οι νορβηγοί royksopp μόλις ένα χρόνο μετά το “junior”, κυκλοφορούν το σεπτέμβρη το “senior”.οι ίδιοι λένε πως είναι πολύ πιο εσωστρεφές, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, ακριβώς στον αντίποδα δηλαδή από τον προκάτοχό του, και με μια-δυο ακροάσεις έχουν δίκιο.
οι τρείς προηγούμενοι δίσκοι τους είναι μικρά αριστουργήματα.και αυτό με κάποιες πρόχειρες ακροάσεις δε μου φάνηκε καθόλου κακό.
να δούμε αν θα είναι καλύτερο και από το εξαιρετικό “into the great wide yonder” του μαθητή τους trentemoller…
με το φθινόπωρο πάντως να πλησιάζει, θα ακουστεί αρκετά.
μέχρι τότε…
οπως αγαπαω και ρουκσοπ, ειδικα το λαιβακι που ειχαν βγαλει(Röyksopp’s Night Out) εσπερνε-καλυτερη εκτελεση alpha male ftw-…ομορφη 80ς αισθητικη, ποπ-σπεης ατμοσφαιρα και αρκετες uber πιασαρικες μελωδιες και ρεφρενακια…πολλες αγαπες…
ανυπομονω να ακουσω το καινουριο και να τους δω και λαιβ καποια στιγμη-αν δεν κανω λαθος ειχαν ερθει και απο τα μερη μας πριν μερικα χρονια-…
νομίζω πως είχαν έρθει πέρυσι στο eject.
εγώ - δε θυμάμαι γιατί - δεν είχα πάει…
πάντως το “royksopp’s night out” είναι πράγματι από τις καλύτερες live κυκλοφορίες των 00’s.αρκετά pink floyd-ικό θα έλεγα…
αξίζει και με το παραπάνω φίλε.ειδικά αν γουστάρεις σκοτεινές ατμόσφαιρες και king crimson-ικές συνθέσεις με ηλεκτρονικό πρίσμα, θα σου αρέσουν πολύ.
τους θεωρώ από τις καλύτερες μπάντες στον ηλεκτρονικό χώρο των 00’s.
βασικα εγω τους γουσταρω γιατι εχουν ομορφο μπλιμπλικι αλλα οι συνθεσεις τους πατανε πιο πολυ σε τιποτα ζαν μισελ ζαρ, βαγγελη, φλοηντ στα wish you were here σημεια τους, παντα ομως περασμενα απο μια ποπ φορμουλα…πιασαρικες μελωδιες, ατμοσφαιρα, πιασαρικα ρεφρενακια, αρκετα 80ς europe-συνθ-ποπ συναισθημα…ειδικα για καλοκαιρι τωρα, τουμπανο…ανυπομονω πραγματικα να ακουσω το καινουριο τους…
double post, γιατί διαφορετικά θα χαθεί στο σωρό των κυκλοφοριών του φόρουμ.
ο δίσκος περιέχει κάποια τρομερά χιτάκια, που θα μπορούσαν να παιχτούν σε massive club της αθήνας το χειμώνα λίγο πριν το κέφι ανέβει στα ύψη (τα “tricky two”, “the drug” και “the fear”), αλλά στο σύνολό του είναι μάλλον ο πιο αντιεμπορικός και μεγαλοπρεπής που έχουν κυκλοφορήσει, με συνθέσεις επηρεασμένες από τον vangelis, τον jean-michelle jarre και τις πιο ψυχεδελικές instrumental στιγμές των pink floyd.
με λίγα λόγια, το έκαναν πάλι το θαύμα τους οι νορβηγοί…
To the Fear ειναι τρελο κομματι…
Παρολαυτα ο δισκος δεν εχει κανενα you dont have a clue για να σταθει στο υψος του προηγουμενου και χανει αρκετα λογω ελλειψης τραγουδιου με φωνητικα.Παρολαυτα ακουγεται πολυ ανετα,αλλα καθε περσυ και καλυτερα…
συμφωνώ για το the fear.
δε συμφωνώ όμως πως ο δίσκος χάνει λόγω έλλειψης τραγουδιού με φωνητικά και πως κάθε πέρσυ και καλύτερα.ας πούμε, το the alcoholic είναι η ιστορία ενός αλκοολικού άστεγου, που κάνει ωτοστόπ σε τρένα και ταξιδεύει από μέρος σε μέρος.η ιδέα αυτή περιγράφεται στη σύνθεση τόσο παραστατικά, που θαρρείς πως τα φωνητικά είναι περιττά.και γενικά δεν επαναπαύθηκαν στις δάφνες του προηγούμενου δίσκου, κάνοντας κάτι περιπετειώδες και δύστροπο, που πιστεύω πως θα ακούγεται πιο ευχάριστα τα φθινοπωρινά βράδια που πλησιάζουν.
Συμφωνω,γιαυτο λεω οτι ο δισκος ακουγεται ανετα και μαλιστα κατω απο αρκετες περιστασεις…
Παρολαυτα δεν παουν οι Royksopp να ειναι συναυλιακο συγκροτημα,τους ειδα τον προηγουμενο οκτωβρη στο λονδινο και ειχαν κλασσικα 4 διαφορετικες τραγουδιστριες για τα κομματια τους.Με τον καινουργιο δισκο λοιπον να απομακρυνεται πολυ απο αυτο το μοτιβο,δεν ξερω αν θα ειναι το ιδιο ευχαριστοι στα live τους,αυτο εννοουσα…
ωραιος δισκος, διαφορετικος αρκετα σε σχεση με τα προηγουμενα, λιγοτερο πιασαρικα κομματια, πιο ηλεκτρονικα-κλαμπιστικα, ψιλοεκπληξη η απουσια φωνητικων-τα οποια ομως δεν μου ελειψαν, σε σχεση με τετοιας δομης κομματια δλδ- αλλα και πολυ καλη δουλεια στο θεμα ατμοσφαιρα…οντως φερνει σε σημεια σε Vangela και Ζαν Μισελ…σιγουρα το πιο αντιεμπορικο τους αλλα γενικοτερα πολυ προσεγμενη και με μερακι δουλεια…ηδη αρκετα θα ηθελα παρα πολυ να τα ακουσω λαιβ…αυτο το the drug ειναι οντως γμστ, ειχε κολλησει στο ρηπητ για ωρες…
