Πολεμάει την εβραίλα ο Roger Waters. Σατανιασμένη μπάντα οι Radiohead.
Με αφορμή την κουβέντα που πάει να ξεκινήσει στο θρεντ του μεταλ χαμερ περι Radiohead, θα γράψω 2-3 πραγματάκια για τα άλμπουμ τους
Η σχέση μου μαζί τους ξεκίνησε με την κυκλοφορία του “Μνημείου” με τίτλο ΟΚ Computer όπου το απίστευτο βίντεο κλιπ από το Paranoid Android που έπαιζε συνέχεια στο Mtv μου πήρε τα μυαλά και από τότε έρωτας μαζί τους. Έχω βέβαια ένα κενό στην δισκογραφία τους, γιατί τα In Rainbows και The King Of Limbs, δεν τα άκουσα ποτέ “πραγματικα” γιατί εκείνη την περίοδο δεν ήμουν σε φάση Radiohead καθόλου 
(πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή).
Τα δυο πρώτα τους (Pablo Honey και The Bends) τα σέβομαι για την σπουδαιότητα τους στον χώρο του alternative rock αλλά δεν τα ακούω καθόλου πια (και η πλάκα είναι ότι πρόσφατα βρήκα πολύ φθηνό το Pablo Honey σε βινύλιο και το τσίμπησα 
).
Για το OK Computer δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που να μην έχει γραφτεί για το πόσο σπουδαίο είναι…the end
Για τα επόμενα δυο (Kid A και Amnesiac) και κυρίως για το Kid A έχουν γραφτεί διάφορα, τύπου "μεγάλη μαγκιά, που μετά την τεράστια επιτυχια τους να βγάλουν ένα τέτοιο άλμπουμ. Δεν νομίζω ότι ήταν θέμα μαγκιάς, αλλά τέτοια είναι η φύση της μπάντας…μόνο εξέλιξη ρε μουνιά…
(Περιττό να γράψω ότι είναι δισκάρες ε?).
Για το τελευταίο (A Moon Shaped Pool) δεν έχω αποφασίσει ακόμη εάν μου αρέσει πολύ ή λιγο…πολύ δύσκολο άλμπουμ.
Άφησα επίτηδες το Hail To The Thief για το τέλος, γιατί είναι και το αγαπημένο μου. Συνδυάζει όλα τα στοιχεία των Radiohead…Πιο straight forward -για τα δικά τους δεδομένα πάντα- στιγμές (π.χ 2+2=5), για τον πειραματισμό τους (π.χ Sit Down. Stand Up.), για την μελαγχολία τους (Sail To The Moon), για τις “άρρωστες” στιγμές τους (We Suck Young Blood), για τους νεωτερισμούς τους (π.χ το σχεδόν ραπάρισμα στο A Wolf At The Door) και πάνω από όλα έχει μόνο τραγουδάρες…το There There είναι και το αγαπημένο μου τραγούδι τους.
Το hail είναι μνημείο. Όλα τα άλλα ακολουθούν.
καντε και ενα τοπ 10 σονγκς
Δύσκολο εγχείρημα για μένα…θα βάλω όμως τα 10 πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό
Τhere There
We Suck Young Blood
Pyramid Song
Everything In Its Right Place
Idioteque
Climping Up The Walls
Sail To The Moon
I Might Be Wrong
Let Down
Knives Out
Έχω να πω δίχως καμία απολύτως ντροπή, ότι για χρόνια αναζητούσα το “No Surprises” και δεν ήξερα πως λεγόταν. Άκουγα στο ράδιο να παίζει αυτή η εισαγωγή, χάζευα και ποτέ δεν προλάβαινα ν’ ακούσω από τον παραγωγό ποιοι είναι και τον τίτλο του. Το άκουγα στην τηλεόραση σε καμιά σειρά και πάλι να προσπαθώ να το βρω και τίποτα. Είχα την υποψία μου για Radiohead, διότι μου κόλλαγε ο τρόπος του, αλλά στην ιδέα να κάτσω ν’ ακούσω όλη τη δισκογραφία για να το βρω, τα παρατούσα. Μέχρι που το βρήκα και το ακούω κάθε βράδυ, μα κάθε βράδυ όμως.
Τεραστια μπαντα. Προσωπικα μου αρεσουν περισσοτερο τα αλμπουμ που ακολουθησαν το OK Computer, και συγκεκριμενα τα Kid A και Amnesiac. Καταπληκτικο φυσικα και το OK Computer, απλα επειδη πρωτον δεν ημουν ακριβως “παρων” την χρονια που βγηκε και το ακουσα λιγο αργοτερα που τα μισα τραγουδια ηταν ηδη χιλιοπαιγμενα, και δευτερον, επειδη το Karma Police το εχω συνδεσει με φαση της ζωης μου που απλα με κανει να μην θελω ποτε να το ξανακουσω, το βαζω ελαχιστα πιο κατω απο τα 2 επομενα. Τα δυο πρωτα τους δε μου λενε πολλα, αλλα αναγνωριζω την σημασια τους.
Το Hail To The Thief ειναι ενας δισκος που αποτελεσε για μενα μια μινι απογοητευση, αφου το βρηκα αρκετα πιο συμβατικο απο τα 2 προηγουμενα, σε βαθος χρονου ομως το εκτιμησα πολυ περισσοτερο, και φυσικα εχει μεσα καταπληκτικα τραγουδια.
In Rainbows αγαπημενη δισκαρα με στιγμες που χτυπανε πολυ ευαισθητες χορδες. King Of Limbs προσωπικα μου αρεσε παρα παρα πολυ, αν και καταλαβαινω γιατι αρκετος κοσμος “γκρινιαζει”, και το Moon Shaped Pool πρεπει να το ακουσω και να εμβαθυνω αρκετα ακομα, καθως περασα μια “οχι αλλο Radiohead please, ποναει” φαση για μερικα χρονια, αλλα μου φαινεται πως ειναι καλυτερο απο το King Of Limbs.
Το μονο σιγουρο ειναι πως οι Radiohead δεν εχουν βγαλει ουτε καν μετριο δισκο στην καριερα τους για μενα, ειναι ολα απο πολυ καλα εως αριστουργηματικα. Μια προχειρη δεκαδα που θα αλλαξει στο μελλον οταν εμβαθυνω σε κανα 2-3 δισκους τους περισσοτερο, χρονολογικα:
- Creep - δε θα μπορουσε με τιποτα να λειπει, κι ας εχει παιχτει 3 δισεκατομμυρια φορες
- Street Spirit - Αψεγαδιαστο, χαρακτηριζει ολοκληρη δεκαετια μαζι με το Creep
- How To Disappear Completely - το αγαπημενο μου Radiohead τραγουδι
- Idioteque - ισως μπροστα απο την εποχη του ακομα κι αν εβγαινε φετος
- Pyramid Song - ακομα δεν εχω καταλαβει πως μια μπαντα γραφει τετοιο επος μετα απο τοσα πολλα επη
- I Might Be Wrong - το τραγουδι που τραγουδας χωρις χρηση συμφωνων αν θελεις
- All I Need - Αυτος ο δισκος βγηκε 1 χρονο αφου ειχα χωρισει μετα απο 6 χρονια σχεση, τι αλλο να πω
- Videotape - το αποφευγω για να μην παθω καρδιακη αρρυθμια πλεον
- Lotus Flower - Οπτικοακουστικη τελειοτητα το βιντεο, με ειχε σημαδεψει το 2011
- Burn The Witch - OK Computer αλλα και Kid A και Hail The Thief και In Rainbows μαζι. Αγνη ανατριχιλα στο ρεφρεν.
Δεν ηθελα να κανω λιστα με τοπ 10 χωρις τραγουδι απο το OK Computer, αλλα συνεβη, Μια μπαντα με τοσες τραγουδαρες και δισκαρες το προκαλεσε ασυναισθητα κατι τετοιο.
Double post γιατι μπορω
Ξέθαμα γιατί επικό στριμ από 2008 με ολόκληρο το In Rainbows και τώρα παίζει Weird Fishes και αυτά.
Καλημερα και καλη βδομαδα.
Πρώτο σινγκλ από τους “The Smile” με τους Thom Yorke, Jonny Greenwood και Tom Skinner των Sons Of Kemet.
Τι διάολο? Τόσο χάλια ηχεία έχω ή είναι όντως τόσο πίσω η φωνή?
Νομίζω ότι μου αρέσει πάντως γιατί μουσικά μου θυμίζει τους Sonic Youth! (Γιατρέ είμαι καλά? τους ακούω παντού 
)
I like.
Νιεχχ * ξεθάβει το μπάσο *
Ναι.
