Μετά από λαϊκή απαίτηση/ανωτέρα βία, ορίστε ένα recap της τελευταίας μπασκετομαχίας:
Είναι λίγο περίπλοκα τα πράγματα με τις ομάδες, ας με διορθώσει κάποιος μπίστης αν κάπου κάνω λάθος. Έτσι παραταχθήκαμε:
Παιχνίδι 1:
Εγώ, @Kastroman, @JoHNNyB, @ChrisP
vs
@Lupin, @Moonchild92, @eviL + 2 φίλοι του Λουπιν
όμως στο τέλος ο Kastro ήθελε ανάσες, άρα πήραμε τον έξτρα παίκτη της δεύτερης ομάδας (εν προκειμένω ήταν ο Moonchild).
Στο παιχνίδι 2 παραταχθήκαμε ακριβώς όπως αρχίσαμε το πρώτο game.
Στο παιχνίδι 3 έφυγε ο Τζόνυ (ή εφυγε στην παράταση, δεν θυμάμαι καλά, πήραμε και έξτρα μισάωρο) και πήραμε Lupin και έτσι παίξαμε καθαρό 4 vs 4 χωρίς αλλαγές.
Ενδέχεται να μπέρδεψα κάτι, ξαναλέω, αλλά αν δεν απατώμαι έτσι διαμορφώθηκαν οι ομάδες.
Στο ζουμί:
Όλα τα παιχνίδια ήταν ζόρικα, παίχτηκε πολύ μπάσκετ κοντά στην ρακέτα και ήταν νομίζω η πρώτη φορά που οι forwards/centers υπερτερούσαν των guards, άρα κάπως λογικό που το θεάμα μετατοπίστηκε πιο κοντά στην μπασκέτα και τα περιφερειακά σουτ έπαιξαν μικρότερο ρόλο. Στο πρώτο παιχνίδι πήραμε εμείς την νίκη, στα άλλα δύο χάσαμε.
Ατομικά:
@ChrisP: Ακούραστος εργάτης, σταθερή απειλή. Έχω την εντύπωση πως περιόρισε το μακρινό σουτ αυτή την Κυριακή (αν και έβαλε λίγα και πολύτιμα) και πήρε περισσότερο ρόλο playmaker (προσωπικά μαζί με TBL είναι οι παίκτες που νιώθω πως έχουν μάτια στην πλάτη και έχουν φοβερή ματιά στο γήπεδο). Εννοείται δεν έλειψαν trademark καλάθια από mid range και κάτω από το καλάθι.
@Kastroman: Θωρηκτό. Είχε τον δύσκολο ρόλο να μαρκάρει τον ένα εκ των δύο φίλων του Λούπιν (τον ψηλό). Τα βρήκε μπαστούνια, και λογικό, στο μαρκάρισμα αλλά την ίδρωσε την φανέλα και ήταν εύκολα ο top rebounder της ομάδας. Έδειξε για άλλη μια φορά την αγάπη του στην τέχνη του mid range σουτ (ειδικά από το σημείο των βολών) και βρέθηκε σε δυνατή μέρα επιθετικά.
@JoHNNyB: Πρώτο βιολί στην επίθεση, η μόνιμη απειλή μας από το τρίποντο, ενώ τα αέρινα μπασίματά του δεν γινόταν να λείψουν. Καθοριστικός τόσο στο σκοράρισμα όσο και στο να ανοίγει χώρους. Επίσης, το ματσάρισμα με Lupin είναι πλέον κλασικό και θα έπρεπε να το απολαύσει κάθε μπασκετόφιλος που αγαπά το άθλημα, match made in heaven λέμε.
Εγώ: Κομσί κομσά. Μου πήγε αρκετά το τρίποντο (πρέπει να είχα ένα καλό 40-50% σε 6; 7; προσπάθειες), ενώ στο πρώτο ματς μου βγήκαν και οι πρωτοβουλίες κοντά στο καλάθι. Από το δεύτερο ματς και μετά το Κατερπίλαρ (ο Moonchild ντε) ξύπνησε όμως και μου έβγαλε την πίστη, νομίζω η πιο πιεστική και δυσκολοκατάβλητη άμυνα που με έχει παίξει ποτέ (για αυτό και έπαιρνα περισσότερα σουτ, στο low post τα βρήκα σκούρα).
Από την άλλη ομάδα:
@Lupin: Σταμάτα να τρέχεις επιτέλους, είναι άδικο! Τι άλλο θέλετε να πω που δεν έχουμε πει ήδη; Να τονίσω πως η παρουσία των δύο Μήτσων έκανε την διαφορά, η χημεία μεταξύ των τριών φάνηκε από τα πρώτα λεπτά. Ο Lupin παίζει πάντως πλέον με αύρα βετεράνου και είναι δεδομένο πως έχει ένα πολύ υψηλό μίνιμουμ απόδοσης, το οποίο είναι υπεραρκετό για να κάνει την διαφορά. Επίσης, ένα χρόνο τώρα ακόμα δεν έχει βρεθεί αποτελεσματικός τρόπος να τον κόψουμε αν βρεθεί κάτω από το καλάθι. Εκτός από φάουλ, αλλά και αυτό δεν πιάνει πάντα.
@eviL: Η αποκάλυψη, προσωπικά μιλώντας. Το ότι του ρίχναμε όλοι σε μπόι δεν τον πτόησε καθόλου, με περίσσιο θράσος έκανε το παιχνίδι του (με trademark drives και σουτάκια από μέση απόσταση). Εκεί που όμως με εντυπωσίασε είναι στο πόσο δύσκολος αντίπαλος έχει γίνει στο να τον μαρκάρεις. Ανέλαβα τώρα το μαρκάρισμά του έπειτα από καιρό και είναι άλλος παίκτης (καθώς θυμάμαι να τον μαρκάρω και τις πρώτες φορές που ήρθε στα παιχνίδια μας). Έχει ξεθαρρέψει φουλ, παίζει με πολύ περισσότερη σιγουριά και δύναμη και έχει βελτιώσει πάρα πολύ τις τοποθετήσεις του. Hats off, πραγματικά χάρηκα το ματσάρισμά μας και σόρρυ αν σε 1-2 φάσεις έβαλα λίγη παραπάνω δύναμη από το θεμιτό.
@Moonchild92: Τα είπα και πιο πάνω. Η καλύτερη και πιο πιεστική άμυνα που με έχει παίξει ως τώρα. Σιγά σιγά ξεπετάγεται και στην επίθεση (μην αγχώνεσαι ρε μλκ, πάρε το σουτ με την ησυχία σου) και αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη επιθετικά στο ζωγραφιστό. Προσωπικά νικήθηκα κάθε φορά που τόλμησα να πλησιάσω στο καλάθι, μιλάμε για τοίχος. Επίσης, αν επιβιώσεις από heavy metal φάουλ του Κατερπίλαρ μας, είσαι έτοιμος για mosh στα καζάνια της κόλασης, δεν φοβάσαι τίποτα μετά.
Φίλος Λούπιν 1 (ο Ψηλός): Μας πήρε και μας σήκωσε. Ανίκητος κοντά στο καλάθι, ενώ το mid range σουτάκι με ταμπλό είναι cheat, πρέπει να είχε 90% ευστοχία σε πολλές προσπάθειες, μιλάμε πήγαινε τηλεκατευθυνόμενο. Μόνιμος πονοκέφαλος, μάλλον το καλύτερο παιχνίδι του από όσα τον έχω δει.
Φίλος Λούπιν 2 (ο “Κοντός”): Κοντό δεν είναι το παιδί, απλά το λέω για να διαχωριστεί από τον φίλο 1. Βρωμόχερο έχει το παλικάρι, εγώ δεν τον είχα ξαναδει (δεν ξέρω αν είχε έρθει σε κάποια συνάντηση που έλειπα) και απολαυστική ικανότητα στα drives του (είχε αυτό το αέρινο quality που πάντα θαύμαζα σε κάποιον παίκτη). Φαινόταν πως ξέρει το άθλημα και είχε εξαιρετική σύνδεση με το καλάθι, είναι μπασκετόμουτρο που καταλαβαίνεις εντός 1-2 λεπτών πως το κατέχει το άθλημα. Ειδικά στο πρώτο και στο δεύτερο ματς μας σκότωσε με τα μακρινά του σουτ, χέρι αλφάδι, όχι μαλακίες. Μάχιμη προσθήκη, έμπειρη εμφάνιση.
Ορίστε, λοιπόν, παραπονιάρηδες και το report που λαχταρούσατε. Καλά να περάσετε την Κυριακή, από τον Μαϊο και μετά ετοιμαστείτε να λιώσουμε στα παρκέ.
