίσης από τους Agoraphobic) στο “The Underground Man”.
Γενικά δισκάρα, υπερμπαντάρα, τα πάντα όλα. Δεν είναι Terrifyer (εντάξει, δεν ξαναγράφεται τέτοιο έπος) αλλά γαμάει και υποσκέλισε μέχρι και το νέο Converge.
Αυτο εδω με εχει καταστρεψει,τερμα εθιστικο.Ο ντραμερ ειναι τερας,τα ριφ αναμενομενα σκοτωνουν,γενικα πολυ μεγαλος δισκοτας.
Στο θεμα της παραγωγης,γενικα ειμαι της πιο φαζαριοζικης και βρωμικης αντιληψης ,αλλα εδω μου φανηκε πως ο ηχος ειναι οπως πρεπει
Συμφωνω επισης με το αποπανω ποστ κευσερ στο θεμα εναλλαγης φωνητικων με τους γκεστ και ειδικα με την κατ
υπερβολικα τιμιος δισκος! λιγο πιο γρηγορος απο νατασα και λιγο πιο σαπιος! ο ντραμερ οπως λεει ο φαουστ τερας!
Μπαμπ γιατί είναι αδιανόητη δισκάρα, χτυπάει τριάδα στην τελική λίστα και γιατί το νέο Κιουμπρικό βίντεο γαμεί και δέρνει όσο και το ίδιο το κομμάτι.
Αν και δεν είναι παράπονο, το μόνο που θα ήθελα επιπλέον είναι να τελείωνε με κάνα δεκάλεπτο σλατζ έπος τύπου Νατάσα, μιας και έδειξαν ότι το έχουν και με το παραπάνω. Πώς έκαναν οι Converge στη Τζένη με το ομότιτλο κομμάτι, ε κάτι τέτοιο.
Σπαμμάρω αλλά επιβάλλεται.
PUG DESTROYER ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ!