Κλασσικός χόρρορ βασικά. Η φωνή δεν βγαίνει γιατί δεν βγαίνει απλά. Δεν είμαι βλάκας καταλαβαίνω πότε υπάρχει διαδραστικότητα με τον κόσμο.
Επίσης μου αρέσουν και γνωρίζω και τα 4 τραγούδια που πόσταρες. Το καινούριο Radiohead όμως έχει μια διαφορά. Σε αυτά τα κομμάτια υπάρχει μουσική. Ο Yorke στον τελευταίο δίσκο βάζει ένα μπιτάκι και όλο το τραγούδι είναι η φωνή του(ναι φωνάρα έχει δεν χάνεται από την μία μέρα στην άλλη). Γι’αυτό ότι συνεργασία έκανε πέρσι και φέτος απλά γαμάει. Γιατί του γράφουν άλλοι τη μουσική.
Καταρχήν, ηρέμησε. Η ειρωνεία δε βοηθάει πουθενά, και τη χρησιμοποιείς συχνά τελευταία.
Δε νομίζω πάντως ότι κομμάτια όπως το Feral και Little By Little βασίζονται σε ένα απλό μπιτάκι. Ούτε καν βασικά… Όσο για το Codex, είναι από τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχω ακούσει φέτος. Και τα κομμάτια που κυκλοφόρησαν μετά το δίσκο είναι και αυτά σε πολύ υψηλό επίπεδο, με αποκορύφωμα το Staircase. Δε βλέπω δηλαδή πως μπορεί να ξόφλησαν.
Συχνά τελευταία; :? Ούτε 600 ποστς σε ένα χρόνο στο φόρουμ δεν έχω:p
Ναι έχεις δίκιο. Έχει 3 κομμάτια που μαρέσουν ο δίσκος. Και 2 στο 12ρι το βινύλιο. Αλλά γιατί αποσιωπείς τα υπόλοιπα του δίσκου;(πχ Separator,Give up the ghost,Bloom)
Είδα και κάτι στο podium. Τεσπα, μπορεί να είναι πράγματα που τα πιστεύω κι εγώ, αλλά δε μ’αρέσει αυτός ο τρόπος. Πάμε παρακάτ.
Τα 4 πρώτα κομμάτια του δίσκου τα θεωρώ κορυφαία. Θα ήθελα κιόλας όλο το άλμπουμ να είναι προς αυτήν την κατεύθυνση. Τώρα, τα Seperator και Give up the Ghost είναι τα κλασικά κλαψομουνίσματα (sic) του Yorke Τα έχει ξανακάνει, σίγουρα καλύτερα (αν και στο Codex το πετυχαίνει), αλλά κατεμέ συνεχίζει να τα κάνει καλά. Δε με χαλάνε και τόσο δηλαδή…
Θέλω ο επόμενος δίσκος τους να είναι εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικός.
Mας αρεσει ο Burial αλλα και να μην συνεβαινε αυτο , παλι θα μας αρεσαν οι Radiohead .
Επισης νομιζω πως τσαμπα τσακωνεστε γτ μαλλον [B]ΔΕΝ [/B]εχει προβλημα η φωνη του Γιορκ,αλλα υπαρχει προβλημα με τον ηχο αν κρινω απο αυτη τη ληψη . >> [B][I][U]κλικ[/U][/I][/B]
Ο Γιορκ ειναι θεουλης και οι Radiohead παρ οτι με το King of limbs δν δικαιολογησαν κατ εμε τα 4 χρονια αναμονης απο την προηγουμενη [U]υπερδισκαρα[/U],[B]φυσικα [/B]και εξακολουθουν να ειναι απο τις μεγαλυτερς μπαντες στον πλανητη.Αυτα,συνεχιστε ! 8)
πι.ες. Δν τους φτανουν τοσα ονοματα εκει στο γκλαστονμπουρι (και δν μιλαω για τις Μπιγιονσεδες προφανως…) εχουν και secret gigs με radiohead (και pulp ,αλλα ποιος χεστηκε γι αυτους =Ρ ) . [-X
Δεκτό έτσι σαν προσωπική άποψη. Για να το θέσω και λίγο γενικότερα οι radiohead ή έκαναν κάτι πρωτοπόρο και δικό τους ή είχαν κάποιες επιρροές τις οποίες είχαν αφομοιώσει στη δικιά τους μουσική και βγαίνανε πολύ ωραία. Στον τελευταίο δίσκο είναι εμφανείς οι επιρροές αλλά μου φαίνεται ότι απλά πετάνε στον δίσκο λίγο burial λίγο flying lotus κλπ χωρίς να το περνάνε καθόλου από το δικό τους πρίσμα.
I was there. Ο ήχος ήταν τραγικά χάλια,ειδικά στα πρώτα 2-3 τραγούδια.Θύμιζε ήχο σε Ελληνική συναυλιά αλλά πολύ πιο χάλια.Ήμασταν βέβαια και αρκετά μακρία,αλλά ακούγονταν τραγικά παρότι μετά απο 2-3 έφτιαξε κάπως (ειδικά μετά το all i need).Αν δεν έβρεχε και δεν είχε τόσο κόσμο (που ήθελε να ακούσει best-of setlist) θα ήταν epic.
ομολογώ ότι μόνο να γελάσω μπορούσα με το ποστ αυτό!
Σπουδαία επιχειρήματα και καλογραμμένη άποψη…
Είχε τρελό γέλιο για να θυμώσω… πραγματικά… !
ΛΩΛ!
Ντάξει… το γέλιο συνεχίζεται!!! [SPOILER][/SPOILER]
Έχεις πειθώ όμως…
Το Lurgee και γενικότερα οι 2 πρώτοι δίσκοι είναι μεν radiohead αλλά μουσικά δεν μπορούν να συγκριθούν με τους υπόλοιπους όπου συμπεριλαμβάνονται κομμάτια σαν τα Let Down, Sit down Stand Up, Mixomatosis, A wolf at the door, 15 Step, Bodysnachers, Little by Little, Lotus Flower, Codex κλπ…
Oι Radiohead όσον αφορά τις συνθέσεις τους στους πρώτους δίσκους είναι πιο “άγουροι”… Αυτό το λέω όμως χωρίς να ΥΠΟΒΙΒΑΖΩ τη δουλειά τους σ’αυτούς τους δίσκους, με σκοπό να “εξυψώσω” τους επόμενους.
Δηλαδή αυτό που προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις είναι ότι υπάρχει διαφορά στο να γουστάρεις κάτι, με το να “τη σπας” σε άλλους που γουστάρουν κάτι που εσύ δεν γουστάρεις.
Χχαχαχα… είν’αυτό που λένε "γούστα είν’αυτά… "
Λες με μια σιγουριά ότι οι άλλοι λένε παπαριές… αλλά εσύ έχεις υιοθετήσει ύφος παπάρα… και έρχεσαι και γράφεις σαν να θες να προκαλέσεις ταραχή και μόνο.
(όχι τόσο δηλαδή να εκφράσεις μια διαφορετική άποψη).
Γούσταρε ό,τι θες. Αγάπα τους Radiohead όπως θες.
Αλλά μην βρίζεις τους άλλους για αυτά που γουστάρουν. Απλά δεν έχεις το δικαίωμα.
Υπέροχο το Staircase!!! Μαγικό και ταξιδιάρικο… To ύφος είναι ένα μείγμα “In rainbows” και “King of Limbs”… Ειδικότερα όμως, έτσι όπως αρχίζει ο Thom “I walk down the staircase” και “Back to the other place” αλλά και γενικότερα το feeling του κομματιού μου φέρνει λίγο απο “streets of Philadelphia” του Bruce Springsteen…
και Τι όμορφα και γλυκά που γίνεται το πέρασμα απο το 2:45-3:00…
<secrets to be told>~~<out of orbit>
αχ… ομορφιές…
Αυτα είναι!
Βασικά αν ΕΞΑΙΡΕΣΩ το γεγονός ότι χορεύει τον κλασσικό του χορό,
στην αρχή του κομματιού δεν τον βλέπουμε καν αν είναι κοντά στο μικρόφωνο… και απ’ο,τι είδα “αφήνει” και το κοινό να τραγουδήσει σε πολλά σημεία…
αλλά σε γενικές γραμμές τον είδα ανήσυχο να πηγαίνει πέρα δώθε… και σε κάποια σημεία σταμάτησε να τραγουδάει γιατί κάτι γινόταν…
Δεν ξέρω τι παίχτηκε ακριβώς, αλλά μπορώ να υποθέσω ότι υπήρχαν θέματα με τον ήχο… ΔΕΝ πιστεύω ότι δεν του’βγαινε φωνή… απλά ότι κάτι συνέβαινε… Σε ένα live ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί… κάτι να πάει στραβά δεν “προλαβαίνεις” να το διορθώνεις… απλά συνεχίζεις…
Αλλά μου φάνηκε ότι κάτι δεν του “καθόταν” με τον ήχο… τόσο που σε κάποια φάση σκέφτηκα μήπως είναι soundcheck… Δεν ξέρω…
Να’το! αυτό έλεγα και πριν… (πω ρε καλά που το πόσταρες απο άλλη λήψη)…
Στο 1.16 κάτι λέει με την βαριά αγγλοπροφορά του μετά το “for the first time…” ενώ κοιτάει στα δεξιά, μια φράση που δεν μπορώ να καταλάβω με ακρίβεια καθώς δεν είμαι εξασκημένη να καταλαβαίνω με μεγάλη ευκολία την βρετανική προφορά, αλλά υποψιάζομαι έχει να κάνει με τον ήχο.
Α, και να κάνω μια παρατήρηση σχετικά με τον χορό του Yorke στη συγκεκριμένη λήψη μιας και τον βλέπω πιο κοντά απ’ο,τι στο άλλο που είχε ποσταριστεί προηγουμένως… >> είναι λιιιιγο πιο αμηχανος απ’ο,τι τον βλέπω στο videoclip του Lotus Flower. Δεν εννοώ ότι περίμενα να χτυπηθεί στο live όσο χτυπιόταν και στο videoclip, απλά παρατηρώ ότι ενώ έχει αυτήν την “τρέλα” της μουσικής μέσα του που δονεί το σώμα του… (συγκεκριμένα ΓΑΜΑΤΟ είναι το πήδημα στο 2.34) υπάρχει μια “ντροπούλα” στις κινήσεις του… αυτό το βλέπω στον τρόπο που κοιτάει το κοινό κάτω του… με ένα χαμόγελο… χωρίς ΚΑΘΟΛΟΥ ύφος μεγαλοκαλλιτέχνη-ντίβας… αλλά σαν να σκέφτεται "πωπω… τώρα θα περιμένουν να κάνω τα Γιορκοχορευτικά μου όπως στο clip… χοπ… πήδηξα… ουφ"
Αυτό το ντροπαλό βλέμμα που λέω, φαίνεται πολύ περισσότερο ειδικά μετα το πήδημα… κοιτάει κάτω τον κόσμο και είναι πολύ γουτσου-ντροπαλούλης!
Και ρε γαμώτο πραγματικά όταν βλέπω τέτοιο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ πρόσωπο στους καλλιτέχνες που θαυμάζω… ντάξει… απλά με “κερδίζουν” στο διπλάσιο απ’ο,τι με έχουν κερδίσει ήδη με το έργο τους.
Και να’το και το σημείο που άφησε τελείως το μικρόφωνο… το’λεγα ότι κάτι συνέβαινε με τον ήχο… μπορεί να μην ακούει καλά στο ακουστικό του… δεν ξέρω… γιατί παρατήρησα ότι είναι λίγο ψηλός στον τόνο… Το να φαλτσάρει ένας τέτοιος μουσικός είναι κάτι που μπορεί να προκληθεί είτε από πρόβλημα ακουστικών, είτε απο υπερένταση και αναστάτωση.
Αλλά πόσο γαμάτο ρε σεις… ΤΟ ΚΟΙΝΟ του τον στηρίζει παρ’όλες τις αντιξοότητες. Αυτό είναι που έλεγα και πριν, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνεται σε μια live εκτέλεση ενός κομματιού ή ολόκληρου σετλιστ… μπορεί να συμβαίνουν “καταστροφικά” λάθη που πάνε να χαλάσουν το show, και μπορεί αμεσως στο καπάκι να συμβαίνει κάτι άλλο τοσο γλυκό και γαμάτο, που να σου “σώσει” την παράσταση: όπως στην προκειμενη περίπτωση που εκτός του ότι οι υπόλοιποι radiohead συνεχίζουν να παίζουν τη μουσική, ο Yorke έχει θέμα με τον ήχο. Κι όμως το κοινό δεν τον αφήνει μόνο του στη δυσκολία που εμφανίστηκε, και “τραγουδάει” γι’αυτόν το μέρος που χάθηκε… για να συνεχίζεται το τραγούδι όπως αξίζει να συνεχιστεί… γιατί είναι γαμάτο… γιατί the show must go on! … γιατί του λένε “είμαστε εδώ και σ’αγαπάμε!”
Οπότε και ο Thom παίρνει δύναμη, χαμογελάει και συνεχίζει και τελικά ξαναβρίσκει τον τόνο του, παρ’ολο που είναι ήδη αναστατωμένος.
Γιατί ναι μεν είναι μεγάλος καλλιτέχνης και ΦΩΝΑΡΑ, αλλά είναι και άνθρωπος… και σ’ενα live show όλα μπορεί να συμβούν… όσες μικρές κι αν είναι οι πιθανότητες… όσες ετοιμασίες και πρόβες και soundcheck κι αν έχουν γίνει…
Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι ότι, ο λόγος που η φωνή του (η φωνάρα του συγκεκριμένα) “ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ έτσι όπως την θέλουμε” δεν είναι η ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ή η ΈΛΛΕΙΨΉ της, αλλά ακριβώς όλη αυτή η αναστάτωση που υπήρχε με τον ήχο.
Και τι μαγική η στιγμή στο 5.02, πριν το “Cause all I want is the moon upon a stick”… που εμφανώς πιο χαλαρός, χαμογελάει στο κοινό λες και λέει “αααχ… αγχώθηκα πριν”…
Ντάξει… τον αγαπώ μωρέ… !
Δεν μου παίζει τα videos που έχει βάλλει στο άρθρο. (εκτός του staircase που ανέβασαν οι ίδιοι οι radiohead δηλαδή) Τα αφαίρεσε το ΒΒC τα άλλα. Γαμώτο… !
έχει μόνο το [U]Reckoner.[/U] (ευτυχώς!.. κάτι ειναι κι αυτό…)
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ το αποτέλεσμα!!!.. πραγματικά πανέμορφο!!!
Η κοπέλα δένει τέλεια με τον Yorke…
Απ’αυτούς ήξερα το cover της[SIZE=“3”] Eliza Lumley [/SIZE]και πραγματικά είναι υπέροχο, η φωνή της είναι τόσο απαλή!..
Αλλά φαντάζομαι δεν το πολυέβαλλαν στο συγκεκριμένο mushup γιατί είναι σε άλλη τονικότητα, και δε θα “καθόταν” μαζί με τα υπόλοιπα… γι’αυτό το άφησαν μόνο στο τέλος να ακούγεται μόνο το πιάνο… σαν “ξεκουρδισμένη” ανάμνηση…
[FONT=“Century Gothic”]Yorke, who turned 43 on October 7th, is determined to finish his new [B]Atoms for Peace[/B] album by the end of the year. It is likely to feature recordings from the sessions Yorke did in 2010 with his touring band of that name, whose members include Radiohead producer Nigel Godrich and bassist Flea of the Red Hot Chili Peppers. The album has “a lot of solo stuff as well,” Yorke adds. But, he confesses, “It’s not good enough yet.” He and Godrich “were excited about it for so long, then we kind of lost our way. So we’re taking some steps back.”
“The genesis was more like The Eraser ? Thom and I in the studio,” Godrich says, referring to Yorke’s 2006 solo album. “The idea was to generate the music, then record the band. We did that. Some of it worked. We also went back to some of the electronic stuff. It’s still in flux. We’re waiting for the lightning bolt to strike.”[/FONT]
μόνο το [B]Amnesiac[/B] έχω ([I]το Ο.Κ. τ’ άκουσα σε έναν γνωστό μου[/I]…), έχει ντελιριακά κομμάτια. Αλλά δεν σου καρφώνονται δα και στη μνήμη σου για πολύ. Αρχικά “πιάνεσαι”, αλλά ντάξει…το ξεχνάς :p:p:p
μην μείνεις μόνο στο amnesiac όμως, και μην περιμένεις να ακούσεις μόνο απο τον φίλο σου, κατέβασε καμια δισκογραφία και ψάξτους παραπάνω… ΑΞΙΖΟΥΝ πολύ!
Άκου το In Rainbows για παράδειγμα (αν θες να επικεντρωθείς σε ένα)…
θα το λατρέψεις
τώρα θα περιμένουν να κάνω τα Γιορκοχορευτικά μου όπως στο clip… χοπ… πήδηξα…
ουφ"
