ααουα
Κόψε το λαιμό σου και κράτα ανοιχτή τη πληγή, ν’αδειάσει όλο το αίμα, σε λίγο δε θα είσαι εκεί. :):!:
Ρε ΦΕΓΓΕΙ λεμε.
Πωπώ χάλια χάλια χάλια λέμε. Πρέπει να ξαναρχίσω απ’το μηδέν. 
" Όλα σούπερ, όλα τέλεια, όλα από το σκατά στο χειρότερο! ναι υπάρχει. Υπερτέλεια που λέμε! "
Yπομονη και με το μαλακο.
ΑΓΚαληνυχτες!
Θαλασσινο μπανιο, από τα τελευταια ισως για φετος.
[B]Nina Simone - Little girl blue[/B]
και για πιο χαρουμενα, σε διαφορετικη εκτελεση
[B]Little Girl Blue Remix[/B]
[SPOILER]Κανω κροουλ μεσα σε μια ασημοχρυση υδατινη διαδρομη από το φως του ηλιου που δυει. Είναι ματαιο να κολυμπας μεσα της προσπαθωντας να μειωσεις την αποσταση αναμεσα στο λαμπρο αυτό ουρανιο σωμα και το δικο σου απλωμενο χερι. Όπως συμβαινει και με μερικους ανθρωπους, που οσο και να κανεις βηματα προς το μερος τους, είναι αδυνατον να τους πλησιασεις περισσοτερο απ? ο,τι οι ιδιοι σε αφηνουν. Για να τους αγγιξεις ουτε λογος. Παρ? όλα αυτά, ειναι μαγικο να κολυμπας πανω στη χρυσοκοκκινη αντανακλαση εχοντας το κεφαλι στο νερο και λιγο πιο πανω από το υψος των ματιων σου την πυρινη μαζα που πριν λιγο τυφλωνε και τωρα απλα χρωματιζει κοκκινωπά τον οριζοντα.
Αφηνω πισω μου παιδια που παιζουν μεσα στο νερο, μικρα και μεγαλυτερα, κυριες που κουβεντιαζουν από πού ψωνιζουν ψάρια καλά, ηλικιωμενους που κολυμπανε κατά μηκος της ακτης γιατι φοβουνται στα βαθια? είναι γαληνη να κολυμπας μονάχος και να απομακρυνεσαι? οι ομιλιες ακουγονται ολο και πιο μακρινες και δεν ξεχωριζω πια τι λεει ο καθενας τους, οι φωνες εχουν σκεπαστει από τα κυματα. Το μονο που ακουγεται ακομα είναι η σάλσα από το beach bar ? αλλά, αν θελω, μπορω να συγκεντρωθω στον ηχο της θαλασσας και να μην την ακουω ουτε αυτή.
Να και ο Κωστας167, μοιαζει με γιούζερ νέιμ, μόνο που είναι βαρκα αγκυροβολημενη, δεν παει πουθενα. Ανεβοκατεβαινει με το κυμα που σκαει κατω από την πλωρη της ? πλαφα, πλουφα? Μοιαζουμε με τις βαρκες οι ανθρωποι. Κανουμε κι εμεις ταξιδια, καποτε φουρτουνιασμενα, κι ερχεται η στιγμη που ριχνουμε αγκυρα σε καποιο λιμανακι. Τραβαμε και κουπι αμα χαλασει η μηχανη, τι θα κανουμε, θα μεινουμε μεσοπελαγα? Μας τρωει η αρμύρα της θαλασσας κι εμας, όπως κι αυτές. Αλλοτε κουβαλωντας επιβατες, αλλοτε παρατημενες στο αγκυροβολι μας να περιμενουμε το επομενο ταξιδι ? αν υπαρξει. Και ποιος να ξερει πότε θα είναι το τελευταιο του ταξιδι κι αμα θα είναι καλο και θα αξιζει την προηγουμενη αναμονη?
Τωρα, κολυμπωντας διπλα στη βαρκα, παντα γυρισμενες και οι δυο μας προς τον ηλιο, τον περιμενουμε ωσπου να χαθει τελειως. Δεν αργει. Τετοια συγκλονιστικα συμβαινουν μια κι εξω. 4-3-2-1, παει, να? ταν κι αλλος! Αυριο παλι τα σπουδαια, η ανατολη και η δυση, που συνηθισαμε να μην τους δινουμε και πολλη σημασια. Φαινομενα τοσο καθημερινα, αλλά, φαντασου μια μερα να μη συνεβαιναν, τι θα σημαινε αυτό για μας. Το τελος!
Θα βγω κι εγω προς τα εξω σιγα σιγα. Να χαθω παλι μεσα στη βαβουρα του κοσμου. Να ξεπλυνω λιγη αλμυρα από το κορμι με γλυκο νερο. Και υστερα ξανανιωμενη να επιστρεψω σπιτι και ξενυχτωντας πισω από μια οθονη να τα σκεφτομαι ολα αυτα και να τα γραφω. Όχι για τους αλλους, αλλά για μενα. Για να κρατησω ζωντανη μια ακομα στιγμη που εζησα κι αν δεν πω τιποτα γι? αυτή θα ειναι σαν μην την εζησα καθολου.
[/SPOILER]
[SPOILER]Once I thought I saw you
In a crowded hazy bar
Dancing on the light
From star to star
Far across the moonbeam
I know that’s who you are
I saw your brown eyes
Turning once to fire
You are like a hurricane
There’s calm in your eye
And I’m gettin’ blown away
To somewhere safer
Where the feeling stays
I want to love you
But I get so blown away
I am just a dreamer
But you are just a dream
You could have been
Anyone to me
Before that moment
You touched my lips
That perfect feeling
When time just slips
Away between us
On our foggy trip
You are like a hurricane
There’s calm in your eye
And I’m gettin’ blown away
To somewhere safer
Where the feeling stays
I want to love you
But I get so blown away
Once I thought I saw you
In a crowded hazy bar
Dancing on the light
From star to star
Far across the moonbeam
I know that’s who you are
I saw your brown eyes
Turning once to fire
You are like a hurricane
There’s calm in your eye
And I’m gettin’ blown away
To somewhere safer
Where the feeling stays
I want to love you
But I get so blown away[/SPOILER]
[B]-I will pay the price.I just rather
that Wilson didn’t
-why you’re seeing me,your suicidal friend
-I’m going to jail,losing my job,
losing my best friend.Do I need more?
-You think that’s
the sum total of who you are?A doctor?
A friend to Wilson?
You exist
for what’s interesting.Puzzles, ideas, analysis.
Death is the opposite
of a cool puzzle.But you don’t find life
interesting anymore
-It was like there
was no more pain or unhappiness in my life
or anybody else’s.
-The only thing
that mattered,the only thing
that ever mattered,was the puzzle.
- He’s happy.
- He’s dead.
-It makes you happyAnd why would you
need more than that?Go home
-This is a reason to die.This is what
my life could’ve been,not what it can be.
-I deserve to die
-But not as a punishment
As a reward
you’ve suffered enough.You’ve given enough.I think you deserve
a chance to just…give up.Why can’t you
give yourself that gift?
-you wouldn’t be
bickering with me while the flames
lick at your feet.You’re afraid
of this decision,and you are trying
to argue until fate takes it
out of your hands.You’re taking
the cowardly way out.And worse…you’re too cowardly
to even admit you’re taking
the cowardly way out.
-House hired me
when no one else would.
-He gave me the courage
to quit.
-he was a good son.
-He was a trying boyfriend,I never stopped loving him.
-I couldn’t help but love him.
-He was my boss And my employee.And both times I learned from him.
-He made me a better parent,whether he meant to
or not.
-He was willing to kill me.And I’ll always be grateful.
-He wasn’t always easy to deal with.
-But somewhere in there…he knew how to love
-he was a bitter jerk who liked making people
miserable.And he proved that
by dying selfishly numbed by narcotics,
without a thought of anyone A betrayal of everyone
who cared about him.[/B]
το house md δεν έπρεπε να τελειώσει ΠΟΤΕ~!
Πάρε ανάσα μεγάλε. Ήταν ένας υπνάκος που κράτησε μερικά χρόνια. Άντε και καλά χριστούγεννα τώρα. :bye:
9 και σήμερα…
http://www.youtube.com/watch?v=0s1ANo3MesA
[SPOILER]Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι πουλιά πετούν πάνω απ? τη στάχτη
που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και
μου τραγουδάνε “η αγάπη θα ρθει, θαρθει…”.
Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει “η αγάπη θα ρθει, θαρθει…”.
Θα `ρθει, ένα απόγευμα ζεστό,
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει…
Θα `ρθει, μ? ένα ποδήλατο λευκό,
θα κοιταχτεί μέσ? στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει…
Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά,
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιός τα φροντίζει τ? άνθη…;
Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι παιδιά που γκρέμισαν το φράχτη
μου παν σε είδαν πάλι απ? έξω να περνάς και έπειτα είπαν "η αγάπη θαρθει, θα `ρθει…".
Θα `ρθει, ένα απόγευμα ζεστό,
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει…
Θα `ρθει, μ? ένα ποδήλατο λευκό,
θα κοιταχτεί μέσ? στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει…
Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά,
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιός τα φροντίζει τ? άνθη…;
Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη,
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει “η αγάπη θα ρθει, θαρθει…”.[/SPOILER]
Ε λοιπόν, ποιος να το περίμενε ότι ο Αγιος Βασίλης θα ερχόταν Σεπτεμβριατικα! Εγω πάντως όχι. Ουτε που πιστευα πλεον οτι υπαρχει. Εχω μείνει αναυδη…
Σε άλλο θρεντ προχτές πιάσαμε κουβεντούλα για το φθινόπωρο.
φθινόπωρο = φθίνω (=λιγοστεύω) + οπώρα (=φρούτο)
Αλλά και φθινόπωρο = μελαγχολία, αν και δε συμφωνείτε όλοι.
Θα εκφραστώ γράφοντας στιχάκια πάλι. Μου τα φέρνει το φθινόπωρο χωρίς να τα ζητήσω.
[SPOILER][I][COLOR=“DarkRed”]Φθινόπωρο,
Με το «φθίνω» εντός σου
μας το λες: λιγοστεύω
είμαι ο μαρασμός
το τέλος της καλοκαιρινής ραστώνης
μιας ξέγνοιαστης μέρας δίπλα στη θάλασσα
στην αγκάλη του κύματος
παραδομένο κορμί, σκέψη καμιά?
Φθινόπωρο
με τις οπώρες που δε θα γευτούμε πια
τα φρούτα εκείνα τα καλοκαιρινά
σαρκώδη πεπόνια, καρπούζια ζουμερά
βερίκοκα χυμώδη και μυρωδάτα ροδάκινα
σύκα χορταστικά
γλυκά κεράσια
σταφύλια τραγανά
Σαν αρχίσουν να φθίνουν οι γλυκές οπώρες όπως το φως σου,
Λέμε τότε «Καλώς ήρθες, φθινόπωρο!»
Που σε φτιάχνουν δυο λέξεις μικρές και πολλές στάλες βροχής
και νύχτα και ψύχρα
Έχεις, μωρέ, μελαγχολία
Δεν έχεις τίποτα για μένα που να μην το έχω ήδη
Τα φύλλα που πέφτουν στην αυλή μου ήταν από καιρό ξερά
Ήρθες
και ο αέρας που φυσά
τα φέρνει εδωνά, στην πόρτα μου μπροστά?[/COLOR][/I]
[/SPOILER]
αχα…
Πώς θα ηθελα μια μερα να αφησω ελευθερη τη σκεψη μου να φυγει από μενα και να περιπλανηθει μεχρι εκει που βρισκεται η μια και μονη Αληθεια, το πασπαρτου που ανοιγει ολες τις κλειδωμενες πορτες που κρυβουν ερωτηματικα.
Και με καποιο τροπο να γινοταν η σκεψη μου το οχημα της Αληθειας που θα την εφερνε πισω στο σωμα μου, κι εκει μεσα στο μυαλο μου η απροσδιοριστη Αληθεια να επαιρνε επιτελους ένα σχημα, μια μορφη, η οποια θα ηξερα πια ότι είναι η μια και μοναδικη απαντηση που παντα εψαχνα σε ο,τι αναρωτιομουνα.
Αδυνατον να γινει.
Κι όμως οχι. Καμια φορα νομιζω ότι απεχω μονο τοσο δα από το να την ανακαλυψω.
[SPOILER]Eχω ξεφυγει, ε? :roll:
Εμ, εσεις λυσσαξατε να ερθει το φθινοπωρο και να ερθει το φθινοπωρο. Να τι τραβαω με το φθινοπωρο τωρα :-s[/SPOILER]
μολις εφαγα τραχανα και τωρα τρωω υποβρυχιο μαστιχα χιου.
ναντια
θα σου πω ενα τεραστιο κολπο,μιλαμε ειναι και γαμω.
[SPOILER]1+1=2[/SPOILER]
Το ερμηνευω οπως θελω αυτο, ενταξει; Ειναι και “αχα…” τα κολπα, μιλαμε!!
ΡΕ ΘΕΕ ΚΑΝΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΗΝ ΞΑΝΘΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ΡΕ ΘΕΕ
Μερικες σκεψεις της νυχτας. Κι ένα μουσικο κομματι. Πώς θα μπορουσε να λειπει?
[B]Robert Fripp [/B] (ξεκιναει στο 0:40)
[SPOILER]Καθισμενη στο πισω καθισμα του αυτοκινητου κοιταει εξω από το παραθυρο.
Όλα περνανε γρηγορα: αλλα αμαξια, ανθρωποι, κτιρια, εικονες βιαστικες που δεν προλαβαινει το ματι.
Λιγο πιο περα η θαλασσα, που τη θέα της διακοπτουν φανοστατες, παγκακια και θαμνοι καθως μπαινουν μπροστα της όπως τρεχει το αυτοκινητο.
Αυτό το γρηγορα εναλλασσόμενο σκηνικο, το φευγατο, το ρευστο, είναι ο,τι πρεπει για τα συναισθηματα που αναδυονται από την καρδια και φερνουν στο μυαλο σκεψεις ανάκατες.
Αποψε η σκεψη της ειναι αυτος. Που ειναι μακρια, ενας Θεος ξερει πού, χωρις να εχει ουτε μια στιγμη βρεθει κοντα της, πλάι της. Ποτέ μαζί, πάντα χώρια ήταν.
Ποσο θα ηθελε να ειναι μαζι του οπουδηποτε, παρα καθισμενη μονη σε ένα αμαξι. Πώς γινεται να ερχονται ετσι τα πραγματα και δυο ανθρωποι, που θα μπορουσαν να είναι ευτυχισμενοι παρεα, να ειναι χωρισμενοι, δυο ξενοι. Τοσο δυσκολο είναι?
Προς Θεου, μην τρομαξεις αν σου πει ότι θελει να ειστε μαζι. Κατα βαθος το ξερει ότι είναι ουτοπια.
Αυτος ο κοσμος ο δικος μας ειναι φτιαγμενος από μονά πραγματα. Μονά και μόνα.
Το θαυμα συντελειται όταν δυο μόνα σμιγουν γοητευμενα το ένα από το άλλο, εχοντας αναγκη το ένα το άλλο, και πορευονται μαζι σαν ένα· για λιγο? ή και λιγοτερο? συνηθως είναι για πολύ λιγο.
Μετα χωριζουν οι δρομοι παλι και γινονται μοναχικα μονοπατια στο σκοταδι.
Τοτε είναι που συνειδητοποιουμε οι ανθρωποι ποσο μονοι στ? αληθεια ειμαστε σε αυτόν το κοσμο των πολλων αλλων, εξισου μόνων, ανθρωπων. Και οτι δε γινεται να ειναι διαφορετικα, γιατι και ο κοσμος και ο ανθρωπος είναι πλασμενα ετσι και δε μπορουμε να ξεφυγουμε απο τη μοναξια, παρα μονο για λιγες στιγμες, πολύ λιγες.
Ποτέ για πάντα μαζί. Ουτε καν για λιγο. Πάντα χώρια η πορεία, να λαχταράμε το «μαζί».
[SPOILER]Το κειμενο δεν αναφερεται σε μενα. Αναφερεται στον καθενα. Αν αναρωτηθεις τουτη τη στιγμη τι σου λειπει, η απαντηση δεν είναι «να ημουν μαζι με καποιον»?[/SPOILER]
[/SPOILER]
crimson
παντρευτειτε ρε