[QUOTE=Angel of Death;879220]To πρωι πηγαινοντας στη σχολη ακουγα στο mp3 μου το children of the sea στο repeat και προσπαθουσα να συγκρατηθω.
Ίσως το καλύτερο κομμάτι που τραγούδησε με τους Sabbath…
Προσωπικά πάντα τον θεωρούσα πολύυυυυυυυυυυυυ καλύτερο από το νερόβραστο Ozzy. Μου άρεσε να ακούω τα κλασικά τραγούδια των Sabbath από εκείνον παρά από τον Ozzy …
http://www.youtube.com/watch?v=B2dGui_bjpk
υ.γ
awake,οταν σου λεω αγορι μου πως εχεις κανει τη μαλακια επιστημη,γτ τσινας?
Παιδια, το εμαθα σημερα το πρωι οταν ειχα σκοπια στο στρατοπαιδο. Πραγματικα δεν μπορουσα να το πιστεψω. Μετα καθομουν απλα σαν χαζος, κοιταγα το ξημερωμα και σιγοτραγουδουσα για περιπου 2 ωρες το Heaven & Hell (το καλυτερο κομματι ολων των εποχων κατα την γνωμη μου) ξανα και ξανα.
Ρε παιδια, ποσοι τεραστιοι εχουν πεθανει μεσα στα τελευταια 2 χρονια??? Steele, Midnight, Dio, Witchhunter, Tenkula, Baxter
Να μην πουμε την τελευταια δεκαετια γτ μονο απο ονοματα οπως Schuldiner, Darrell, Baloff, Kimball πραγματικα σφιγγετι η καρδια σου…
Δε ξέρω, αλλά ένα απο τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκα χθες μόλις το μαθα ήταν οτι ζούμε πραγματικά μια μεταβατική εποχή, όπου πολλοί μεγάλοι φεύγουν, ο ένας μετά τον άλλο… γαμώτο δηλαδή.
Πέφτουν με κρότο δυνατό, σαν αρχαίοι θεοί…
πολυ φοβαμαι οτι μεσα στα επομενα 10 χρονια θα μετρησουμε πολλες ακομα απωλειες…
Πωω γαμωτο, εχτες ακομα δεν ειχα συνειδητοποιησει ακομα τι βομβα εσκασε. Ειχε γαμηθει η ψυχολογια μου βεβαια, στο μαγαζι ειχα βαλει να παιζει μονο Dio, αλλα τωρα εχω αρχισει να το νιωθω πληρως οτι πεθανε καποιος που προσφερε τοσα πολλα οχι μονο στη μουσικη που αγαπαω αλλα και σε μενα προσωπικα με τραγουδια και στιχους που ειτε ουρλιαζα εκστασιασμενος ειτε σιγοτραγουδουσα μελαγχολικα σε διαφορες καταστασεις.
Και τωρα πεθανε. Δε τον ειχα γνωρισει ποτε απο κοντα οπως ο Kagouras αλλα νιωθω σα να πεθανε ο κολλητος μου γαμωτο.
Τεραστιο το ευχαριστω μου για ολα αυτα που εδωσε.
R.I.P.
A Letter To Ronnie
5/16/2010
Dear Ronnie,
I just got off stage in Zagreb. I was met with the news that you’ve passed on. I’m kind of in shock, but I wanted you to know that you were one of the main reasons I made it onto that stage to begin with. When I first saw you in Elf, opening for Deep Purple in 1975, I was completely blown away by the power in your voice, your presence on stage, your confidence, and the ease with which you seemed to connect to 6000 Danish people and one starry-eyed 11 year old, most of whom were not familiar with Elf’s music. The following year, I was so psyched when I heard the results of you joining forces with my favorite guitar player. You guys sounded so right for each other and I instantly became Rainbow’s #1 fan in Denmark. In the fall of 1976, when you played your first show in Copenhagen, I was literally in the front row and the couple of times we made eye contact you made me feel like the most important person in the world. The news that you guys were staying in town on your day off somehow embedded itself in my brain and I made the pilgrimage to the Plaza Hotel to see if I could somehow grab a picture, an autograph, a moment, anything. A few hours later you came out and were so kind and caring… pictures, autographs and a couple minutes of casual banter. I was on top of the world, inspired and ready for anything. Rainbow came to Copenhagen a couple more times over the next few years and each time you guys blew my mind, and for a good three years were my absolute favorite band on this planet. Over the years I’ve been fortunate enough to run into you a half dozen times or so and each time you were as kind, caring and gracious as you were in 1976 outside the hotel. When we finally got a chance to play together in Austria in 2007, even though I may not have let on, I was literally transformed back to that little snot nosed kid who you met and inspired 31 years earlier and it was such a fucking honor and a dream come true to share a stage with you and the rest of the legends in Heaven and Hell. A couple of weeks ago when I heard that you were not going to be able to make it to the Sonisphere shows that we would be sharing this June, I wanted to call you and let you know that I was thinking of you and wish you well, but I kind of pussied out, thinking the last thing you needed in your recovery was feeling obligated to take a phone call from a Danish drummer/fan boy. I wish I’d made that call. We will miss you immensely on the dates, and we will be thinking of you with great admiration and affection during that run. It seemed so right to have you out on tour with the so-called ?Big Four? since you obviously were one of the main reasons that the four bands even exist. Your ears will definitely be burning during those two weeks because all of us will be talking, reminiscing and sharing stories about how knowing you has made our lives that much better.
Ronnie, your voice impacted and empowered me, your music inspired and influenced me, and your kindness touched and moved me. Thank you.
Much love,
Lars
Ρε συ awake μερικά σου post έχουν πλάκα δεν μπορώ να πω, αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε λόγος να το κάνεις αυτό.
Edit: ωραία τα λέει ο Lars.
Αλλη μια μεγαλη απωλεια.Ευτυχως για μενα καταφερα και τον ειδα live με τους Sabbath(και 2 φορες μαλιστα).
RIP
Θλιψη μονο…Ο Ronnie ως μουσικος(στιγματησε την εφηβεια μου) αλλα και ως φιγουρα(εκανε τοσα πραγματα και ποτε δεν προκαλεσε) ηταν και θα παραμεινει τεραστιος…
Προσωπικο γαμωτο που δεν ηρθε προσφατα στην Ελλαδα σολο και δεν τον εχω δει…
Καλο ταξιδι.
:(:(
Και επειδή μου έρχονται μία μία οι σκέψεις…
Ο Ronnie είναι (ήταν, θα είναι, μικρή σημασία έχει) πολύ μεγαλύτερος από τη μουσική μας… Χροιά φωνής σαν και τη δικιά του σπανίζει…
Και όπως έχω ξαναποστάρει, μπορούσε με τη φωνή του, να κάνει ακόμα και την ανάγνωση τηλεφωνικού καταλόγου, εμπειρία…
Throw me a penny and I’ll make you a dream
You find that life’s not always what it seems, no no
Then think of a rainbow and I’ll make it come real
Roll me, I’m a never ending wheel
I’ll give you a star
So you know just where you are
Don’t you know that I might be?
Your wishing well
Your wishing well
Look in the water, tell me what do you see
Reflections of the love you give to me
Love isn’t money, it’s not something you buy
So let me fill myself
With tears you cry, why?
Time is a never-ending journey
Love is a never-ending smile
Give me a sign to build a dream on
Dream on…
Throw me a penny and I’ll make you a dream
You find that life’s not always what it seems
Love isn’t money, it’s not something you buy
So let me fill myself
With tears you cry
I’ll give you a star
So you know just where you are
Someday, some way
You’ll feel the things I say
Dream for a while
Of the things that make you smile
'Cause you know
Don?t you know
Oh, you know
That I’m your wishing well
Your wishing well
Your wishing well
I wish you well
I’m your wishing well
Smile on ρε μούτρο 
Μεγάλη απώλεια για το hard rock / heavy metal, αλλά κυρίως για την μουσική γενικότερα.
Αντίο Ronnie, άφησες το στίγμα σου στην αιωνιότητα και είσαι πλέον αθάνατος.
Rest in Peace
ακουστηκε ποτε ειναι η κηδεια???και που θα γινει…?
εκκλησια στην μνημη του θεου ντιο πρεπει να κανουμε…
ολη μερα ειμαι σκατα… πολυ σκατα…
Αρε Ronnie τι μας εκανες ρε φιλε. Μας αφησες εδω στη γη εμας να τυρρανιομαστε και εσυ πετας στον ομορφο ουρανο. Σε ευχαριστουμε για την μουσικη σου, την υπεροχη μεγαλη φωνη σου και την μαγεια που μας εδωσες απλοχερα για να ταξιδευουμε με τα αθανατα διαχρονικα τραγουδια σου.
Ο RONNIE JAMES DIO ταξιδευει μακρια πια για να πιασει ο ιδιος με τα χερια του το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.
Σε ευχαριστουμε RONNIE DIO. Την αθανασια την κερδισες με το σπαθι σου μεσα απο τη μουσικη. Ειναι δικια σου. Σου αξιζει.
