Τα διαβάσματα με κρατάν μέχρι αργά. Μακάρι να 'χα και κάποια φιλενάδα να το μοιραστώ αλλά δε παίζει ακόμη…
Τουλάχιστον κάνω και διαλλειματάκια και μπορώ να δώ μερικά anime:D
Η ώρα είναι 4 και 30.
Μόλις έχω γυρίσει σπίτι από 10ωρο+ στην δουλειά και επίσκεψη στο σπίτι καρδιακού φίλου ο οποιος σπουδάζει στην αλλοδαπή (Λονδίνο) και πλέον τον βλέπω ελάχιστες φορες το χρόνο.
Έξω βρέχει σαν πούστης. Μπήκα στο σπίτι και κοίταξα τα ρούχα μου. Έχω γίνει λούτσα. Ευτυχώς φορούσα το φούτερ των Judas Priest που έχει και κουκούλα, οποτε δεν έγινα υπερβολικά λούτσα. Κάτι είναι κι αυτό. Πάω στο δωμάτιο μου. Το φως στο κομοδίνο είναι ανοιχτό. Όχι ρε γαμώτο, το άφησα ανοιχτό το μεσημέρι που έφυγα για δουλειά. Άρα πρέπει να καίει ρεύμα εδώ και δεκατέσσερις ώρες. Εντάξει, όταν έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ θα μας πάει πίπα κώλο. Καλά, ας μην μιζεριάσουμε τώρα. Κάθομαι στον υπολογιστή και ανάβω ένα τσιγάρο. Μπαίνω στο forum του rocking.gr ως επισκέπτης. Off topic. Παράωρες εξομολογήσεις, χμ, τι να ναι αυτό. A μάλιστα, οι βρυκόλακες του forum τυρβάζουν περί ανεμων και υδάτων. Καλή φάση. Ο Deathster χτες τέτοια ώρα έκανε ψευτοφλέρτ με την Lunatic. Βρε τα παιδιά. Ο captain clegg και ο METAL_LAWS λέγανε τον πόνο τους για γκομενοδουλειές. Κρίμα τα παλικαρια. Πάμε στο σήμερα. Ο Μανος έχει ξενερώσει που δεν είναι μεθυσμένος. Χάχα, τι λέει πάλι η μούρη, ο τρέντουλας. Τα σπάει. Ο tolkki στον κόσμο του, χάχα, Θεός όπως πάντα. Τελευταίο post από τον red pyramid, λέει πάλι τα δικά του με τα anime. Ρε, την βρίσκω, τα παλικαρια ξηγιούνται σωστά. Κάτσε να μπω, κανεις δε θα με παρεξηγήσει τελικά.
Welcome, GRACCHUS BABEUF. Καλώς σε βρήκα. Άντε να βγάλω και γω τα σώψυχα μου πρωινιάτικα. Απ’ τα σάπια ηχεία του υπολογιστή ακούγεται το “Rude Awakenings” των Dropkick Murphys (κάποια στιγμή πρέπει να ξεκολλήσω από δαύτους, αλλα σίγουρα δεν είναι αυτή). Ρίχνω μια ματια έξω. Εξακολουθεί να βρέχει σαν πούστης. Όλα στη θέση τους. Ανάβω άλλο ένα τσιγάρο (καρκίνος alert) κι αρχίζω.
Σκέφτομαι το παρεακι με τον φίλο μου, τον ξενιτεμένο. Εμείς οι δυο ήμασταν μονο, αλλα δεν μασήσαμε. Βάλαμε κόκκινο κρασί, απ’ αυτό το εξαιρετικό που φτιάχνει ο πατέρας του, ανάψαμε τα τσιγάρα μας και ανοίξαμε τις καρδιές μας για τις ζωές μας. Εγώ δεν είμαι πια φοιτητής, αυτός είναι αλλα σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, κάνει παρέα με κάτι μαλακες γιατί οι περισσότεροι Έλληνες εκεί κάπως έτσι είναι, ενώ οι Άγγλοι δε νιώθουν. Τι να πεις. Εγώ με τη δουλειά πλέον δεν προλαβαίνω ούτε να κλάσω και αναρωτιέμαι πόση ζωή μου έχει απομείνει μέχρι να πάρω το αναθεματισμένο το κολάι, για το οποιο μιλάνε όλοι. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τον χρόνο που κυλάει χωρίς να μας ρωτάει και μας αλλάζει καθημερινά, έτσι που πλέον νιώθουμε πλέον κωλόγεροι, 23 χρονων παιδιά, την παλιοπαρέα που πλέον δεν βρίσκεται όπως παλιά και τις υποχρεώσεις που όλο και μαζεύονται και ορθώνουν τείχη ανάμεσα μας. Δε μας αρέσει. Ανοίγουμε τηλεόραση και πετυχαίνουμε Ρακιντζή στο ΤηλεAστυ. Βάζει κάτι καμμένα και γελάμε. Θυμόμαστε τα παιδικά μας χρονια, μνημονεύουμε Δακηδες, Kαλλιρηδες, Kωνσταντινες, Λιβιερατους και κάτι αλλα τέτοια ρομαντικά. Από δω το είχαμε, από κει το είχαμε, πάλι καταλήξαμε αναπολούμε τα χρονια της αθωότητας. Κάποια στιγμή σκάει μύτη η αδερφή του. Δεύτερο έτος ακόμα, την βλέπουμε και μας αναζωογονεί. Μπορεί να κάνει παρέα με κάτι περίεργους πια σε κάτι Νομικές και AΣOEE, αλλα την αγαπάμε. Το κρασί τελειωσε. Τα λόγια επίσης. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες ακόμα, αλλα θα λέγαμε μαλακίες. Καλύτερα να πούμε καληνύχτα και όλο και κάποια άλλη στιγμή θα τα ξαναπούμε μέχρι να φύγεις για Λονδίνο. Άντε ρε μάγκα καλά να περνάς.
Ρίχνω μια ματια στην επιφάνεια εργασίας, κάτω δεξιά. Η ώρα είναι πια περασμένες 5. Πωπω, αυτό το τέρας ποιος θα το διαβάσει τέτοια ώρα; Δε βαριέσαι. Δεν το γραψα και ειδικά για κάποιον. Σ’ αυτές τις ώρες, του Λυκόφωτος, όλα δικαιολογούνται. Μέχρι να έρθει η νύστα στα βλέφαρα, θα καούμε λίγο ακόμα. Από τα ηχεία ακούγεται το “Flannigan’s Ball” των Dropkick Murphys. Μήπως είμαι ακόμα στο ίδιο σημείο από όπου ξεκίνησα; Τι ρωτάω, αφού ξέρω την απάντηση. Ας ανάψουμε άλλο ένα τσιγάρο.
Όσοι είστε ακόμα ξύπνιοι… χαιρετισμούς αδέρφια.
Στειλε με κουριερ απο αυτο που πινεις.Τα εξοδα αποστολης δικα μου 
Μια πτυχιακή που κουτσαίνει με κρατά ξύπνιο…
μια απ’τα ίδια…
Κουράγιο…
καλημερες…
ενας ακομα βρυκολακας στην παρεα…
Στριφογυριζω αποψε στο κρεβατι μου σαν το σουβλακι, εκατονταδες σεναρια περνανε απ’το κεφαλι μου.
Το 09 μπηκε δυναμικα, με τις επομενες ημερες να κρινουν την επαγγελματικη/επιχειρηματικη μου σταδιοδρομια.
Ολα πανε καλα, και σιγουρα ερχονται καλυτερες ημερες (ετσι, με θετικη ενεργεια), ειμαι ετοιμος να βαλω το θεμελιο λιθο για τη μικρη μου αυτοκρατορια. Ωρα να κλεισουν αρκετες κωλοτρυπιδες που ξεπεταχτηκαν τριγυρω μου τα τελευταια χρονια.
Resistance is Futile. You will be assimilated by the Borg.
Δεν μπορω να κοιμηθω και πανω που πηγε να στεφθει με επιτυχια μια προσπαθεια περασε το γαμωσκουπιδιαρικο και με χτσυπησε. Γαμω, γαμω, γαμω!
Εγώ πάλι, δεν έχω κάτι να πω, αλλά μιας και δε θα έχω άλλη ευκαιρία να ποστάρω εδώ μέσα, μιας και έχει διεγραμμένα το τόπικ, θέλω να πω να μη σπαμάρετε.
Το επόμενο ποστ από εμένα, να γίνει μεταξύ 03:00-08:00
Ευχαριστώ
Ώρα 6 και άλλο ένα βράδυ που δε κοιμήθηκα. Μόνο που αφού σήμερα δεν έκατσα να δώ ανιμε, λέω να βγάλω εδώ τις σκέψεις μου. Το έβαλα σε σπόιλερ για όποιον δεν έχει τη διάθεση να το διαβάσει…
[SPOILER]αυτό το καιρό, και χάρη στα ξενύχτια, έχω απομονωθεί αρκετά απο τους γύρω μου οπότε μπορώ και σκέφτομαι λίγο πιο ήρεμα, όσα αυτά που έχουν συμβεί και που συμβαίνουν στη ζωή μου και βλέπω τους επόμενους μήνες, τόσο σημαντικούς να έρχονται και δε μπορώ να νιώσω ήρεμος. Όχι φοβισμένος, αλλά ούτε χαλαρά μπορώ να κάτσω.
3 χρόνια σπουδών πάνω σε αυτό που αγαπώ αλλά επιβαρύνοντας τόσο τους δικούς μου. Και 3 χρόνια με αυτό το βάρος να προσπαθώ κάπως να αρχίσω να φτιάχνω λίγο ένα αξιοπρεπή άνθρωπο, με λίγο καλύτερη εκτίμηση απο αυτή που είχα στα καταραμένα χρόνια της εφηβίας. 3 χρόνια είναι λίγα και το ξέρω μιάς και ούτε εγώ κατάλαβα πότε πέρασαν και όμως έχουν πολύ πράγμα αυτά τα χρόνια. δε ήταν όλα καλά, προσπάθησα όμως για το καλύτερο θαρρώ. και το πρωί έμαθα ένα καλό νέο, ίσως η πρώτη απτή ευκαιρία για κάτι στο οποίο πραγματικά μπορώ να βασιστώ, κάτι για το οποίο το κέρδισα μόνος μου, ίσως το πρώτο πράγμα το οποίο κατάφερα και για αυτό και μία μεγάλη υποχρέωση.και αν δε πετύχω σε αυτή, τότε θα βρίζω τον εαυτό μου για όλη μου τη ζωή. Μόνο που δεν αντέχω να το κάνω άλλο αυτό, 20 χρόνια έτσι ήταν αρκετά, ως εδώ.
Όταν έκλεινα τα 17 σκεφτόμουν ότι δε θα είναι δύσκολο να χτίσω κάτι καλό γύρω μου, να κάνω μία νέα αρχή. δυστηχώς δεν είναι ακριβώς έτσι. μάλλον το αντίθετο μιάς και ακόμη τα ίδια λάθη κουβαλάς και βάζεις και καινούργια απο πάνω. όμως και πάλι τυχερός ήμουν αφού βρήκα ανθρώπους που με νοιαστήκαν και με φροντίσαν. δε ξέρω αν το έχουν καταλάβει πόσο το εκτιμάω και τους αγαπώ, και εννοώ πραγματικά γιατί τους θεωρώ οικογένεια μου, αίμα μου γιατί όταν χρειάστηκα βοήθεια με βοηθήσαν και με σεβάστηκαν παρά το ελλατώματα μου, όχι απο λύπηση αλλά επειδή νιώθαν τα καλύτερα ακόμη και για κάποιον σαν εμένα. ας μην το καταλαβαίνουν το τι νιώθω. πιθανόν να μην το έχω δείξει και εγώ, όπως δεν τους έχω δείξει πόσο φοβάμαι που χάνονται και αυτοί σιγά σιγά και αυτό έχουμε φταίξει και οι 2. γιατί αυτό δε μπορώ να το πώ. ελπίζω να το καταλάβουν μόνοι τους. το απαιτώ για μία φορά.
Σε ένα μήνα θα ξέρω πολλά για το κατά πόσο η ζωή μου θα έχει καλές προοπτικές ή όχι και για το αν 3 χρόνια προσπαθειών και μελέτης αλλά και χαράς τελικά αξίζανε πραγματικά ή οχι. Ελπίζω όταν αυτή η ώρα έρθει και ξαναμπώ να διαβάσω τούτο το ποστ να μπορώ να πώ ‘‘κάτι έκανες τελικά φίλε μου’’. Και ίσως τότε θα μπορώ να κοιτάω και τους άλλους στα μάτια και όχι να ντρέπομαι για αυτό που είμαι. Για να δούμε τι σκατά θα γίνει…[/SPOILER]
Αυτήν την περίοδο της ζωής μου, τέτοιες ώρες με κρατάει ξύπνιο κάποιος ηλίθιος που σκέφτηκε ότι το να φυλάς κάτι άχρηστα κτίρια στη μέση του πουθενά αποτελεί ευχάριστη και αναγκαία ενασχόληση για την ελληνική νεολαία.
To πως κατάφερα να βρεθώ από το να πίνω οινόμελα στην Ίριδα, σε τραπέζι με μπουκάλι σε κλαρίνα του περιστερίου δεν το κατάλαβα :?
Δε θ ανοιγα το πισι αλλά ήθελα να ποστάρω στο τίμιο θρεντ του ντεθστα γιατί το αξίζει.
Τσηρζ
δεν το είχα δει αυτό το θρεντ,πραγματικά τίμιο…
εγώ απλώς δεν ξέρω γιατί δεν κοιμάμαι,τα μάτια κλείνουν,αλλά στο κρεβάτι δεν πάω,δεν ξέρω…:-k:-k
Now playing: Nest - Land Behind The Mist
via FoxyTunes
Ναι ρε πουστη μ! Ελεος… Απο το σπιτι μ περναει γυρω στις 5 παρα… Τους καημενους τους σκουπιδιαρηδες… Τετοια ωρα… Τετοιο κρυο… τετοιες συνθηκες ρε γαμωτο…
Εμενα με βασανιζει η γαμημενη η επανασταση και ποτε θα ερθει… Τον τελευταιο μηνα εχω ψαχτει υπερβολικα με τα πολιτικα… Ειδικα χτες το βραδυ ομως φρικαρα βλεποντας το βιντεο που εστειλε ο Ισις με μια γιαγια που εχουν εγκλωβισει οι ΜΑΤαδες κ μετα την τραβανε απο χερια-ποδια…
Εγώ γύρισα από λάιβ Cult of Luna και χαλαρή μπυρίτσα στους Αμπελοκηπους μετά.
Σαπίλα.
Εγώ είπα να θυμηθώ τις ένδοξες μέρες του καλοκαιριού αλλά αυτές δεν με θυμήθηκαν και το χω ρίξει στην σκέψη (ουάου). Σε 10 λεπτά θα 'μαι στο κρεβάτι μου, την βλέπω την δουλειά.
Εγω μετα απο ενα περασμα απο αθλιο χιπχοπ στο γιοτιουμπ οδηγηθηκα στη νεαρη ποπσταρ ναυσικα, μετα στην πολυξενη (εξου και το νεο σιγκ) και τωρα ρουβα.
Εχω και βαλιτσες να φτιακσω και βαριουμαι
Πότε φεύγεις τροβαδούρε του έρωτα
Μοντεη
:-k…