ελπίζω κάτι καλύτερο από αυτό που έκαναν το 2018
Θα γυρίσουν πίσω στη φάση των 3-4 πρώτων άλμπουμ. Θα είναι πιο βαρύ και δυνατό. Και πολύ καλά θα κάνουν.
3 Likes
Να πω εδώ ότι πρέπει να την ακούτε την @Elvesson για τους Riverside, γνωρίζει πολλά για την μπάντα εκ των έσω!
1 Like
Δεν με πειράζει το βαρύ, αλλά είχαν μια διαολεμένη ατμόσφαιρα ακόμη και στο L,D&tTM που το Wasteland απλώς δεν μπορούσε να διανοηθεί.
Εμενα παντως μου αρεσε πολυ και το Wasteland.
8 Likes
διαφωνώ πλήρως.
Το “Wasteland” έχει φανταστική ατμόσφαιρα και είναι από τα πιο δυνατά του σημεία.
The “Day After” και “Acid Rain” είναι συγκλονιστικά, κατ’ εμέ στα καλύτερα τους τραγούδια. Και πόσο μπορούν να περιγράψουν αυτό που έχουμε ζήσει και ζούμε. Και το “Lament” υπέροχο και το ομότιτλο…
6 Likes
To Wasteland έκλεισε για μένα κάποιους “λογαριασμούς” συνθετικούς και συναισθηματικούς. Πάνε παρακάτω τώρα και πρέπει να γίνει μεγάλο μπαμ στο επόμενο αν δεν θέλουν να γίνουν σαν κάτι άλλους. Ο Μάριους είναι πολύ έξυπνος, γρήγορος και καταρτισμένος μουσικός. Πιστεύω στην ανατροπή.
1 Like
@Elvesson μιας και έχεις μια παραπάνω γνώση για την μπάντα, μπορείς να μου λύσεις και την παραπάνω απορία, αν έχεις αποψη?
Τρομερό το Wasteland, τι λέτε μωρέ 
7 Likes
Του αρέσει πάρα πολύ το rock - NWOBHM, λατρεύει old American thrash και death αλλά και τους Marillion! Τώρα για το παραπάνω που λες θα σε γελάσω και δεν θέλω. 
Γενικά η εντύπωση που μου έδωσε το Wasteland (κι επιβεβαίωσε σ’ ένα βαθμό το Through Shaded Woods) ήταν ότι ο Μάριους μόνος του είναι πολύ linear συνθετικά. Ωραίες ιδέες, αλλά λίγο μονοδιάστατες. Τα κιθαριστικά μέρη φαινόταν ότι είναι γραμμένα στο ύφος των εισαγωγών σε μπάσο. Ελπίζω κι εγώ στην αβίαστη συνθετότητα των τριών πρώτων (που δεν τα λες και σπαζοκεφαλιές, δηλαδή, ούτε σκόπευαν να εντυπωσιάσουν με την πολύπλοκη τεχνική τους).
Μπορεί να είναι κάπως παράδοξη γνώμη @Outshined, αλλά με τις συμπαθητικές του στιγμές και τις ωραίες του στιγμές, το 7ο πόνημα των Riverside στο τέλος μου άφηνε μια μελό αισθητικότητα. Όχι την ειλικρίνεια των προηγούμενων (παλιών ή πρόσφατων) έργων τους.
Edit: μπορεί όλα αυτά να αλλάξουν με την παραπάνω συμμετοχή του νέου κιθαρίστα, βεβαίως, κι ίσως αυτό (+συναισθηματικό βάρος που εκφράζεται διαφορετικά για τον καθένα) να φταίει που το Wasteland δεν με ικανοποίησε.
1 Like
Εμενα το Wasteland παντως μου αρεσε ισως περισσοτερο απο καθε αλλον δισκο τους την δεκαετια του 2010… και το βρισκω αυθεντικοτατο και ειλικρινεστατο.
Το Anno Domini παραμενει το αγαπημενο μου γενικοτερα.
2 Likes
To Wasteland προσωπικά το εκτίμησα περισσότερο μετά το live και την απόδοση των κομματιών. Πραγματικά πήρε άλλη μορφή και σημασία στο μυαλό μου αυτός ο δίσκος μετά από αυτό, απο τις λίγες φορές που μου έχει συμβεί.
3 Likes
Εγώ πέρασα όλη την δισκογραφία τους πέρυσι τέτοια εποχή λόγω του λαηβ τους
Το wasteland έβαλα να ακούσω και 2η φορά . Χωρίς να σημαίνει κάτι για τα υπόλοιπα πέραν του ότι αυτό με έκανε να θέλω να το ξανακουσω
Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Υπάρχουν αυτοί που ακούν την μπάντα περιστασιακά, “τουριστικά”. Υπάρχουν αυτοί που τους παρακολούθησαν από τις πρώτες τους νότες και ΟΤΑΝ αυτές παίχτηκαν. Υπάρχουν αυτοί που “κόλλησαν” στη τριλογία. Υπάρχουν κι αυτοί που τους ανακάλυψαν πρόσφατα και εντυπωσιάζονται με κάτι τους άρπαξε τώρα. Και πόσοι άλλοι.
Όλοι όμως έχουμε διαφορετικά βιώματα, εποχές και λόγους που κολλάμε με κάτι και αυτό δεν αναιρεί κάτι άλλο. Εγώ ας πούμε είμαι κολλημένη με τα 3 πρώτα τους. Αυτό δεν τους κάνει ανήμπορους ή αδιάφορους στα επόμενα.
Τους αγαπώ όπως και να έχει και ακούω κάθε φορά με ενδιαφέρον τι βγάζουν. Πειραματίζονται και αυτό είναι προς τιμήν τους αφού δεν κάθονται στα “σίγουρα” και στις επαναλήψεις.
Το τελευταίο άλμπουμ είναι πάρα πολύ όμορφο με δυνατές συνθέσεις και άκρως ατμοσφαιρικό. Οι καλλιτέχνες έχουν τις ιδιομορφίες τους και την λόξα τους . Η παγίδα είναι να μπούμε στη διαδικασία της σύγκρισης. Ή ακολουθούμε και ακούμε ή όχι. Απλά τα πράγματα.
(Το ίδιο έχει συμβεί με Anathema - Opeth - Porcupine Tree - Dream Theater - Paradise Lost κτλ όταν τόλμησαν να αλλάξουν πορεία)
Αυτά.
8 Likes
Ακριβώς! Και live που τους είδα 2 φορές στο tour τους κέρδισε περισσότερους πόντους.
Δυσκολεύομαι να την καταλάβω αυτήν την οπτική. Το να κρίνεις κάτι ως μέτριο (καθεαυτό ή σε σύγκριση με κάποιο εξωτερικό κριτήριο) σημαίνει ότι δεν μπορείς να ακολουθείς το συγκρότημα; Μπορούμε να αποδεχτούμε όλους τους πειραματισμούς ενός καλλιτέχνη, ή και να τους υπερασπιστούμε, και φυσικά να τους αξιολογήσουμε. Κάποιοι δουλεύουν (Heritage π.χ.) κάποιοι όχι (The Future Bites).
Και το Wasteland δεν ήταν καν τόσο πειραματικό ευθύς εξαρχής ώστε μπαίνει θέμα πειραματισμού. Προφανώς κανένας δεν περίμενε να ακούσει ένα πανομοιότυπο άλμπουμ με τα προηγούμενα, δεν είναι του στυλ τους. Είναι πολύ διασκεδαστικό, αλλά δεν μου άφησε πράγματα, με ή χωρίς συγκρίσεις με τα προηγούμενα. Το ‘‘ακούω με ενδιαφέρον κάθε δουλειά’’ δεν σημαίνει ‘‘ταυτίζομαι εξίσου’’. Κι εφόσον δεν υπάρχει απαξιωτική διάθεση στο θρεντ βρίσκω λίγο άδικο το - λίγο πολύ - άκου ή προχώρα. Ούτε αδιάφορους τους είπα, ούτε ανάξιους. Απλώς θεώρησα ότι ήταν πιο μακριά από εμένα το συγκεκριμένο.
Για να μην παρεξηγούμαι, εξηγούμαι.
1 Like
Δεν παρεξηγείσαι ρε, αυτό έλειπε. Εγώ ας πούμε ότι τους είχα μέχρι έναν βαθμό και ξεγραμμένους μετά την τεράστια απώλεια που βίωσαν. Υπό αυτό το πρίσμα, το Wasteland το θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα.
1 Like
Εγω τους ειχα ψιλο-αδιαφορους μετα το Love, Fear and the Time Machine που το ψιλοβαριεμαι 
Η απωλεια του Piotr ηταν σιγουρα συνυπευθυνη για εναν καταπληκτικο και συναισθηματικα φορτισμενο δισκο με το Wasteland παντως. Εγω θα προτιμουσα να συνεχισουν σε αυτο το υφος και να μην κανουν πισωγυρισματα, ποσο μαλλον στα πρωτα 2-3 τους.
2 Likes
Τετοια λες και χάνεις το δίκιο σου μετά
2 Likes