Σε συνέχεια του άρθρου του site για τους Pink Floyd και επειδή είχα την τύχη να είμαι στο Earls Court και τις δύο ημέρες παραθέτω τις εμπειρίες μου (ελπίζοντας να μην σας κουράσω)
Όλα ξεκίνησαν από το όμορφο βράδυ που μας χάρισε ο Waters πέρσι το καλοκαίρι. Σίγουρα με μια φορά κανείς δεν μπορεί να μείνει ικανοποιημένος, οπότε στο άκουσμα της καινούριας παγκόσμιας περιοδείας για το 2007 έψαξα αμέσως για την καλύτερη ημερομηνία?.11&12 Μαΐου στο Earls Court, τι καλύτερος χώρος για να απολαύσεις (στην κυριολεξία) μια συναυλία.
Χωρίς δεύτερη σκέψη έγινε η κράτηση για τις 12 Μαΐου (από το Γενάρη αν θυμάμαι καλά) και περίμενα υπομονετικά να περάσουν οι ημέρες. Έκατσε τελικά η φάση και πήγα νωρίτερα την Παρασκευή. Φθάνοντας λοιπόν στο Earls Court (εκεί είχα κλείσει το ξενοδοχείο), βγαίνοντας έξω και έχοντας μπροστά μου την επιβλητική είσοδο του συναυλιακού χώρου λέω μέσα μου: δε γ?.ται θα πάω και σήμερα!
Τελευταία στιγμή πρόλαβα γιατί μετά έμαθα ότι ήταν sold out και οι δύο ημέρες.
Τέτοιοι χώροι και τέτοιες συναυλίες σε φέρνουν στη δυσάρεστη θέση να καταλάβεις για ακόμα μια φορά πόσο πίσω είμαστε ακόμα σε αυτά τα θέματα. Φθάνοντας λοιπόν στην είσοδο το πρώτο βράδυ παθαίνεις ένα μικροσόκ από μικροπράγματα (π.χ. κουτί στην είσοδο για ανακύκλωση τσίχλας!!!). Ουρά δεν υπήρχε πουθενά βέβαια αφού όλες οι θέσεις ήταν αριθμημένες (ακόμα και στην αρένα που ήταν όλοι καθιστοί!!!). Ποιος ο λόγος λοιπόν να βιαστείς???
Μπαίνοντας μέσα μπορούσες να αγοράσεις το official program (15 pounds), σαν θέατρο ένα πράγμα, που είχε το setlist, όλους τους μουσικούς (χωρίς να αναφέρει βέβαια την έκπληξη της επόμενης ημέρας, αλλά μην βιάζεστε παρακάτω αυτό), μια μεγάλη συνέντευξη του Waters (όπου σε κάποιο σημείο αναφέρει την Αθήνα) κ.α.
Συνεχίζοντας προς τα μέσα ένα σωρό μαγαζιά, όπου βέβαια όποιος δεν κρατούσε μπύρα στο χέρι του τον αγριοκοιτάζανε όλοι!!!
Η αγωνία μου να δω το χώρο ήταν τόσο μεγάλη που μπήκα κατευθείαν μέσα: Ένας χώρος περίπου όσο το κλειστό του μπάσκετ στο ΟΑΚΑ με καθίσματα παντού?.Σε μισή ώρα θα ξεκίναγε η συναυλία και ήταν σχεδόν άδειο!!! (βλ. αριθμημένες θέσεις κ.α.).
Για να μην σας κουράσω ας μπω κατευθείαν στο ζουμί?Σε μισή ώρα τίγκαρε ο χώρος και στη σκηνή δέσποζε μια γιγαντοοθόνη (βλ. φωτογραφίες παρακάτω) με ένα ραδιόφωνο, ένα μπουκάλι ουίσκι και 60?s μουσική να βαράει δυνατά?.Στη συνέχεια κλείσανε τα φώτα και άρχισε η μαγεία?.
Είσοδος στη σκηνή του «παππού» με την ομάδα του και In the Flesh με τους Άγγλους να παραληρούν. Η συνέχεια γνωστή με τα Mother, Set the controls for the Heart of the sun. Ο ήχος κρύσταλλο σε όλα τα σημεία και στην οθόνη τα θέματα να εναλλάσσονται συνεχώς.
Με τους ήχους του Shine on? και τη μορφή του crazy old Syd από πίσω η τρίχα σηκώθηκε κάγκελο (αναμφίβολα από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς). Have a cigar, Wish you were here, Southampton Dock, the Fletcher Memorial Home στη συνέχεια?..Χωρίς ανάσα ακολούθησαν τα Perfect Sense Part 1&2, Leaving Beirut και Sheep (με 2 τεράστια μπαλόνια να αιωρούνται στο χώρο). Έτσι έκλεισε το πρώτο μέρος με διάλειμμα για τη γνωστή συνέχεια. Part 2 με όλο το DSOTM. Τα λόγια περιττεύουν με μεγαλειώδεις στιγμές στο Us & Them. Ο Waters πραγματικά σε πολύ καλή φόρμα έκλεισε και το δεύτερο μέρος. Στο Part 3 The happiest days of our lives, Another Brick in the wall Part 2, Vera / Bring the Boys Back Home, και Comfortably Numb (εδώ και αν έγινε χαμός) κλείσανε μια μαγευτική βραδιά σε μια πανδαισία από laser, χαρτάκια (και πολύ μπύρα!!!).
Το ραντεβού δόθηκε την επόμενη ημέρα, όπου βέβαια είχα πάει οργανωμένος. Πριν από τη συναυλία έγινε μεγάλη κατανάλωση μπύρας στην περιοχή του Chelsea (α ρε κόουτς τι σου έμελλε να πάθεις!!!). Καθοδόν βέβαια σκεφτόμουνα ότι δεν μπορεί, κάτι διαφορετικό θα έχει??
Για να μην πολυλογώ (που μάλλον το έχω κάνει μέχρι στιγμής) η βραδιά κύλησε στα ίδια μέχρι το πρώτο διάλειμμα. Την ώρα λοιπόν του διαλείμματος είδα στη σκηνή που βγάζανε ένα δεύτερο drum set!!! Τι έγινε, χάλασε το άλλο??? Την απάντηση βέβαια έδωσε ο Waters ανεβαίνοντας στην σκηνή για να παρουσιάσει τον special guest (φαντάζομαι καταλάβατε ποιος μπορεί να ήταν): Mr. Nick Mason και άντε γειά!!!..μέχρι το τέλος της βραδιάς στο set list??(ρε γαμώτο άλλοι δύο να ανεβαίνανε πάνω, άλλοι δύο?.). Την ίδια ώρα δίπλα μου ένας Σκωτσέζος να έχει βάλει τα κλάματα λέγοντάς μου ότι στον ίδιο χώρο είχε δει τους Floyd στην περιοδεία του Pulse!!!
Οι αναμνήσεις στην βαλίτσα για το ταξίδι της επιστροφής πολλές?.από τη συναυλία, το χώρο που ήταν τίγκα και τις δύο ημέρες, την απίστευτη οργάνωση, την πολύ μπύρα και άλλα πολλά??..
Γι?αυτό λοιπόν τα ταξίδια δεν σταματούν εδώ: επόμενος σταθμός στις 8 Ιουλίου το Wembley (και όχι κάποιο αμπελοχώραφο στο οποίο θα ταλαιπωρηθούμε όλοι?)?.
Και όσοι πάνε στο Grasspop να στείλουν αναλυτικότατο report!!!
Κλείνοντας λοιπόν:
Set List (και τις δύο ημέρες):
1st part: In the Flesh, Mother, Set the controls for the heart of the sun, Shine on?, Have a cigar, Wish you were here, Southampton Dock, The Fletcher Memorial Home, Perfect Sense Part 1&2, Leaving Beirut, Sheep
2nd part: Dark Side of the Moon
3rd part: The happiest days of our lives, Another brick in the wall Part 2, Vera / Bring the boys back home, Comfortably Numb
Musicians:
Roger Waters: Vocals, Guitar & Bass
Andy Fairweather Low: Guitar, Vocals
Jon Carin: Keyboards, Vocals
Graham Broad: Drums
Dave Kilminster: Guitar, Vocals
Snowywhite: Guitar
Ian Ritchie: Saxophone
Harry Waters: Hammond Organ
PP Arnold: Vocals
Katie Kissoon: Vocals
Carol Kenyon: Vocals
Και βέβαια Nick Mason: Drums (2nd night, parts 2&3):papas: :papas:
Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος πως θα περάσω τις φωτογραφίες γιατί έχω ψιλομπερδευτεί??:-k :-k
!
8) 8) Αυτά είναι!! 8)
