Τι να πω που δεν έχουν πει οι προηγούμενοι;
Για τον ήχο; Από το πρώτο “γρανγκ” του ριφ του [B]Paranoid[/B], εεεχμ, του [B]New Generation Slave[/B], φάνηκε το πράμα. Ακριβώς η ίδια αίσθηση με τους [B]Porcupine Tree[/B] πριν 2 χρόνια στο Τεχνόπολις. Ήχος σεμιναριακός. Αν και για να πω τη μαύρη αλήθεια, εκεί που ήμουν (κέντρο - 2 μέτρα από τη σκηνή), θα προτιμούσα λίγο χαμηλότερα τα drums!
Για το σέτλιστ; Εντάξει, ήμουν ο πρώτος που γκρίνιαξε βλέποντας τον (μικρό ομολογουμένως) αριθμό τραγουδιών, όμως στο live περιβάλλον το σέτλιστ ήταν χορταστικότατο, με τους αυτοσχεδιασμούς σε εισαγωγές και κλεισίματα (μέχρι και [B]Perfect Strangers[/B] εισαγωγή ακούσαμε!) και το δίωρο να φεύγει νερό! Όπως είχαμε πει και σε παλαιότερα ποστ, δε με ένοιαζε από το ποιους δίσκους και τι θα παίζανε και νομίζω ο Outshined το είχε πει πολύ καλά (περί σέτλιστ μπουζουκιών ή κάτι τέτοιο!). Πάντως, έπαιξαν και το αγαπημένο μου Escalator Shrine από το καινούριο, οπότε σίγουρα απογοητευμένος δεν μπορώ να δηλώσω!
Για τον χώρο; Από τις λίγες φορές σε κλειστό χώρο που δεν χρειάζεσαι μάσκα για να αναπνεύσεις και ούτε στριμώχνεσαι με τους γύρω. Απολάμβανες άνετα τη συναυλία σου χωρίς να σε ενοχλεί κανείς - εξαίρεση ο τύπος με τη μπλούζα Slayer που έχουν αναφέρει όλοι! Εντάξει, απλά εκτός τόπου και χρόνου.΄
Για τον κόσμο; Αν και δεν γέμισε το μαγαζί (το οποίο είχε και τα καλά του, βλ. παραπάνω), ήταν αρκετός ώστε να μην φαίνεται άδειο το μέρος. Σημαντικό ότι ήταν συνειδητοποιημένος κόσμος, ήξερε δηλαδή πού ήρθε και τι θα άκουγε. Επίσης σημαντικό ότι συμμετείχε τόσο σε παλιά κομμάτια όσο και στα του νέου δίσκου.
Για το συγκρότημα; Απίστευτα δεμένοι, ορεξάτοι και ο Duda μια χαρά frontman, είπε και τα αστειάκια του, διάβασε το ελληνικό ραβασάκι του στην αρχή (φαντάζομαι για να σπάσει ο πάγος!), μόνο ανέκδοτο δεν μας είπε! Προφανώς φαίνεται ότι είναι ο “αρχηγός” του συγκροτήματος (αν υπάρχει κάτι τέτοιο), μια χαρά μπορεί και τραγουδάει και παίζει παπάδες στο μπάσο ταυτόχρονα. Εντάξει του ξέφυγαν κάνα δυο φάλτσα!
Θέλω όμως να σταθώ λίγο σε κάποιο μέλος, που από τη συναυλία άλλαξε η εικόνα/εντύπωσή μου γι’ αυτόν. Αναφέρομαι φυσικά στον πληκτρά, τον [B]Michał Łapaj[/B]. Και όχι στο γεγονός ότι είχε χτυπήσει τα πόδια του και παρ’ όλα αυτά έβγαλε τη συναυλία, επαγγελματίες μουσικοί είναι τα παιδιά. Αναφέρομαι στο ότι χρωματίζει μοναδικά τις συνθέσεις του συγκροτήματος, είτε με παλιομοδίτικα όργανα που είχε στήσει, είτε με τα καινούρια. Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι λατρεύω τον ήχο του hammond και των αναλογικών συνθεσάιζερ, όμως πραγματικά πιστεύω ότι ο ήχος του συγκροτήματος θα ήταν πολύ διαφορετικός και ίσως λειψός αν ήταν κάποιος άλλος πληκτράς στη θέση του. Ελπίζω να αναγνωριστεί περισσότερο ο ρόλος του τα επόμενα χρόνια. Ένας παραλληλισμός που θα μπορούσα να κάνω, είναι με τον [B]Richard Barbieri[/B] των (μακαρίτηδων?) Porcupine Tree. Τέλος πάντων.
Μου άρεσε που το support ήταν ένα συγκρότημα που είχα ξαναδεί σε τοπικό επίπεδο (Χανιά) και ξαφνικά ανοίγουν για τους Riverside. Ωραία εμφάνιση, παρά το λίγο χώρο και χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους. Και μάλιστα κινηματογράφησαν την εμφάνιση αυτή, αν και κρίνοντας από τις 2 κάμερες που υπήρχαν στη σκηνή (υπήρχε άλλη μία στο μπαλκόνι), τα πλάνα θα είναι σε φάση Blair Witch Project.
Πιο epic στιγμές της συναυλίας: όταν ο τεχνικός του Łapaj έκανε συστάσεις στον πληκτρά των Playgrounded που κοπανιόταν και πήρε η μπάλα και τα πλήκτρα των Riverside, ενώ λίγο αργότερα ο επί σκηνής κάμεραμαν εισέπραξε ένα μεγαλοπορεπέστατο “fuck off” από τον τεχνικό του Łapaj όταν πλησίασε και αυτός τα πλήκτρα του αφεντικού και άρχισε να τραβάει τα (κουνημένα) πλάνα.
Εν κατακλείδι, απίστευτη βραδιά και συγχαρητήρια στην CTS που με τόσο μικρό εισιτήριο απολαύσαμε μουσική τέτοιας ποιότητας. Μακάρι τα παιδιά να μην μπήκαν μέσα (δεν έχω ιδέα από τα logistics μιας τέτοιας παραγωγής) και να το επαναλάβουν τόσο με τους Riverside όσο και με άλλα μικρά-μεγάλα ονόματα (για να μην παρεξηγιόμαστε, μικρά λόγω απήχησης, μεγάλα λόγω καλλιτεχνικού διαμετρήματος).
