Ritchie Blackmore's Rainbow - STRANGER IN US ALL


Ο Τελευταίος ΡΟΚ Δίσκος του ΜΕΓΑΛΟΥ Ritchie Blackmore, μαζί με τους άγνωστους μεν, αλλά τρομερούς μουσικούς που συμπληρώνουν τον δίσκο.
Για μένα ο Blackmore είναι η ιστορία της Ροκ Μουσικής και αυτό τα λέει όλα.
Έτυχε και να τον γνωρίσω προσωπικά, και έχω μια ολοκληρωμένη άποψη για αυτόν…
Κάθε Δίσκος του είναι καλοδεχούμενος, και εξίσου σημαντικός για έναν πραγματικό του φαν. Φυσικά μιλάω και για τους Blackmore?s Night που τους πάω με 1000?..

 Doogie White - vocals (Rainbow, Malmsteen, Cornerstone, Empire, Tank, κ.α)
 John O?Reilly - drums (Rainbow, Blackmore’s Night, Joe Lynn Turner, κ.α)
 Greg Smith - bass (Rainbow, Joe Lynn Turner, Over the Rainbow, κ.α)
 Paul Morris - keyboards (Rainbow, Joe Lynn Turner, Over the Rainbow, κ.α)
 Candice Night - Backing Vocals (Blackmore’s Night)

Ο δίσκος είναι τεράστιος, και μου κάνει εντύπωση που δεν υπάρχει τόσα χρόνια ανάλογο thread.
Ο Blackmore επίσης, ξέρει να διαλέγει φωνές, όσοι έχουν τραγουδήσει ως Rainbow είναι κορυφαίοι. Και τι να πει κανείς για τραγουδάρες όπως Ariel, Wolf to the moon κτλ…

δεν εχω ακουσει ολοκληρωμενα και οπως του αξιζει τον δισκο, παρολα αυτα το Ariel ειναι απο τα αγαπημενα μου των Rainbow και επισης πορωνομαι οταν βλεπω live εκεινης της περιοδου και τρεφω αδυναμια για τον Doogie White!

περισυ ειδα τους Greg Smith και Paul Morris με τους Over the Rainbow και η αποδοση τους ηταν καταπληκτικη!

οσο για την προσωπικοτητα τυο Blackmore δεν ξερω αν μπορω να εκφρασω αποψη (καθ’οτι Gillan-ικος αλλα με θαυμασμο προς το προσωπου του Μαυροπερισσοτερου)
οποτε αν μπορεις εσυ πες κατι παραπανω μιας και τον εχεις συναντησει…
:slight_smile:

Είναι από τα πρώτα CD που είχα αγοράσει μετά την αγορά του στερεοφωνικού μου. Τεράστιος δίσκος, με δυνατές αλλά και πιο χαλαρές στιγμές (π.χ. Ariel κομματάρα) και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μνημονεύεται περισσότερο.

Ευχαριστούμε φίλε που μας τον θύμησες και πάλι!

Την προ-ίντερνετ εποχή, πίστευα πως οι Rainbow υπήρχαν έως το 1984. Τα remasters των Rainbow αφορούσαν στους δίσκους μέχρι τότε οπότε δε γνώριζα την ύπαρξη του “SIUA”… έως ότου σε ένα “TV WAR”, κάπου στο 1999 (;), πέτυχα το “Ariel” και έμεινα κάγκελο! Έψαξα και βρήκα πως είχαν βγάλει κανονικά δίσκο λοιπόν αλλά δεν μπορούσα να το βρω σε κανένα δισκοπωλείο. Έως ότου έπεσα μπροστά του τυχαία σε ένα Μετρόπολις και βεβαίως κόλλησα για πολύ καιρό.

Από τα αγαπημένα μου Rainbow albums.

Πριν από δύο χρόνια είχα γράψει και ένα μικρό φλασμπακ με την ευκαιρία της συναυλίας τότε του Doogie:
http://rocking.gr/reviews/flashback/Ritchie_Blackmores_Rainbow_-_Stranger_In_Us_All/2142/

Αν θυμάμαι καλά το “Wolf To The Moon” ήταν ίντρο σε μία αθλητική εκπομπή της ΕΤ3 πριν από 11-12 χρόνια!

Πολύ ευχάριστο που τέτοια τραγούδια όπως το Wolf to the Moon υπήρχαν σε ελληνική εκπομπή…

πρόσφατα έμαθα ότι ο Doogie έχει υλικό που προοριζόταν για το επόμενο άλμπουμ των Rainbow που ποτέ δεν βγήκε :frowning:

Πολύ καλό τραγούδι είναι και το bonus track του δίσκου “Emotional Crime” :slight_smile:

Συνήθως ο κόσμος μιλάει για τα καλά του Stranger in Us All και οχι για τα κακά.

Για παράδειγμα, κανείς δε μιλάει:

  1. για τον απαράδεκτο drummer (ειδικά συγκρινόμενο με Cozy Powell / Bobby Rondinelli που πέρασαν από τις τάξεις του συγκροτήματος) που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι drum machine

  2. για τις ίδιες φόρμουλες που χρησιμοποιήθηκαν στα albums του reunion των Purple (π.χ. Ariel - Anya. Στο Ariel υπάρχει ακουστική εισαγωγή που για κάποιο λόγο έμεινε εκτός δίσκου [βλ. live ηχογραφήσεις], ανατολίτικο ριφ, break για χαλαρό solo, επιστροφή στο κυρίως ριφ και πάει λέγοντας, ακόμα και ο αριθμός των γραμμάτων του τίτλου είναι ίδιος! :lol:)

  3. τα τραγούδια που σημεία τους μοιάζουν σε εγκληματικό βαθμό με προηγούμενες δουλειές του Blackmore, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά (Too Late for Tears - Long Live Rock ‘n’ Roll, Black Masquerade - Dead or Alive)

  4. τα fillers που υπήρχαν και στα album του reunion των Purple κάνουν την εμφάνισή τους κι εδώ (Stand and Fight, Silence)

  5. τη διασκευή στο Still I’m Sad τη βρίσκω εντελώς άστοχη, ειδικά όταν ακούστηκε από τον μεγάλο R.J. Dio, και ειδικά εφόσον βρίσκεται σε δίσκο με καινούριο υλικό (θα ήταν σαν να ηχογραφούσαν οι Deep Purple Mk.2 το Burn ή οι Mk. 3 το Child in Time)

Εν κατακλείδι, ο Blackmore έδειξε αμέσως μετά ότι η καρδιά του δεν ήταν πλέον στο rock αλλά στο folk - ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τους Blackmore’s Night.

Υ.Γ. Αρκετά από τα παραπάνω θυμάμαι ότι ήταν σχόλια της εποχής που κυκλοφόρησε ο δίσκος στης τάξης οπαδών Blackmore/Purple. Τότε βέβαια δεν υπήρχε internet αλλά πέρα από τα γνωστά μουσικά περιοδικά, υπήρχε το Purple Press της ελληνικής DPAS που μας κρατούσε ενήμερους! :wink:

Για μένα ο δίσκος αυτός ήταν μια μεγάλη μαγκιά του Blackmore, που άφησε μια μεγάλη μπάντα όπως οι DP, και σε λίγο καιρό είχε έτυμη μια ολοκαίνουρια μπάντα με διαφορετικό ήχο, και καλύτερα σολος. Και πολύ καλές περιοδείες… Αυτός είναι ο Ritchie .-

είπα να θυμηθώ και εγώ το album (το οποίο είναι όντως καλό album) και μόλις είδα το tracklist τότε θυμήθηκα οτι έχει και αυτήν την κακή διασκευή.
είναι απο τα φαουλ του δίσκου.

[SPOILER]Η σύγκριση με την εκτέλεση του On Stage είναι χαώδης.
Τα 11 λεπτά του τραγουδιού περνάνε πολύ γρήγορα.[/SPOILER]

Ολα τα κομματια που ειναι σε μονό αριθμο ειναι κομματαρες τα υπολοιπα οχι κατι το ιδιαιτερο :slight_smile:

μεγάλο φάουλ γιατί το συγκρίνετε με την φωνή του DIO…
μια χαρά εκτελεσάρα ειναι …

αλμπουμαρα…black masqurate ελαχιστοι εγραψαν ακομα και στα ντουζενια τους…τι να πεις για τον μεγαλυτερο κιθαριστα ever…

ετσι πες τα ρε STARSTRUCK

Περιέχει μερικές κομματάρες μέσα το αλμπουμ.
Καλύτερο από αρκετά της μετά Dio εποχής αλλά και από οτιδήποτε με την Καντις.

Δεν καταλαβαίνω τι διαφορετικό προσφέρει το παρόν θρεντ σε σχέση με αυτό

http://rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=17652&page=2&highlight=Rainbow

???

όπου κ εκεί για το Stranger In Us All είχαν ειπωθεί αρκετά.

Πολυ καλος δισκος… Αν προερχοταν απο αλλο συγκροτημα θα μπορουσα να το χαρακτηρισω μεχρι και δισκαρα. Αλλα ακριβως επειδη ειμαι τρελαμενος με Rainbow (αλλα και την ‘‘purple family’’ γενικοτερα) το βασικο σχολιο που θα κανω ειναι πως, αν και πολυ καλος δισκος, ειναι, μαλλον, ο χειροτερος των Rainbow. Δεν μπαινω καν στον κοπο να τον συγκρινω με τα αριστουργηματα της Dio περιοδου. Οσο για τις 4 μετα Dio κυκλοφοριες θεωρω πως ειναι γαματες και εχουν επηρεασει μεταγενεστερες power metal μπαντες σε μεγαλο βαθμο. Στην πρωτη υπαρχουν κομματαρες και στις επομενες τρεις υπαρχουν κομματαρες ΚΑΙ τραγουδαει και Η ΦΩΝΑΡΑ (Joe Lynn Turner8))! Με λιγα λογια η μπαντα δεν εριξε το επιπεδο της απλως αλλαξε υφος. Παρ’ ολα αυτα ο δισκος ειναι, οπως ειπα, πολυ καλος και ο Doogie White εξαιρετικος τραγουδιστης. Τι αλλο? Α, ναι.[U] Ο Ritchie ειναι για μενα ο απολυτος κιθαριστας (και οι Deep Purple η απολυτη hard rock band - off topic:p??)[/U]

παρολο το nickname σου ανεβηκες πολυ στην εκτιμηση μου!!!:slight_smile:

ωραία τα πες POSER :):):):):):slight_smile:

πού τα ξεθάβετε αυτά ρε μαλάκες!!!
Πω!!! Θυμάμαι την κυκλοφορία του δίσκου με οχτασέλιδο αφιέρωμα στο χάμερ. Και τον άλλο μήνα οχτασέλιδο def leppard! Και το βίντεο του Αριελ (ούλτρα) που τόσο μ’άρεσε.
Ωραία χρόνια.

[SPOILER]Τι θρεντ είναι αυτά μωρέ! Νιώθω γέρος.

Εντιτ. Τώρα είδα και το ποστ του παναγιώτη. Μουβ στις κυκλοφορίες ή μερτζ ασαπ πλιζ.[/SPOILER]

To nickname ειναι εν μερει ‘‘καταλοιπο’’ της εποχης που εφτιαξα το account μου:p
Αλλα ετσι κι αλλιως η καλως εννοουμενη poserια ειναι ΚΑΛΟ πραγμα (λογικο γιατι αλλιως θα ηταν κακως εννοουμενη:lol:)