Παράωρες εξομολογήσεις...(posts μόνο 3-8 τα ξημερώματα)

:slight_smile:

Το ανθρώπινο σώμα είναι η φυλακή που μας κρατάει στη γη. [-o<

Oμολογω οτι αυτο το παιχνιδακι που παιζετε με τα τραγουδια [I]Παιχνιδι με τραγουδια - The second saga,[/I] δεν εχω καταλαβει πώς το παιζετε. Στην πρωτη σελιδα του θρεντ λεει “Ιδιο με το προηγουμενο”, αλλά αναθεμα κι αν η Αναζητηση μού εβγαλε το προηγουμενο, οταν τα αναζητησα.
Θα εξηγησει καποιος?

  1. αυτό δεν είναι παράωρη εξομολόγηση

  2. με βάση το τραγούδι/συγκρότημα που πόσταρε ο προηγούμενος εσύ καλείσαι να ποστάρεις ένα τραγούδι που να έχει στον τίτλο μια λέξη από το προηγούμενα ποσταρισμένο τίτλο τραγουδιού.

και 3) λίγες ώρες μείνανε :D:D

Αυτο παρακατω ειναι παραωρη εξομολογηση?
mihalis, άι λαβ γιου…

[SPOILER]… που μου εξηγησες! Θενκς!!! :)Τωρα θα μπορω να παιξω επιτελους κι εγω![/SPOILER]

Edit
Η ωρα ειναι ηδη περασμενες 4.
Το LP που ακουγα και με κραταγε ξυπνια, τελειωσε. Finita la musica, passata la fiesta!
Aντε καληνυχτες, φορουμ!
Αυριο ειναι μια καινουρια μερα…

Ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο χρόνος. :bye:

Διαφωνω, Voider (κι ο,τι θα πηγαινα για υπνο, αλλα θα σου απαντησω πρωτα).
Ο χειροτερος εχθρος του ανθρωπου ειναι [B]το ρολόι[/B] που μετραει το χρονο. Για ρωτα με τι ωραια που τα περναω που ουτε ρολόι φοραω ουτε ημερολογιο κοιταω! Ο μηνας εχει 9, αν με ρωτησεις!!

Oντως. Οι Ministry ξεκινησανε ως ντισκο και κοιτα πως εχει γινει τωρα ο Γιουργκενσεν:!:

Ούτε εγώ φοράω αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι ότι ο χρόνος περνάει και στα γαμάει όλα, κι έχεις γεράσει πρωτού το καταλάβεις. Τα νιάτα φεύγουν στη στιγμή και η μοναξιά πονάει (που δε το λεει έτσι στο τραγούδι αλλά anyway).

Ποιός τον γαμεί κι αυτόν. Για μένα τελειώσαν στο Last Sucker, με το ζόρι άκουσα μία φορά το περσυνό και ήταν μάπα απ’τη μουσική μέχρι το εξώφυλλο. Επίσης τραγικός μαλάκας να βρίζει τη μουσικάρα των Limp Bizkit:!:

… και το καλοκαιρι φευγει στη στιγμη και ο χρονος φευγει, οταν δεν ζεις καθε μερα σαν να ηταν μια διαφορετικη, ξεχωριστη μερα. Οταν αυτα που κανεις δεν αφηνουν ενα στιγμα, αλλά σου ειναι αδιάφορα. Μπορεις να θυμασαι την καθε μερα για κατι ξεχωριστο που εκανες ή ενιωσες ή ειδες ή γνωρισες? Τοτε ο χρονος θα αποκτησει οντοτητα και θα κυλαει αργα.
Το ταξιδι ειναι μια λυση για να αποκτησει ο χρονος οντοτητα. Αλλά επειδη το ταξιδι ειναι δυσκολη υποθεση στις μερες μας, κρατα στο μυαλο σου αυτο που λενε: Tα πιο μακρινα μας ταξιδια ειναι οι ανθρωποι που γνωριζουμε. Γνωρισε ανθρωπους και πού θα παει? ο χρονος θα σκαλωσει σε κανα γραναζι απο αυτα που γυρνανε τωρα σαν τρελά και κανουν τους δεικτες του ρολογιου να τρεχουν!

Δεν κοιμαμαι, γιατι ακουω Madvillain. Θελει λιγα λεπτα ακομα για να τελειωσει. Θα ηθελα να μην τελειωσει ποτέ. Ειναι και η μουσικη υπεροχο ταξιδι του μυαλου για οσους θελουν να ξεφυγουν…

Και, Voider, οταν περνανε τα νιατα, δεν το λεμε γηρατεια! Το λεμε εμπειρια και ωριμοτητα!!:smiley:

Κλατς

ολα μαλακιες

Ίσως η Nandia να είχε αναθεωρήσει πολλές από τις ανώριμες απόψεις της αν είχε βρει λίγο χρόνο ν’ ασχοληθεί και με το βιβλίο του Osho, Μοναξιά και Μοναχικότητα. Όσον αφορά τις μουσικές τις επιλογές δε νομίζω να καλυτερέψουν και θα συνεχίσουν να ναι ό,τι να ναι καλύπτοντας όλο το μουσικό κι όχι μόνο φάσμα του rocking.gr. Συνέχισε έτσι δυναμικά πάντως Nandia μας διασκεδάζεις (or maybe not).

[I]Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.[/I]

Αγαπημένος Καβάφης O:)

(Eσυ ο αποπανω, δες το pm. Στην υπογραφη σου μπερδευτηκες, ξανακοιτα την)

Καητπερα!
Λοιπον, δεν ξερω ποσες φορες εχω ακουσει σημερα το [I]Lose yourself to dance[/I], θα ειναι πανω απο 50 (παράνοια! τα αλατα λιθιου και γρηγορα, Mary Jane!) Aφου λεω να παω να αλλαξω και την υπογραφη μου στο προφιλ σε Lose yourself to dance - Come on, come on, come on, come on, come on…
Φευγω και ξαναγυρναω για να το ακουσω αλλη μια φορα… κι αλλη μια… και η ωρα περασμενες 4 πλεον…

έλιωσα να διαβάζω τις πρώτες 40-50 σελίδες του θρεντ των ανεκδότων. το iq ενιωθα πως ειχε αυξομειωσεις κατα τη διαρκεια της αναγνωσης τους.

παω να διαβασω λιγη φιλοσοφια για αρχαριους στο μπαλκονι με το ξημερωμα. τελεια.

[I]I can’t tell you how I feel
Maybe you don’t wanna know
Maybe, maybe
But anyway: I love you so[/I]

ΚΑητπερα

[SPOILER][/SPOILER]