Μετραμε αντιστροφα πλεον, παμε για 2 συναυλιες-παρτυ που θα αποτελεσουν την τελεια εναρξη των εορτων. Ιδανικο timing για μια μπανταρα εγγυηση στα live οπου θα ακουσουμε και τραγουδια απο τον καινουριο εξαιρετικο δισκο τους Faith In Physics.
Εχω εισιτηριο για την 2η μερα, παμε για live-αρα παλι…
Εγώ που θέλω να δω μόνο sadhus , πρέπει να πληρώσω εισιτήριο? 
Ανυπομονώ
Ωραια εχουμε και ωρες. Παμε για live-αρα, συναυλιακο κλεισιμο της χρονιας για εμενα…
Οπως ηταν αναμενομενο, live-αρα για ακομα μια φορα με ενταση, πωρωση, τρομερη επικοινωνια με το κοινο και ισως την μεγαλυτερη παραγωγη τους επι σκηνης εως τωρα. Τα καινουρια κομματια κολλησαν υπεροχα με τα παλαιοτερα, η διαφορα ηταν οτι λογω των πιο εντονων κοινωνικοπολιτικων στιχων σου εβγαζαν ενα πιο σκοτεινο και βαρυ feeling συγκριτικα με κομματια του παρελθοντος. Πολυ ωραιος ο φωτισμος και η αποδοση της μπαντας αψογη με δυνατο και πολυ καλο ηχο καθολη την διαρκεια της εμφανισης τους. Ιδανικη εναρξη για την εορταστικη περιοδο, μπαντα εγγυηση, αναλυτικοτερα εν καιρω…
Εμένα αυτή είναι η ένστασή μου. Τα καινούργια μου φαίνονται πιο αδύναμα. Στα άλλα συμφωνώ, παραγωγάρα.
Δεν μου φανηκαν αδυναμα, εχουν απλα διαφορετικο feeling απο τα παλια. Βγαζουν μια ωριμοτητα και μια σκοτεινια που δεν ειχαν τα παλια αλλα φυσικα δεν βγαζουν το ιδιο καφριλικι και την ιδια ατμοσφαιρα παρτυ που εβγαζαν τα παλια. Ισως να μην εχεις χωνεψει ακομα τον δισκο, εμενα μου αρεσε πολυ παντως.
Περασε ακριβως ενας χρονος απο την συναυλια των Planet Of Zeus στο Fuzz σαν σημερα στις 21 Δεκεμβριου του 2019. Ηταν η τελευταια μου συναυλια για το 2019 και μια απο τις τελευταιες γενικως πριν ξεσπασει ολη αυτη η απαισια πανδημια, στο 2020 καταφερα να παω σε μολις 2 συναυλιες.
Παντα οι συναυλιες που γινονται την εορταστικη περιοδο των Χριστουγεννων εχουν κατι το ιδιαιτερο γιατι ολοι μας ειμαστε σε γιορτινο και γενικοτερα feel-good mood εκεινη την εποχη, οπαδοι και μελη των μπαντων και αν το εκαστοτε συγκροτημα βρεθει σε καλη μερα τοτε αυτες οι συναυλιες ειναι απολαυστικοτατες. Βαλτε τωρα στην εξισωση μια μπαντα οπως οι Planet Of Zeus οι οποιοι ειναι παντα εγγυηση στα live τους ανεξαρτητα την περιοδο, το μαγαζι, αν θα ειναι headline εμφανιση ή φεστιβαλ, με ζεστη, κρυο, μερα ή νυχτα. Μιλαμε για συνδυασμο φωτια. Οποτε ειναι ευκολο να βγει το συμπερασμα οτι περασαμε μια αξεχαστη συναυλιακη βραδια. Φετος δυστυχως ουτε για αστειο τετοια πραγματα…
Δεν ειδα την εμφανιση της support μπαντας Κροταλιας, οποτε παμε κατευθειαν στο ψητο. Οι Planet Of Zeus εχουν φτιαξει ενα ονομα και μια φημη στην πιατσα που μεγαλωνει ολο και περισσοτερο με καθε νεο τους δισκο και καθε νεα συναυλια τους σε καποια χωρα ή πολη. Ειναι δουλευταραδες, προσγειωμενοι, επαγγελματιες, εξελισσονται συνεχως σαν μουσικοι και συνθετες και καθε επιτυχια τους αξιζει και με το παραπανω. Σιγουρα στο ξεκινημα τους ειχαν σαν αβανταζ την δημοτικοτητα που γνωριζε η ευρυτερη stoner / heavy rock μουσικη γενικοτερα και στην χωρα μας ειδικοτερα με τις μπαντες του ειδους να ξεπεταγονται σαν τα μανιταρια. Το ντεμπουτο τους Eleven The Hard Way του 2008 ειναι χαρακτηριστικο της εποχης αλλα ξεχωριζει απο τον σωρο γιατι ειναι ενας πολυ καλος δισκος. Οι Planet Of Zeus ομως ηθελαν να εξελιχθουν να κανουν το βημα παραπανω ετσι το μεγαλο μπαμ το εκαναν με το δευτερο δισκο τους το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Macho Libre που κυκλοφορησε το 2011 και στο οποιο εκαναν level up σε ολα τα επιπεδα κυκλοφορωντας εναν δισκο γεματο κομματαρες με προσωπικοτητα και attitude ξεχωριζοντας απο τους ομοσταυλους τους. Απο εκεινο το σημειο της καριερας τους και μετα δεν κοιταξαν ποτε πισω και η ανοδος τους ηταν αλματωδης. Τους παρουσιαστηκε μια ευκαιρια και την αρπαξαν απο τα μαλλια. Συνεχεις περιοδειες σε Ελλαδα και εξωτερικο και το ονομα τους αρχιζει να συζητιεται ολο και πιο εντονα. Τριτος δισκος το Vigilante του 2014 στο οποιο εξελισσουν πατεντες του Macho Libre ενω προσθετουν πολλα περισσοτερα heavy metal-ικα στοιχεια στις συνθεσεις τους και γενικα ο δισκος βγαζει περισσοτερη τσαντιλα. Ακολουθουν ακομα πιο μακροσκελεις περιοδειες ειτε σαν πρωτο ονομα ειτε σαν support σε μεγαλα ονοματα οπως οι Clutch. Στο Loyal To The Pack του 2016 πειραματιστηκαν περισσοτερο απο ποτε μεχρι τοτε και προσθεσαν αρκετα νεα στοιχεια στην μουσικη τους με το αλμπουμ να ειναι πιο ενδοσκοπικο και γενικοτερα σε αυτο ειχαν μια πιο rock προσεγγιση. Ο δισκος ξενισε πολλους οπαδους αλλα προσωπικα μου αρεσε απιστευτα πολυ. Θεωρω οτι στην πορεια κερδισαν ακομα περισσοτερο κοσμο και με αυτην την κυκλοφορια τους. Στον τελευταιο τους δισκο το Faith In Physics του 2019 στα πλαισια της προωθησης του οποιου ηταν και αυτη η συναυλια παιρνουν το Loyal To The Pack και το πανε ενα βημα παραπερα. Πειραματισμος και εξελιξη και παλι με αποτελεσμα τον πιο ωριμο και σιγουρα τον πιο σκοτεινο τους δισκο ever τοσο μουσικα οσο και στιχουργικα. Στον στιχουργικο τομεα αυτη την φορα δινουν βαση σε κοινωνικοπολιτικα ζητηματα ασκωντας κριτικη και θετωντας ερωτηματα για θεματα οπως η πολιτικη, η θρησκεια, τα social media, οι εθισμοι και η γενικοτερη κατασταση στην οποια ζουμε βαζοντας τον ακροατη να σκεφτει και να προβληματιστει. Οι διαφοροποιησεις στον ηχο οδηγουν στην δημιουργια μιας πιο σκοτεινης ατμοσφαιρας για να ταιριαζουν μουσικη και στιχοι. Ο δισκος ειναι πιο δυσκολοχωνευτος σαν συνολο απο τις προηγουμενες κυκλοφοριες τους, προσωπικα τον γουσταρω τρελα αν και τωρα που περασε και καιρος και μπορω να κρινω με μεγαλυτερη σιγουρια, τον κατατασσω σιγουρα χαμηλοτερα απο τους 3 προηγουμενους. Και εννοειται εχω παντα την γλυκια απορια που θα το πανε με την επομενη κυκλοφορια τους.
Εδω να τονισω οτι θεωρω πως ενας ακομα λογος που οι Planet Of Zeus εχουν τοσο φανατικους οπαδους δεμενους με την μουσικη τους εχει να κανει και με το γεγονος οτι ειναι απλα παιδια της πολης στα 30 κατι τους πλεον που εχουν ζησει πανω κατω οτι ο μεσος ελληνας της ηλικιας τους, εχουν τα ιδια ερεθισματα και τις ιδιες ανησυχιες με εσενα, μεγαλωνουν μαζι με εσενα και μπορεις να ταυτιστεις ευκολα με τους στιχους τους ειτε τους πιο χαβαλεδιαρικους, ειτε τους πιο ερωτιαρικους, ειτε τους πιο σοβαρους-κοινωνικους.
Στα της συναυλιας λοιπον μπασιμο με το “φρεσκο” τοτε Gasoline και ενταση απο το ξεκινημα στα καπακια το πολυαγαπημενο Macho Libre και αντιο κοσμε… Χαμος στο ισιωμα οπως σε ολα τα live της λατρεμενης μπανταρας με μπαντα και κοινο να επικοινωνουν απολυτα σαν ενα σωμα, μια ψυχη και σε καθε τραγουδι το sing along, το headbanging, τα mosh pit, τα crowd-surfing και τα σηκωμενα χερια να δινουν και να παιρνουν. Μας επαιξαν 18 κομματια ολα τους ενα και ενα.
Παιρνοντας τα χρονολογικα απο το Eleven The Hard Way ακουσαμε το Something’s Wrong ενω απο τους 3 επομενους δισκους ειχαμε 3 κομματια απο τον καθενα. Απο το Macho Libre το ομωνυμο και τα υπερ-κλασικα πλεον Leftovers και Vanity Suit, απο το Vigilante το ομωνυμο, το The Great Dandolos και το The Beast Within και απο το Loyal To The Pack εννοειται το ομωνυμο και τα Them Nights και Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself. Απο το Faith In Physics που ειχε την τιμητικη του ακουσαμε ολο τον δισκο εκτος του τελευταιου κομματιου του King Of The Circus. Μας επαιξαν δηλαδη τα Gasoline, Man Vs God, The Great Liar, Revolution Cookbook, All These Happy People, Your Song, Let Them Burn και On Parole. Οπως ειχα ξαναγραψει τα καινουρια κομματια κολλησαν ωραια με τα παλαιοτερα, αν και καποια εβγαζαν διαφορετικη αισθηση εδιναν ομως μεγαλυτερη ποικιλια. Καποια αλλα οπως τα Your Song και On Parole θα μπορουσαν να ειναι και σε καποια προηγουμενη κυκλοφορια τους. Αυτη ηταν και μια βασικη διαφορα της συναυλιας σε σχεση με παλαιοτερες εμφανισεις τους, λογω των πιο εντονων κοινωνικοπολιτικων στιχων και του ηχου των νεων πιο “πειραματικων” κομματιων ολη η αισθηση της μπαντας σου εβγαζε ενα πιο σκοτεινο και βαρυ feeling σε φασεις απο την συνηθισμενη ατμοσφαιρα παρτυ ενος Planet Of Zeus live. Δεν με χαλασε, αν και τωρα μετα απο καιρο που γραφω αυτο το post και εχει κατακαθισει η σκονη νομιζω οτι προτιμω την πιο ομαλη και smooth ροη που ειχε π.χ. το setlist στην εμφανιση τους στο Gagarin στις 12-05-18 που κυκλοφορησαν και σαν live album το Live In Athens και στο οποιο ημουν μεσα. Εδω να τονισω οτι η παραγωγη τους αυτη την φορα ηταν ισως η πιο μεγαλη στην εως τωρα καριερα τους με τρομερο φωτισμο που εναλασσοταν ιδανικα αναλογα το κομματι που επαιζαν.
Για την αποδοση της μπαντας τι να πω, εδω δεν υπαρχουν εκπληξεις, οι τυποι τα δινουν παντα ολα και ειναι ισοπεδωτικοι σε καθε εμφανιση τους. Σε ξεσηκωνουν για την πλακα τους με το παθος τους και αναπαραγουν υπεροχα το υλικο τους σε live περιβαλλον με μια τζουρα εξτρα τσιτας… Ο Σεραφειμ Γιαννακοπουλος στα ντραμς φοβερος και τρομερος, δεν εχασε χτυπο, ο Γιαννης Βραζος στο μπασο ειναι μεγαλος παικταρας, ο Στελιος Προβης στην κιθαρα και στα δευτερα φωνητικα αψογος και ο Μπαμπης Παπανικολαου σε κιθαρα και φωνητικα υπερ-πωρωτικος σε καθε του κινηση και κραυγη, ενω γινεται ολο και πιο καλος στα μελωδικα σε πολλα σημεια φωνητικα σε καποια κομματια. Εν τω μεταξυ αυτη η αμεσοτητα που βγαζουν στην επικοινωνια τους με το κοινο ειναι τοσο πηγαια και ανεπιτηδευτη που δεν μπορεις παρα να τους λατρεψεις.
Ενα κοινο που οπως ειπα και πριν ηταν εξαιρετικο και ειχε γεμισει τον χωρο του Fuzz σε ενα ακομα sold out για την μπαντα στην πολη τους την Αθηνα. Απο τα 100 ατομα στο An, στο sold out στο An, sold οut στο Gagarin, sold οut στην Ιερα Οδο, sold out στο Fuzz, γενικα οπου παιζουν γινεται το αδιαχωρητο και ο κοσμος τους τιμαει γιατι ξερει οτι δεν θα τον απογοητευσουν ποτε.
Μετα το live συναντησα παλι και τους 4 τους και τα ειπαμε για μπολικη ωρα σε εξαιρετικο κλιμα με πολυ χαβαλε αλλα και σοβαρες κουβεντες. Μουσικη, πολιτικα ακομα και αθλητικα ειχε ο μπαξες, οποτε τους πετυχαινω χαιρομαι πολυ που ειναι τοσο φοβερα ατομα εκτος απο φοβεροι μουσικοι.
Μια ακομα υπεροχη συναυλια σε εορταστικο κλιμα, ενα ακομα ισοπεδωτικο live απο τους Planet Of Zeus, ευχομαι να τελειωσει το συντομοτερο δυνατο αυτος ο εφιαλτης που ζουμε και να τους ξαναδω συντομα για να περασω και παλι μια εγγυημενα φανταστικη συναυλιακη βραδια.
Τους έχω δει 3 φορές ( 2 στο academy νομίζω 2015 και 2017 κάτι τέτοιο- και μια στο νιαρχο- το 18 ήταν?) και ήταν και τις τρεις φοβεροί. Μπάντα φτιαγμένη για live.
Δισκογραφικα το 11 και το vigilante μου αρέσουν αρκετα, το macho libre ακόμα περισσότερο. Το loyal με απογοήτευσε λιγο, χωρις να ήταν κακό, απλά για μένα δεν τους ταίριαζε τόσο πολύ αυτή η κατεύθυνση κατά κάποιο τρόπο έχαναν κάποια στοιχεία που τους κάνουν πιο ξεχωριστούς, χωρίς τα τεράστια ριφ και τα πιο σκληρά φωνητικα, με εξαίρεση το ομώνυμο και το scum alive. Στην πιο ροκαδικη κατεύθυνση βέβαια είχε και κομματαρες, όπως them nights, your love και white shroud.
Το faith δεν το έχω ακούσει πέρα από 1-2 κομμάτια
Αν το #1 που μου λείπει από την όλη φάση είναι η ίδια η μουσική και το #2 το μερτς, το #3 είναι σίγουρα τα σεντόνια του @angus7pl μετά από κάθε λάηβ
Ας πω κι εγώ 2 κουβεντούλες για την μπαντάρα
Τους έχω δει αν δεν ξεχνάω καμία εμφάνιση , στο Rockwave 2012 , Desertfest 2017 , στο Live in Athens Μάιο 2018 ( μάλλον την 2η μέρα αν θυμάμαι καλά ) και λίγους μήνες μετά στο Academy που έπαιξαν με Full House Brew Crew & Nightstlaker
Σε όλες ήταν εξαιρετικοί , πάρτυ κανονικό . Ο μόνος λόγος που θα αργήσω να ξαναπάω σε λαηβ τους είναι ο κορεσμός και η πολύ μικρή διαμόρφωση του σετλιστ τους . Προσωπικά και τις 4 αυτές φορές άκουσα τα ίδια κομμάτια λίγο πολύ , οπότε νιώθω κομπλέ συναυλιακά προς το παρόν
Δισκογραφικά εγώ ήμουν της φάσης των 2 πρώτων τους , θεωρώ ότι ξεχώρισαν από τον σωρό με μεγάλη άνεση ακόμα και από μπάντες της χώρας που γέννησε τον ήχο . Από το Vigilante ήδη άρχισαν να απομακρύνονται από αυτό που θα ήθελα να ακούσω , αλλά είναι καλός
Από το Loyal to the Pack τους έχασα τελείως και τους χαιρόμουν με τα λαηβ τους , περίπου για τους λόγους του @Pargalatsos . Το Faith in Physics το άκουσα μόνο μια φορά , δεν μου έκατσε καλά δυστυχώς
Δεν παύει να είναι μια σπουδαία μπάντα , δυναμίτης στα λαηβ με πολύ καλούς μουσικούς με άποψη και γούστο και εννοείται στήριξα όσο μπορούσα
ΝΑΙ
Παιδια δωστε και αλλη ευκαιρια στο Loyal To The Pack, ειναι δισκαρα, διαφορετικο απ’ ο,τι ειχαν κανει εως τοτε αλλα ειναι φοβερο. Το Faith In Physics επισης αξιζει αλλα ειναι πιο δυστροπο, το Loyal To The Pack θεωρω οτι μπορει να πιασει περισσοτερο κοσμο πιο ευκολα.
To Loyal to the pack να σου πω την αληθεια μαν δεν με ενθουσιασε και το εχω ακουσει παρα πολλες φορες. Θα ηθελα πολυ να μου αρεσει περισσοτερο γιατι ειναι και γαμω τις μπαντες οι PoZ. Το ομωνυμο ειναι συμπαθητικο, αλλα εχουν γραψει καλυτερα κομματια σε αυτο το στυλ…Το them nights ειναι μια πολυ ωραια ραδιοφωνικη μπαλαντα, τα white shroud και your love… ειναι ωραια ροκακια και στο scum alive ειναι παλιοι καλοι PoZ. Τα υπολοιπα πλεον με κουραζουν…
Δεν εχω καποιο θεμα που αλλαξαν τον ηχο τους σε πιο rock, παρα πολλες μπαντες το εχουν κανει αυτο και το τελικο αποτελεσμα μου αρεσε ακομα και περισσοτερο απο τον παλιοτερο ηχο τους σε καποιες περιπτωσεις. Απλα, αισθανομαι σαν να εχασαν αυτο που τους εκανε ξεχωριστους στα 11, macho libre και vigilante δηλαδη τα αγριεμενα φωνητικα του Babis (sic), τα τεραστια heavy riffs και το φοβερο groove που ειχαν στα τρια πρωτα album. Live παραμενουν γαματοι (παρεμεναν θα επρεπε να γραψω 
)
