Τα λαβράκια ανήκουν στην οικογένεια Serranidae και στο γένος Dicentrarchus και υπάρχουν σε δύο είδη: το Dicentrarchus labrax που φθάνει σε μήκος το 1 μέτρο και του οποίου τα νεαρά άτομα φέρουν μελανά στίγματα, που τελικά χάνονται και το Dicentrarchus punctatusα, που φθάνει το 0,5 μ. και γενικά φέρει μελανά στίγματα. Πρόκειται για ψάρι που σπάνια συναντάται ή αναγνωρίζεται.
Το λαβράκι είναι ο κύριος κυνηγός της ακτής από την οποία σπάνια απομακρύνεται πολύ. Κυνηγά παντού, στον αφρό, στα μισόνερα αλλά και στον βυθό. Το συναντάμε σε κάθε λογής βυθό, στην άμμο, στη λάσπη, στα βότσαλα, στην πέτρα, στον βράχο, αρκεί να υπάρχει τόπος για καρτέρι και αφθονία τροφής. Ο οργανισμός του ψαριού αυτού αντέχει σε μεγάλες αλλαγές της αλατότητας του νερού, γι αυτό και το προσελκύουν οι λιμνοθάλασσες, οι εκβολές ποταμών, μέσα στα οποία επιβιώνει συχνά σε περιβάλλον με σχεδόν μηδενική αλατότητα. Περιοχές όπου εκβάλει ή πηγάζει γλυκό νερό, ανεξάρτητα από την ποσότητα ή τις διαστάσεις του χώρου, είναι βέβαιο ότι θα προσελκύσουν τα λαβράκια κάποιες εποχές και ώρες της ημέρας.
Το λαβράκι είναι ψάρι που βρίσκεται σχεδόν παντού σε κάθε μορφής ακτή, σε μικρούς ή μεγάλους αριθμούς, από κοφτά βραχώδη νερά, μέχρι πολύ ρηχή αμμουδιά αλλά δεν φαίνεται, διότι σπάνια πιάνεται τυχαία από ψαρά που όμως δεν ψαρεύει γι αυτά. Είναι ψάρι που συχνάζει σε σημεία που υπάρχουν δυνατά ρεύματα, όπως σε κάβους, σε ξέρες, σε πόρθους, σε δίαυλους, σε κυμματοθραύστες. Τα ανταμώνουμε επίσης σε τόπους όπου υπάρχει κίνηση από πλεούμενα, όπως σε πορθμεία και σε λιμάνια, μικρά ή μεγάλα. Είναι βέβαιο ότι σε κάθε λιμάνι με καϊκια και ψαρόβαρκες, θα υπάρχουν λαβράκια, μικρά ή μεγάλα, που θα περιπολούν τα ρεμέντζα, τα σχοινιά από τις άγκυρες και τους κάβους που έχουν πέσει στο νερό, αλλά για να τα δει κανείς θα πρέπει να πάει νωρίς το πρωί με μπουνάτσα και να φροντίσει να μην τα θορυβήσει. Τροφή του αποτελούν τα μικρά ψάρια, οι γαρίδες, τα καβούρια, τα μαλάκια και οποιοσδήποτε άλλος θαλάσσιος οργανισμός του ερεθίσει τα αρπακτικά του ένστικτα ή η ανάγκη της επιβίωσης το οδηγήσει να τα καταπιεί. Τρώει και περίεργα πράγματα, όπως κρέας από σουβλάκι, που χρησιμοποιείται σαν δόλωμα από ερασιτέχνες ψαράδες σε πορθμεία και πολλές φορές τα λαβράκια πιάνονται σε αρματωσιές δολωμένες με ψωμί. Τρώει και νεκρά ψάρια όταν τα βρει μπροστά του γι αυτό και μαζεύεται κάτω από ψαροκάϊκα, όπου καθαρίζουν τα δίχτυα τους οι ψαράδες και πετούν τα χαλασμένα ψάρια στην θάλασσα. Πολλοί λένε δε, πως αν χρειαστεί ή όταν πρέπει, πως τρώει και χορτάρια. Η αλήθεια είναι πως το λαβράκι, εκτός από το κυνήγι βρίσκει την τροφή του με την βοσκή, «καβουρολογώντας» όπως λένε οι ψαράδες, ψάχνοντας δηλαδή ανάμεσα στα φύκια, τα χορτάρια, τις πέτρες και τα χαλίκια για διάφορους οργανισμούς όπως καβούρια, γαρίδες, σκουλήκια, με αποτέλεσμα να καταπίνει και κομμάτια από φυτά.
Οι βιότοποι που ευνοούν την ανάπτυξη αλλά και την παρουσία του λαβρακιού είναι οι λιμνοθάλασσες, όπου και παρατηρούνται μεγάλες συγκεντρώσεις αυτού του είδους. Ένα περιβάλλον πλούσιο σε τροφή, όπου το λαβράκι είναι ο μόνος θηρευτής με αποτέλεσμα σε τέτοιους τόπους να παρουσιάζει πιο γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης σε σχέση με τα ψάρια ανοικτής θάλασσας.
Είναι ψάρι όμορφο, με γκρι-μολυβί στην ράχη και ασημί στα πλευρά. Τα ψάρια που ζουν σε περιοχή με πολλά φύκια και σε λιμνοθάλασσες χρωματίζονται με σκούρο καφέ ή πράσινο στη ράχη και χρυσό στα πλευρά τους.
Στη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου οι ψαράδες τρέφουν μεγάλο σεβασμό γι αυτό το ψάρι κι αυτό φαίνεται από τα ονόματα που χρησιμοποιούν για το ψάρι αυτό, ονόματα που έχουν σχέση με το βάρος του. Αποκαλούν το ψάρι αυτό «χανίδι», όταν εμφανίζεται την άνοιξη κι έχει μήκος ελάχιστα μόνο εκατοστά. Μέχρι τα 150 γρ. ονομάζεται «τσιγκριδάκι», μέχρι τα 300 εκ. γίνεται «τσιγκρίδι». Τα ψάρια του μισού κιλού λέγονται «λαβρακόπουλα» για να ονομαστούν «μισολαύρακα» στα 700 γρ. και μέχρι να φθάσουν τα 900 γρ. ονομάζονται «γλιαράδες». Από δω και πέρα ονομάζονται «λαβράκια» και συνηθίζεται το πολύ μεγάλο λαβράκι να αποκαλείται απλώς «ψάρι». Συχνά ακούς ψαράδες σε αυτή την περιοχή να λένε πως έπιασαν 5 λαυκίνους, 3 κεφάλια, 6 χέλια, 2 μισολάβρακα και ένα ψάρι 3 κιλά, είναι σίγουρο ότι μιλούν για λαβράκι.
Τον Γενάρη τα λαβράκια σχηματίζουν μικρά ή μεγάλα κοπάδια και μετακινούνται προς τους τόπους αναπαραγωγής τους. Τα κοπάδια αυτά αποτελούνται από ψάρια του ίδιου φύλου και συνήθως τα ψάρια έχουν το ίδιο μέγεθος. Στις ακτές πρώτα εμφανίζονται τα αρσενικά ψάρια που είναι και πιο μικρά από τα θηλυκά, σπάνια βρίσκουμε αρσενικό λαβράκι πάνω από 1500 γρ. Τα ψάρια αυτά είναι ώριμα για αναπαραγωγή κι επειδή αυτή την εποχή έχουν σπέρμα, ονομάζονται «γαλάρια». Το κοπάδι των αρσενικών ψαριών θα διαλέξει κάποιο χώρο, σημείο στην ακτή όπου θα εγκατασταθεί και καρτερικά θα περιμένει την εμφάνιση του κοπαδιού των μεγάλων σε μέγεθος θηλυκών ψαριών, που είναι γεμάτα αυγά. Όταν αυτό θα συμβεί τα δυο κοπάδια θα αναμειχθούν αμέσως και θ? αρχίσουν να τρίβουν το ένα με το άλλο τα σώματά τους σαν σε χορό. Ταυτόχρονα τα θηλυκά θα αποχύσουν μέσα στα ρεύματα τα αυγά τους και τ? αρσενικά θα τα περιλούσουν με το γάλα τους. Τα γονιμοποιημένα πια αυγά θα σκορπίσουν με τα ρεύματα και το κύμα και θα παρασυρθούν σ? ένα ταξίδι για να επιστρέψουν την άνοιξη στην ακτή, τώρα πια σαν γόνος λαβρακιού ή «χανίδι» όπως ήδη το ονομάσαμε.
Αυτή είναι η αρχή του κύκλου της ζωής του λαβρακιού ενός ψαριού, που πάντα ενθουσιάζει τον ερασιτέχνη ψαρά και τον παρασύρει σε απίστευτες περιπέτειες για να ψαρέψει.
Στο προηγούμενο σου ποστ όμως έκανες μία απόλυτη κρίση χωρίς αυτές τις διευκρινίσεις όπου επιβεβαιώνεις πως δεν γνωρίζεις τον Bramhall II.
Ίσως έπρεπε να το διατυπώσω καλύτερα. Αλλά και πάλι, better late than never.
Edit: μπορεί κάθε ένας τους σαν κιθαρίστας να είναι ασύλληπτος, απίστευτος ή οποιοδήποτε άλλο επίθετο (σε υπερθετικό βαθμό). Αλλά από αυτά που είδαν τα μάτια μου και ακούσαν τα αυτάκια μου (τα DVDs & live CD’s φαντάζομαι ότι αποτελούν κριτήριο), ο Kilminster ταιριάζει πιο πολύ από τον Bramhall II στο show του Waters.
Peace.
Κι εγώ τώρα θα ρωτούσα αν υπάρχει κανένα άλμπουμ του Kilminster γιατί ο Bramhall…θερίζει!
awake Τι σημαίνει αυτό; :-k:-k:-k:-k
awake
κάθησα και διάβασα τα ποστ σου στο συγκεκριμένο τοπικ. Επειδή διάβασα ότι το Animals είναι ο δίσκος που γουστάρεις και διάβασα και αυτό
Έχω να σου πω ότι θα κάνω παράπονα στον πατέρα σου ότι είσαι μεγάλο ??ΣΚΥΛΙ?? για να μη πω ??ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ?? (και μαχαιρώνεις πισώπλατα).
Στο Αγαμαμε 3 να βάλεις κανέναν άλλον (να μη σου πω πιάν).
Με αυτό που έγραψα ??Αλλά η γνώση είναι ΤΟ ΠΑΝ . Και η ημιμάθεια χειρότερη της αμάθειας. ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ??. Πέρασε από το ??σκυλίσιο?? σου μυαλό ότι μπορεί να ήταν μια συμβουλή σε οποιοδήποτε ημιμαθή που μπαίνει και γράφει ότι του σερβίρουν;
Στη συζήτηση γιατί δεν πήρες μέρος ;
Μη κάθεσαι κρυμμένος Ναπολέων! (Διάβασες και τη φάρμα των Ζώων!)
[B]Από το να αρχίσεις να λες παπάρες θα προτιμούσα μια συγνώμη, ξέρεις, σαν και αυτή που ζήτησε ο ??πατέρας?? σου από τους υπόλοιπους στο LIVE 8[/B]
μπλακυ
μολις μιλησα τηλεφωνικα με τον πατερα μου
λεει πως εισαι σατανας κ μετενσαρκωση του γκιλμουρ κ να μην σου ζητησω συγνωμη ουτε την μερα που θα ανοιξει η κολαση
σορρυ φιλε.βρες τα με τον πατερα μου.
[B](where’s your fucking sense of humor , old chap ?)[/B]
Syd Barrett
The Piper at the Gates of Dawn
A Saucerful of Secrets
Ummagumma
Atom Heart Mother
The Dark Side of the Spoon:lol:
Χιούμορ έχουμε και εμείς αλλά όχι ‘‘καμένης’’ ξανθιάς, να πηγαίνεις σε άλλο τοπικ-πολλ και να λες παπαριές σε άλλους. Αυτό χιούμορ το λένε στο χωριό σου;
Από το να συνεχίσεις να λες παπάρες θα προτιμούσα μια συγνώμη.
ok συγνωμη γιατι αρχιζει κ ψοφαει.οκ ?
ον τοπικ
floydized
αυτο το εχεις ?
[B]Pink Floyd
VH1 To One
1994 The Divison Bell Tour
25 Minutes
PAL Format
Artwork Included.[/B]
Lineage VHS Master copy>Philips DVD Recorder>HD>You
Audio Bitrate 224kb/s
Audio MPEG 1 Layer 2.
Video Bitrate 15842 kbp/s
Picture Resolution 720x576
Display aspect ratio 4.3.
[B]A nice set of interviews and live clips,an almost complete version of
Keep Talking from an outdoor show.They mention the 14 nights at Earls Court,
a report about the collapsed seating. Playing the whole of Dark Side Of The Moon,
also playing without Roger.The difference between American and English audiences.
David mentions listening to some old live recordings. The Interviewer is the late
Robert Sandall music journalist who died recently in July 2010.[/B]
επισης εβαλα να ακουσω κατι (σχεδον sbd) λαιβ ηχογραφησεις απο την τουρ που εκαναν 80-81 κ παιδια σορρυ
αλλα το φετινο ειναι σκετο waters
και εγω θελω να δω floyd , θελω να ακουω waters/gilmour και να βλεπω mason/wright
(ακουω τωρα τον gilmour να τραγουδαει κ τσιτωσα)
οποτε κ να μην ερθουν φετος απο δω , κλαιν.υποκαταστατο ειναι , ναμαστε ειλικρινεις κ να μην κρυβομαστε πισω απο τις αγαπες κ τις αναγκες μας 
νομιζω δεν εχει κανεις αυταπατες οτι αυτη η περιοδεια ειναι Pink Floyd…οπως ουτε και οι αλλες που εκανε ο Waters αλλα οπως και να εχει θα παρουμε λιγο απο τη μαγεια και την τρομερη παρασταση του The Wall και για αυτο θα επιδιωξω να παω αν ερθει!
τωρα κατι αλλο…οποις μπορει να με βοηθησει με καποια site που να μπορω να βρω παραπανω πληροφοριες για τους Pink Floyd και κυριως για τον πολιτικο χαρακτηρα του The Wall…
awake, η έλλειψη Gilmour (κυρίως) και Wright (δευτερευόντως) και Mason (ακόμα πιο πίσω, μια που ο Graham Broad είναι καλός drummer και ίσως καλύτερος από τον Mason οπότε η διαφορά δεν είναι τόσο αισθητή), είναι τα στοιχεία που λείπουν από τα live του Waters (In the Flesh, DSotM, The Wall και πάει λέγοντας). Καλός ο Jon Carin, καλός ο Harry Waters, αλλά Wright δεν είναι. Όσο για τους κιθαρίστες του Waters… κανείς δε φτάνει στο δαχτυλάκι του τον Gilmour.
Δυστυχώς ο Wright δεν είναι πια κοντά μας, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε μια συνεργασία μεταξύ Gilmour/Waters, προφανώς χωρίς το Floyd όνομα. Όχι ότι πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά λέμε τώρα. Αμφιβάλλω αν μπορούν έστω και τώρα, όντας πιο ώριμοι, να συνεργαστούν [B]μαζί[/B] για να γράψουν κάτι. Μερικά πράγματα δύσκολα τα ξεπερνάς (βλ. The Final Cut και απόηχο αυτού, δικαστικές διαμάχες, κλπ.).
Όσο για τις ηχογραφήσεις '80-81, και το official live είναι αρκετά καλό. Νομίζω μου αρέσει καλύτερα σε live περιβάλλον το The Wall παρά στην studio εκτέλεση (βλ. solo Comfortably Numb!). Ας ελπίσουμε ότι ο Waters θα βγάλει επιτέλους εκείνο το DVD από τις συναυλίες στο Earl’s Court με τους Floyd να δούμε το πραγματικό The Wall σε όλο του το μεγαλείο.
Δε λέω καλά τα νέα εφέ κλπ. που μπορεί να κάνουν τα παλιά να μοιάζουν φτωχά δίπλα τους, αλλά η μουσική είναι το πρώτο που απασχολεί. Αλλά και μόνο για τη φάση, αξίζει κανείς να πάει (με μια λογική τιμή εισιτηρίου) αν και όταν έρθει Ελλάδα.
raziel
εγω γουσταρω πολυ απο τα bootlegs τον θεο τον MC που στη 2η εμφανιση μιλαει σαν να εχει παθει κατι η ομιλια του
και το λογυδριο του waters πριν απο το run like hell για τη disco και τα pigs και τους paranoids in the audience…
μεγαλος θεος και τοτε,μαλλον ειδικα τοτε
εχω κ το official live αλλα με πιανω να ακουω πολυ περισσοτερο καποια bootlegs (iσως επειδη ο ηχος ειναι λιγοτερο πειραγμενος?)
παντως την περιοδο 75-80 γαμουσαν τα παντα σαν λαιβ μπαντα…
Νομίζω το Is There Anybody Out There είναι το πρώτο αυθεντικό CD Floyd που ψώνισα, και μάλιστα στη Limited πολύ περιποιημένη έκδοση, και θυμάμαι να μου έχει κάνει εντύπωση το πόσο προσεγμένη κυκλοφορία ήταν. Οπότε έχω δεθεί και συναισθηματικά μαζί του! Αλήθεια, πέρα από το ότι το συγκεκριμένο είναι ένα compilation από διαφορετικές βραδιές, υπάρχει καμιά άλλη αλλαγή-πείραγμα στο studio;
Εννοείς εκεί που μιλάει σαν να βάλεις δίσκο 45 στροφών στις 33; 
Για τον MC, γουστάρω την αρχή, εκεί που λέει “Well, I think the band is about ready to go now… (κοιτάει λίγο πίσω) No, no, not quite yet. One think I would like to point out…” και μπαίνει η μπάντα με το In the Flesh (τρελαίνομαι για το hammond στην εισαγωγή!), απίστευτη στιγμή.
Θα προσθέσω και την περιοδεία του '94, και ας πέσει ο κεραυνός του Waters να με κάψει!
Εγώ πάντως όταν φτιαχτεί επιτέλους η χρονομηχανή θα πάω να τους δω μερικές φορές το 66-67, μια φορά το 69 και 2-3 το 70-71.
εγω θα παω στο κολλεγιο τους το 64 κ θα γινω κολλητος κ μανατζερ τους
Όλοι wanna be μανατζερς…
awake Δεκτή.
Απλά τα αδέλφια σου (τον ίδιο ??πατέρα?? και πνευματικό έχουμε) πρέπει να τα προσέχεις (και να τα σέβεσαι όταν είναι μεγάλα. Πάω για τα 42)
Από μια ματιά που έριξα στα ποστ σας αυτό μάλλον σας ξέφυγε.
[B]Ελπίδα και αισιοδοξία για την επόμενη γενιά Παλαιστινίων[/B]
Να αρχίσω λέγοντας ότι ο αγαπημένος μου δίσκος είναι το Animals (πρόβατο μια ζωή) αλλά αγαπημένο μου τραγούδι είναι το Echoes. Για το λόγο αυτό δεύτερος αγαπημένος δίσκος είναι το Middle. Για να μην παρεξηγηθώ και με κατηγορήσετε στο μέλλον (εφόσον συνεχίσω την επικοινωνία μαζί σας) ότι πέφτω σε αντιφάσεις τα DSOTM, WYWH & THE WALL δεν τα έβαλα στο poll που έβγαλε το Animals πρώτο. Γιατί απλά πιστεύω [B][U]ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ POLL.[/U][/B]
Θα ετοιμάσω κάτι, που χρωστάω στο floydized, για τη συναυλία του 89 και θα το ποστάρω.
Από αυτό το άρθρο του rocking.gr, συμπεραίνει κανείς ότι οι Gilmour/Waters έχουν ήδη συμφωνήσει.
Αλλά επειδή πιστεύω ότι το άρθρο αυτό βασίζεται πάνω σε αυτό το άρθρο του BBC, όπου ο Mason συγκεκριμένα λέει ότι:
Επίσης στο άρθρο αναφέρεται σε δήλωση του Waters ότι 3 original μέλη είναι αρκετά. Φυσικά δεν αναφέρει πουθενά ότι ο Gilmour είναι θετικός σε αυτό το ενδεχόμενο.
Άρα είναι λίγο παραπλανητικός ο τίτλος, όπως και το περιεχόμενο του άρθρου του rocking.gr
My 2c:
Ενδεχομένως όλα τα παραπάνω να είναι απλά ευσεβείς πόθοι του Mason. Πέρα από αυτό όμως, είναι κρίμα ο Waters να λέει ότι 3 μέλη είναι αρκετά ένα reunion. Κατά τη γνώμη μου ο θάνατος ενός (Wright) και η φυγή ενός άλλου (Waters) είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Οπότε πιστεύω ότι θα ήταν προσβολή στη μνήμη του μεγάλου Richard Wright κάτι τέτοιο. Αν θέλουν να το κάνουν για καλό σκοπό, μπορούν να μαζευτούν και να παίξουν μαζί κάτω από άλλο όνομα, και σίγουρα θα μαζέψουν το ίδιο ποσό με το αν χρησιμοποιούσαν το όνομα των Pink Floyd.
Άλλωστε, βλέποντας τη στάση του Gilmour τα τελευταία χρόνια, μπορεί να υποψιαστεί κάποιος ότι κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αυτός που θα αρνηθεί κάτι τέτοιο, μια και ήταν πιο κοντά στον Wright από τους Mason/Waters.
Όπως και να’ χει, το μέλλον θα δείξει…
Υ.Γ. Φαντάζεστε ένα reunion Pink Floyd με 2 Waters μέσα; Αναφέρομαι φυσικό στον υιό Waters, ο οποίος τυγχάνει πληκτράς και η λογική λέει ότι και πάλι θα χρησιμοποιήσουν 2 άτομα στα πλήκτρα - τον Carin επειδή το κάνει τώρα 20+ χρόνια με Floyd/Waters/Gilmour και κάποιον άλλο. Οπότε φαντάζομαι ότι ο υιός Waters έχει προβάδισμα. Και άντε να αντέξει ο Gilmour με 2 Waters στα πόδια του! :lol:
Τώρα πήρα χαμπάρι τις δηλώσεις αυτές του Mason… (ένα απ’ τα πολλά [U]λινκς[/U])… Ευσεβείς πόθοι μπορεί να είναι του Mason, είναι όμως και δικοί μου και δικοί σας και εκατομμύρια άλλων στον κόσμο. Στην τελική, για μια συναυλία μιλάμε (αν και η απώλεια του Wright θα ήταν αισθητή ούτως ή άλλως)
Τέλος πάντων, είμαι διατεθειμένος να βάλω χρήματα στην άκρη και να δώσω όσα χρειάζεται αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο… Θα πήγαινα ακόμα και στο Τιμπουκτού (άσχετο αλλά είχα διαβάσει σε μια έρευνα οτι το “τιμπουκτου” είναι απο τις πρώτες χώρες που χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε μια εντελώς ξεκάρφωτη και απόμερη χώρα) για να τους δω…