1.Loyal to the Pack
2.Devil calls my name
3.Them Nights
4.Little Deceiver
5.Your love makes me wanna hurt my self
6.Retreat
7.Sea Bastards
8.White Shroud
9.Scum Alive
10.Indian Red
11.Athens
Άλλη μια δισκάρα,σίγουρα τελείως διαφορετική απ’τα προηγούμενα.
Λιγότερα γκάζια και περισσότερη μελωδία αλλά τα τραγούδια μετράνε κι εδώ έχει για όλα τα γούστα και για πρώτη φορά τόσο μεγάλη ποικιλία - η αλλαγή απ’το ομώνυμο στο Devil calls my name κι από εκεί στο Them Nights είναι ενδεικτική.
Ξεχωρίζω Them Nights,Sea Bastards και ειδικά το White Shroud που βγάζει κάτι απο πρόσφατους mastodon και baroness.
Στο “Loyal to the Pack” οι Planet βγάζουν προσωπικότητα. Μιλάμε για δισκάρα, συνθετικά αφήνει πίσω όλα τα προηγούμενα και ξεχωρίζει με άνεση, στα δικά μου αυτιά.
Συγκεκριμένα, επειδή είχαμε ένα κοινό recording session με τον Μπάμπη, τον είχαμε ρωτήσει πως του φαίνεται ο καινούριος δίσκος τους, πριν ακόμα κυκλοφορήσει, απαντώντας απλά “για 'μένα γαμάει, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει αυτό…”. Μπάμπη, όντως γαμάει ρε φίλε.
Είναι σκοτεινός δίσκος σε γενικές γραμμές, παίζουν ρόλο και οι στίχοι πολύ σε αυτό, αλλά προσωπικά περνάω καλά ακούγοντάς τον. Σε σημεία μου φέρνει λίγο Hellacopters, Black Sabbath (η φωνή σε πολλά σημεία), Volbeat, Foo Fighters και πολύ Load, εκτός βέβαια από τις standard επιρροές τους.
Στον Μπάμπη πάντως από ό,τι έχει πει σε συνέντευξη δεν του αρέσουν καθόλου οι Foo Fighters
Συμφωνώ με τα υπόλοιπα,όντως πολύ καλός δίσκος με μεγάλη ποικιλία. Ενδεικτικό ότι τα αγάπημένα μου τραγούδια μέχρι στιγμής από αυτόν είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους: Retreat - τρελή μπλουζιά, Scum Alive - rock n roll δυναμίτης, Indian Red - desertίλα μέχρι εκεί που δεν πάει και White Shroud - κλασικός heavy metal ήχος
Γενικα δεν ειμαι κατα των πειραματισμων και των αλλαγων στη πορεια μιας μπαντας, αλλα εδω μιλαμε για την απολυτη φλωρια συν οτι τα περισσοτερα κομματια δεν ακουγονται κιολας
Γελαω με τα περι πιο σκοτεινου δισκου, ειπε μια μαλακια ο Μπαμπης και την αναπαραγουν ολοι τωρα
Ανγελ7 ήθελες κάτι σε πιο μανογουορέ βαρύ βαρβάτο ανδρικό τρου στόουνερ ας πούμε ;
Εγώ τα κομμάτια δεν τα χω ακούσει ακόμα,περιμένω να τα φάω αύριο όπως τους πρέπει. Όπως και να χει, respect στους PoZ για την επιμονή και για την πίστη τους σε αυτό που κάνουν.
Ακους μουσικό πειραματισμό στα παρακάτω, εκτός της φωνής;
1.Loyal to the Pack
2.Devil calls my name
4.Little Deceiver
5.Your love makes me wanna hurt my self
6.Retreat
7.Sea Bastards
9.Scum Alive
Γιατί προσωπικά μου ακούγονται στο ίδιο στυλ με τα προηγούμενα, απλά προς το καλύτερο… εκτός αν πειραματισμός θεωρείται να παίζεις κανονικά riffs, αντί της ακολουθίας των τάστων 3-5-6 της πρώτης χορδής της κιθάρας (δηλ. η πλειοψηφία του ελληνικού stoner)
Οι στίχοι ας πούμε σου φαίνονται “φωτεινοί”?
Τι σημαίνει “φλωριά”?
Δεν έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ τους Planet, δε με νοιάζει ιδιαίτερα, από περιέργεια ρωτάω περισσότερο.