Την μάτωσε τη φανέλα σήμερα, ο φορουμικός Hakeem the Dream
6 Likes
Μια μικρή γεύση από τα όσα διαδραματίστηκαν στο παρκέ
6 Likes
Ελπιζω ο Ντενβερ Ναγκετ να επαιξε ολο το ματς με σαγιοναρα και καλτσα
5 Likes
Καλά ρε όλοι ίδιο ύψος είστε εκτός από τον τελευταίο δεξιά;;;
Αύριο αναμένετε (το γνωστό) κείμενο επί των σημερινών, παρουσίαση παικτών φωτογραφίας (who is who) και λοιπά “πίσω από τις κάμερες” (κι εντός του οχήματος).
Λίγη υπομονή. Εξουθενωτική μάχη η σημερινή, πάντως. Διπλό και πάλι διπλό…
5 Likes
Σας το υποσχέθηκα, σας το παραδίδω.
Τέταρτη συνάντηση, μονό αυτή τη φορά, τέσσερεις εναντίον τεσσάρων (6 φορουμικοί και δύο φίλοι φορουμικών). Μακράν το πιο κουραστικό παιχνίδι έως τώρα, με αδιάκοπο τρέξιμο, πολύ δυνατές άμυνες και πάρα πολλές επαφές. Βασικά, ο ορισμός του physical game. Προσωπικά, σήμερα νιώθω σαν να έχω εξέλθει από μπετονιέρα η οποία δούλευε όλο το βράδυ, ενώ χθες χρειάστηκα τουλάχιστον δυο ώρες για να συνέλθω από την υπερένταση και να πέσουν οι σφυγμοί.
Η Red Team κατάφερε να διατηρήσει την αρχέγονη σύνθεσή της (ήτοι tBL, ChrisP, Lupin και RtU), ενώ οι Μαύροι παρατάχθηκαν με Apostoli, MrBeast, φίλο Lupin (παρθενική εμφάνιση / aka “The X Factor”) και φίλο Beast (aka “Hardaway”). Τελικό σκορ των 3 παιχνιδιών, 2-1 υπέρ των Κόκκινων.
Ας αναφέρουμε κάποια highlights και στιγμές άξιες αναφοράς:
Στο πρώτο παιχνίδι, οι Μαύροι μάς πήραν φαλάγγι. Απόλυτος αιφνιδιασμός και τσόντα Α’ διαλογής, η οποία -αν δεν λανθάνω- τελείωσε με διαφορά άνω των 10 πόντων. Πριν το εναρκτήριο παιχνίδι, ο Lupin (aka Γ. Μπαρτζώκας) με πλησίασε και μου μετέφερε τις scouting πληροφορίες αναφορικά με τον φίλο του. Κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, παρείσφρησε στο «πηγαδάκι» μας το γνωστό trash-talking troll (Apostolis), με προφανή σκοπό να διαταράξει τη συνεργασία, το οποίο και απομακρύνθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ωστόσο, του αναγνωρίζω ότι, μετά το τέλος του game 1, πολύ εύστοχα παρατήρησε πως η προσθήκη του The X Factor στην ομάδα του υπήρξε καταλυτική (βλ. ατομικές αναλύσεις).
Πριν το δεύτερο παιχνίδι, θορυβημένοι από το παραμάζωμα του εναρκτηρίου, μαζευτήκαμε η τριας των Lupin (Μπαρτζώκας), tBL (Μηνάς Γκέκος) και RtU (Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου), ώστε να αναδιοργανωθούμε, να δούμε τι πήγε λάθος με τα μαρκαρίσματα κ.λπ. Το γνωστό trash-talking troll εμφανίστηκε για να κρυφακούσει, για δεύτερη φορά, και απομακρύνθηκε εκ νέου. Κάπου εκεί, όμως, από το βάθος άρχισε να κινείται προς το μέρος μας ο απόλυτος badass coach, με κρύο αίμα, ChrisP (Κώστας Μίσσας), ο οποίος, δικαιολογώντας αυτό που πολύ εύστοχα έχω ήδη παρατηρήσει, ότι δηλαδή «Για κάποιον μαγικό λόγο, παρατηρώ ότι όταν τρώμε αντεπιθέσεις από τους Μαύρους, δεν ιδρώνει και βγαίνει μπροστά για την αφύπνιση», μάς ρώτησε αρχικώς: «Τι λέτε;». Εμείς, έχοντας προβεί σε σχεδιασμούς, αναλύσεις και με τα πινακάκια ανά χείρας, τον ενημερώσαμε ότι σκεφτόμαστε να αλλάξουμε μαρκαρίσματα, τακτικές κ.ά. Μας κοίταξε, μας «μέτρησε» και μας ανακοίνωσε: «Δεν αλλάζουμε τίποτα. Συνεχίζουμε, όπως στο πρώτο…». Κράτησα βλέμμα Lupin και τα λόγια του προς εμένα και τον RtU: «Εμένα, μάγκες, με έπεισε…». Αποτέλεσμα: Νίκη Κόκκινων, σ’ ένα άκρως θεαματικό και δυνατό παιχνίδι.
Στο τρίτο παιχνίδι συνεχίσαμε αμφότερες οι ομάδες πολύ δυνατά, σ’ ένα αμφίρροπο παιχνίδι, με τα σημάδια της κούρασης να έχουν καταστεί εμφανή σε αρκετούς (πλην των «σεληνιασμένων» / βλ. ατομικές αναλύσεις). Δυστυχώς, αυτό το game διεκόπη για κάποια ώρα, πάνω στον έντονο ρυθμό του και λίγο πριν τη λήξη της κράτησής μας, όταν ο γράφων αναγκάστηκε να τοποθετήσει έναν νέο φακό επαφής (που ευτυχώς κουβαλάω ως παθός και μαθός από προηγουμένη, αντίστοιχη εμπειρία), μετά την προσωπική “E.T. - Phone Home” στιγμή που είχε ο Hardaway, προβαίνοντας σε δακτυλοσκόπηση της αριστερής οφθαλμικής μου κοιλότητας (αστειεύομαι, βέβαια, ε; / προφανώς και δεν υπήρχε καμία πρόθεση και ήταν πάνω στη φάση / μέχρι και στις τουαλέτες ήρθε ο φίλος να τσεκάρει αν είμαι ΟΚ). Ωστόσο, συμφωνήθηκε παράταση τετάρτου με το γήπεδο, η οποία, μετά τη λήξη της, βρήκε νικητές του game 3 τους Κόκκινους.
Στα του αυτοκινήτου (γράφων-οδηγός, ChrisP και Apostolis), το μουσικό «χαλί» ήταν το “Promised Land” αυτήν τη φορά, αλλά κατά βάση κυριάρχησε η συζήτηση. Η παράδοση διατηρήθηκε και πάλι, με τον trash-talker να είναι συνοδηγός στο πήγαινε (καθότι παραλαμβάνεται πρώτος) και τον ChrisP να κάθεται μπροστά στο έλα, δικαιωματικά, ως νικητής και πρεσβύτερος. Στα ευτράπελα της διαδρομής σημειώνω: α) το μικρό bullying που υπέστη ο ChrisP, όταν στην παραλαβή του εντοπίστηκε στη σκιά μίας στάσης λεωφορείου, σε αδικαιολόγητη εγγύτητα με μεσόκοπη, μασκοφορούσα κυρία (ο ίδιος μάς εξήγησε ότι αυτή ήρθε μετά από αυτόν και στάθηκε δίπλα του / τα συμπεράσματα δικά σας) και β) την πλέον «τυρένια» και cringy ατάκα του Apostolis κατόπιν της «απειλής» μου ότι δήθεν θα τον κατεβάσω από το αυτοκίνητο, αν συνεχίσει να αυταποθεώνεται για τις ατομικές του επιδόσεις (εδώ να σημειώσω ότι αυτήν την «απειλή» την μετέρχομαι συχνότερα στον Αποστόλη όταν «θάβει» κλασσικές μπάντες, κάνει trash-talking κ.λπ. και σπανιότερα στον ChrisP, κυρίως όταν αρχίζει τις γαύρικες αποθεώσεις / προφανώς, γίνεται εν είδει αστεϊσμού, ε;). Την ώρα, λοιπόν, που ενημέρωσα Apostoli ότι «Πιάνω δεξιά, για να κατέβεις», καθώς μας έπρηζε για ένα -ομολογουμένως υπέροχο- step-back σουτ που χλάτσωσε, προσπερνούσα ταυτοχρόνως δύο πυροσβεστικά οχήματα. Το troll αντέδρασε άμεσα και είπε: «Δεν πειράζει. Θα με παραλάβουν τα πυροσβεστικά, για να σβήσουν και τη φωτιά που έχω πάρει!». Ελβετικό φοντύ, κανείς;
Πάμε στα ατομικά:
Red Team
@RiderToUtopia: Είναι γνωστό ότι αποτελεί έναν από τους πλέον ενεργούς χρήστες του forum. Είμαι σίγουρος ότι διάβασε και πήρε μέσα του αυτό που έγραψα στο προηγούμενο παιχνίδι, ήτοι ότι «Νομίζω ότι επηρεάστηκε σήμερα από τις σκληρές μάχες με το φίλο του Beast». Το αποτέλεσμα; Έκανε το παιχνίδι της ζωής τους χθες, ευρισκόμενος σε διαρκές tilt mode, σκοράροντας με κάθε τρόπο και αποτελώντας, εν γένει, τον φόβο και τον τρόμο των αντιπάλων (οι οποίοι πρέπει να ψιλο-απογοητεύτηκαν κάποια στιγμή από την αδυναμία τους να τον σταματήσουν). “Οδοστρωτήρας”, mean machine με ασίγαστο πάθος, θα έλεγα ότι η εμφάνισή του ήταν σαν το «ράπισμα» που δέχεται κάποιος την πρώτη φορά που ακούει το “Painkiller”. Απίστευτη εμφάνιση.
@Lupin: Σταθερά αυτός που ξέρετε (κι εμπιστεύεστε). «Κουβάλησε» την ομάδα επιθετικά (μαζί με τον RtU), κάνοντας, εν πολλοίς, και στους υπόλοιπους τομείς όλα αυτά που του έχουν προσδώσει δικαιωματικά το ρόλο του ηγέτη των Κόκκινων. Έτερον ουδέν, επί των αγωνιστικών. Στα εξωαγωνιστικά, να τον ευχαριστείτε που οργάνωσε και τη φωτογραφία, μετά το τέλος του παιχνιδιού, ώστε να έχετε να καμαρώνετε τις αφεντομουτσουνάρες μας σήμερα.
@ChrisP: Συγκινητικός. Επαναλαμβάνω ότι και μόνο που τον ρίχνουμε αμυντικά στον Apostolis, θα έπρεπε να του δικαιολογεί βαρέα κι ανθυγιεινά. Βοήθησε πολύ σε όλους τους τομείς, ενώ ως απόλυτο highlight του θα παραμείνει στο μυαλό το κινηματογραφικό ενσταντανέ, με πρωταγωνιστή τον ίδιο, πριν την έναρξη του δεύτερου παιχνιδιού (όπως αναλύθηκε ανωτέρω), το οποίο οδήγησε και στην αφύπνισή μας.
Black Team
@MrBeast: Μεστή εμφάνιση, με πολύ δυνατό ματσάρισμα μάλιστα. Είδα ότι η «φαρέτρα» περιλαμβάνει κι άλλες κινήσεις, όπως μπάσιμο και τελείωμα “bombita”. Γενικά, αποτελεί εξαιρετικά πολύτιμη μονάδα και προβλέπω ότι όσο παίρνει παιχνίδια, τόσο θα εξελίσσεται σε Beast (όνομα και πράγμα).
Hardaway: Βρήκε τον μπελά του με τον RtU. Το ματσάρισμά τους ήταν ό,τι καλύτερο και θεαματικότερο μπορούσε να παρακολουθήσει κανείς χθες. Έδειξε εκ νέου τα χαρακτηριστικά που ανέφερα την προηγούμενη φορά και υπήρξε κομβικός για την ομάδα του. Επίσης, σε «πηγαδάκι» μας κατά τη διάρκεια διακοπής, μού εκμυστηρεύτηκε ότι δεν του καλάρεσε ο παραλληλισμός με Nick Anderson, ενθυμούμενος κι εμφανώς επηρεασμένος από τις σερί χαμένες βολές του εν λόγω, το μακρινό 1995.
@apostolisza8: Δεν υπάρχουν λόγια… Ο άνθρωπος «σεληνιάστηκε» χθες κι έχασα το μέτρημα των φορών που ηκούσθη ο ήχος «χλατς». «Αλφαδιασμένο» χέρι, αέρινες κινήσεις και απαντήσεις σε όλες τις άμυνες. Κάτι ανέφερε στο αμάξι ότι «τρώει» και πολύ «ξύλο». Κοιταχτήκαμε με τον ChrisP, γεμάτοι απορία…
The X Factor: Μου είπε ο Lupin αρχικώς: «Ξέρεις, τρέχει πολύ, είναι πολύ αθλητικός» και τα τοιαύτα. Θα μπορούσε να έχει πει απλά ότι ο φίλος αποτελεί ένα κράμα του Taz και του Roadrunner (Μικ-Μικ). Στο ρόλο του (Wile E.) Coyote εμφανίστηκα εγώ. Από τους αμυντικούς που θα θυμάμαι για πολλά χρόνια, με έστειλε σε αρκετά «ρηχά νερά» επιθετικά και υποθέτω πως η διαβολοεβδομάδα των Ειδικών Δυνάμεων θα έχει τα τρεξίματα που έριξα εγώ χθες, μπας και ξεμαρκαριστώ. Τρελή φυσική κατάσταση και ταχύτητα, όπως και τοποθετήσεις στο χώρο, καθώς και μέγιστος πασέρ. Βέβαια, αμφιβάλλω πόσο το διασκέδασε ο φίλος, καθώς στην πρώτη του συμμετοχή (όπου και οφείλαμε να φανούμε επιεικείς) ακούσαμε πλείστα όσα «Αχ και Βαχ», διότι εδέχθη σίγουρα μία ακούσια μπάτσα από εμένα, ενώ ήρθε και σε «στενή επαφή» με το θηρίο RtU δις, αναγκαζόμενος να «μετρήσει» το παρκέ εκ του σύνεγγυς, χωρίς ευτυχώς περαιτέρω συνέπειες (αν και στη μία φάση τα χρειαστήκαμε λίγο).
Στα της φωτογραφίας, έχουμε (εξ αριστερών και κινούμενοι προς τα δεξιά):
ChrisP, RtU, Lupin, The X Factor, Hardaway, Apostolis, tBL, MrBeast
19 Likes
Νομίζω πλέον, πρέπει να παραδεχθώ ότι έρχομαι για μπάσκετ επειδή θέλω να διαβάζω τις αναλύσεις της Δευτέρας από τον @The_Black_League ! Ξύπνησα στις 8 παρά και το πρώτο πράμα που έκανα refresh, ήταν το topic εδώ 
τα καλύτερα μου είπε μετά και για την παρέα και για τα ματς, όποτε τον χρειαστούμε ξανά είναι εκεί, χωρίς δεύτερη σκέψη… don’t worry και για το σκληρό physical game, μαθημένος είναι, ίσα ίσα που αν δεν «ματώσει» λίγο, δεν το ‘φχαριστιέται 
Να δώσω ένα hail και εγώ σε όλη τη παρέα και ένα έξτρα στον @The_Black_League που άντεξε την πίεση του φίλου X Factor -και τον νιώθω, γιατί την πίεση αυτή την έχω, από τα 13-14 μου, αντιμετωπίσει πολλάκις-, τον περιόρισε σημαντικά στο σκοράρισμα, έτρεξε -σίγουρακι αυτό - πιο πολύ από όλους και επιπλέον, στα δύο ματς που πήραμε και όταν η μπάλα «έκαιγε», έβαλε με ψυχραιμία πολλά δύσκολα και καθοριστικά σουτ!
Πάντως ναι, μακράν το πιο physical game εκ των τεσσάρων μέχρι τώρα και πιθανότατα αυτό με τις πιο μεγάλες «εντάσεις»…και εγώ σήμερα, σαν να έχω γυρίσει από ελιές νιώθω, περιμένω απλά να πάει 11-12 το βράδυ για να κοιμηθώ πάλι
Υγ. Αυτό το κωλόχερο του @apostolisza8 , το πουλάνε κάπου να πάρω και εγώ ένα;
6 Likes
Απλά να πω ότι την προηγούμενη εβδομάδα μετά το διπλό ήμουν σε φάση “πάμε τώρα και ένα χαλαρό τρέξιμο να ξεμουδιάσουμε” και χτες (και σήμερα) απλά δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
6 Likes
Μη έχοντας ιδία άποψη για τις μπασκετικές σας επιδόσεις προκειμένου να κάνω παραλληλισμούς με γνωστούς παίκτες, θα αρκεστώ σε ότι βλέπω στη φωτογραφία όπου ο αγαπητός φίλος @The_Black_League μοιάζει πολύ στον… Buddy Lackey aka Devon Graves ! (για καλό το λέω - παρεμπιπτόντως, εξαιρετική ιδέα η λήψη και ανάρτηση αναμνηστικής φωτογραφίας! )
1 Like
Wow! Νομίζω ότι είναι το πιο συμπαθές σε εμένα πρόσωπο (για προφανείς λόγους), με το οποίο μου έχουν πει ότι μοιάζω.
Έχω ακούσει ότι μοιάζω με τον Cédric Kanté, με τον Jason Statham, με τον Νικ Καλάθη, ενώ μία περιπτερού μού είχε πει κάποτε ότι είμαι ίδιος ο… Κώστας Κούντος (ό,τι να 'ναι, πραγματικά!).
4 Likes
Ρε εσεις φαινεστε καλοι !
6 Likes
Με τον Νικ Καλάθη θα έλεγα κι εγώ.
Ο Apostolis δίπλα σου πάντως έχει ένα υφάκι στυλ “είμαι ένας και σας έχω όλους” αλά Πολάκης 
1 Like
Να κάνω κι εγώ μια μίνι ανάλυση σαν σε συνέντευξη τύπου στη μικτή ζώνη με χρονοκαθυστερηση.
Μου άρεσε πολύ το πώς εξελίχθηκε η χθεσινή μάχη και ας ήμουν στην πλευρά των ηττημένων στο τέλος. 1ο ματς, άνετη επικράτηση από εμάς. 2ο ματς, δυνατό comeback από τους αντιπάλους και προβληματισμός. Χαρακτηριστικά ο κατά γενική ομολογία MVP μας @apostolisza8, έψαχνε να βρει τι χρειάζεται να αλλάξουμε εν όψει του τελικού, αλλά μάταια, μιας και δεν είχαμε απαντήσεις, ίσως και λόγω του κλίματος που είχε ξεκάθαρα αλλάξει. Έτσι, σιωπηλά και με περίσσια προσήλωση μπήκαμε στο 3ο, χωρίς να έχουμε κάποια αλλαγή στο gameplan, αλλά αποφασισμένοι να κάνουμε ο,τι κάναμε ακόμα καλύτερα. Εκεί είδαμε νομίζω και τις καλύτερες μάχες, με το ξύλο να πέφτει κατά ριπάς και κάθε πόντος να μοιάζει με γκολ σε τελικό champions league. Εκεί άλλωστε ήταν που έπεσαν κορμιά, χύθηκε αίμα και γενικά μετράμε σήμερα στην καλύτερη μελανιές. Φτάσαμε να κριθεί στην παράταση και αφού έγινε φανερό ότι το ντεπόζιτό μας είχε στερέψει με το τέλος της κανονικής διάρκειας. Κλείνοντας, να πω ότι ξύλο με @Lupin στο ζωγραφιστό > όλων των πιτ που έχω μπει στη ζωή μου.
6 Likes
ισως κατεβω σεπτεμβρη, και αποτι καταλαβαινω πρεπει να κανω βαρη.
2 Likes
Έπρεπε να φάω χθες 3 τυλιχτά, να κοιμηθώ 9μιση ώρες, και από νωρίς το απόγευμα που βρήκα χρόνο να μείνω ξάπλα έως τώρα για να έχω δυνάμεις να σχολιάσω. Πόνος σε κάθε άρθρωση, μελανιές σε μύες που δεν ήξερα πως έχω (αλλά ξέρω πότε τις απέκτησα ), και ενοχλήσεις σε αριστερό αστράγαλο, αλλά welcome to the pit.
Αρχικά, προς απάντηση των @potofgold και @St_Anger (όχι και παρομοίωση με Πολάκη ρε άνθρωπε…!), ειλικρινά στην φωτό γίνεται προσπάθεια να σταθώ όρθιος από την εξουθένωση, οριακά δεν κοιμάμαι όρθιος!
Χαρακτηριστικό πως αφού τελείωσε ο πόλεμος δεν είχα δυνάμεις να βάλω καν παπούτσια και ο @The_Black_League μου λέει “έξω θα είμαστε”.
Στα του πολέμου, το performance του @RiderToUtopia μπαίνει σε hall of fame επιδόσεων σε μονά που έχω παίξει, μιλάμε για καθολικό dominance. Μας πήρε παραμάζωμα, απτόητος. Και έφαγε πολύ ξύλο από “βοήθειες”. Αμοιβαίο θα πω γιατί δεν ξεχνάω τον τρόμο του να έρχεται κατά πάνω μου σε close out τριπόντου full steam ahead και απλά να πετάω την μπάλα όπου φύγει-φύγει.
Μάλλον τα αίματα στην φανέλα δεν είναι και καν δικά του δηλαδή…
Για τα παιχνίδια δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν, στο πρώτο έγινε το αυτονόητο, η αντεπίθεσή μας στο δεύτερο ήρθε αργοπορημένα και δεν αγχώθηκαν οι Κόκκινοι και μας ισοφάρισαν, ενώ στο τρίτο:
Νομίζω ήταν και το καλύτερο (και πιο μπασκετικό) game που έχουμε παίξει μέχρι τώρα στο τρίτο, δεν έμπαινε εύκολο καλάθι με καμία Παναγία λόγω ξύλου, κούρασης και άμυνας, πανηγυρισμός σε κάθε πόντο.
Ωραία ατμόσφαιρα θα πω πάντως, και χαίρομαι που κάθε εβδομάδα βγαίνουν όλο και περισσότερες συνεργασίες, κοψίματα (ο @MrBeast είναι διαόλου κάλτσα σε αυτά), και που κανένας δεν “κλέβει”, από την άποψη πως τα αφήνουμε όλα στο παρκέ και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό ενώ το επίπεδο ανεβαίνει σταθερά, αφού βρίσκουμε ρυθμό (και παραμένουμε υγιείς και ευδιάθετοι).
Ξεκινάω τον χορό για την επόμενη φορά, δηλώνω διαθέσιμος και Παρασκευή αν κάτσει, ενώ Κυριακή θα προτιμούσα νωρίτερα από αυτής, απλά και μόνο γιατί το βράδυ έχω να πάω σε συναυλία.
Υ.Γ. O @Lupin μέγιστη σιγανοπαπαδιά και αφήστε τον να λέει χαχ!
Υ.Γ.2. Ελπίζουμε σε επιστροφή φορουμικών που απουσίασαν χθες καθώς και σε εμφάνιση αγαπημένου @plex27 (και όποιου άλλου, ε).
7 Likes
Post workout μπυρες παιζουν, η ειστε purιστες ? Αν ειναι να σας πετυχω εκει, γιατι μπασκετ εχω να παιξω πολυ καιρο κ σας βλεπω μαχιμους χαχα. Δε με χαλαει το διπλο και το καρντιο αλλα η αμπαλιαση μου 
Σκαω συντομα Αθηναουα και αν δε δω καποιους απο εσας Viagra Boys τοτε ψηθειτε για φασουλα μεσα/τελη Ιουλη.
4 Likes
Ορίστε, με τις περιγραφές σας τρομάζετε τον κόσμο 
@eviL και όποιος άλλος, ελάτε και παίξτε όπως εγω που στην επίθεση τη στήνω στο τρίποντο και όποτε μου έρθει η μπάλα και σουτάρω είμαι ευχαριστημένος άμα βρει στεφάνι και στην άμυνα ρίχνω 2-3 καλές στο ξεκίνημα στον @apostolisza8 κι άμα πιάσει το bullying, έπιασε (χτες δεν έπιασε…).
2 Likes
Μέχρι τώρα έχουμε 4 στις 5 Κυριακές νομίζω, από τότε που ξεκινήσαμε να παίζουμε, οπότε δεν βρίσκω λόγο -εφόσον δεν φύγει πολύς κόσμος Ιούλιο- να μην συνεχίσουμε απτόητοι και τότε, ειδικά αν είναι να έρθει και κόσμος που δεν τον βλέπουμε συχνά λόγω απόστασης 
Στο 3ο, σε μια φάση μετά το mini-break, ήμασταν κάτι τύπου 22-26 ξέρωγω…νομίζω ο Αποστόλης βάζει ένα τρίποντο μια στιγμή και μειώνει στους 2 και αυτομάτως μέσα μου, θυμάμαι ότι σκέφτηκα ‘‘ΟΧΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΜΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΝΤΟ ΠΟΝΤΟ ΑΚΟΜΑ ΓΤΧΜ’’… φανταστείτε δηλαδή τι υπέρ-προσπάθεια είχε γίνει για να πάρουμε 4 ψωρο-πόντους κεφάλι!
Εντάξει το 3ο ματς, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, ήταν εύκολα ότι πιο intense έχουμε παίξει 4 συναντήσεις τώρα! Νομίζω είναι το μόνο παιχνίδι που, από τα μισά και μετά, σε σχεδόν κάθε πόντος που έμπαινε, παρατηρούσα και έναν διακριτικό, αθόρυβο πανηγυρισμό από τον εκάστοτε σκόρερ… όχι αυτό τον πανηγυρισμό τύπου ‘‘χαχα μλκες τι σας έβαλα’’ και λίγος χαβαλές μαζί, αυτό που βάζεις καλάθι, σκύβεις κεφάλι και σφίγγεις γροθιά μόνος σου! Ήταν στο ιδανικό όριο του ‘‘παίζω με τη παρέα μου και περνάω καλά’’ και ‘‘πρέπει να τα δώσω όλα και να κερδίσω’’!
Εγώ δυστυχώς Παρασκευή δεν θα μπορώ πάντως, Κυριακή όμως, κλασσικά, ότι ώρα να 'ναι δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα (αν βολεύει το 17.00-18.30 για να είναι οκ και ο Reggie παραπάνω, ακόμα καλύτερα)! + με αμάξι πλέον, ώστε να διευκολυνθούμε οι εδώ του κέντρου ξανά)
4 Likes