Δεν είδα να υπάρχει θρεντ και μιά και σήμερα ένιωσα διάθεση να σχολιάσω το ανοίγω εγώ.
Γενικά έχω κάποιο θέμα με τη στήλη του Γιάσονα: Με ενοχλούν τα διανθισμένα από περιττές αγγλικές λέξεις Ελληνικά της που παραπέμπουν στη γλώσσα της “μοδάτης” δημοσιογραφίας των τελευταίων 20 ετών. Είναι κάτι από το οποίο το Rocking προς τιμή του απείχε όλα αυτά τα χρόνια π.χ. διαβάστε τα ελληνικά στη στήλη του Λουκιανού παλιότερα.
Είναι λίγο σαν τα greeklish που ευτυχώς απαγορεύονται στο φόρουμ.
Επειδή δεν μου αρέσει να είμαι γκρινιάρης όμως, κρατήθηκα και δεν έγραψα σχετικά τόσο καιρό και το κάνω σήμερα που έχω και λόγο να δώσω και εύσημα στον Γιάσονα:
Προσυπογράφω 100% όσα γράφει για την Amy Winehouse, τις κακές της συνήθειες, την ακύρωση κλπ.
Για μένα κάπου εκεί είναι και το απόλυτο όριο που χωρίζει τα νεόπλουτα τσουτσεκάκια από τους πραγματικούς καλλιτέχνες που σε ό,τι κατάσταση και να βρίσκονται παίζουν live σε ψηλό επίπεδο.
Ή μάλλον καλύτερα: Ό,τι κακές συνήθειες και να έχουν, όσο και να τους έχουν καταπονήσει, είτε από πάθος για τη μουσική, είτε από καλώς εννοούμενο εγωισμό, είτε από έναν συνδυασμό των δύο, καταφέρνουν και παίζουν από καλά ως Καταπληκτικά!
Για την Winehouse, δε φταίει αυτή, ο μουσικός τύπος φταίει που ανάγει μετριότητες ή έστω απλά συμπαθητικές περιπτώσεις καλλιτεχνών σε μουσικές θεότητες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαχειριστούν την αδυναμία να ανταποκριθούν στο hype που τους περιβάλλει.
Lemmy (θυμάστε την “αμμοθύελλα” στο φιάσκο του Αλίμου το 2004;) Οzzy to 2005 να χτυπιέται σαν χταπόδι στο Children of the grave στο encore όταν τον πρόδωσε η φωνή του και να μας πορώνει χειρότερα, Gregg Allman με σάπιο συκώτι σε λίστα για μεταμόσχευση το καλοκαίρι του 2009, η λίστα μου έχει αρκετά ονόματα που στα 60φεύγα τους το κορυφαίο live στο δίνουν ακόμα σε ό,τι κατάσταση και να βρίσκονται.
Λυπάμαι που βλέπω μηνύματα με τόση σκληρότητα. Ο ναρκομανής, από ένα σημείο και μετά, είναι ένας άνθρωπος άρρωστος, που εξαιτίας του εθισμού χάνει τον έλεγχο. Πράγματι, αυτό που συμβαίνει με την Amy Winehouse είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο. Δεν νομίζω όμως πως είναι η ίδια σε κατάσταση να αποφασίζει μόνη της τι κάνει και αυτό είναι οφθαλμοφανές. Επίσης, δεν θα απέδιδα ευθύνη ούτε στον Τύπο, ούτε στους θαυμαστές της. Καμιά από αυτές τις δύο πλευρές δεν παίρνει αποφάσεις για εκείνη. Αντιθέτως, εικάζω και θεωρώ ρεαλιστικό ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τον επαγγελματικό και προσωπικό της περίγυρο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κατάπτυστοι.
Κατά τα άλλα, είναι εύκολο να κλωτσάμε τον πεσμένο, αλλά δεν το βρίσκω ούτε ηθική ούτε αντρίκια κίνηση. Έχω δει με τα μάτια μου την Amy Winehouse να παίζει ζωντανά πριν από μερικά χρόνια και, παρότι εμφανώς υπό την επήρεια ναρκωτικών και αλκοόλ, να αποδίδει άριστα τα τραγούδια της. Όμως, υπάρχει ένα όριο το οποίο δυστυχώς έχει ξεπεράσει και δεν νομίζω ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό να «παίξει από καλά ως καταπληκτικά». Το πρόβλημα για εμένα είναι αυτοί που της επιτρέπουν να ξεφτιλίζεται και πολύ περισσότερο αυτοί που δεν μεριμνούν για την υγεία της.
"Σε άλλα νέα, δε θυμάμαι αν αναφέρθηκε πουθενά εδώ, αλλά μπορεί να θυμάστε τις [B]άνευ λόγου και αιτίας [/B]βίαιες διαδηλώσεις στο Λονδίνο πριν κανα μήνα. "
Ωραίος Γιάσονα, η νέα αποψάρα έχει πολύ γέλιο τόσο με τα σχόλια για την δήλωση της Tori Amos αλλά ακόμα περισσότερο με την μονάδα Corey Taylor!
Aλλά μεταξύ μας τώρα: Για να την φτιάξεις δεν βασίστηκες στο έργο παλαιότερων ερευνητών πάνω στην μονάδα μέτρησης Mike Patton; :-s:roll:
Απολαυστικότατο το κείμενο. Σε πολλές φάσεις έπεσα στο πάτωμα από τα γέλια.
Το βίντεο στο τέλος των Hayseed Dixie με τη διασκευή στο Omen των Prodigy ήταν τόσο θεϊκό που με έψησε να ψάξω τη δισκογραφία τους.
Ωραίο κείμενο, αλλά αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να σχολιάσω είναι [B]ο τύπος Μι νόμπρε ιζ Έδι Βέδδερ ! ! ![/B]
Είμαι τεράστια φαν, και wannabe groupie μην πω, Vedder/PJ αλλά νιώθω την ανάγκη να αναγνωρίσω ότι αυτός ο τυπάς δεν είναι απλά ΙΔΙΟΣ, είναι και λίγο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ!:|:|
Γουάου!
[CENTER]Θα μιλήσω για κάτι συγκεκριμένο που θεώρησα υπερβολικό,στο άρθρο “Zooey σε μας”.Ο Ρακούν κράζει την κυριά του αβατάρ μου : “Πρώτο σαππόρτ είναι και οι Pretty Reckless του αγαπημένου μου πορνιδίου, Taylor Momsen. Όπως και να 'χει, ήμουν διατεθιμένος να κάνω το ταξίδι και να φάω την αηδία της Lee και τα βυζιά της Momsen στη μάπα (…)”.Δεν πάσχω από τον γνωστό φανμποισμό που έχουν μερικοι από εδώ μέσα που θεωρούν τις μπάντες που γουστάρουν “ιερές αγελάδες”.Αν το σχόλιο έκραζε την φωνή της η την μουσική των P.R. θα διαφωνούσα μεν,αλλά δεν θα το έκανα θέμα.απλά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο σχόλιο επείδη δεν αναφέρεται στην μουσική,αλλά στην ίδια την Momsen σαν άτομο βγάζει εμπάθεια και κακία.Χιλιάδες frontwoman στην rock-metal σκηνή έχουν υιοθετήσει αυτό το εκεντρικό-προκλητικό-sexy στυλάκι,από την δεκαετία του 70 μέχρι σήμερα,δεν έχω δεί καμία frontwoman να βγαίνει με τις κελεμπίες της Μαρίας Φαραντούρη.Ακόμα και έτσι να ήταν,επειδή μιλάμε για μια όμορφη κοπέλα,και πάλι η εμφανισή της θα σχολιαζόταν με τον κλασσικό τρόπο “μουσική για τα μάτια”.Και η μουσική των P.R. αντικειμενικά είναι σε πολύ καλό επίπεδο από άποψη φωνητικών και σκηνικής παρουσίας (δεν γνωρίζω πολλές 17χρονες που μπορούν να τραγουδήσουν έτσι) -συνθέσεων-στίχων κλπ για κάποιον που γουστάρει αυτό το είδος (garbage,the distillers κλπ).Προσοχή!για κάποιον που ακούει αυτό το στυλάκι είπα,όχι ότι θα τους ακούσει πχ ο οπαδός των agoraphobic nosebleed και ξαφνικά θα γίνει fan.Απλά η Momsen και οι P.R. έχουν δεχτεί αυτήν την καχυποψία-αρνητική προδιάθεση από αρκετούς επείδη η τραγουδιστριά τους τυχαίνει να είναι μια celebrity από μια πολύ γνωστή τηλεοπτική σειρά που θεωρείται chickflick και όχι η τάδε underground φωνή της lower east side ας πούμε.Είμαι σίγουρη ότι αν μιλάγαμε για το ίδιο άτομο με την ίδια εμφάνιση και την ίδια μουσική,απλά δεν υπήρχε η σειρά,ο Ρακούν δεν θα είχε σχολιάσει έτσι,η τουλ θα είχε σχολιάσει,αλλά με λιγότερη εμπάθεια προς την τραγουδίστρια. [/CENTER]
Αγαπητή μου Άννα Πλανέτα, μετά από πολύχρονη πείρα στο χώρο των Γραφικών Τεχνών, έρχομαι εδώ να μοιραστώ μαζί σου ένα επικοινωνιακό τιπ: Μην χρησιμοποιείς την Κεντρική Στοίχηση για πάνω από 3-4 αράδες, η απουσία στιβαρής βάσης για κάποια πλευρά για το κείμενο κουράζει πολύ πιο εύκολα το μάτι, απ’ό,τι ένα κείμενο με αριστερή στοίχιση (“τρελό δεξιά” το λένε η μερακλήδες μαστόροι) ή ένα με απόλυτη στοίχιση (“κολώνα” κατά τους ίδιους μερακλήδες μαστόρους) με αποτέλεσμα να παραμονεύει το φάντασμα του [I]tl;dr[/I].
Διδα Αννα, ουτε γω ξερω πολλες δεκαεφταχρονες που βγαζουν τα βυζια τους σε 600000 κοσμο, οπότε και οι δυο μαθαμε κατι.
Ο χρονος που αφιερωσες για τη συνταξη του ποστ σου ειναι βεβαια συγκινητικος, και σ’ευχαριστω.
Απλά διαφωνώ με τον τρόπο που ειπώθηκε.την στήλη την έχω διαβάσει πολλές φορές,μου αρέσει,έχω συμφωνίσει με πράγματα,έχω διαφωνίσει με άλλα και έχω γελάσει με το χιούμορ που 9 στις 10 είναι πετυχημένο.απλά εδώ εκφράζεται μια άποψη για την συγκεκριμένη που την έχω ξαναδεί και σκέφτομαι,εντάξει ρε παιδιά,rock n roll είναι,από τον “Lizard king” μέχρι την maria brink,τα έχουμε ξαναδεί αυτά και κανένας από αυτούς δεν σχολιάστηκε τόσο (και δεν αναφέρομαι στο συγκεκριμένο άρθρο,γενικά έχει ακούσει τα εξ αμαξής η συγκεκριμένη)
[/SPOILER]