Νομίζω ότι αυτό δεν πρέπει να περάσει στο ντούκου. Κανονικά όλοι οι progsters θα πρέπει να ρίξουν μια αυτιά όταν με το καλό θα κυκλοφορήσει. Σε όσους άρεσε το προηγούμενο, νομίζω ότι αυτό θα το λατρέψουν ακόμη περισσότερο, σε σημείο που θα εξελιχθεί σε έρωτα η φάση. Τα παλικάρια δίνουν πόνο.
Και αυτός ο Προκοπίου τι φωνητικό εύρος έχει…
To ντεμπούτο το θεωρώ ακόμα αξεπέραστο. To Skein Syndrome το θεωρώ κατώτερο αν και έχει ένα απ΄τα πιο γαμηστερά κομμάτια όλων των εποχών, το Weakness.
Μεγάλη ανυπομονησία και για αυτό! Κι εγώ θεωρώ το “The great secret show” μία κορυφή που δύσκολα ξαναπιάνεται -όχι μόνο για τους Poem, γενικά. Είχα πάθει χοντρό σοκ όταν το είχα πρωτοακούσει, κι ένας από τους κύριους λόγους ήταν, όντως, και η μαγική φωνή του Προκοπίου.
Το δεύτερο, κατώτερο, αλλά πολύ καλό γενικά.
Το έχεις ακούσει όλο ή κρίνεις από το δείγμα;
Το έχω ακούσει όλο. Έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Δε θα μπορούσα να μη συμφωνήσω σε ό,τι έχεις γράψει.
Δεν είναι απίστευτο τραγούδι και το “Four Cornered Gods”; Γενικά, έφεραν λίγο και από εκείνο το ρομαντισμό των Opeth στις “σταυροβελονιές” τους και με το σφιχτό ήχο.
Όντως εξαιρετικό και το “Four Cornered God”. Γενικά, πολύ όμορφα ισορροπημένος δίσκος.
Δεν παίζετε καθόλου δίκαια.
Ειμαι στην πρωτη ακροαση και απολαμβανω το δισκο οσο δεν παει …Ελπιζω να τους παει ενα ακομα βημα παραπερα … Μετα απο πολλες ακροασεις θα υπαρχει και καλυτερη αποψη
Μετά από τόσες και τόσες ακροάσεις έχω κολλήσει πάρα πολύ με τo “Discipline” και το ομότιτλο. Πανέμορφα τραγούδια και ειδικά η ερμηνεία του Προκοπίου στο πρώτο, το ρεφρέν του τα λέει όλα.
