καλα δεν ειπε και κανεις πως μοιαζουν. απλα καναμε μια οφ τοπικ αναφορα.:-s
το καινουργιο δε το εχω ακουσει ακομα αλλα εχω σκοπο να το κανω επειδη οπως ειπες και συ, με το seven seals επιασαν την κορυφη, και εγραψαν πολυ ωραια θεματα στο δισκο. θα επανελθω σε κανα δυο μερες το αργοτερο…
Ακούω αυτόν το δίσκο εδώ και ένα δίμηνο…
Τώρα που τον έχω σε cd μπορώ να πώ 2 λόγια!
Να τονίσω πρωτίστως ότι έιμαι οπαδός των Γερμανών από τις αρχές του 1998 που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους!
Τους έχω παρακολουθήσει στενά, αν και κατά περιόδους δεν ήμουν ευχαριστημένος μαζί τους…
Λατρεύω το πρώτο τους album Primal Fear (1998 ) και το [COLOR=“Indigo”]Devil’s Ground /COLOR, θεωρώ πολύ αξιόλογο το [COLOR=“Indigo”]Black Sun /COLOR, συμπαθητικά τα Nuclear Fire (2001) και Jaws Of Death (1999) και τρελή απογοήτευση το τελευταίο τους Seven Seals (2005)!
Αυτή την στροφή που επιχείρησαν το 2005 την θεώρησα πολύ αποτυχημένη και συνθετικά ανέμπνευστη! :thumbdown:
Ειδικά ύστερα από τον καταιγιστικό “Devil’s Ground” περίμενα ανάλογη συνέχεια!
Ευτυχώς όμως η παρέα του Ralf Scheepers, στον καινούργιο δίσκο με εκπλήσσει πολύ ευχάριστα! :yahoo:
Κάνανε κατι απλό!
Συνεχίσανε την προσπάθεια του προηγούμενου album πειραματιζόμενοι με νέο ήχο, αυτή τη φορά όμως δώσανε μεγάλη βάση στις συνθέσεις και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει! :yes:
Μου θυμίσανε τους Nocturnal Rites, που ο δίσκος της “αλλαγής”, το “Afterlife” (2000) ήταν αποτυχημένος, αλλά οι επόμενοι ήταν απείρως καλύτεροι και ιδιαίτερα φρέσκοι!
Η παραγωγή είναι απόλυτα συμπαγής και διαθέτει τον σωστό ήχο!
Πολλά από τα τραγούδια δεν πιστεύεις ότι είναι δικά τους!
Κρατάνε εν μέρει τον τευτονικό ήχο στις κιθάρες, στα solos και σε πολλά riffs, αλλά σε πολλά άλλα, υπάρχουν ορχηστρικά μέρη, γυναικεία φωνητικά (φοβερό το ντουέτο με την Simone των Epica!) και γενικότερα εξευγενισμένος ήχος!
Η εναλλαγή αυτών των 2 διαφορετικών κόσμων, δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα! :thumbup:
Όλα τα τραγούδια έχουν κάτι το διαφορετικό να προσφέρουν!
Το priest-ικό “Sign Of Fear”, το πιασάρικο “Face The Emptiness”, η ευρηματική μπαλλάντα “Fighting The Darkness”, το “Curse Of Charon” με το θεϊκό riff και τα γεμάτα συναίσθημα θέματα, το “World On Fire” με το ανεπανάληπτο solo και το “The Man (That I Don’t Know)” όπου ο Ralf κάνει επίδειξη της τεράστιας φωνάρας που διάθετει, είναι κάποια από τα καλύτερα του album! 
Εκτελεστικά τα πάντα είναι άψογα, με τον Scheepers να κλέβει μάλλον την παράσταση! :respect:
Μπράβο στους Primal Fear! Τα κατάφεραν πολύ καλά σε αυτή την νέα τους διαδρομή! =D>
Σίγουρα μέσα στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς!
[SIZE=“1”]P.S. Μόνο σε μένα δεν άρεσε καθόλου το “Seven Seals”;[/SIZE]
μα να μη συμφωνουμε σε τιποτα…τι πραμα ειναι αυτο…:lol:
πιστευω οτι το new religion ειναι απο τα πιο ανεπνευστα,χαζα κ βαρετα power albums που χουν βγει…
μονο τα φωνητικα του ralf αξιζουν κ τπτ αλλο…τα ριφφς δε αστο καλυτερα…πιο μαλακωδη κ παιδαριωδη ριφφς δν εχω ξαναματαδει…ειναι τοσο προβλεψιμα κ τοσο ευκολα που σου ρχεται ξαφνικα να βγαλεις τον δισκο απο το cd player κ να δοκιμασεις την τυχη του ως φρισμπι…απλα ελεος…
αντιθετα δε το seven seals με ειχε αρεσει πολυ περισσοτερο…εχει αν μη τι αλλο περισσοτερα καλα κομματια…8)
Δεν τους εχω ψαξει και πολυ.
Λοιπον ωραιος δισκος οχι τιποτα τρελο και εξωπραγματικο.
Σε ενα τραγουδι Megadethίζουν λιγο σε καποια ριφ και μου αρεσει.
Αφου το εχουν το συμφωνικο γιατι δε το γυριζουν? :lol: :lol:
Το Fighting the darkness με αφησε με το σαγονι πανω στο πληκτρολογιο
Άλλα ακούσματα, άλλη ηλικία, άλλη νοοτροπία, πολλά ευθύνονται γι’ αυτό! 
Δεν πειράζει όμως! Καλές είναι οι διαφορετικές γνώμες! 
Σίγουρα, δεν έχουμε ακούσει τον ίδιο δίσκο :lol: , αλλά πέρα από όλα τα άλλα μου έκανε εντύπωση το “προβλέψιμα και εύκολα”!
Έχεις ακούσει τους πρώτους 3 δίσκους τους;
10 φορές πιο εύκολα κομμάτια, με την έννοια που το θέτεις εσύ! Γιατί εμένα μου αρέσει πολύ το απλό straight priest metal τους!..
Από ότι φαίνεται σιγά σιγά το γυρίζουν! :lol:
Κάτι το οποίο ήταν αδιανόητο για αυτούς πριν π.χ. 5 χρόνια! :roll:
Ω ναι! Το Fighting… έιναι απίστευτη κομματάρα!
να σου πω την αληθεια εχω ακουσει ορισμενα κομματια απο τα πρωτα τους κ δν τα αγορασα επειδη δν τα γουσταρα ιδιαιτερα…αλλα κατσε ρε φιλαρα στο καινουριο εχει δλδ καλυτερα ριφφς??βαρανε εκει μια μι με κοψιματα,εχουν κ γαματη παραγωγη κ ακουγεται εντυπωσιακο…αν κατσεις να το παιξεις ομως σπιτι σου στην κιθαρα μπορεις μεχρι να κατουρηθεις κ απ’τα γελια αν εισαι στο καταλληλο mood…:lol:
ας πουμε το sign of fear τι σου λεει??το ρεφραιν του δν το χεις ακουσει απο ενα καρο μπαντες που παιζουν το στυλακι των priest?γιατι το ομοτιτλο 'η το psycho για παραδειγμα?ολα το ιδιο ειναι…οι μελωδιες στα ρεφραιν δε ανυπαρκτες…
συμφωνω οτι εχει δυο κομματαρες μεσα το ‘everytime…’ k to ‘fighting…’ …
φαντασου ομως οτι το πρωτο δν το χουν γραψει καν οι ιδιοι…εκει να δεις απατη…το fighting απλα τους εκατσε καλο κ ειπαν να κοροιδεψουν λιγο τον εαυτο τους (κ τους οπαδους) κ να το κανουν 3 μερη κ καλα για να ‘γεμιζει’ καλα τραγουδια ο δισκος…αχ θα τρελλαθουμε οι μεταλλαδες…[-X
ξερει κανεις ποιο ειναι το πρωτο κομματι στο παραπανω βιντεο?
Tenth song/medley of the Black Sun Tour at Stuttgart (Germany), 2002. They performed the beginning of One With The World (Gamma Ray Cover), then they played Satisfied (Thunderhead Cover) and, finally, Born To Rock (Sinner Cover).
Ωπ σε πιασαμε στα πρασα
o εξωγηινος σου θα φταιει…πες του να μην με κοιταει γιατι τρομαζω…#-o :lol:
thnax file,παω να το τσεκαρω!
Το Face The Emptiness ειναι τρελο hitaki…το λιωνω σε καθημερινη βαση!!!Κολλημα!!