Robert Plant-Band Of Joy

Αφού δεν ευδοκίμησαν οι προσπάθειες για το Raising Sand part 2 με την Allison Krauss,o Plant συνεργάζεται με τον Buddy Miller (country κιθαρίστα-παραγωγό) και την folk-country τραγουδίστρια Patty Griffin για το νεό του δίσκο,πού πήρε το όνομα του από την μπάντα στην οποία συμμετείχαν οι Plant και Bonzo πρίν από του Zeppelin.

Το album αποτελείται εξ’ολοκλήρου απο διασκευές και περιέχει σχεδόν τα …πάντα.Απο country (Satan Your Kingdom Must Come Down),blues (Central Two ‘O’ Nine) ,gospel/soul (I’m Falling In Love Again) μέχρι indie rock (Monkey,Angel Dance).
Oι ενορχηστρώσεις πραγματικά κάνουν τη διαφορά,ο Plant είναι εξαιρετικός για ακόμη μια φορά, ενω η φωνή της Patty Griffin δίνει ένα διαφορετικό τόνο στον δίσκο.

Οι κριτικές που έχει πάρει ο δίσκος είναι σχεδόν διθυραμβικές.Προσωπικά τον θεωρώ καλύτερο δίσκο από το Raising Sand,αφού είναι πιο πολυσυλλεκτικός,ενώ η παραγωγή και οι ενoρχηστρώσεις είναι πιο ενδιαφέρουσες,και πιο κοντά στον ήχο των Dreamland και Mighty Rearranger.

Για ακόμη μια φορά ο Plant συνεχίζει στον δικό του “δύσκολο” δρόμο και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.

ακουσα τον δισκο , ειναι εξαιρετικος.πολυ καλη δουλεια.

Ο δίσκος είναι καλός. Για μένα ο Plant είναι ο μόνος από τους Zeppelin που μπόρεσε και έκανε κάτι της προκοπής μετά τη διάλυση, και μάλιστα δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο, αλλά ψάχτηκε. Και όταν έκανε το reunion με τον Page, το έκανε με τους δικούς του όρους (διασκευές σε ανατολίτικες φόρμες).

Δεν ξέρω αν ξεπερνάει το Raising Sand βέβαια. Αν και για να πω την αλήθεια, στην αρχή ούτε το Raising Sand με ενθουσίασε, αλλά με τον καιρό με κέρδισε.

Αλήθεια, τα σχέδια για 2ο δίσκο με την Krauss έχουν ναυαγήσει οριστικά;;; Ελπίζω πως όχι…

+1

Το άκουσα μια φορά βιαστικά. Ναι, φαίνεται πολύ ενδιαφέρων και ποιοτικός δίσκος.
Τελευταία, μάλλον έχει κέφια ο Plant και βγάζει όμορφα δισκάκια.

Θα τον ξαναβάλω στην playlist λίαν συντόμως…

τι λες τωρα. χαμπαρι δεν πηρα. κατεβαινει.

Καλιτεχνάρα, με πανέμορφους προσωπικούς δίσκους:):!:

Γαμώ τις εταιρείες διανομής, στα δισκάδικα μας ακόμα να εμφανιστεί…

γαμω την εξεταστικη μου δηλαδη,τρεχω και δεν φτανω,και ολες τις καινουργιες κυκλοφοριες δεν τις εχω ακουσει…λιγος καιρος εμεινε να πουμε…

απο τα σχολια σας παντως βλεπω οτι το δισκακι ειναι ωραιο…αντε να τ ακουσω καποια στιγμη:D

Πολύ όμορφο άλμπουμ,οι “παλιοί” βάζουν τα γυαλιά στους νεότερους φέτος μου φαίνεται.Αυτός ο δίσκος έχεις ένα υπέροχο country άρωμα,τέλεια!

Προσυπογράφω το post του Hopeto.
Όσο και να λένε μερικοί “Αμάν με τους δεινόσαυρους” “Ψαχτείτε λίγο παραπάνω!”,δεν είναι τυχαία αυτοί που είναι.Και με τον Clapton τα ίδια.
Έτσι για να μην μπερδεύουμε τις βούρτσες…

Πραγματικά ρε,ή έχεις ταλέντο ή δεν έχεις,δεν είναι θέμα ηλικίας.

Είναι απίστευτα εθιστικό, έχω κολλήσει και το ακούω ξανά και ξανά!

Καταπληκτική και η παραγωγή του!

Πόσο κομματάρα είναι το Monkey; :smiley:

Όσοι και όσες έχετε λογαριασμούς dime, κατεβάστε και αυτό εδώ:

http://www.dimeadozen.org/torrents-details.php?id=328616

October 24th, 2010
Paris (France), Palais des Sports

Robert Plant & The Band Of Joy

01 Down To The Sea
02 Angel Dance
03 House Of Cards
04 Please Read The Letter
05 Misty Mountain Hop
06 Twelve Gates To The City
07 Tangerine
08 Somewhere Trouble Don’t Go (lead vocals Buddy Miller)
09 A Satisfied Mind (lead vocals Darryl Scott)
10 Move Up (lead vocals Patty Griffin)
11 Satan Your Kingdom Must Come Down
12 Central Two-0-9
13 Monkey
14 Houses Of The Holy
15 You Can’t Buy Me Love
16 Tall Cool One
16 Gallows Pole

—Encore—
18 Harm’s Swift Way
19 Rock And Roll
20 A Very Cellular Song (I Bid You Goodnight)

Robert Plant - vocals, harmonica, washboard
Patty Griffin - vocals, acoustic guitar, percussion
Darrell Scott - vocals, acoustic and electric guitars, banjo, mandolin, pedal steel guitar
Byron House - bass guitar, double bass, vocals
Marco Giovino - drums and percussion, vocals
Buddy Miller - electric guitars, vocals

Αν συνεχίσει με αυτή την ομάδα ο Plant και προχωρήσουν πέρα από τις διασκευές πιστεύω ότι μπορεί να δούμε κάτι αντίστοιχο με το 2ο άλμπουμ των Strange Sensation.

Έχει βρει φλέβα πιστεύω πάλι ο Robert.

Θυμάμαι που είχες γράψει κάτι αντίστοιχο και στην κριτική σου.
Δεν διαφωνώ αλλά εγώ και με αυτό το άλμπουμ έχω κολλήσει άσχημα και το ακούω ξανά και ξανά!

Α και μία μικρή μουσική “αθλοπαιδιά” ειδικά για εσένα:
Για δοκίμασε πάνω από το Satan your kingdom must come down να τραγουδήσεις τους στίχους του John the Revelator (και το αντίστροφο εννοείται)… :wink::slight_smile:

Ωραιος ο δισκος αλλα με χαλασε που κανει διασκευες δευτερη φορα στη σειρα και τριτη μαζι με το dreamland.Ενδιαμεσα με το mighty rearrenger μας απεδειξε οτι μπορει ακομα να γραψει εξαιρετικους στιχους και μουσικη οποτε περιμενω κατι τετοιο στο μελλον

Πολύ ωραίος δίσκος…πολύ μεγάλος καλιτέχνης:):!: