Rosetta - A Determinism of Morality

λοιπόν,
είμαι σίγουρος πως πολλοί περίμεναν αυτόν το δίσκο.μέσα σ’αυτούς είμαι κι εγώ.
με την πρώτη ακρόαση φαίνεται πολύ καλό.ειδικά τα σλάτζ φωνητικά είναι φοβερά πορωτικά και τα σημεία που ρίχνουν τις ταχύτητες είναι τα καλύτερα.
ξεχώρισα τα blue day for croatoa και το ομότιτλο που κλείνει εντυπωσιακά το δίσκο.
θέλει τις ακροάσεις του αλλά όπως είπα φαίνεται πάρα πολύ καλός δίσκος.
επίσης όμορφο εξώφυλλο.
πείτε κι εσείς απόψεις.

Καλό ακούγεται. Εννοείται, όμως, ότι Galilean Satellites δεν ξαναβγαίνει…

μάλλον έτσι φαίνεται.
πάντως μια χαρά είναι και το καινούριο.
γενικά είναι ωραία μπάντα.

Λοιπον, μετα τις πρωτες ακροασεις εχω να πω οτι για μενα απο οτι εχω ακουσει εως τωρα προκειται για το δισκο της χρονιας!

Σιγουρα δεν ειναι Galilean Satellites αλλα φενεται να ειναι παρα πολυ καλο δισκιον και βεβαια δεν απογοητευει.

Ειδικα το ομωνυμο ειναι απο τα καλυτερα τραγουδια που εχουν γραψει μεχρι τωρα οι Rosetta.

[SIZE=“6”]ΔΙΣΚΑΡΑ [/SIZE]

κομματαρες ολα αλλα ξεχωριζω το Ayil:bow2::bow2:

mike μεγαλος 8εος (εκανε και το artwork του αλμπουμ)

δεν μπορω να γραφω σεντονια, ειναι μπανταρα

Θα ήθελα να ευχαριστήσω σε πρώτη φάση τον φίλο the horror που ξεκίνησε το συγκεκριμένο threadάκι για λόγο που θα εξηγήσω πιο κάτω. Την μπάντα την ανακάλυψα πριν από μερικούς μήνες στα πλαίσια του promotion της τότε εμφάνισης τους στην Αθήνα. Προκειμένου να πάρω μια γεύση είχα κατεβάσει το Wake/Lift, υλικό το οποίο πέρα από 1-2 κομμάτια δεν με πολυσυγκίνησε, και έτσι πίστεψα ότι τίποτα δεν θα μου έδινε το ερέθισμα να ξανα ασχοληθώ μαζί τους. Πόσο λάθος όμως ήμουν… Το thread αυτό στάθηκε αφορμή να κατεβάσω την νέα τους κυκλοφορία, η οποία έχει στην κυριολεξία παρασύρει τα μυαλά μου αλλού για αλλού. Τι απίστευτη δισκάρα είναι αυτή; Αλήθεια, πόσες νέες κυκλοφορίες διακατέχονται από τόσο έντονο συναίσθημα; Πολύ δύσκολα album με εντυπωσιάζει στον βαθμό αυτό και μακάρι να του δωθεί η σημασία που του αξίζει. Άντε να κυκλοφορήσει και επίσημα! Ολοκληρώνοντας, διέκρινα κάποια κολακευτικά σχόλια για το “Galilean Satellites”, για πολλούς βλέπω θεωρείται το top. Θα το τσεκάρω και αυτό, μονάχα όταν μου το επιτρέψει το “A Determinism of Morality” :slight_smile:

αμα βαλεις το satellites

να εχεις ευκαιρη διπλα σου , μια στολη αστροναυτη

καλο ταξιδι.

αυτό.
το a determinism of morality είναι από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς so far.
πάντως στη δισκογραφία των rosetta έρχεται δεύτερο.το magnum opus τους είναι το gaelilean satelites.
πάντως χαίρομαι να ανακαλύπτει κάποιος ενδιαφέρουσα μουσική από ένα thread που ξεκίνησα.και εγώ θα μάθω κάποια αλλη δισκάρα από κάποιο thread που θα ξεκινήσει κάποιος άλλος και έτσι πάει.ωραία πράγματα.

Το ταξίδι ξεκίνησε. Ήδη ανατρίχιασα από τα πρώτα λεπτά του Departe… Πραγματικά σκυλομετανιώνω που δεν έδωσα το παρόν στην Αθηναική τους εμφάνιση. Υπομονή μέχρι την επόμενη φορά.

Το Departe είναι από τους μεγαλύτερους ύμνους που έχουν γραφτεί σε αυτό το είδος…

Το λιγοτερο καλο τους σε γενικες γραμμες, αλλα δισκαρα και παλι. Απο τη μια μου κανει ψιλομπαμ πως προκειται για concept δισκο λογω των τιτλων, απο την αλλη εχω την εντυπωση πως ειναι η πρωτη φορα που καθησαν να γραψουν ‘‘τραγουδια’’, αντι για ‘‘δισκο’’. Οι δομες ειναι πιο, χμ, συγκροτημενες, να ειπω, χανουν λιγο σε ατμοσφαιρα (το ‘‘Wake’’ σαν κομματι δεν ξαναγραφεται, τελεια και παυλα), αν και για να πω την αμαρτιαμ, μπορει μετα απο 2 μηνες να σας λεω αλλα ντ αλλων επειδη η μιση ουσια αυτου του γκρουπ ειναι οι στιχοι του, και κρινοντας απ τον τροπο που τα χουν δεσει, πρεπει να εχουν ζουμι + αυτη τη φορα. Οποτε let’s wait and see.

And the journey to Europa still goes on…!

εμενα μου φενεται ασυγκρητα καλο… θα δειξει…

Δεν αντιλεγω, συγκρισεις καμνω. Απλα το πρωτο ειναι (για μενα τουλαχιστον) οτι καλυτερο βγηκε απο αυτη τη φαση, ενω το δευτερο εχει δυο (εκ των πεντε) all time favorite tracks, οποτε.

καλα το πρωτο δεν συγκρινεται με τιποτα. Αντε μονο με τα Times of Grace / Grace !!!

α οχι, νταξ, τους Neurosis δεν τους μετραω. παιζουν μπαλα σε αλλα επιπεδα.

Οκ ευκολα το καλυτερο τους ειναι οντως το Galilean Satellites νομιζω αλλα και αυτο εδω οργωνει συμπαντα. Παρα πολυ ωραια κομματια ολα. Το εχω βαλει σε repeat στο pc, στο αμαξι, στο ipod πριν κοιμηθω… Εiδικα το Revolve
Ταξιδια λεμε. Δισκαρα. Για μενα οντως το καλυτερο της χρονιας μεχρι τωρα.

Bump γιατί την είχα υποτιμήσει αυτή τη δισκάρα!!

Την ξανάκουσα και έχω πάθει ταράκουλο. Δεν ξέρω γιατί δεν μου είχε κάνει αίσθηση την πρώτη φορά που την άκουσα.

Εντάξει, το ομώνυμο ξεχωρίζει σαν κομμάτι, αφού είναι έπος από τα λίγα, αλλά για μένα η τελειότητα βρίσκεται αφενός στο Je N’en Connais Pas La Fin που μου προκαλεί ανατριχίλες, με ταξιδεύει και με κάνει να κοπανιέμαι ταυτόχρονα, και αφετέρου στην τριάδα Release/Revolve/Renew που παίζει να είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω ακούσει στο ποστ ροκ, γενικότερα.

Αλλά εντάξει, όλος ο δίσκος είναι απίστευτος. Και βασικά, είμαι τόσο ενθουσιασμένος αυτή τη στιγμή, που είμαι στο τσακ να καταφύγω σε συγκρίσεις με Galilean Satellites…

είδα τον darth vader να κοιτάει το θρεντ και ζήλεψα! Περνάω λοιπόν να καταθέσω σέβας στη δισκάρα και χωρίς να είμαι ειδικός στη μπάντα, τολμώ να πω ότι μ’ αρέσει παραπάνω από το galilean. Μπορει να είμαι και λιγο false, αλλα αυτα παθαινεις οταν μαθαινεις μια μπαντα καθυστερημενα:)