Ε ρε πειρατές που σας χρειάζονται:!:
Οι δισκοι των Stormwarrior, InnerWish, Kamelot, Εdguy, Armory, Lonewolf, Cage, Steel Assassin, Mystic Prophecy, Bloodbound και Heavenly ειναι μερικα μονο παραδειγματα που δειχνουν οτι το power και στα 00’ς ειναι ζωντανο και δημιουργικο.
Πάντως ατυχής προσδιορισμός ο όρος power metal. Μέσ’τον ερωτισμό και τη ρομαντζάδα είναι αυτή η μουσική. Πού την είδαν τη δύναμη? Κ κάτι πρωτόγονες τσιρίδες :?
Τη δυναμη την ειδαν (τη βλεπουμε) στα ταχυτατα riffs, τα ιλιγγιωδη solos και τα καταιγιστικα drums. 
Α, και οι ‘‘τσιριδες’’ ειναι ακρως πορωτικες… Kαυτο μεταλ !! (τουλαχιστον σε γερμανους και αμερικανους)
Είσαι λίγο υπερβολικός όπως και ένας φίλος μου που μου βάζει κάτι ερωτικά συγκροτήματα (όλα έτσι μου φαίνονται όπως προείπα άλλωστε 
) και μου επισημαίνει ότι είναι μέσα στην αρρώστια!
Αλλά αφού έτσι την αντιλαμβάνεστε και την αισθάνεστε τι να κάνουμε, μυαλό δεν πρόκειται να βάλετε με τίποτα! 8)
Nαι βρε, οι Lonewolf, Cage, Steel Assassin, Mystic Prophecy, Stormwarrior ειναι μεσα στον ερωτισμο…:lol:
Μπαμ κανει οτι δεν εχεις ακουσει νοτα απο τα παραπανω συγκροτηματα…
Οποτε μην γραφεις ο,τι να’ναι και ακυροτητες μονο για τις εντυπωσεις…
Και εσύ γίνεσαι λίγο υπερβολικός. Το πως αντιλαμβάνεται κάποιος τη μουσική είναι προσωπικό ζήτημα. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι τα Black που ακούς εσύ(αν θυμάμαι καλά) δεν τα εκλαμβάνει κάποιος σαν καραγκιοζέ στριγγλιές και ατσούμπαλη βαβούρα. Πάντως αυτό που οφείλω να πω είναι ότι οι Candlemass και οι Bolt Thrower που παίζουν στο 1/10 της ταχύτητας μου ακούγονται απείρως πιο δυνατοί:D .
Η αλήθεια είναι ότι ο φίλος μου με σφυροκοπά αλύπητα με underground αμερικάνικο power. Μπορεί να μην έχω συγκρατήσει αρκετά ονόματα αλλά και τους slauter xstroyes έχω φάει στη μάπα, και τους ιταλούς dark quarterer, με έβαλε να του αγοράσω ακόμα και energy vampires. 
Πάουα Μέτσαλ ρεεεεεεεεεεε! :respect:
Ακούω prog, death, black και λίγο thrash! Ακριβώς όπως είπες τα αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι. Το κωλογουστάρω αυτό όμως!
Avalanche - Here Comes the King
Σε μια προσωπική σύγκριση του Ευρωπαικού και του Αμερικάνικου Power Metal, θα διάλεγα το δεύτερο. Τουλάχιστον πλέον ,ίσως κάπου στα 90ς να ήταν και ισόπαλα τα πράγματα. Οι Avalanche (με ένα e στο τέλος, καμμιά σχέση με τους άθλιους Ισπανούς) μας έρχονται από Γερμανία και τιμούν το Ευρωπαικό Power. Στην δεκαετία που αντέξανε κυκλοφόρησαν δυο δίσκους. Δυστυχώς δεν έχω ακούσει το δεύτερο αλλά το ??Here Comes The King?? άνετα κερδίζει μια θέση στο πάνθεον των Ευρωπαικών Power Metal κυκλοφοριών. Οι λάτρεις των παλιών Helloween και Heaven?s Gate μπορούν να προσθέσουν άλλο ένα άκουσμα που θα λατρέψουν.
Πρώτες στροφές του δίσκου (cd) και το αποτέλεσμα δεν ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Χαρούμενο, αρκετά γρήγορο, ρυθμικό power metal. Ευτυχώς το ??A Romantic Lovesong?? είναι ακόμα πιο πιασάρικο, ευχάριστο, με κολλητικά ρεφραίν. Αυτά τα ??Γαλλικά στον κεντρικό επωδό είναι απόλυτα ταιριαστά, ακόμα και ας μην τα καταλαβαίνω. Γενικότερα ένα θεματάκι με την έλλειψη στίχων στο cd, είναι κάτι το αρνητικό. Όπως και να χει, το τραγούδι ζωγραφίζει. Το αρχικό μούδιασμα εξαφανίζεται εντελώς. Το ??The King ?? που ακολουθεί μπορεί άνετα να συγκριθεί με τους ύμνους των Αρχηγών (των Helloween ντε). Φωνή-κρύσταλλο που ζηλεύεται στις ψιλές αφού σε λιθοβολεί με την σειρήνα του. Οι συνθέσεις είναι δουλεμένες και εκτιμούνται ολικά μιας και όλοι κατευοδώνουν για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Εξαίσιες στιγμές υπάρχουν αρκετά καθόλη την διάρκεια της ακρόασης. Γνωρίζουν πότε είναι ώρα να χαλιναγωγήσουν τις ορμές τους (A Song About A Lady), μια μπαλάντα η οποία πορεύεται με σύντροφο ακουστικές και φωνητικές μελωδίες και θα μπορούσε εύκολα να βρίσκεται μέσα σε μια συλλογή γεμάτες αγάπη από αυτές που φτιάχναμε παλιότερα εμείς οι σκληροί άντρες (γκούχου γκούχου) και πότε να λαχταρήσουν ταχύτητες και ένταση (Private Guardians) ικανές και γεννημένες για να μεγαλουργήσουν στο σανίδι ή στα ηχεία ενός κλαμπομάγαζου..
Ο φόρος τιμής που αποδίδουν στα Keepers Of The Seven Keys (Helloween) και Livin In Hysteria (Heaven?s Gate) είναι εμφανέστατος αλλά ξετυλίγεται τόσο όμορφα και ειλικρινής που απολαμβάνεται σπάταλα. Το ??United?? και το ??Hungry?? αντίστοιχα είναι δυο χυμώδεις συνθέσεις που χτυπάνε στον παλμό της καρδιάς των προαναφερθέντων συγκροτημάτων. Το χυτήριο των Γερμανών Avalanche λιώνει τις καλύτερες πρώτες ύλες και ξανακαλουπώνει νέες κατασκευές γεμάτες πάθος και καμάρι . Δεν αρκούν όμως οι καλές προτάσεις. Δεν υπάρχουν μόνο δυνατότητες αλλά και ικανότητες που προμηθεύονται από τα μέλη της .Τόσες και τόσες μελωδίες είναι φωλιασμένες σε τραγουδάρες σαν το ??Noah?s Ark?? μόνο και μόνο για την ακουστική μας ευχαρίστηση. ?Ολο και κάποια θα αγγίξει ευαίσθητη χορδή στους οπαδούς του είδους.
Υ.Γ. Σκακιέρα στο εξώφυλλο μπορεί να σημαίνει μόνο κάτι εξαιρετικό. (Oracle ή Prodigy-As Darkness Reigns, Eternity X-Mind Games, Zion?s Abyss-T.A.L.E.S. )