Αν και θα 'πρεπε να βρίσκομαι στο κρεβάτι τώρα δε μπορώ παρά να απαντήσω σε 1-2 πραγματάκια που θίχτηκαν.
Πρώτον: GreenHloyd, από αυτή τη σκοπιά έχεις κάποιο δίκιο και ζητώ συγγνώμη αν ήμουν απότομος. Καλό θα ήταν όμως να είσαι κι εσύ λίγο πιο ξεκάθαρος στα μηνύματα σου, δε κάνουμε διαγωνισμό για τις λιγότερες λέξεις 8)
Δεύτερον: Παρατηρείται το εξής φαινόμενο. Είτε μια συναυλία είναι καταπληκτική είτε όχι η πλειοψηφία των σχολίων είναι αρνητική. Και μη μου πείτε για τον R. Waters γιατί και πέρσι με τους Sabbath έτσι έγινε και μετά από ένα χρόνο άρχισαν να βγαίνουν οι “απατεωνιές” και οι μέτριες εντυπώσεις. Πολλές φορές, πριν καν πραγματοποιηθεί μια συναυλία, δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που την έχουν προδικάσει, εκείνοι που ακόμα και να μην πάνε στο live θα βγούνε μετά και θα κατακρίνουν τα πάντα και τους πάντες, εκείνοι που θέλουν να έχουν γνώμη, να πουλήσουν μούρη και να επιβάλλουν την άποψη τους, επειδή πολύ απλά έτσι γουστάρουν. Εκείνοι που έρχονται σε αυτό το forum και μας λένε ότι, σε αντίθεση με αυτά που έχουμε γράψει σε κάποιο άρθρο, ο ήχος μιας συναυλία ήταν άθλιος, χωρίς να έχουν πάει στη συναυλία! Επικρατεί μια ελληνική μιζέρια που παίρνει σβάρνα διοργανωτές, Τύπο, οπαδούς και ένα σωρό άλλους. Αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο. Το ότι οι θετικές ενέργειες δεν επικροτούνται ποτέ μα ποτέ, ενώ οι όποιες αρνητικές έχουν επισημανθεί και μεγενθυθεί (σε βαθμό απελπιστικό) πριν καν γίνουν! Λες και το μόνο που νοιάζει κάποιον πια είναι το αν η μπίρα είναι απλά κρύα ή παγωμένη, αν οι τουαλέτες είναι 100 μέτρα από τη σκηνή ή 300 και όχι η ίδια η μουσική. Το να γίνεται κουβέντα και να υπάρχουν αντιπαραθέσεις για το μουσικό κομμάτι μιας συναυλίας είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό και κάτι από το οποίο μπορεί κάποιος να βγάλει συμπεράσματα. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη θέση και είναι κρίμα να υπεραναλύονται. Δε λέω να μη τονίζονται τα όποια αρνητικά, ίσα ίσα, αρκεί να μην ασχολούμαστε και να μην είμαστε επικεντρωμένοι μόνο σε αυτά. Γιατί όσα αρνητικά κι αν έχει μια διοργάνωση (συναυλία στη συγκεκριμένη περίπτωση), είναι απειροελάχιστο το ποσοστό να μην έχει και κάποια θετικά.
Τρίτον: το θέμα των προσκλήσεων. Έχει γίνει αναφορά σε αυτό πολλές φορές στο παρελθόν και δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα τώρα, απλά θα αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα για να προσπαθήσω να δείξω το κατά πόσο είμαστε “τσιράκια” ή όχι των εταιρειών. Αρχικά ο Sting φέτος, όπως ανέφερε και ο Λουκιανός. Πέρσι για ολόκληρο το καλοκαίρι και λίγο καιρό πριν και μετά, γνωστή συναυλιακή εταιρεία αρνήθηκε την όποια συνεργασία μαζί μας (και όχι μόνο στον τομέα των προσκλήσεων, για να μην παρεξηγηθώ), επειδή δεν πηγαίναμε με τα “νερά” της. Μπορείτε να ψάξετε για την κριτική της συναυλίας των Opeth το 2002 ή 2003 στη Θεσσαλονίκη και να εντοπίσετε ένα υστερόγραφο για το οποίο δεχτήκαμε τηλεφώνημα με σκοπό να δικαιολογήσουμε τα όσα γράφονται. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και δεν αξίζει να αναφερθούμε σε όλες. Στο κάτω κάτω όποιος έχει να παραπονεθεί για κάτι θα το κάνει είτε του αναφέρουμε ένα σωρό αντιπαραδείγματα είτε όχι.
Τέταρτον: Το θέμα της Ιταλίας και του εξωτερικού εν γένει. Αυτό θα μπορούσε βέβαια να προστεθεί στην προ-προηγούμενη παράγραφο. Όταν κάποιος βρίσκει τις τοπικές διοργανώσεις ελλειπείς, τους διοργανωτές κλέφτες, το κοινό χαζό επειδή κάθε φορά αγανακτά με τις συναυλίες αλλά εξακολουθεί να τις παρακολουθεί και να τα σκάει στους παραπάνω διοργανωτές (βέβαια και ο ίδιος αποτελεί μέρος αυτών των “χαζών”), ενώ στο εξωτερικό είναι όλα μέλλι γάλα (που δεν είναι), φυσικό είναι να αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο όλοι αυτοί που κατηγορούν όλοι την κοινωνία και τον ευατό τους, δε μαζεύουν τα πραγματάκια τους και να πάνε έξω; Ούτε τα ποσά είναι τεράστια αν το οργανώσεις νωρίς, ούτε η απόσταση. Και στο κάτω κάτω ισχύει το ότι κανείς δεν είναι αναγκασμένος να πάει κάπου.
Αρκετά για την ώρα. Ούτως ή άλλως τα περισσότερα έχουν ξανα-αναλυθεί. Καλό απόγευμα!
