Επειδή είμαι σχετικά καινούριο μέλος κι αφού με αυτοκαλοσορίσω στη “μεταλλική” παρέα θα προσθέσω κι εγώ την κριτική μου (ο θεός να την κάνει) για μία από τις συγκλονιστικότερες και πολυσυζητημένες συναυλίες όλων των εποχών που έγιναν στη χώρα μας.Αφού ξεπεράσαμε -αισίως- τα 3000 posts σ’αυτό το thread,μια ακόμα τυποποιημένη κριτική γι’ αυτήν την πραγματικά σπουδαία συναυλία θα φάνταζε τουλάχιστον γραφική.Γι’ αυτό θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια να παρούσιασω αυτούσια και ακέραια τα συναισθήματα που ένιωσα από τις πρώτες νότες του Creeping Death μέχρι και τις τελευταίες πενιές του Seek and Destroy.Ένα συναίσθημα παρόμοιο με αυτό που ένιωσα στην πρώτη μου συναυλία, στις 11/3 του ίδιου έτους.
Αφού έκανα να συνέλθω περίπου 2’ από το ξέσπασμα του κόσμου που κυριολεκτικά προσπαθούσε να φτάει όσο πιο κοντά γινόταν στο διαχωριστικό κάγκελο για να μπορέσει να κοιτάξει σε σχεδόν “ανθρώπινη” απόσταση τους θεούς του.Αρκετοί ήταν μαθητές-λυκειόπαιδα που πιθανώς αυτή να ήταν και η πρώτη τους συναυλία.Άλλοι ήταν φοιτητές που με τα μάτια τους να τσούζουν από το αδιάκοπο διάβασμα(λέμε τώρα:roll: )μία μέρα πριν την εξεταστική, πήραν την απόφαση(ζωής??) να έρθουν σ’αυτό το live για να δουν από κοντά 3 από τις θεότητες που κατέχουν υψηλή θέση στο metal πάνθεον,(o Τrujillo δν μπορεί να χαρακτηριστεί από τώρα σημαντικός),μία παρέα από τις U.S.A. που ξεκίνησε παίζοντας thrash και στην πορεία άλλαξε μπασίστα δύο φορές,ή απλά τους [B]Μetallica[B].
Aλήθεια τι νιώθεις όταν βλέπεις Live τους Μetallica?Ηρεμία και γαλήνη?Μπα…Προσήλωση?Αγάπη?Τρόμο?Υποταγή( μην πεταχτείτε οι φανατίλες κι αρχίσετε τα Maste,Master!Obey κλπ:p )Ας ρωτήσουμε καλύτερα όλους εμάς που παρευρεθήκαμε στο Live …
Το μόνο πράγμα που νιώθεις είναι μία άγρια χαρά ,μία πρωτόγονη αγαλλίαση που κατακλύζει κάθε κύτταρο του ανθρώπινου οργανισμού.Ακόμα νιώθεις ένα αίσθημα περίεργο στις μέρες μας και ασυνήθιστο για την κοινωνία μας΄την κοινωνία της αποξένωσης,του ωχαδελφισμού και του ατομικισμού.Νιώθεις ότι θέλεις να πιάσεις κουβέντα με τον άγνωστο διπλανό σου,να αγκαλιαστείτε και να κουνηθείτε μαζί στο δαιμονισμένο ρυθμό της ΕSP του James.Να φωνάξετε,και να τραγουδήσετε μαζί αυτούς τους ύμνους.Ξεχνάς τα πάντα.Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει.
Αν συμφωνείτε ότι το παραπάνω feeling is really what ‘Tallica is all about(που λέν’ και στο χωριό μου) τότε ναι,σίγουρα οι Metallica είναι η κορυφαία μπάντα του Πλανήτη Γη.Μαζί με κάποιες άλλες μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού μπορούν να σου προσφέρουν μία μικρή διέξοδο από την αισχρή και χαλεπή καθημερινότητα.Let it be metal…
PS1:όνειρο μου:να δω τον Jason να επιστρέφει πανηγυρικά
PS2:το live ήταν υπέροχο
PS3:καλύτερο τραγούδι στη Metal είναι ά-ν-ε-τ-α το Master of Puppets
PS4:sorry για το μακροσκελές και βαρετό μου κείμενο:p
