το καινουργιο!
Triarchy, μαλλον.
Και γενικα (θα ακουστω λιγο υπερβολικος, αλλα πιστευω πως) οι Christ ειναι μεχρι και το ‘‘A Dead Poem’’. Το οποιο παιζει να ναι το δευτερο αγαπημενομ. Απο εκει και περα μου αρεσαν και τα επομενα, αλλα να, δε μου βγαζουν το feeling εκεινων των κυκλοφοριων. Καλοι δισκοι, αλλα λειπει το grandeπωστολενε.
Εξαιρεση αποτελει το Khronos, το οποιο συγκριτικα στεκεται ενα κλικ παραπανω.
Το τελευταιο btw ηταν καλο, αλλα μ’ φανηκε σαν ενα ‘‘παμε να παιξουμε σαν το Triarchy με speedαρισμενες ταχυτητες να θυμηθουμε τα παλια’’ και δεεεν. Παρομοια περιπτωση με το περσινο Burst (ασχετο, φαινομενικα) το οποιο μπορει να μ αρεσει αρκετα σαν δισκος μεμονωμενα, αλλα καπου χτυπα ευαισθητη χορδη και ξενερωνω.
Συμφωνώ απόλυτα. Οι RC μέχρι τότε είχαν το κάτι παραπάνω. Μετά δεν έχασαν την ποιότητα, αλλά ίσως να έγιναν λίγο πιο επαναλήψιμοι.
Πώς μπορεί να σ’ αρέσει ένας δίσκος μεμονωμένα αλλά συνολικότερα να σε ξενερώνει?:-k
Eγώ διαφωνώ. Το Theogonia είναι δισκάρα, και έχει και στοιχεία διαφορετικά από τα παλιά τους. Σίγουρα θέλανε να κάνουνε ένα πισωγύρισμα και ιδιαίτερα μετά από τον, για μένα, χειρότερα δίσκο τους(Sanctus Diavolos) αλλά το κάνανε με απόλυτη επιτυχία και με φοβερή έμπνευση.
Αν και ποτε δεν εχω αναλυσει εις βαθος αυτη την μπαντα, την σεβομαι και την θαυμαζω απεριοριστα και… ε… ξερω δυο-υρια πραγματακια…
Δικο μου αγαπημενο ειναι το ‘A Dead Poem’. Πιο μελωδικο, με gothic στοιχεια… Επ΄σιης πωροτικα τα Theogonia (το πιο ωριμο τους για εμενα) και Sanctus Diavolos.
Mπα? Δεν έχω ποστάρει εδώ πέρα…? Τέσπα… Φοβεροί οι Rotting Christ! Τι να λέμε τώρα? Υπερμέγεθοι οι άνθρωποι… Δεν παίζονται… Η μοναδική (ίσως και καλύετρη που υπάρχει) black metal μπάντα που ακούω. Οι στίχοι είναι κατασπληκτικοί (τρελαίνομαι όταν έχουν αρχαία ελληνικά μέσα) και η μουσική άκρως πορωτική! Αγαπημένο μου άλμπουν το Dead Poem πιο ατομσφαιρικό με γκόθικ στοιχεία απο τα υπόλοιπα…
Α! Πήγε κανείς στην 20 years anniversary στο 8ball Θεσσαλονίκης? Αν δεν ήταν περίοδος εξετάσεων ρε γαμώτο θα πήγαινα…
θα πηγαινα εγω αλλα εμαθα οτι θα παιξουν απτα πρωτα τους σονγς οποτε[-X
Η καλύτερη συναυλία τους που έχω δει είναι πριν 3-4 χρόνια στο An που παίξανε μόνο παλιά! Μιλάμε για την απόλυτη καλτιά!
Eλα ρε ομαδαρα ετσι!
Aπο το myspace της μπαντας:
NEW SONG’S COMPOSING PROCESS
New songs’ composing proccess has almost been completed and the band is ready to enter the studio for the recording sessions of its upcoming album that will follow up the very succesfull latest band’s album THEOGONIA.
Sakis will take care of the production again and as being the main composer too he declares that he had his most tripy and exchausted simoultaneously experience on his career squeezing his mind drowing down ideas that will follow up the band’s latest album THEOGONIA and the end of the process find him as well as the whole band totally convicted that they finally managed it.
We haven’t more to say than proving it with the upcoming recordings and ofcourse with its release that roughly estimated to be released in January 2010.
αντε να δούμε. Μακάρι να μην μοιάζει με το Theogonia.
Ban στον παναγιωτη!
δεν ξερω με τι δε θελω να μοιαζει(ολα τους τα υπεργουσταρω), αλλα θελω να μιοαζει με khronos.
αχχχ…λατρεύω Rotting Christ!!!
παρόλο που η προφορά έχει πλάκα… xD
λίγα τα λόγια σου για την προφορά του Σάκη κοπελιά! :lightsabre::lightsabre:
ααααα!!!:lightsabre:
λίγα τα λόγια σου…οκ??
χαχαχαχαχαχα!!!:lol:
Γιατί ρε συ δισκάρα είναι το Theogonia! Εγώ ελπίζω σε κάτι ακόμα πιο black…
Rotting Christ forerer
ROTTING CHRIST Listening Session, November 1st 2009
Πριν από 3 χρόνια τέτοια εποχή είχα την τύχη και την τιμή να ακούσω για πρώτη φορά τον νέο τότε δίσκο των Rotting Christ ονόματι Theogonia. Η επιτυχία που γνώρισε αυτό το album είναι κάτι που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε μιας που αυτό είναι γνωστό γενικότερα και θα μακρηγορήσουμε χωρίς λόγο. Αυτό που πρέπει να αναφέρουμε όμως είναι πως με το Theogonia η μπάντα πήγε ένα βήμα παραπέρα χάρη στον μοναδικό τρόπο σύνθεσης των κομματιών αλλά και των νέων στοιχείων που προστέθηκαν στον ήχο της. Με τον δίσκο αυτό οι Rotting Christ συζητήθηκαν αρκετά και αυτό που ήταν άξιο απορίας όλο αυτό τον καιρό, είναι το πόσο πιο πέρα μπορούν να πάνε, πόσο εύκολο είναι να ξεπεραστεί ένα album σαν το Theogonia και τέλος, τι άλλο θα μπορούσε κανείς να περιμένει από μια μπάντα με 20 χρόνια παρουσίας και με τόσους δίσκους στην πλάτη της. Τουλάχιστον αυτά είναι τα ερωτήματα που απασχολούσαν το δικό μου ανήσυχο μυαλό. Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν το απόγευμα της πρώτης ημέρας του Νοέμβρη αυτά τα ερωτήματα λύθηκαν μιας που είχα την τιμή, όπως τρία χρόνια πριν, να ακούσω το πολυαναμενόμενο νέο album των Rotting Christ, το οποίο ακόμα δεν έχει κάποιο επίσημο τίτλο και θα κυκλοφορήσει για λογαριασμό της Γαλλικής Season Of Mist, καλώς εχόντων των πραγμάτων στις 15 Φλεβάρη του νέου έτους.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν βρέθηκα στο Grindhouse Studio (όπου έλαβε χώρα το listening session) πίστευα πως αυτό που θα ακούσω θα είναι η απόλυτη συνέχεια του Theogonia. Προς μεγάλη μου έκπληξη τα πράγματα δεν ήταν έτσι ακριβώς. Ναι μεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία από το συγκεκριμένο δίσκο (αλλά και από ολόκληρη την πορεία της μπάντας) τα οποία όμως πλαισιώνονται και ολοκληρώνονται με έναν εντελώς νέο τρόπο και με μια καινοτόμο αντίληψη όσον αφορά τον τρόπο σύνθεσης των κομματιών. Για να γίνω πιο σαφής. Τα τυπικά Rotting Christ riffs είναι εδώ, οι συνηθισμένες εναλλαγές ρυθμών είναι εδώ, τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Σάκη είναι εδώ, οι αγαπημένες σε όλους αρμονικές (ή αλλιώς τα γνωστά «σφυρίγματα») είναι εδώ, τα γρήγορα ξεσπάσματα σε συνδυασμό με τα groove-ατα σημεία ικανά να ξεσηκώσουν τον καθένα στις ζωντανές εμφανίσεις (βλ. Keravnos Kivernitos) είναι εδώ, οι μοναδικές μελωδίες δημιουργημένες από τα χαρακτηριστικά Rotting Christ leads είναι εδώ. Ο οποιοσδήποτε λοιπόν τώρα θα μπορούσε να πει πως αφού έχουμε όλα τα παραπάνω, δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να δημιουργηθεί ένας αξιοπρεπέστατος Rotting Christ δίσκος. Επειδή όμως μια από τις βασικές ανάγκες ενός καλλιτέχνη είναι να εξελίσσεται και να προσθέτει νέα στοιχεία στον ήχο του, η μπάντα δεν μένει εκεί και για άλλη μια φορά τολμάει δημιουργώντας ίσως τον πιο πειραματικό δίσκο στην μέχρι τώρα πορεία της ο οποίος σίγουρα θα συζητηθεί και θα δώσει τροφή για ποικίλα σχόλια.
Το album ηχογραφήθηκε επί Ελληνικού εδάφους, όπως και γίνεται τα τελευταία χρόνια, στους πρόποδες του Ολύμπου από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο της χρονιάς που διανύουμε στα Lunatech Studios με παραγωγό, για άλλη μια φορά, τον Σάκη. Για πρώτη φορά συναντάμε πολλές guest συμμετοχές σε διάφορα κομμάτια του δίσκου οι οποίες κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα στο album συμμετέχουν οι Magus (Necromantia) που προσωπικά με ενθουσίασε πάρα πολύ αυτό μιας που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια τέτοια συμμετοχή, τόσα πολλά χρόνια μετά από την αποχώρηση του από τους Rotting Christ. Ο Alan από τους Primordial δίνει το παρόν σε ένα τραγούδι του δίσκου και αυτό που άκουσα ήταν πραγματικά ανατριχιαστικό και από εκεί και πέρα έχουμε την συμμετοχή μιας πολυφωνικής παραδοσιακής χορωδίας από την Ήπειρο η οποία ονομάζεται Πλειάδες και φροντίζει να μας ανατριχιάσει με τα εκπληκτικά Ηπειρώτικα μοιρολόγια που μας προσφέρει σε διάφορα κομμάτια. Οι συμμετοχές όμως δεν τελειώνουν εδώ. Οι Δαιμόνια Νύμφη (Daemonia Nymphe) προσθέτουν το δικό τους «αρχαιοελληνικό» χαρακτήρα στη μουσική των Rotting Christ όπως επίσης και οι Dirty Grany Tales βοηθούν με την εμφάνισή τους στο να γίνει ακόμα πιο μαύρο και πιο σκοτεινό το όλο πακέτο. Για τέλος έχουμε μια μοναδική συμμετοχή, η οποία δεν είναι άλλη από αυτή της Diamanda Galas και θα έλεγα πως πρόκειται για κάτι αρκετά ιδιαίτερο. Τι έχουμε εδώ? Ένα κομμάτι της συγκεκριμένης κυρίας που ονομάζεται Order From The Dead από το οποίο ο Σάκης κράτησε αυτούσια τα φωνητικά και πάνω σε αυτά έγραψε μουσική με αποτέλεσμα να έχουμε ένα μοναδικό / καθηλωτικό τραγούδι που αναφέρεται στην καταστροφή της Σμύρνης.
Κάπου εδώ θα ήθελα να αναφέρω πως το συγκεκριμένο album απαιτεί πολλές ακροάσεις μέχρι ο ακροατής να μπει στο νόημα και να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Αυτό που προσωπικά παρατήρησα μόλις τελείωσε η ακρόαση είναι το ότι τα 10 κομμάτια του δίσκου έχουν μια τρομερή συνοχή και αν τα ακούσει κάποιος όλα μαζί θα του δοθεί η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με ένα 50λεπτο τραγούδι μέσα στο οποίο υπάρχουν πολλές εναλλαγές και πολλά διαφορετικά σημεία. Μην περιμένετε κάτι γλυκανάλατο και ευκολοχώνευτο. Το νέο album των Rotting Christ μπορεί να περιέχει όλα τα στοιχεία που αγαπάμε σε αυτούς αλλά πρόκειται για κάτι πολύ πειραματικό, κάτι που σφύζει τόσο από έμπνευση όσο και από οργή και το μόνο που μένει είναι να δούμε τι ακριβώς θα συμβεί μετά την κυκλοφορία του. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρουμε κάτι παραπάνω. Albums σαν το συγκεκριμένο δεν μπορούν να περιγραφούν λεπτομερώς με απλά λόγια. Το μόνο που μένει είναι να κάνουμε υπομονή μέχρι τις 15 του Φλεβάρη και από εκεί και πέρα να παρακολουθήσουμε την τροπή που μπορεί να πάρει ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Ελληνική σκηνή που ονομάζεται Rotting Christ.
Πηγη: http://www.metalzone.gr/articles.php?action=details&id=13918&lang=gr
Πάρα πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό που διάβασα! Ανυπομονώ! Ειδικά αυτό με τη Diamanda Galas πρέπει να είναι “κάπως”. Και γενικά φοβερές guest συμμετοχές, ο Magus έχει φύγει μετά το Non Serviam αν θυμάμαι καλά οπότε και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον!
υποψιαζομαι οτι θα σκασει βομβα απο τους R.C. Αναμενουμε…τα σημαδια υπερ το δεον ενθαρρυντικα…