με τους Doors ουσιαστικά μπήκα στη ροκ. μπορεί το πρώτο άλμπουμ που να άκουσα να ήταν το Machine Head των Deep Purple, αλλά με τους Doors επί της ουσίας “ανδρώθηκα” μουσικά. τα πλήκτρα του Ray και τις γκαρίδες του Morrison…
προσφάτως κιόλας ένα τραγούδι των Doors συνδέθηκε με πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από μια αναπάντεχα καλή περίοδο της ζωής μου.
RIP Ray… 
Οι The Doors μαζι με τους Scorpions ηταν τα πρωτα συγκροτηματα που ελιωσα στην ζωη μου ολους τους τους δισκους. Ηταν για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα στο γυμνασιο η αγαπημενη μου μπαντα, τοτε ακουγα περισσοτερο rock απο metal και οι Doors ηταν απο τις κορυφες μου. Δεν θα ξεχασω τις αμετρητες συζητησεις με εναν κολλλητο φιλο για το νοημα των στιχων, την φωναρα και την προσωπικοτητα του Morrison και τα φοβερα πληκτρα του Ray Manzarek. Ιδρυτης της μπαντας, ισως ο βασικοτερος συνθετης της μουσικης τους, ευτυχως προλαβα και τον ειδα απο κοντα το 2004 που ειχαν ερθει ως Doors Of The 21st Century. Λυπηρο νεο γιατι μαζι του πεθαινει και ενα κομματι της εφηβειας μου, οι εποχες γυμνασιου και αρχων λυκειου ειναι συνυφασμενες με καποιες συγκεκριμενες μπαντες…
R.I.P. Ray, thank you for the music…
μα τι εχει γινει ρε παιδι μου…
rip
ιδιοφυία.
μεγαααλοοος!καλο του ταξιδι
Κωλομήνας. Άφησε εποχή, R.I.P.
Πολύ κρίμα και έδειχνε ακόμα και τώρα να βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Η συναυλία τους το 2004 με τον Astbury παραμένει στις καλύτερες που έχω δει ποτέ.
Άλλος ένας καλλιτέχνης που μεγάλωσα με την μουσική του έφυγε. Καλό του ταξίδι!
Μιλαμε για τον χειροτερο ισως Μαη μεχρι στιγμης της ζωης μου… Τι στο καλο συμβαινει επιτελους;
‘‘I will not go
Prefer a Feast of Friends
To the Giant family’’
R.I.P. Raymond
R.I.P. :(
The streets are fields that never die…
RIP Ray!
…με εκφράσατε απόλυτα…γαμημένος μήνας, γαμημένη αρώστια θα εξαφανιστείς κάποια στιγμή που θα πάς, παλιοπούστη καρκίνε
…Ray καλό ταξίδι…πάντα στις καρδιές μας…r.i.p.