Απο τα χειροτερα εξωφυλλα ever…#-o#-o#-o
Let it bleed και Sticky fingers απο μενα.
Μαλλον λιγο παραπανω το Sticky fingers λογω 2 κομματιων: Bitch (το ριφακι δεν υπαρχει) και Sister Morphine, το πιο ψυχοπλακωτικο κομματι τους, ολα τα λεφτα οταν μπαινει το σολακι μετα το πρωτο λεπτο…
παιζει τωρα για 3η σερι φορα το exile ,και μπαινει το σολο του shine a light κ σε θυμηθηκα
παρε κ τρελη κριτικη…προσκυνω.
[B]Hoo boy…this album has been having its dick sucked for so long now it must be a little sore around the edges…right?
Where does a work like this fit into todays compressed file-no-cover -no-jacket-no-liner-note -no balls-overly affected “gee i hope we can get our song in a car commercial or myspace feature world?”
This was before rock music got a complex about being a rock star and before a guitar hero was a video game for fat kids.
Look its ok to have your own mobile recording studio its ok to escape to france to avoid taxes and rent a mansion and shoot smack and fuck models and snort cocaine and fall down drunk…because we are The Rolling Stone and we are manifesting what it means to be a rock star and to bring the goods at the end of the day too.
Most bands today will not ever make to their "Exile On Main Street " phase because they haven’t got the guts.
So yeah, yeah sure some of the mixes are a bit muddy and im sure that it sounds like shit as a compressed file but get a vinal copy ,crack it open, pull out the postcards from france, stare at the freak show photos read the lyrics and listen to Rock N Roll the way Satan
intended it sound …down and dirty, drunk, fucked and not seeing any way out…its last call in hell and that fat bitch at the end of the bar is lookin better every minute…
“…got to scrape the shit right off yer shoes…”[/B]
Θρεντ για στοουνς με μόνο 6 σελίδες; Ποιός καθυστερημένος ψήφισε την τελευταία επιλογή; Πάμε καλά ρε σεις;
Sticky Fingers, Their Satanic Majesties Request τα αγαπημένα μου και εννοείται ότι οι Στοουνς είναι κορυφή, δεν το συζητάμε καν.
Mόνο 4 είμαστε οι “καθυστερημένοι”???
Μάλλον όχι αλλά οι άλλοι ντρέπονται ν’αποκαλυφθούν… Εσείς είστε συνειδητοποιημένοι καθυστερημένοι! 
Eν μέρει συμφωνώ αλλά είναι και το THE WALL…
Βέβαια το δεύτερο βγήκε γύρω στις 28 Νοεμβρίου του 1979 αν θυμάμαι καλά…
respect!
:lol:
Τεράστιοι οι Rolling Stones, h τετράδα Beggars Banquet, Let It Bleed, Sticky Fingers και Exile On Main Street είναι από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών και είναι απίστευτα δύσκολο να βρω άλλο συγκρότημα που έβγαλε τέσσερις τέτοιες δισκάρες στη σειρά.
Ηρθε, λοιπον, η ωρα να ασχοληθω σοβαρα μαζι τους.
Διοτι μεχρι τωρα ξερω αρκετα κομματια τους (ενδεικτικα Under My Thumb, Brown Sugar, Street Fighting Man, Tumbling Dice, Get Off My Cloud, I Can’t Get No, Paint It Black, Angie, Sympathy For The Devil και αλλα που δε μου 'ρχονται τωρα), δεν ασχοληθηκα ποτε σοβαρα μαζι τους, καθως η δισκογραφια τους ειναι τεραστια.
Ξεροντας αρκετα κομματια τους, ομως, ξερω και τι ψαχνω.
Αν καποιος μου πει σε ποιους δισκους τους θα βρω αυτο το ψυχεδελλικο hard blues (ετσι μπορω εγω να το περιγραψω, δεν ξερω αν ειναι ακυρο) ηχο κομματιων οπως το Under My Thumb ή το Brown Sugar, θα του ειμαι ευγνωμων.
ΥΓ.: Τα μπαλαντοειδη τους δε μ’ ενθουσιαζουν τοσο.
Άκου το ΧΤΕΣ.
ας τοποθετηθω και εγω επι του θεματος!
οι ρολινγκ στοουνς για μενα ειναι ισως η μεγαλυτερη μπαντα των 60ς (οι μπητλς αν και τους σεβομαι δεν μ αρεσουν)…
εβγαλαν 4 δισκαρες καθαρου ροκ απανωτα τα οποια τα βαζω στο πανθεον της ροκ μουσικης (Exile, Sticky, Let it Bleed, Beggars Banquet) τα οποια πηγαν την μουσικη ενα βημα παραπερα… καταπιαστηκαν με την ψυχεδελεια με μεγαλη επιτυχια (Their Satanic Majesties) και με τα πρωτα τους πηγαν της ροκαμπιλυ μουσικη ενα βημα παραπερα απο κει που την ειχαν αφησει οι θρυλοι των 50ς τσακ μπερυ και τζερυ λη λιουις! βεβαια απο γκοουτ χεντ σουπ αρχισαν να χαλανε αλλα αυτο δεν μειωνει καθολου τη ΤΕΡΑΣΤΙΑ συμβολη που χαν στο να φτασουν τη μουσικη εκει που ειναι τωρα! τεραστιο RESPECT για αυτη την τιτανοτεραστια μπαντα!:roll:
Λοιπόν ξεκινάς με: Let It Bleed και Beggar’s Banquet/Sticky Fingers. Παίρνεις και ένα Get Your Ya-Yas out (live, αλλά δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα της μπάντας). Τέλος πας στο καλύτερο album Που έχει βγει στην ιστορία, δηλαδή στο Exile On Main St. Άκου το κανα δεκαήμερο μέχρι να το καταλάβεις. Μετά άκου το πάλι γιατί στην πραγματικότητα δεν κατάλαβες τίποτα. Ε μετά είσαι μόνος σου. Αν θες πάντως Stones να διδάσκουν ωμή ψυχεδέλια (ένα είδος που δεν τους άρεσε καν κιολας!) άκου το Satanic Majesties Request.
edit: Το Goats Head Soup είναι καλό, αλλά ακούγονται λίγο βαρεμένοι, σαν να μη το νιώθουν… Eμένα και το Bigger Band (2005) μου άρεσε…
Επιπροσθέτως στα αριστουργήματα που ανέφεραν οι αγαπητοί pantelis79 , savealekos κ hobbes θα αναφέρω κ την τεραστιότατη 90’σ δισκάρα “Bridges To Babylon”. Αλλά βέβαια εννοείται πρέπει να τσεκάρει κανείς αρχικά όσα αναφέρθηκαν… 
- 1 για το Bridges To Babylon.
Aπλά είναι Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ, ΠΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙ EVER το χωματακι αυτου του πλανήτη.
Εναι φοβερό αυτό που κάναν και προσέφεραν στον πολιτισμο του προηγουμενου αιωνα αυτοί οι άνθρωποι. Είχαν τα πάντα στον τέλειο βαθμό.
- [B]Aγαπημένη μου στοουνική περίοδος :[/B]
η πρώτη πρώτη τους, στα γενοφάσκια τους 1962 - 1966, μέχρι και το Aftermath, τότε που παίζαν ως επι το πλείστον ενα καθαρόαιμο λευκό rhythm n blues τοσο καλά όσο ποτέ άλλοτε απο λευκο καλλιτεχνη.
- [B]Αγαπημένα μου κομμάτια :[/B]
- Get Off My Cloud
- Under My Thumb
- Satisfaction
- Miss You
- Gimme Shelter
- [B]Ποιά θεωρω τα καλύτερα κομμάτια των Stones :[/B]
- She’s a Rainbow :
είμαι 32 ετών, ακομα παραδέχομαι οτι υπολείπονται πολλά ακόμα να ακουσω στη μουσικη, αλλα αυτο το θεικο ασμα ειναι μεσα στα 2-3 που οταν το ακουω ακομα και τωρα ανατριχιαζω και ενιοτε δακρυζω. Εαν απο τα συγκλονιστικοτερα κομματια στην ιστορια της μουσικης.
- Satisfaction :
καθε νεα παρεα που μαζευεται για να φτιαξει γκρουπ, το πρωτο πρωτο κομματι που πρεπει να μαζευονται ολοι μαζι παρεα στο δωματιο και να ακουνε ειναι αυτο. Το κομματι επιτομη της rock n roll μουσικής.
- Sympathy For The Devil :
δε χρειάζεται να μας συστήσεις τον εαυτό σου Μικ. Μετά από αυτό το κομμάτι σε έμαθε όλος ο πλανήτης απο άκρου εις ακρον.
- Under My Thumb :
αυτό το ανυπερβλητο ασμα δικαιολογει το “είχαν τα παντα στον τελειο βαθμο” που γραφω πιο πανω. Θεικο ρυθμικο κιθαρισμα απο τον Ριτσαρτνς, φανταστικη μπασογραμμη απο τον Γουαιμαν, αψεγαδιαστο ντραμινγκ απο τον τελειοτερο ντραμερ στην ιστορια του ροκ εν ρολ.
- Ruby Tuesday :
ισως η καλύτερη rock μπαλάντα ever. Ανατριχιαστικό πιάνο, φλάουτο και εκπληκτικοί στίχοι. Μαζι και με τα φωνητικα αυτου του σπουδαιου τραγουδιστη οπως ο Μικ Τζαγκερ, κανουν αυτο το κομματι ενα μελωδικο κονσερτο οπου ο Μοτσαρτ και ο Μπετοβεν θα ηταν σιγουρα υπερηφανοι.
- [B]Aγαπημένα μου αλμπουμ :[/B]
- 12 χ 5
- Let It Bleed
- Out Of Our Heads ( US )
- Decembers Children
- Goats Head Soup
- Bridges To Babylon
8O :? :-s #-o
Γουατεβερ…
Δε συγκρατηθηκατε οι περισσοτεροι στις προτασεις σας (δε λεω ολοι) και δεν ξερω αν κοιταξατε τι ακριβως ψαχνω.
Οπως και να 'χει, θα κανω την ψακτικη μου και θαδω.
Θενκς, παντως.
Ετσι μπραβο να βλεπω καυλες για πραγματικα ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπαντα κ οχι καποιο χιπστερ δημιουργημα του 6μηνου
Iron το τελος του δρομου στους stones ειναι μονο ενα αλμπουμ φιλε.αν θα φτασεις μεχρι εκει η θα σταματησεις πιο πριν , ειναι δικο σου θεμα.αλλα στη πιο ψηλη κορυφη , σε μερη απατητα απο το 99,9999% των αλμπουμ που εχουν βγει ειναι μονο αυτο
[SPOILER][B]Exile On Main Street[/B][/SPOILER]
τσιμπα οπως ειπαν κ οι πριν απο μενα τα beggras/let it bleed/sticky fingers
τσιμπα κ το [B]hot rocks[/B] πουναι απλα ισως το καλυτερο best of compilation ever
και θα συμφωνησω με τον hobbes
το exile ειναι παραπανω απο δισκος , ειναι ροκ βιωμα , κ παιζει να στα ‘σκασει’ κ μετα απο χρονια
αμα στα σκασει , παει τελος.
Δεν ξερω ποια ειναι η κορυφη και που θα φτασω.
Εγω θελω να ακουω μονιμα αυτο mindfuckin’ hard blues (στα δικα μου αυτια ο ορος ε) που ακολουθει:
Aν αυτο βρισκεται στα Beggars Banquet/Let It Bleed/Sticky Fingers, ειναι αυτα που μου χρειαζονται προς το παρον.
Παλικαρι μου χτυπα το κεφαλι σου, κουτουλα το στον τοιχο, κανε οτι θες αλλα απο τη στιγμη που η προσωποποιηση του rock n roll Κιθαράκος Ριτσαρντ, εχει γραψει στην αυτοβιογραφια του οτι “[I][B]τις λίγες φορες που επαιξα επανω στη σκηνη με αλλο ντραμερ, καταλαβα ποσο τυχερος ειμαι ολα αυτα τα χρονια που ειχα τον Τσαρλι διπλα μου[/B][/I]”,
[SIZE=“6”]ΠΑΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΑΧΑΙΡΙ-ΜΠΑΛΤΑΣ-ΤΣΕΚΟΥΡΙ !!![/SIZE]
Δε παιζεις με αυτα τα πραγματα.
Μα ακομα και να ισχυ[B]Ε[/B] αυτο που λες, ουτε ο ιδιος ο Keith δεν το χαρακτηριζει “τελειοτερο”.
Απλα, λεει οτι με αυτον ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ περισσοτερο σαν παιξιμο.