Ζήλεψα το αφιέρωμα του Dekay σε Νορβηγικούς prog rock δίσκους και είπα να κάνω ένα για το metal
[B]Conception ? Flow (1997)[/B]

Ο τελευταίος δίσκος του τεράστιου αυτού συγκροτήματος, είναι ένα ακόμη διαπιστευτήριο της συνθετικής μεγαλοφυΐας του Ostby. Αυτή τη χρυσή τομή που συνδυάζει τη τέλεια μελωδία με την τεχνική, το ευκολοάκουστο με το εγκεφαλικό. Έτσι οδηγούμαστε στο…
[B]Ark ? Burn the sun (2001)[/B]

…στο οποίο μένει η ίδια μεγαλοφυΐα και αλλάζουν οι (εξίσου ταλαντούχοι) συνεργάτες. Πρέπει να έχω ξαναγράψει κάπου ότι ο τρόπος που δίνει χώρο στους υπόλοιπους σ αυτόν το δίσκο, τον καθιστά έναν από τους πιο low profile guitar heros.
[B]Spiral Architect ? A sceptic?s universe (1999)[/B]

Έχουν ειπωθεί τα περισσότερα για αυτό το μεγαλούργημα. Αν είχαν συνεχίσει θα μπορούσαν να γίνουν οι νέοι watchtower αν και μόνο μ αυτόν το δίσκο δικαιούνται αυτόν τον τίτλο. Για την απουσία συνέχειας μας παρηγορεί το…
[B]Twisted into form ? Then comes affliction to awaken the dreamer (2006)[/B]

…που αν και δεν πλησιάζει την ιδιαιτερότητα του universe, είναι ένας εξαιρετικός δίσκος τεχνικού μεταλ. Σεμινάριο για το πώς παίζεται το είδος.
Ο τραγουδιάρης των Spiral Architect λοιπόν, ήταν τα παλιά τα χρόνια σε μια μπάντα που έβγαλε έναν δίσκο
[B]Manitou ? Entrance (1995)[/B]

και όσοι προσκυνάτε το Perfect symmetry δεν θα χάσετε αν του δώσετε μια ευκαιρία.
Αφού φτάσαμε στα παλιά τα χρόνια να πούμε και για το
[B]Trivial Act ? Mindscape (1997)[/B]

που ανέφερε πρόσφατα ο dyingfreedom. Ντεμπούτο και δυστυχώς μοναδικό τους άλπμουμ. Κρίμα γιατί είχαν τον αέρα μεγάλης μπάντας
Ένα χρόνο μετά ο Jorn ο Lande πριν γίνει επίτιμος guest star της σκανδιναβικής χερσονήσου τραγούδησε στο
[B]Mundanus Imperium ? The spectral spheres coronation (1998 )[/B]

Το οποίο ήταν μια παράξενη περίπτωση. Αρχικά η μπάντα είχε σκοπό να παίξει Arcturιανό progressive black metal, αλλά ο ερχομός του Lande άλλαξε τα πράγματα.
Κάπου εδώ θα μπορούσε να ανοίξει ένα ολόκληρο κεφάλαιο με Arcturus, Borknagar, Solefald, in the woods, Drawn, Green Carnation, Enslaved κτλ. αλλά ας το αφήσουμε για κάποια άλλη φορά
Ας γίνουμε λοιπόν gentlemen και ας πούμε για το
[B]Madder Mortem ? Deadlands (2002)[/B]

Στο οποίο ακούμε τη φωνάρα της Agnete Kirkevaag να συγκλονίζει το σύμπαν. Και όλα αυτά πάνω σε απίστευτα prog-doom riffs. Να σημειώσουμε ότι αξίζει να έχετε όλους τους δίσκους τους.
Μέλη των Madder συμμετέχουν και στο
[B]Frantic Bleep ? The sense apparatus (2005)[/B]

παραδίδοντας έναν ακόμη πολύ δυνατό άλμπουμ, a good addition to Madder Mortem?s discography (sic)
Τέλος ας πούμε ξανά για το
[B]Leprous ? Tall poppy syndrome (2009)[/B]

Έναν δίσκο που παρόλο την ποικιλία του δεν χάνει το focus του και έχει και μια ατμόσφαιρα που σπάνια πετυχαίνεις. Περιμένουμε το επόμενο να είναι όπως πρέπει για να στεφτούν ως η επόμενη μεγάλη prog μπάντα.
έχει πολύ ψωμί ακόμα. Για κάντε καμία good addition…