Για σπουδες εννοεις? Αν ναι σε ποια σχολη? Ημουν κι εγω εκει για 2 χρονια στο ΤΕΙ. Γαμω τις πολεις. Μ’αρεσε τρελα εκει
Θα πάω να γράψω στο φιλολογικο την μία απο τις δίδυμες αδερφες μου !
Ποσταρε φωτος ρε!!! :D:D
Και μετα τη Καλαματα, θα πάω στη Λαμία να γράψω την άλλη!
Υ.Γ. Τόλκι νροπή ρε ! Άσε που είναι και γκοθού, δεν σου κάνει !
Ντροπη θα ειναι να μπλεξει με κανεναν αγνωστο ανωμαλο κλπ κλπ κλπ.
Εσυ σαν σωστος αδερφος ξερεις τι πρεπει να κανεις 
Ρε θα μπω φειςμπουκ κ θα ψαξω aderfes mike stan :lol::lol::lol:
Ωπ.Ειδα το εντιτ.Εχω μεγαλη συμπαθεια στις γκοθουδες ε.Προσεχε λοιπον 
Για κάνε ένα σέρτς, ποτέ δεν ξέρείς ! :lol:
Πρεπει να κοπουν αυτα. Ειναι ασκοπα.
Επισης οχι αλλη μαλακια γυρω μας. Ιναφ!
Τουλαχιστον χτες και σημερα γελασαμε λιγο. =)
Άντε επιτέλους, πιάσαν τα κρύα και τα πρωτο-βρόχια, άντε γιατί είχα βαρεθεί τους τυπάδες με τη σαγιονάρα, με τα δάχτυλα λες και παίζουν πιάνο, να ΄κυκλοφορούν αναμεσά μας.
α τωρα το ειδα.
Λοιπον επιμενω να ποσταρεις φωτος τους γιατι στο φορουμ κυκλοφορουν ωραιες αδερφες χρηστων στην πλειοψηφια.
Άσε ρε θα τους τη πέσει κανας παουεράς ή κανας σκορπιονίστας, και θα τρέχω να τις μαζεύω απο τα live.
Ωραία νύχτα!
Απαιτει τσιγάρο και κρασί.
Αλλα ως τώρα μόνο χυλόπιτα είχε το μενου.
Είμαι σε ένα τεράστιο δίλλημα.
Περυσι έδινα πανελληνίες και μηδεν εις το πηλίκο λογω αδιαφορίας.
Φέτος είπα να ξαναδώσω πανελλήνιες για να μπω και εγω σε ένα πανεπιστήμιο.
Βέβαια ακόμα δεν με τρελαινει τίποτα απο τις επιλογες που έχω,ας πουμε σκέφτομαι κοινωνιολογία αλλά ομολογω οτι δεν ειναι και το ονειρό της ζωής μου.
Και ξαφνικα ενα βράδυ αραζουμε στο σπίτι μιας φιλης και λεφτα για ντιλίβερυ δεν είχαμε και είπα οτι θα μαγειρεψω εγώ,πραγματικα κατάλαβα οτι αυτο που με ευχαριστει ειναι να μεγειρευω,μα ρεσει πως το λεμε,το θεωρω τέχνη και επίσης τα θετικα σχολια που άκουσα μου εδωσαν ενα ποιντ παραπάνω να το σκεφτω.
Και τώρα είμαι στο δίλλημα να συνεχισω την προσπαθεια για τις πανελληνιες με το καλο να περασω και του χρονου να γραφτω σε μια σχολή μαγειρκης η να παω αυριο κιολας να γραφτω σε σχολή μεγειρικης.
Απο την μία αμα ακουγα την καρδια μου θα πηγαινα τωρα να γραφτω σε σχολη μαγειρικης απο την αλλη σκεφτομαι τους γονεις μου που θελουν να περασω σε κάποιο πανεπιστημιο αν και μου παν περυσι αμα θελω να γραφτω σε καποια σχολη και σαν μαλακας ειπα όχι θα ξαναδώσω,επίσης άλλη ανησυχια είναι οτι αμα δωσω πανελληνιες και περασω μετα μπορει να μην υπάρχει και χρόνος για την σχολη μαγειρικης.
Κάθε γνώμη/σχολιο/αποψη ΔΕΚΤΗ
Γράψου αύριο σε σχολή μαγειρικής.
Δεν υπάρχει λόγος να χάσεις χρόνο και κόπο σε κάτι που βαριέσαι…
Μάλλον αυτό θα κάνω αν και σκεφτομαι αντίδραση γονέων και θα χουν και δικιο γιατι οταν μου το παν εγω τους ειπα οχι θα ξαναδωσω για καθαρα θεμα εγωισμου.
Υπάρχει φορουμίτης μάγειρος, θα σε διαφωτίσει…
Δώσε ενα ονομα.!
Τι να κανουμε ρε δατς, νέοι είμαστε και αλλάζουμε γνώμη.
Θα το δεχτούν οι γονείς σου αργά ή γρήγορα…
Απο κείνες τις νύχτες, που αν και κουρασμένος, αν και βαρύς, δυστυχώς δεν καταφεύγεις στον ύπνο. Πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει ανούσια κλικ στο ποντίκι, γυρνώντας απο ίδια σάιτ, βλέποντας τα ίδια πράγματα, χάνοντας τον χρόνο σου. Έχοντας βάλει το ίδιο τραγούδι συνέχεια στο repeat, αφήνοντας τον εαυτό σου στην μελαγχολική, μα και γλυκιά του μελωδία.
Στο μεταξύ τα μάτια σου έχουν βαρύνει σα ταφόπλακες, η λογική σου σε πιέζει να αφήσεις αυτό το ανούσιο χαράμισμα της ώρας και μαζί με αυτό μια μέρα βαριά και διαφορετική απο όλες ίσως τις μέρες της ζωής σου. Αλλά κατά κάποιο τρόπο δε μπορείς να την αφήσεις. Σχεδόν θέλεις να δεις τον ήλιο να ανατέλλει, και ας έχει το τίμημα να καταστρέψεις όλο το πρόγραμμα που είχες πει οτι θα εφαρμόσεις την επόμενη…
Σήμερα σου είπαμε το τελευταίο μας αντίο. Νιώσαμε περήφανοι. Μας δίδαξες τη ζωή και τους αγώνες της. Το παράδειγμα σου ήταν ένα παράδειγμα αισιοδοξίας, δύναμης, λεβεντιάς. Άσε τους άλλους να λένε. Θα συνεχίσουμε, ακόμα και αν σε κάποιους φαντάζουμε σα μικροί βρυκόλακες… Ασε τους να φύγουν, θα μου έλεγες με τον τρόπο σου. Ας μη καταλαβαίνουν, δε πειράζει. Ίσως κάποτε οι δρόμοι σας συναντηθούν ξανά…
Αλλά για την ώρα προτιμώ να πληκτρολογώ ακατανόητα νυχτερινά κείμενα σ’ ένα φόρουμ, το οποίο πιθανό να διαβάσουν κάποιοι και να πουν “την παλεύει αυτός?”. Ενώ το τραγούδι συνεχίζει να παίζει στο repeat. Ναι, είναι μια όμορφη, γλυκιά μελαγχολία. Το φθινόπωρο έχει μπει βαρύ, με απώλειες. Ωστόσο μερικές φορές λένε πως πρέπει να φύγει το παλιό για να έρθει το καινούργιο…
Πάνω απ’ όλα όμως, βρήκα έναν τρόπο να αξιοποιήσω αυτό το ατελείωτο άσκοπο “κλικ” πάνω στο ποντίκι των τελευταίων ωρών. Αν είναι να χαραμίζεις την ώρα σου νυχτιάτικα σε μια οθόνη μπροστά, τουλάχιστον γράψε κάτι, μια μπούρδα έστω, κάνε κάτι.
Και, επιτέλους, κάποια στιγμή ΑΣΤΟ. Άστο το ρημάδι. Άσε τη μέρα αυτή να φύγει πια.
back home, rock season ρε.
έχω λίωσει. πάω για ύπνο.
καλό το καινούργιο Τerminator
αλλά καί το καινούργιο των Crippled Black Phoenix.
καλημέρες
καλό ξημέρωμα αγαπημένο μου thread