Πήγε κανείς τελικά?Εγώ πήγα και πέταξα στον Keith την ώρα που έπαιζαν το miss you.Είναι το μαύρο σε αυτό το video.http://video.google.com/videoplay?docid=5634646572371126298&q=rolling+stones+rome+2007&total=66&start=20&num=10&so=0&type=search&plindex=5
Η καλύτερη μέρα της ζωής μου.
Μπράβο ρε συ Keefer, γουστάρω! 
Πες λεπτομέρειες τώρα, άντε! Πώς ήτανε η συναυλία, το όλο ταξίδι…
Τράβηξες καμιά φωτογραφία;
Αχ, τι μου θύμησες τώρα; Πέρυσι τέτοια εποχή, Μιλάνο, 3η-4η σειρά…Αααχ.
Άντε τυχερέ, ωραίος!
Άστα ρε Cozy, μη τα συζητάς… Κι εγώ κάτι τέτοια θυμήθηκα… 8) Τι καλοκαίρι και το περσινό!
Πριν αρχίζω να γράφω θέλω να ξέρω αν μπορώ να κάνω post τις photo.
Μπορείς να τις βάλεις στο photobucket και να στείλεις τα links… Αν εννοείς αυτό. Δεν νομίζω να υπάρχει κανόνας που να το απαγορεύει στο forum… ;
σαφώς και επιτρέπεται να ποστάρεις φωτογραφίες:wink:
Βασικά για να βάλω photo πάω στο insert image αλλά μάλλον πρέπει πρώτα να τα ανεβάσω σε καποια διεύθηνση.Απλά θέλω τον τρόπο που γίνεται και μέχρι το Σάββατο θα έχω γράψει την ιστορία μου.
Πήγαινε σε ένα site που κάνει hosting φωτογραφιών (απ’ τα πιο συνηθισμένα είναι το www.photobucket.com), κάνε εγγραφή (δωρεάν) και άρχισε να ανεβάζεις εκεί τις φωτογραφίες σου (έχει ένα μενού που σου λέει να κάνεις upload).
Όταν τελειώσεις με το ανέβασμα, κάτω από κάθε φωτογραφία έχει τρία links (το photobucket πάντα). Διαλέγεις το link που ξεκινάει με [img] και το κάνεις copy + paste στο thread σου εδώ πέρα.
αντε ακομα??
ή εναλλακτικά μπορείς να πας στο imageshack.us και να ανεβάσεις εκεί τις φωτογραφίες σου μία μία και τα λινκ που θα σου βγάζει να τα βάζεις στο ποστ σου
Λοιπόν αν και αργοπορημένα θα σας πω την ιστορία μου από Ιταλία.Η συναυλία ήταν Παρασκευή 6 Ιουλίου και εγώ έφυγα από Αθήνα Τετάρτη μεσημέρη και έκανα σχεδόν 30 ώρες να φτάσω Ρώμη.Κατευθείαν πάω να αγοράσω τα πολύτιμα χαρτάκια αλλά σύντομα διαπίστωσα ότι οι φίλοι μας οι Ιταλοί δεν κατέχουν ούτε λέξη από την Αγγλική γλώσσα.Πήγα στο στάδιο της συναυλίας και τελικά κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω λίγο πιο μακριά από το στάδιο(30 λεπτά περπάτημα).Φτάνω εκεί στις 8 αλλά είχαν κλείσει από τις 6.
Ξημερώνει Παρασκευή,πάω πάλι στο ίδιο σημείο να πάρω εισιτίρια αλλά το σύστημα για μισή ώρα είχε πρόβλημα.Τελικά φτιάχνει αλλά είχε μόνο των 65 ευρώ που ήταν στις χειρότερες θέσεις του γηπέδου.Ο “έξυπνοι” Ιταλοί διοργανωτές για να βγάλουν πιο πολλά λεφτά είχαν βάλει καθίσματα στο field του γηπέδου και εκεί τα εισιτίρια έκαναν 160ευρώ αν θυμάμαι καλά.Πάω γήπεδο μετά απο 3-4 ώρες ανοίγουν οι πύλες με αρκετά εμπόδια φτάνω στην κερκίδα και βλέπω επιτέλους από κοντά την σκηνή την οποία ευχόμουν να δω από το 2005.
Περίμενα το θάυμα και να βρεθώ κάτω στο field αλλά που τέτοια τύχη.Το στάδιο ήταν σχεδόν άδειο στην αρχή και είχαν την ελπίδα μήπως και μας αφήσουν να μπούμε μήπως και γεμίσει το field γιατί συναυλία έτσι δεν μπορούσε να γίνει.Στην θύρα της κερκίδας μας που οδηγούσε στο field μαζεύτηκε κόσμος 2 ώρες
πpιν την συναυλία αλλά δεν έγινε τίποτα οπότε ξαναγύρισα πίσω.
Τελικά 45 λεπτά πριν την συναυλία μαζεύται κόσμος πάλι κάτω τρέχω και εγώ με τον φίλο μου και ξαφνικά ανοίγει η θύρα και μέχρι να μπορέσουν να την ξανακλείσουν 100-150 άτομα μέσα σε αυτά και εγώ\:D/ .Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, αφήνοντας πίσω securitades που φώναζαν για εισιτήριο.Τ αστείο ήταν ότι όσοι είχαν εισιτήριο για το field ήταν χαλαροί με τις μπυρίτσες τους και ξαφνικά μόλις μας είδαν να τρέχουμε τα έχασαν.Θυμάμαι μια κυρία με μια μπύρα στο χέρι να λέει “Oh this is crap !!”.Το ξέρω ότι δεν ήταν σωστό αλλά μπροστά στο όνειρο μου δεν υπολόγιζα τίποτα.Τελικά βρέθηκα μπροστά και αριστερά στην πλευρά του Keith.Μπροστά μου είχα 2-3 άτομα και άλλα τόσα στα αριστερά που είναι ο διάδρομος.Λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει η συναυλία κοιτάζω πίσω και όλο το στάδιο πλέον ήταν γεμάτο.
Ξεκινάει η εισαγωγή με τις εκρήξεις κτλ. τα οποία τα ήξερα τόσο καιρό πριν από youtube, kai ξαφνικά τα πρώτα ακόρντα του start me up και μπροστά μου ο Keith και σε δευτερόλεπτα ο Mick.Μετά από 1 λεπτό θυμήθικα να κοιτάξω τον Ronnie και τον Charlie που συνολικά τον είδα 5λεπτά.Επειδή περίπου 5 χρόνια είμαι fan και έχω λιώσει όλα τους τα dvd σε συνδιασμό με την υπερβολική αγάπη,ήταν τόσο περίεργο που τους έβλεπα μπροστά μου.Απίστευτο συναίσθημα.Ο κόσμος από την αρχή μέχρι το τέλος τραγουδούσε και πήγαινε πάνω κάτω.Ο Mick απίστευτος σε όλα του αν και με τόσο κίνηση δεν μπορούσα να τον βγάλω καλή photo lol.Ο Keith είχε το πιο τρελό βλέμα που έχω δει ποτέ σε άνθρωπο αλλά ήταν απίστευτος.2 από τα αρκετά highlights της βραδιάς ήταν όταν ο Keith ξεκίνησε να τραγουδάει το δικό του σετ.
Πίσω από τα κάγκελα του διαδρόμου ήταν η κόρη του Keith η Theodora την οποία παρατήρησε ο φίλος μου και με ρώτησε αν είναι αυτή.Του είπα ναι και της μίλησε για λίγο.Η κοπέλα είναι γενικά όμορφη αλλά σε αυτήν ακριβώς την φάση έμοιαζε με νεράϊδα που με ένα λουλούδι στο αυτί κοιτούσε με προσοχή τον πατέρα της που τραγουδούσε.Φωτό της όταν μου την στείλει επιτέλους ο φίλος μου από το κινητό του.
Αρχίζει το Miss U και η σκηνή είναι έτοιμη να ξεκινήσει.Εγώ εδώ και καιρό είχα ένα μαντήλι μαύρο με νεκροκεφαλές που το φορούρα αρκετά συχνά.Το τύλιξα και μόλις ξεκινάει η σκηνή το πετάω αν και δεν περίμενα να φτάσει.Τελικά έφτασε 1-2 μέτρα από τα πόδια του Keith.Το βλέπει χαμογελάει και κάνει μερικά βήματα το πιάνει το ανοίγει το φέρνει κοντά στην καρδία του και σκύβει κοιτάζοντας προς την μεριά μου χωρίς όμως φυσικά να ξέρει φυσικά ότι ήμουν εγώ.Μετά το έβαλε κάπου κοντά στα drums.Εγώ τρελάθηκα από την χαρά μου γιατί πλέον έκανα τα πάντα στην πρώτη μου συναυλία.Κάτω έπαιξαν το Satisfaction για το οποίο είχε έρθει ο φίλος μου :roll: και μετά ξαναγύρισαν αλλά το μαντήλι δεν φαίνοταν πουθενά και ξενέρωσα λιγάκι.
Ε μετά Jumping Jack FLash που με τις φλόγες στην αρχή πραγματκά κάηκαν τα πρόσωπα όλων και Brown Sugar.Ο Mick στο Brown Sugar πάει στην άκρη, στα σκαλιά που οδηγούν στον διάδρομο και κάνει το γνωστό “I said yeah,yeah yeah” όπου όλοι σηκώνουμε τα χέρια.Αλλά εγώ κοίταζα τον Keith και μόλις κοίταζε προς την πλευρά μου χτυπιόμουν με όλη μου την δύναμη.Τώρα αυτό μάλλον είναι στην φαντασία μου αλλά έμοιαζε να χαμογελάει και μετά να χτυπάει την κιθάρα του με τον γνωστό του στυλ.Μόλις τελειώνει έκλεισε το μάτι κοιτώντας προς εμένα.Η πένα πέρασε κοντά μου αλλά έπεσε κάτω.Κατευθείαν στα γόνατα μήπως και την βρούμε αλλά τελικά την βρήκε άλλος.Αλλά αυτό παίζει να είναι και στην φαντασία μου.
Τώρα πως παίξανε ή πόση ώρα παίξανε δεν θυμάμαι από την συνεχή ένταση.Εγώ δηλαδή από τις 2 ώρες νόμιζα ότι έπαιξαν 20 λεπτά και από τα 20 θυμάμαι 2 οπότε μπορεί να έχω μπερδέψει και κάποια φάση.Όταν βγήκα δεν θυμόμουν καν όλα τα τραγούδια που έπαιξαν.Είχε πολλές καλές φάσεις όπως η Lisa Fishcer sto I’ll go crazy και το Sympathy for the Devil αλλά ήδη το παράκανα στο blah blah και δεν βλέπω κανείς να διαβάζει όλο το post.Το μόνο που εύχομαι είναι να μην είχαν την κάμερα μαζί μου και να προσπαθώ να βγάλω photo γιατί χάνεις πράγματα από την συναυλία.Αυτά.
Τι ωραία. Μπράβο ρε, άψογα. Μία ερώτηση μόνο: Ξεκίνησες για Ιταλία χωρίς να έχεις κλείσει εισιτήρια;;; 8O
Πω πω, θυμάμαι εγώ πέρυσι στο “Miss You” δεν ήξερα πως σηκώνεται η σκηνή. Όταν ξεκίνησε το κομμάτι αφαιρέθηκα για λίγο και ξαφνικά κοιτάζω δεξιά μου και βλέπω τη σκηνή να περνάει στα 3 μέτρα από μένα :lol: . Άντε γειά!
Ξεκίνησα χωρίς να κλείσω εισιτήριο γιατί ήξερα ότι δεν είχαν πουληθεί πολλά εισιτήρια.Πάντως κάτι που ξέχασα να πω είναι ότι αν και οι Stones έχουν εντυπωσιακές σκηνές κτλ αυτό που συναρπάζει είναι οι ίδιοι.Εγώ γούσταρα να δω και από κοντά την υπερπαραγωγή αλλά τελικά ούτε την γιγαντο οθόνη δεν κοίταζα.Καθαρή ενέργεια από το συγκρότημα και τιποτε άλλο.
Στο Miss you ήξερα ότι φεύγει η σκηνή και ετοιμάζομαι να πετάξω το μαντήλι.Αλλά η σκήνη όχι μόνο προχωρούσε αλλά επίσης σήκώθηκε ακόμα ψηλότερα απ’ότι ήταν και μόλις το βλέπω λέω τωρα την κάτσαμε.Το κακό με τα κομμάτια στην B stage είναι ότι δεν βλέπεις τίποτα γιατί ο drummer kai o keybordistas είναι πλάτη και σου κόβουν την θέα.Επίσης κλείνουν και την οθόνη και φουσκώνουν την γλώσσα.Αλλά δεν πειράζει όλα ωραία ήταν.Η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου.
Αυτή η φωτό από το Ruby Tuesday ένα από τα τραγούδια που δεν περίμενα να ακούσω Live
http://img380.imageshack.us/img380/5782/p5080092ir9.jpg
Αυτό από το απίστευτο Can’t you hear me knocking
http://img443.imageshack.us/img443/411/p5080098ns8.jpg
Αυτό για την Φωτεινή γιατί μάλλον ο Keith είναι η αδυναμία της.Προσπάθησα να βγάλω καλές photo με τον Keith αλλά ήταν δύσκολο.
http://img292.imageshack.us/img292/2049/p5090120de9.jpg
Τέλος εδώ Sympathy for the Devil όπου o Mick έχει ανέβει μπροστά στην οθόνη.Πολυ εντυπωσιακό
http://img337.imageshack.us/img337/4913/p5090137ro1.jpg
Ωχ, άκουσες “Ruby Tuesday”; Τυχερέ. Θα είχα δακρύσει στη θέση σου!
Ευχαριστώ που φτιάξατε τις φωτό.Εγώ το Ruby Tuesday γενικά δεν το πολυεκτιμούσα,αλλά στην συναυλία ήταν απίστευτο.Γενικά έπαιξαν 3-4 κομμάτια που δεν το περίμενα.
Keefer, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!! Απ’ ότι διάβασα, έχεις όλα τα χαρακτηριστικά και κλασικά συμπτώματα μετά από την πρώτη σου συναυλία των Stones (μπερδεμένη αίσθηση του χρόνου, ενθουσιασμό, αναρώτηση αν το χαμόγελο του Keith ήταν για σένα κλπ κλπ) Να είσαι σίγουρος ότι αυτή τη βραδιά θα τη θυμάσαι και θα την αναπολείς για χρόνια…
Επίσης σε παραδέχομαι που έκανες ολόκληρο ταξίδι χωρίς να έχεις εισιτήριο!!! 8O Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς!!
Πολύ ωραίο το review σου, το διάβασα όλο και ζήλεψα πολύ :lol: … Κρίμα που δεν κατάφερες να πιάσεις την πένα!
Και ευχαριστώ πολύ-πολύ για τη φωτογραφία του Keith Ναι, ο Richards είναι η αδυναμία μου, νομίζω φαίνεται
Σου εύχομαι πολλές-πολλές ακόμη συναυλίες, και να περνάς πάντα τόσο καλά!
5,4 εκατομμύρια λίρες για μία συναυλία!8O :? :lol2:
[I]5,4 εκατομμύρια λίρες για μία συναυλία έλαβαν ως αμοιβή οι Rolling Stones! Οι γερόλυκοι έδωσαν παράσταση διάρκειας 80 λεπτών στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης στη Βαρκελώνη για τους περίπου 500 καλεσμένους της Deutsche Bank, αποσπώντας αυτό το τεράστιο ποσό!
Ο Μικ Τζάγκερ είχε κάθε δικαίωμα να αστειευτεί με τους παρευρισκόμενους: “Σας ευχαριστούμε που μας καλέσατε. Το καλύτερο μέρος προέρχεται από τα μπόνους σας…”.[/I]
http://www.pop-rock.gr/news/preview_news.asp?CATEGORY_id=78&NEWS_DATA_ID=63310
Πάντως παρεμπιπτόντως το εν λόγω μουσείο είναι απίστευτο. Όπως και γενικά όλα τα μουσεία στη Βαρκελώνη. Όπως και γενικά όλη η Βαρκελώνη είναι τρομερή πόλη…:thumbup: :bow2:
τέτοια ώρα πριν μια βδομάδα ήμoυν στο τρένο προς brno για να απολαύσω και εγώ τους Stones… ήταν όντως τρομερό το show, τα σκηνικά, η απόδοσή τους, το setlist… όλα τέλεια… μέχρι και ο καιρός μας έκανε την χάρη και σταμάτησε να βρέχει μισή ώρα πριν βγουν…
κορυφαίες στιγμές τα all down the line (που δεν περίμενα καθόλου να το παίξουν), you can’t always get what you want, you got the silver, Ι’ll go crazy, jumping jack flesh και φυσικά το paint it black… photos έβγαλα λίγες, αλλά video αρκετά… θα τ΄ανεβάσω κάποια στιγμή…
και εγώ το ίδιο έπαθα!!! νόμιζα ότι από τον διάδρομο απλά θα περπατούσαν προς τη μικρή σκηνή… και ήμουν 2-3 μέτρα μακριά απτον διάδρομο έχοντας στο νου μου να αρχίσω το video μόλις ξεκινήσουν… και ξαφνικά στο miss you σηκώνεται η σκηνή και έρχονται προς το μέρος μου… και προσπάθησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα να βγάλω τη κάμερα… ιδού το αποτέλεσμα συγκλονιστική στιγμή να τους βλέπεις από τόσο κοντά… και όπως είπαν και η fotini με τον keefer όντως πιστεύεις ότι ο keith σε κοιτάει…
το μόνο αρνητικό στη συναυλία (και το οποίο δυστυχώς μέτρησε αρκετά) ήταν το τσέχικο κοινό… ενώ ήμουν αρκετά μπροστά, ήταν πολύ χαλαροί… τραγικά ήρεμοι… φανταστείτε στο paint it black, κυριολεκτικά ήμουν ο μόνος εκεί γύρω που χοροπήδαγα… αλλά δν υπήρχε περίπτωση να ξενερώσω μιας και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που έκανα αυτό το ταξίδι… ευτυχώς που το παίξανε…
Υ.Γ τεράστια μορφή ο Κeith… απλά θεός…