Τα 3 πρώτα άλμπουμ με τον Dio δημιούργησαν σχολή στο ροκ-μέταλ-επικ-power-prog κλπ.
Τα επόμενα είναι συμπαθητικά αλλά με πολύ χαμηλότερη επιδραστικότητα και πρωτοτυπία.
Τι να συγκρίνουμε; Stargazer vs I surrender;
Μόνο και μόνο το ότι χρειάστηκε εξωτερική βοήθεια στην συγγραφή των συνθέσεων, φανερώνει πολλά.
Οχι ότι δεν μου είναι συμπαθής π.χ ο Russ Ballard… προτιμώ όμως να ακούω τις συνθέσεις του από τον ίδιο και όχι στους Rainbow.
Eνταξει, οι δισκοι της Dio περιοδου ειναι, οπως και να το κανουμε, εκτος συναγωνισμου. Δεν πιστευω να διαφωνει εστω και ενας νοημων ανθρωπος με αυτα που ειπες περι επιδραστικοτητας, πρωτοτυπιας κτλ. (αν και επιμενω οτι και οι επομενοι δισκοι επηρεασαν αρκετο κοσμο). Πιστευω ομως οτι η ‘‘εμπορικη’’ φαση της μπαντας ειναι τραγικα παραγνωρισμενη γι΄αυτο και εφιστω την προσοχη σε αυτους τους δισκους οι οποιοι ειχαν απλως την ατυχια να ακολουθουν τρεις μνημειωδεις κυκλοφοριες. Και οι Bonnet και Τurner που ειναι αμφοτεροι φωναρες (ειδικα ο Τurner:p) αδικουνται επισης διοτι εχουν να συγκριθουν με ενα θρυλο. Νομιζω οτι το Stranger In Us All αν και αξιοπρεπεστατο δε βρισκεται στο ιδιο επιπεδο με αυτους τους δισκους.
καλά τα λές POSER… Συμφωνώ απολύτως… Δεν υπάρχει σύγκριση του STRANGER με παρόμοιο ήχο, απλά δεν υπάρχει… ΣΤΟΝ ΔΊΣΚΟ ΑΥΤΌΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΊΖΩ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΩΣ MR.ROCK… .-
Με την ίδια λογική μπορώ να ανοίξω και εγώ ένα θρεντ για να φέρω στο προσκήνιο το led zeppelin IV ,ένα για το 2112 ,ένα για το Reign In Blood πάει λέγοντας…#-o