Θέρισαν και στη Θεσσαλονίκη οι RT… σε μια ασφιχτικά γεμάτη αποθήκη του Μύλου (1000 - 1200 άτομα πρέπει να τα χωράει)
θυμήθηκα εποχές που είδαμε στο συγκεκριμένο χώρο Slayer…Death…αλλα και Mercyful Fate μου λειψε ο Μύλος…τα τελευταία 4-5 χρόνια Υδρόγειος…8ball και principal είχαν την αποκλειστικότητα στους συναυλιακούς χώρους…η παλιά φουρνιά της πόλης όμως δεν ξεχνάει τις πρώτες συναυλίες που είδε στο Μύλο… Gamma Ray…blind guardian…stratovarius…skyclad…ided earth κτλ…σε μια εποχή τόσο μακρινή που το εισιτήριο κόστιζε 3.000 - 3.500 δραχμές
to setlist που παίχθηκε ήταν αυτό της Κυριακής …που σημαίνει πως είχαμε μερικές απώλειες…θα προτιμούσα να είχαν κόψει τα τραγούδια πριν το non serviam αλλά δεν γκρινιάζω γιατί σας καταλαβαίνω εσάς τους καβλωμένους με τα παλιά τους…
δεν είχα ακούσει ξανά το thou art lord που έπαιξαν (societas satanas)…καταιγιστικό και κόλαση στα μπροστά της συναυλίας από το κοινό…μου φερε λίγο απο venom το συγκεκριμένο τραγούδι… πολύ θα ψηνόμουν να ακούσω και το fire and blood των thou art lord (με το τέλος του τραγουδιού να περιλαμβάνει το soundtrack του game of thrones σε μια εξαιρετική και metal εκδοχή του)
ο ήχος είχε τα θεματάκια του… υπήρχαν στιγμές που δεν διακρίνονταν τα samples… τα drums ήταν αρκετά ψηλά…αλλα λεπτομέρειες όλα αυτά μπροστά στη γενικότερη εικόνα
ανέβηκαν πολλές κλάσεις οι RT απο το ξεκίνημά τους μέχρι και σήμερα…και η Θεσσαλονίκη τους τίμησε χθές (με 10 ευρώ είσοδο, δεν υπήρχε δικαιολογία για απουσία)
στα αξιοσημείωτα της βραδιάς… η κοπελίτσα που δεν δίσταζε να κάνει συνεχως stage diving…
18 χρόνια σε συναυλίες…δεν είχα δει ποτέ θυληκό να επιδίδεται στο συγκεκριμένο σπορ…και μιλάμε για ωραίο θυληκό
ΥΓ. τελευταία βλέπω όλο και περισσότερα γκρουπ με στολισμένο μικρόφωνο Αναπολώντας πολλά χρόνια πίσω… μόνο έναν θυμάμαι να το χρησιμοποιεί κατά κόρον εκείνα τα παλιά τα χρόνια…και το όνομα αυτού King Diamond
Μα τον Necromayhem, όταν οι Rotting Christ αποφασίσουν επι σκηνής να τιμήσουν το υλικό τους μέχρι και το A Triarchy…στα μάτια και τα αυτιά μου γιγαντώνονται ακόμα περισσότερο…ακόμα και αν αποτελώ ίσως μια σχετική μειοψηφία πια…σε ένα 2ωρο ισοπεδωτικό show μέσα σε ένα κατάμεστο Principal, το γκρουπ αφιέρωσε σχεδόν το μισό setlist στην πρώτη (και καλύτερη κατ’ εμέ) περίοδο του, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά οτι το old school συναίσθημα δεν έχει χαθεί διόλου…βασικά είναι πολύ καλύτεροι ζωντανά σε αυτό το υλικό συγκριτικά με το σχετικά παραφορτωμένα στουντιακά πρόσφατα δημιουργήματα τους…γνώμη μου πάντα…αυτά και εις το επανιδείν…
Οι Rotting Christ μας κυρίευσαν. Κι ας μην έπαιξαν τίποτε από το αγαπημένο μου Khronos. Sold out και μόνο αγάπη. Από τις καλύτερες συναυλίες των τελευταίων ετών στην πόλη, θαρρώ.
Τέλεια όλα εχθές! Και ο κόσμος, και το μαγαζί και ο ήχος του μαγαζιού! Και ακόμη πιο τέλειοι οι Rotting Christ τους οποίους είχα χρόνια να δω. Πολύ ωραία η χθεσινή βραδιά!
Εχει περασει μια βδομαδα και 2 μερες και ακομα σκεφτομαι σε πολλες φασεις μεσα στη μερα τις απιστευτες συναυλιες του προηγουμενου Σ/Κ. Το μεγαλειο αυτης της μπαντας φαινεται απο την εκπληκτικη αποδοση τους στην σκηνη και την πωρωση που βγαζουν, την καταθεση ψυχης σε καθε γαμημενη συναυλια… Αιωνιος σεβασμος.