οι sabbath στο ομωνυμο το κανανε σημα κατατεθεν,σωστα,στην ουσια αν μπορω να βοηθησω,στα παραπανω ριφ συμβαινει οτι και στο sabbath,οταν η ριφολογια περιλαμβανει ΤΟΝΙΚΗ(αρχικη νοτα/κλειδι/οπλισμος) - ΟΚΤΑΒΑ(την ιδια νοτα μια οκταβα πιο ψηλα/ascending) - και μετα πατας σε αποσταση 3 τονων απο την αρχικη,το λεγομενο ΤΡΙΤΟΝΟ(η αλλιως 6 ταστα αποσταση στην κιθαρα/μπασο) ,συμβαινει αυτο το χαρακτηριστικο ακουσμα.
ειδικα οταν επιμενεις παραπανω σε διαρκεια στο τριτονο,η το παιδεψεις οπως κανει ο Iommi με μια τριλια.
παντως το τριτονο,λογω της ιδιαιτερης σημασιας του αναλογως πως θα χρησιμοποιηθει(κλιμακα,διαρκεια νοτας) το βρισκεις απο κλασικη μουσικη-και παμε πολυ πισω βεβαια χρονικα- μεχρι και στο theme των simpsons…
και ειναι η ιδια νοτουλα που περιεχει η blues κλιμακα(η λεγομεν blue note) που μπαινει σφηνα στην πεντατονικη και στη ουσια την κανει…εξατονη.εκει ομως συνηθως αυτη ιδια νοτα ειναι περαστικη στην φρασεολογια του blues,συνηθως,οποτε και δεν την ατιλαμβανομαστε τοσο “σκοτεινη” στην περιπτωση του blues.
2 κλασικα “δικα μας” παραδειγματα που μου σκασανε τωρα προχειρα,παρακατω,παρατηρησε τα main/αρχικα ριφακια(δεν υπαρχει η οκταβα εδω και παλι ομως κανει μπαμ,το feeling).
…αν σε μπερδεψα μιας και το ξεχειλωσα λιγο με το μακρυ και το κοντο(οχι το δικο μου,αλλα στα της μουσικης θεωριας)…εεαν δεν τσαγκρουνας ηδη καποιο οργανο,ξεκινα,ποτε δεν ειναι αργα
Μια χαρά τα λες, μια χαρά τα λες, από μουσική θεωρία άσχετος είμαι, αλλά τα περιγράφεις ωραία και καταλαβαίνω το μοτίβο σε όλα τα κομμάτια. Όταν μιλάς και με όρους ταστιέρας είναι ευκολότερο.
Οκ, δεν είναι ακριβώς riff, αλλά μια φορά ακούγοντας Χριστουγεννιάτικα τραγούδια συνειδητοποίησα ότι ο ρυθμός στο κόψιμο του Battle Hymns " tooo the baaaattle weeee riiiide…" είναι ίδιος με το…Someday at Christmas από Jackson 5 !!
(αν και το original νομίζω είναι του Stevie Wonder).
Με μια γρήγορη ματιά, είδα ότι δεν έχει αναφερθεί, οπότε ας το ρίξουμε. Αρχικά, να προβούμε σε μια διευκρίνιση: στην περίπτωση των Carcass η λέξη “κλεψιά” είναι υπερβολή, καθολική υπερβολή. Οι άνθρωποι μέσα σ’ έναν εξαιρετικό δίσκο και γράφοντας ετούτο το άσμα, δανείστηκαν το δικαίως αναγνωρίσιμο riffing του “Dedication” των Thin Lizzy και το έφεραν στα μέτρα τους. Καλπάζων ρυθμός και είναι από εκείνα τα τραγούδια -δεν ξέρω αν είναι λίγα ή πολλά-, όπου κιθάρες και τύμπανα έχουν μία απίστευτη ηχητική συνουσία.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ομοιότητα που πορώθηκα μόνος μου όταν το κατάλαβα! Βασικά για tribute ξεκάθαρο μάλλον μιλάμε. Στο “Damn deal done” του “To ride, shoot straight and speak the truth!” των μέγιστων Entombed, το δεύτερο guitar solo αντιγράφει νότα προς νότα το ΤΕΡΑΣΤΙΟ guitar lick του Robby Krieger των Doors στο “Five to one”! Πραγματικά αποκλείεται να είναι τυχαίο.
Χμμμμ ναι… μαλλον δεν το εχει ακουσει καν ποτε στην ζωη της η Lady Gaga το τραγουδι των Riot. Απειροελαχιστη ομοιοτητα ως ακολουθια στις νοτες, και μηδενικη ομοιοτητα στον ηχο.
Θενκς ομως που μου θυμισες την δισκαρα και την τραγουδαρα.
Ολη μερα Born This Way θα ακουω τωρα.
Ας επεκταθούμε λίγο και στα πλήκτρα.
Οι Μέλισσες, λοιπόν, γράφουν το ελληνικό hit του καλοκαιριού, που έχει όλες τις προοπτικές να παίζεται και για χίλια ακόμη καλοκαίρια. Έπαιξαν καλή μπάλα, και το κατάφεραν επειδή πήραν ένα τεράστιο δάνειο, ώστε όταν τ’ άκουσα πρώτη φορά, νόμιζα πως επρόκειτο για διασκευή. Δυνατό.
Σαν σωστός χεβιμεταλλάς κι εγώ, διαβάζω αυγουστιάτικο αφιέρωμα Hammer και φυσικά βάζω ν΄ακούσω τις playlist που κάνανε οι ΣΥΝΤΑΚΤΑΡΕΣ μας για το κάθε συγκρότημα. Και, ω θεοί, ή το είχα ξεχάσει ή δεν το είχα καταλάβει ποτέ, αλλά η riff-άρα του “The outlaw torn” των Metallica πρωτακούστηκε στους Sabbath:
Το βάζω εδώ και όχι στο topic των Metallica, γιατί θα φανεί ότι συμμετέχω σε κάποια εκστρατεία δυσφήμισης του (αγαπημένου μου, believe it or not) συγκροτήματος.
