Το tracklist:
- The Getaway
- Dark Necessities
- We Turn Red
- The Longest Wave
- Goodbye Angels
- Sick Love
- Go Robot
- Feasting On The Flowers
- Detroit
- This Ticonderoga
- Encore
- The Hunter
- Dreams Of A Samurai
Πολυ καλο το κομματι, εχει εναν αερα εποχης Californication και By The Way. Βασικα επρεπε να ηταν λιγο πιο uplifting στο ρεφραιν και θα μιλαγαμε για κομματαρα. Εκπληκτικη η εισαγωγη και γενικα τα σπανε οι μπασογραμμες του Flea.
Επισης μου αρεσει παρα παρα πολυ το εξωφυλλο, πραγματικα πανεμορφο…
^υπαρχει και μεγαλυτερο
[SPOILER]
[/SPOILER]
Έφυγε ο Frusciante και ο Flea πήρε έναν στην θέση του για να βάζει μερικές πινελιές που και που στις μπασογραμμές του. Καταντάει κουραστικό. Δεν έχω προσδοκίες για τον δίσκο
Νέο δείγμα από το καινούριο των red hot (και ναι, έχει λίγο κιθάρα)
Δεν με τρελανε το The Getaway, αντιθετως το Dark Necessities μου αρεσει παρα παρα πολυ και το εχω βαλει αρκετες φορες να το ακουσω, κατι που δεν κανω συχνα αν δεν εχει κυκλοφορησει ο δισκος.
Διέρρευσε.
Όποιος θέλει να ακούσει δίσκο με funk στοιχεία, αλλεπάλληλα σλαπαρίσματα στο μπάσο και ραπάρισμα ας ακούσει κάτι άλλο. Αυτός είναι ο πιο διαφορετικός δίσκος των RHCP, καμία σχεση με οτιδήποτε εχουν κυκλοφορήσει. Χαμηλών τόνων, με αρκετή χρήση πλήκτρων, με μια urban αισθητική και αρκετά διαφορετικά στοιχεία. Προσωπικά μου αρέσει πολύ. Κάθε τραγούδι έχει κάτι να δώσει, από το 80ς synth pop του Go Robot, μέχρι την Ταραντινίζουσα εισαγωγή του Dreams of a samurai, και από τo κολλητικό κουπλέ και το κλείσιμο του Goodbye Angels μέχρι το The Hunter (που γενικά είναι το πιο μη-RHCP τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ και προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο του δίσκου). Πολλοι θα το θάψουν. Όσοι δεν πάνε με τη λογική του “παω να ακούσω έναν funk rock δίσκο” θα ακούσουν έναν καλό δίσκο με καλή μουσική.
γενικα δεν μου αρεσουν τα carpool karaoke του corden αλλα εδω εχει φαση στα give it away και by the way
Ξεκιναει ενθαρυντικα ο δισκος
αλλα μεχρι εκει,μετα η απολυτη μετριοτητα(αντε 1,5 κομματι μετα)
13 κομματια να εχεις και να ειναι 3 οκ προς συμπαθητικα και 10 που ειναι μετρια(ασχημα δεν ειναι ακουγονται απλα δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο,τετοια γραφουνε με το κιλο )
τελικα καταφερανε το ακατορθωτο
βγαλανε δισκο χειροτερο απο τον προηγουμενο τους
χειροτερο απο αυτον πρεπει να πας σιγουρα πριν το 1990 για να βρεις δηλαδη 26 χρονια και βαλε
every-red-hot-chili-peppers-song-from-worst-to-best
ενταξει λογικο να διαφωνησω σε πολλα αλλα αυτο που ξεπερναει τα παντα ειναι το Hump de bump στο 230
γενικα καποια απο τα αγαπημενα μου γιατι το περασα λιγο γρηγορα.
[SPOILER]227. ? EVEN YOU BRUTUS??
219. ? HAPPINESS LOVES COMPANY?
192. ? ANIMAL BAR?
184. ? READYMADE?
179. ? EMIT REMMUS?
177. ? DID I LET YOU KNOW?
171. ?STRIP MY MIND?
168. ?ONE HOT MINUTE?
164. ?DANI CALIFORNIA?
162. ?ESPECIALLY IN MICHIGAN?
161. ?THE ADVENTURES OF RAIN DANCE MAGGIE?
156. ?SHE?S ONLY 18?
152. ?ESKIMO?
146. ?LOOK AROUND?
129. ?STADIUM ARCADIUM?
127. ?DEATH OF A MARTIAN?
124. ?DESECRATION SMILE?
109. ?HAVANA AFFAIR?
103. ?RIGHT ON TIME?
100. ?I LIKE DIRT?
99. ?THROW AWAY YOUR TELEVISION?
92. ?FORTUNE FADED?
83. ?TELL ME BABY?
81. ?GET ON TOP?
61. ?BLOOD SUGAR SEX MAGIK?
59. ?CHARLIE?
51. ?ROAD TRIPPIN’?
49. ?I COULD DIE FOR YOU?
48. ?SLOW CHEETAH?
44. ?COFFEE SHOP?
40. ?EASILY?
39. ?TORTURE ME?
27. ?SNOW (HEY OH)?
25. ?THE ZEPHYR SONG?
23. ?BY THE WAY?
21. ?HIGHER GROUND?
19. ?SUCK MY KISS?
17. ?PARALLEL UNIVERSE?
15. ?CAN?T STOP?
14. ?BREAKING THE GIRL?
11. ?AROUND THE WORLD?
08. ?DON?T FORGET ME?
06. ?OTHERSIDE?
04. ?CALIFORNICATION?
03. ?GIVE IT AWAY?
02. ?SCAR TISSUE?
- ?UNDER THE BRIDGE?[/SPOILER]
Και μόνο που έχει στο #1 το under the bridge καταλαβαίνεις ότι το άρθρο είναι γτπ και αυτοί που το έγραψαν παίζει να άκουγαν πρώτη φορά τα τραγούδια την ώρα που έφτιαχναν τη λίστα.
Μην τα μηδενίζουμε όλα, το Under the Bridge δεν είναι τυχαίο τραγούδι, δεν γράφονται κάθε μέρα τέτοια. Άλλο αν έχει “καεί” λόγω airplay. Αυτές οι λίστες γενικά είναι ανούσιες έτσι κι αλλιώς, δεν προσφέρουν τίποτα, ούτε φυσικά είναι κάτι αντικειμενικό. Αλλά σίγουρα το Under the Birdge είναι ένα τραγούδι που αρέσει σχεδόν στους πάντες, οπότε φαντάζομαι με αυτή τη λογική βρίσκεται στο Νο1.
Γενικά όλο το Blood Sugar Sex Magic προσωπικά το έχω στο top 5 δίσκων μου ever. Κατά τη γνώμη μου είναι με τεράστια διαφορά ο καλύτερος δίσκος τους και ένα απίστευτο άλμα συνθετικής ωριμότητας από το Mother’s Milk (το οποίο δε μπορώ να το ακούσω - κυρίως λόγω της αταίριαστης παραγωγής και της υπερβολικά πολλής κόκας που έχουν ποτίσει τα κομμάτια, κάτι που προσωπικά θεωρώ ότι κατέστρεψε το δίσκο).
Το Getaway δεν το έχω ακούσει, φοβάμαι να το κάνω μετά από:
α) τη μη συμμετοχή του Frusciante (προφανώς),
β) το I’m With You,
γ) το πρώτο single που βγάλανε
δ) τις δηλώσεις του Flea περί νεκρού rock… (Ok Flea, δες λίγο τους δίσκους σας χωρίς Frusciante, μάλλον κάτι άλλο φταίει)
Επίσης, δεν καταλαβαίνω τον τόσο μεγάλο περιορισμό του Klinghoffer στη μπάντα. Κρίνοντας φυσικά από το I’m With You και το Dark Necessities, μετά βίας τον ακούς, ειδικά στο δεύτερο δεν υπάρχει καν κιθάρα στο τραγούδι και τον έχουν τον καημένο στο video να “παίζει κιθάρα”. Ίσως αν του έδιναν περισσότερο χώρο να ήταν καλύτερα τα αποτελέσματα…
Προς θεού, δεν λέω ότι το under the bridge δεν είναι καλό κομμάτι. Απλά προσωπικά το θεωρώ υπερεκτιμημένο. Και το I could have lied και το Breaking the girl που είναι στον ίδιο δίσκο τα βρίσκω και συνθετικά και στιχουργικά ανώτερα. Προσωπικά το καλύτερό τους κομμάτι πιστεύω πως είναι το Soul to squeeze και γενικά το utb δεν θα το έβαζα καν στο τοπ-10.
Στα αλλα συμφωνώ γενικά, ειδικά για τον περιορισμό του Τζος. Προφανώς και δεν είναι Frusciante αλλά είναι μαλακία να μην τον στηρίζουν. Πάντως, νομιζω πως στο getaway δεν είναι τόσο κομπάρσος όσο στο I’m with you.
Επίσης θα σου πρότεινα να ακούσεις το getaway αλλα ξέροντας ότι δεν θα ακούσεις έναν RHCP δίσκο. Αν εξαιρέσεις κάτι ελάχιστα σλαπ στις μπασογραμμές όλα τα υπόλοιπα είναι αρκετά διαφορετικά με ό,τι εχουν κανει. Προσωπικά μου αρέσει περισσότερο από το I’m with you. (Αν και μάλλον αυτό δεν λέει κάτι γτ εμένα μου άρεσε και το i’m with you)
Από μουσικής άποψης ανώτερα δεν είναι με την καμία, στιχουργικά είναι άλλο θέμα. Και τα 2 κομμάτια που λες είναι κομματάρες, το I could have lied είναι ύμνος βασικά, αλλά το Under the bridge είναι το κομμάτι που σου ανοίγει όλες τις πόρτες. Και έτσι έγινε κιόλας.
Το soul to squeeze είναι ωραίο κομμάτι, αλλά είναι μεγάλη κουβέντα να το πεις το καλύτερό τους. Δέχομαι να σου αρέσει περισσότερο από τα υπόλοιπα βέβαια. Γενικά είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες, ο Frusciante από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, έχουν πάρα πολλά τραγούδια που πραγματικά είναι υπέροχα, οπότε οι απόψεις είναι λογικό να είναι πολλές και διαφορετικές.
Το I’m with you το άκουσα όταν είχε πρωτοβγει, μου άρεσε σε γενικές γραμμές, αλλά δεν το έχω ξανακούσει από τότε, δε με τράβηξε καθόλου… σε αντίθεση π.χ. με το Stadium Arcadium που το ακούω ακόμα και κάθε φορά ανακαλύπτω καινούρια πράγματα. Πάντα μου άρεσαν πολύ οι κιθάρες των RHCP, οπότε όταν σε δίσκο τους δεν τις ακούω, είτε γιατί είναι θαμμένες στη μίξη, είτε γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν τότε οι προσπάθειες για ακρόαση γίνονται δυσκολότερες…
Θα το ακούσω σε κάποια φάση το Getaway και ίσως επανέλθω να πω την άποψή μου.
και το γραφεις λαθος 
πιστευω καλυτερες επιλογες για νουμερο 1 κομματι τους θα ηταν ή το By The Way ή το Californication.
στα του Getaway:
Μαλλον εχει φυγει απο μεσα μου η οση αγαπη για την μπαντα χρειαζεται για να μου αρεσει το καθε μετριο τραγουδι τους το 2016. Θα προτιμουσα να το γυρισουν τελειως σε στυλ Hunter ή σε πολυ πιο επιθετικα κομματια γιατι ειναι καπως να εχει φτασει ο Kiedis 50 χρονων και να λεει αυτα τα hey yo hey yo οπως στο Goodbye Angels.
Ο περιορισμος του Klinghoffer νιωθω ειναι ακομα μεγαλυτερος απο το I’m With You. Εκει ειχε σε ενα δυο σημεια ξεκαθαρα φωνητικα. Εδω το περισσοτερο που εδωσε ειναι τα αδιαφορα πληκτρα.
Περισσοτερο μου αρεσει αυτη τη στιγμη το This Ticonderoga
Το σημειο που λεει
[I]Tell me now, I know that it just won’t stop
You will find your flow when you go robot [/I]
απο το Go Robot ειναι πολυ Broken Bells
Αυτοί είναι οι ανορθόγραφοι, όχι εγώ… χαχα
Νομίζω ότι αυτή η ατάκα τα λέει όλα, το άκουσα μια φορά και προφανώς δεν μπορώ να το κρίνω, 2-3 τραγούδια μου άρεσαν-το Dark Necessities είναι ένα από αυτά αλλά και το This Ticonderoga-αλλά δεν ξέρω αν έχω υπομονή να του δώσω πολλές ακροάσεις. Το προηγούμενο μου άρεσε, αλλά όχι τόσο όσο το Stadium Arcadium που ήταν φοβερό για διπλό δισκίο!
Στην πιο πάνω λίστα θα έβαζα πολύ ψηλά το Desecration Smile που είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια τους.
Για μένα είναι το Higher Ground και μετά όλα τα υπόλοιπα από απόσταση.
Το άκουσα τελικά, δεν είναι για 'μένα. Μου φάνηκε εντελώς μέτριο. Κάποιες λίγες κιθαριστικές στιγμές, όπου τις άφησαν να βγουν προς τα έξω ήταν ενθαρρυντικές, αλλά νομίζω είναι εμφανές ότι δε θέλουν να ακουστεί κιθάρα γενικά… Το έχει ρίξει στο τραγούδι ο Kiedis, αλλά κάποιος να του πει να κάνει τουλάχιστον κανένα μάθημα φωνητικής να πατάει τις νότες πιο σίγουρα, γιατί από το '90 με τον ίδιο άγουρο τρόπο τραγουδάει.
Το Sick Love όταν το άκουγα μου άρεσε, αλλά και πάλι πρέπει να το ξανακούσω για να θυμηθώ ποιο είναι, δε μου έχει μείνει κάτι. Α, μου άρεσε και ένα ακουστικό riffάκι στην αρχή του the longest wave, παλεύεται το κομμάτι, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερο… Σύνολο με το ζόρι 2-3 τραγούδια…
Δεν άκουσα κανένα τρανταχτό hit που θα μείνει, το I’m With You είχε τουλάχιστον το Look Around, που αντικειμενικά είναι ωραίο κομμάτι. Ή με λίγο ζόρι και το The Adventures of Raindance Maggie που ήταν πιο “χορευτικό”…
Στα θετικά της κυκλοφορίας συγκαταλέγεται σίγουρα το γεγονός ότι είχαμε την αναπάντεχη ευκαιρία να απολαύσουμε φωτογραφίες της Olivia Wilde, μια και σκηνοθέτησε το video του Dark Necessities… κατα τ’ άλλα νομίζω θα ξεχαστεί γρήγορα.