Αν και διαφωνω με καποιες αποψεις του γραφοντα, το κειμενο ειναι πολυ ομορφο καθως και η ολη ιδεα της συγκρισης των δυο αυτων φασματων του ροκ. Ποιος το εγραψε? Ειναι στο φορουμ?
Το κείμενο είναι όντως εξαιρετικό! Εγώ δεν μπορώ να πω ότι έχω ενστάσεις.
Ο Κώστας που έγραψε το κείμενο είναι νέος συντάκτης τους site!
Πολυ καλο το κειμενο οντως.Διαφωνω και γω σε καποια πραγματακια βεβαια,αλλα ειναι λογικο,μια και παντα μεροληπτουσα υπερ του prog στη συγκεκριμμενη “διαμαχη”.
Ο Κώστα είναι νέο μας “απόκτημα” και τον ενημερώνω για τη συζήτηση για να γράψει κι αυτός τις απόψεις του 
Το κειμενάκι ήταν πολύ καλό, αλλά έχω μια μικρούλικη ένσταση : Στις prog Κυκλοφορίες θα μπορούσε να μπέι το Aqualung. Πάντως δεν ξέρω αν θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά, καθώς εδώ μιλάει ο οπαδός των Tull.
Σύντομο και περιεκτικό…
Προσωπικά πάντως, αν και θεωρητικά ξέρω πως είναι ανούσιο να συγκρίνεις μουσικά ήδη, η συγκεκριμένη σύγκριση μου φαίνεται κάπως αστεία… Ναι, η τεχνική αρτιότητα (μουσικά πάντα) δεν είναι το παν, καλή η ενέργεια και η οργή, ενίοτε, που βγάζει το punk, αλλά δεν ξέρω, μου φαίνεται πολύ ρηχό. Και η αίσθησή μου αυτή ενισχύεται κάθε φορά που ακούω αριστουργήματα όπως δίσκους των Rush (παλαιότερα) ή των Porcupine tree (πιο πρόσφατα).
Just speaking my mind, no offense…
Εδώ μπαίνει αυτό που λέμε υποκειμενκότητα,καθώ πολλοί από εμάς βρίσκουμε κομμάτια αυτών των συγκρωτημάτων ρηχά.Ίσως πολύ ‘δήθεν’.Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι έτσι,αυτό όμως μας βγάζουν.Ψάξε όμως να δείς πόσο βάθος έχουν οι στίχοι ας πούμε του ‘London Calling’,ή του ‘Fresh Fruits for rotten Vegeatables’.Νομίζω είναι θέμα αντίληψης και προσωπικός δεν μου άρεσε ποτέ καμιά τέτοιου είδους κόντρα.
Πάντως,αν έπρεπε να διαλέξω,θα προτιμούσα με τα χίλια το punk:)
Καλησπέρα σε όλους. Είμαι ο Κώστας και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια είναι σημαντικά για εμένα ειδικά τώρα στην αρχή.
Στο προκείμενο τώρα.
Είμαι κι εγώ fan του progressive και μάλιστα κατά πάσα πιθανότητα ελάχιστες θα είναι οι φορές ακόμα που θα με δείτε να αρθογραφώ για το punk. Όχι γιατί το υποτιμώ αλλά γιατί δεν το γνωρίζω το ίδιο καλά. Προσπάθησα όμως στο κείμενό μου να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ. Κατά πρώτον γιατί δεν γράφω σε ένα prog site αλλά σε ένα site που απευθύνεται σε όλο το φάσμα της ροκ και κατά δεύτερο γιατί η μουσική δεν είναι ποδόσφαιρο και πρέπει να αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα ακόμα και όταν αυτή μας πληγώνει.
Το κεντρικό νόημα που ήθελα να δώσω (δεν ξέρω αν το πέτυχα) είναι ότι τελικά το ροκ έχει τα δικά του αντισώματα για να αντιμετωπίζει τις όποιες ασθένειές του. Ή αν θέλετε τις ράγες που επαναφέρουν το μουσικό τρένο πριν εκτροχιαστεί. Το punk ήταν μια μουσική (και κοινωνική, όσο κι αν δεν αρέσει) αγκαιότητα κατά την άποψή μου. Από εκεί και πέρα τα μουσικά γούστα του καθένα του υποδεικνύουν ποια τάση θα ακολουθήσει.
Δεκτές όποιες ενστάσεις, θα είναι ευκαιρία για μια πολύ καλή συζήτηση.
Υ.Γ. Ειδικά στα prog albums θα μπορούσα να βάλω καμμιά 50αριά ακόμα πολύ εύκολα. Προφανώς το Aqualung ή πολύ περισσότερο το Thick as a brick θα μπορούσε να είναι ένα από αυτά. Προσπάθησα να βάλω όμως κάποια που θεωρώ πολύ σημαντικά και αντιπροσωπευτικά για το είδος. Οι Camel από την άλλη είναι προσωπική αδυναμία…
συνχαρητιρια στον κωστα για το κειμενο του! ελπιζω να δουμε κ αλλα τετοια!
γενικα συμφωνω με αυτα που εγραψε.
θα ηθελα μονο να τονησω οτι το mellotron που αναφερθηκε ειναι αρκετα παλιο οργανο(σε σχεση με Mini moog k Τετοια)
επισης θα “ΕΠΡΕΠΕ” να βγαλεις το Dark Side κ να βαλεις ενα πραγματικα prog δισκο.(ανικειμενικα Yes - Closer to the edge οπως κ το Permant Waves απο Rush που πανω σε αυτων τον δισκο πανω χτιστηκε ολο το prog metal)
ρε Sharuman το Aqualung δεν μπορει με τπτ να χαρακτηρισει prog! μα με τπτ! ειναι ενας φοβερος δισκος ο οποιος αν του δωσουμε ταυτοτητα θα χαρακτηριζοταν ροκ με φολκ στοιχεια!
οπως ανεφερε ο mandrake το Thick as a brick (εγω θα ελεγα passion play) ειναι prog.
Συμφωνω. Το Animals ας πουμε…
σε σχεση με το dark side ναι!
αλλα οταν βγηκε το animnals ειχαν βγει ειδη απο ολα τα group δισκαρες!
προσωπικα θεωρω πολυ πετυχημενη την ολη ιδεα με το αρθρο. η ροκ μουσικη με την εννοια “prog” παντα ειχε ως στοχο το προοδευτικο. παρολα αυτα το Punk ειχε εναν χαρακτηρα αντριδρασης. δηλαδη με λιγα λογια αν με ρωτουσατε συγκρινονται οχι μονο δυο μουσικα ρευματα αλλα και δυο ιδεολογιες.
πολυ ευστοχο. ευγε!
Kατι μου λεει πως το Poser Vs Grunge αντιστοιχο κειμενο δε θ αργησει να ερθει…8)
Και γ@μώ τα κείμενα, congratulations στο rocking για τις επιλογές των συνεργατών του! :thumbup:
Πιστεύω ότι τα 2 είδη συγκρίθηκαν πολύ καλά, όσο καλά μπορούν να συγκριθούν δύο μουσικές νοοτροπίες σε ένα κείμενο μερικών παραγράφων.
Μια μικρή παρατήρηση, καλό θα ήταν να είχε γίνει και μια σύγκριση όσον αφορά τη μουσική κληρονομιά αυτών των 2 ειδών στις δεκαετίες 80s, 90s μέχρι και σήμερα. Πόσο επηρέασαν τη μουσική σκηνή και πόσα αξιόλογα ακούσματα δημιουργήθηκαν έχοντάς τα ως σημαντική επιρροή.
Καλα ολα αυτα αλλα στην τελικη δεν νομιζω οτι παιζουν κανενα ρολο για τον ακροατη. Ελπιζω δηλαδη.
Πολύ καλό και κατατοπιστικό το κείμενο. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες “κρούσεις- συγκρούσεις” στον μουσικό χώρο. Αναμένουμε…
Εξαιρετικό κείμενο, που αναγνωρίζει την υποκειμενικότητα των επιλογών του απο τη μία, παραμένει όμως ακριβές και αντικειμενικό απο την άλλη, καλογραμμένο, που δεν υποπίπτει σε οπαδισμούς και τέτοια (να τα βλέπουν αυτά κάποια περιοδικά).
Πέραν των πολυαγαπημένων μου Pink Floyd και Clash χάρηκα που στους καλλιτέχνες που προτάθηκαν αναφέρθηκε και ο μοναδικός Mike Oldfield, ένας πραγματικά καταπληκτικός μουσικός, η μουσική του οποίου ξεχειλίζει συναίσθημα και ταξιδιάρικη διάθεση…
Μπράβο για άλλη μια φορά, το rocking ανεβαίνει πολλούς πόντους με κείμενα όπως αυτό!
Να 'σαι καλά ellanor.
Προσπαθούμε κι εμείς να μην εστιάζουμε μόνο στην επικαιρότητα, αν και αυτή είναι το ‘βασικό’ αντικείμενο μας, αλλά και άρθρα μουσικού και πολλές φορές γενικότερου ενδιαφέροντος. Αφιερώματα, άρθρα, το κλασικό μας backstage pass και μια νέα στήλη τουλάχιστον θα μας ‘απασχολήσουν’ τη νέα σεζόν, μαζί με όλα τα υπόλοιπα.
Thanks και τους υπόλοιπους για τα καλά σας λόγια, αν και ο Κώστας απάντησε ήδη στους περισσότερους
Εκ των υστέρων, μπράβο στον συντάκτη του κειμένου για τον κόπο του. Πολύ εύστοχο σαν θέμα. Εννοείται ότι η σύγκριση progressive και punk έχει και ουσία και και ενδιαφέρον.
Κάποια παρατηρήσεις που έκανα και οφείλω να τις ομολογήσω έιναι:
- Έχω την εντύπωση ότι ο συντάκτης κλίνει ελαφρώς προς prog μεριά.
- Ίσως να έπρεπε να τονιστεί λίγο παραπάνω η προσφορά των Ramones.
- Dead Kennedys - Fresh Fruits For Rotten Vegetables.
Αλλά οκ, νο πρόμπλεμ, μια χαρά είναι και έτσι που τα έγραψε το παλληκάρι.
Well Done!