Προσωπικα ο Morrissey μου αρεσει αρκετα. Εχει φωναρα, και τα τραγουδια του εχουν μια γαληνη. Στους στιχους του καταδικαζει την πολιτικη ανυπαρξια, το ρατσισμο,μιλαει για τις σχεσεις μεταξυ των ανθρωπων, την ομοφυλοφυλια κλπ.
Εσας ποια η αποψη σας;
δεν μ’αρεσει καθολου, παντα μου την εσπαγε, καθως και οι Smiths…
Καποια τραγουδια μου αρεσουν πολυ για προτεινετε κανα δισκο για εμας τους αμυητους!
βαρεμάρα και too much προβολή.
προβολη οντως …
ενας πολυ ωραιος δισκος αν θες να ακουσεις ειναι το you are the quarry 
και γω δεν τρελαινομαι.αλλα ολη η αγγλικη (και οχι μονο) indie\brit pop\σκηνη οφειλεται στους smiths και κυριως στον Morrissey.δηλαδη radiohead,oasis,suede,arctic monkeys κλπ κλπ προσκυναε smiths και morrissey
στην αγγλια λατρευεται σαν λαικο ειδωλο.επι εποχης θατσερ τα εχωνε τρελα σε βασιλιαδες και πολιτικους
επισης μεγαλοι φανς ειναι οι paradise lost,εχωντας διασκευασει το how soon is now?
επισης μεγαλο φανς ειναι και οι muse,εχωντας διασκευασει και αυτοι ενα κομματι Morrissey
και μην ξεχανε τους anthrax που εχουνε διασκευασει smiths το panic in the streets of london
οπωτε λιγακι ακυρο το οτι ειναι τοο much η προβολη, καθως κουβαλαει πανω του σχεδον 30 χρονια ιστορια
με απιστευτη επιδραση πανω σε αλλες μπαντε.
αυτό το λές για καλό; Απλά δες τα γκρουπάκια του ενός άλμπουμ που θεοποιούνται άνευ λόγου.
Επίσης δεν μιλάμε για Smiths, μιλάμε για morissey. Καλώς ή κακώς εδώ και 20 χρόνια ξέρω γω με τόσο hype και κάθε δύο μήνες εξώφυλλα στα αγγλικά “rock” περιοδικά, θέλουν σώνει και καλά να επιβάλλουν τον morissey. Οκ, είπαμε ρησπέκτ, αλλά όχι και αυτός ο χαμός και το hype.
Δεν έχω ακούσει και πολλά τραγούδια του αλλά μου αρέσει πολύ η φωνή του…Tο you have killed me είναι ένα από τα αγαπημένα μου!
hype τρελο γινεται με τα νεα συγκροτηματα τυπου arctic monkeys,franz ferdinand,kaizer chiefs και τετοια!
ο morrissey για να καταλαβεις ειναι κατι σαν τους metallica.οπωτε βγαζει δισκο ή κανει καποια δηλωση γινεται χαμος.τα τελευταια χρονια εβγαλε 2 αλμπουμ,και λογικο ειναι να χει γινει πολυς ντορος!επισης κλεισανε νομιζω καποια χρονια απο το πρωτο νομιζω αλμπουμ το σμιθς οπωτε βγαινουν επετειακα τευχη,συνεντευξεις κλπ κλπ
ξεχασα να αναφερω οτι στο τελευταιο του αλμπουμ συνεργαστηκε με ennio morricone!!!
και οι smiths ητανε ο morrissey.οι στιχοι του επηρεασανε γενιες και γενιες.οι οπαδοι του τον θεωρουνε ποιητη!
παθαινουνε πανζουρλισμο!!!αν ασχοληθεις θα καταλαβεις.ειναι απο τους αγαπημενους οσων ασχολουνται με τετοια μουσικη.και οπαδων και media.ητανε καποτε ο αγαπημενος καλλιτεχνης του περιοδικου NME.εχω δει λαιβ που του κανουν κομματια τα ρουχα.επι εποχης smiths επειδη γουσταρε τα λουλουδια,σκαγανε ολοι στα λαιβ του με λουλουδια.αστα σου λεω
O Morrissey είναι απο κείνους τους καλλιτέχνες που η σόλο πορεία τους μπορεί να συγκριθεί με αυτή της μπαντας του ειδικα μετά τα 2 τελευταία πολυ καλά αλμπουμ του επανήλθε έντονα στο προσκήνιο.
Λάιβ τον είδα το χειμώνα στο Φάληρο και μου φάνηκε εξαιρετικός
Τώρα οι Smiths ήταν από τα γκρούπ που επηρέασαν νέα συγκροτήματα όχι μόνο στη Βρεττανία αλλά και στην Αμερική. Βεβαια δεν ήταν μόνο αυτός οι Smiths καθώς και ο Johnny Marr συμμέτείχε σε πολυ όμορφα μουσικα προτζεκτ όπως άλλοτε οι electronic σε συνεργασιά με τους Bernard Sumner (New Order), Neil Tennant (Pet Shop Boys) και άλλους αλλά και πιο πρόσφατα οι Modest Mouse που κατα την γνώμη μου κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκούς του 2007 που έφθασε νο1 στην Αμερική.
Ενα reunion των Smiths πιστεύω θα τίναζε τη μπάνκα στο χώρο αυτό αλλά γενικότερα έχουν ασχημες σχεσεις μεταξύ τους απο όσο ξέρω, και δεν το κάνουν παρόλο που πεφτει τρελλό κασερι.
κοιτα στη συναυλια του στη Θεσσαλονικη το χειμωνα, εβγαλε και εκανε διαφιμηση ενα album του. Ε, εμενα μου την εσπασε αυτο…
Morrissey και λοιποι smiths εχουν ασχημες σχεσεις. παλαιοτερα σε τουρ στην Αμερικη, λεγοταν πως ενω οι υπολοιποι smiths ξενυχτουσαν καθε νυχτα πινοντας και γλεντοντας με γυναικες, ο Morrissey ετρωγε φρουτα και λαχανικα και πηγαινε στο κρεβατι απο τις 10. 
ναι και οχι μονο.οι αλλοι κανανε και ναρκωτικα,και αυτος δεν γουσταρε καθολου.επισης πεσανε να τον φανε μετα,νομιζω ντραμερ και μπασιστας.του κανανε μυνηση για κατι λεφτα και φυσικα δικαιωθηκε απο τα δικαστηρια.επισης τον ειχαν κατηγορησει για παιδεραστια νομιζω,και φυσικα παλι αθωοθηκε.αλλα γενικα αυτο του εριξε πολυ την δημοτικοτητα.τεσπα το οτι διαφημηζε το σιντι του δεν μου λεει κατι.ποσες μπαντες βγαινουν και λενε στα λαιβ τους “ποσοι εχετε το ταδε αλμπουμ???”.
Οι Smiths ήταν μεγάλο συγκρότημα. Από τότε που διαλύθηκαν ο Μόρισεϊ βγάζει μετριότητες με εξαίρεση κάποια μεμονωμένα τραγούδια. Φυσικά παραμένει φωνάρα αλλά αυτό που έκανε με τους Smiths δεν κατάφερε και νομίζω πως δεν θα καταφέρει να το πετύχει ποτέ ξανά.
Κοιτα επειδη ξερω οπαδο του,λατρευουν σχεδον τα παντα που χει κανει.με εξαιρεση νομιζω κανα 2 αλμπουμ.
southpaw grammar ειναι το ενα και ο λογος που δεν εκατσε καλα στους οπαδους του ειναι ο ποιο ροκ ηχος που ειχε ο δισκος και τα 2 δεκαλεπτα κομματια!!!νομιζω παντως οτι το πρωτο του σολο αλμπουμ ειναι πολυ καλο,viva hate πρεπει να λεγεται και το προτελευταιο του το you are the quarry πρεπει να ναι πολυ καλο.
Νεκρανάσταση λοιπόν!!!Αλλος ενας"δανδής" της ροκ…Με ένα καταλυτικό μηδίαμα που σκάει κόκαλα ο σερ Μοrrissey είναι ο die hard,μετα τους smiths i solo καριερα του απέδειξε οτι επάξια κρατάαει τον τίτλ αυτού που εγω λέω brit rock…Πρόσφατα γυρω στο 2005 εβγαλε ενα πολύ πολύ αξιολογο δίσκο το You are the Quarry που δε με τρελανε αλλα με συγκίνησε γτ θυμήθηκα αλλους δίσκους του οπως το Βοna Drag με το everyday is lie sunday k το Viva hate που μονο κ μονο μ αυτο εδωσε το στίγμα του …Πείτε κάτι για τον Μορρισσευ ρε αλήτες…
Οι δουλειές του με τους Smiths, χωρίς να με συγκινούν, είναι αρκετά ξεχωριστές όπως και να χει και αναγνωρίζω την επιρροή που άσκησαν σε όλη τη βρετανική alternative σκηνή των '80ς… Ομολογώ πως με αγγίζουν ιδιαίτερα οι στίχοι του, όπως έκαναν και σε πολύ κόσμο εξάλλου… Συν οτι τραγούδια όπως το Bigmouth Strikes Again είναι κλασικά και ακούγονται σε κάθε σύγχρονο ροκ πάρτυ (σαν το δικό μας, χα!).
Τις σόλο δουλειές του δεν τις έχω ψάξει ακόμα, δεν έχω ακούσει παρά κάποια σκόρπια τραγούδια. Απο τα οποία το Irish Blood, English Heart είναι κομματάρα…
Μεγαλος μουσικος τοσο στη σολο καριερα του οσο και με τους Smiths )των οποιων οι 4 δισκοι ειναι αριστουργηματα).Hits οπως τα Bigmouth Strikes Again,Girlfriend in a Coma και φυσικα το all time classic How Soon is Now(το οποιο εχει χαρακτηριστει απο το τυπο ως το Stairway to Heaven των 80’s)εχουν αφησει εποχη.
κ απ οτι διάβασα μόλις…ετοιμάζει Φεβρουάριο του 09 νεο δίσκο που θα ονομάζεται “Υears of refusal” …Oψόμεθα…
Εκνευριστικός, σνομπ, υπερβάλλων, εριστικός αλλά ταυτόχρονα καυστικός, ετοιμόλογος, διαβασμένος και τρομερά ταλαντούχος.
Η περίοδος Smiths είναι φυσικά ανεπανάληπτη και αφήνει χιλιόμετρα πίσω την προσωπική του καριέρα (από την οποία ξεχωρίζω τα viva hate & vauxhall and I γιατί είναι πάρα πολύ όμορφοι δίσκοι). Βεβαίως εκεί παίζει ρόλο και ο Johnny Marr, ο οποίος χρωματίζει τις συνθέσεις με ένα από τα ομορφότερα tones κιθάρας που έχω ακούσει καθώς και το στιβαρότατο rhythm secton τους, το οποίο στις post-punk εξάρσεις βγάζει μάτια.
Φυσικά και όλα τα Smiths ήταν, είναι και θα παραμείνουν εξαιρετικοί δίσκοι (διαχρονικότητα) ασχέτως αν εγώ εκνευρίζομαι με τα πολλαπλά best-of (για τα οποία ευθύνεται σε μεγαλύτερο βαθμό ο Moz) & θεωρώ το ντεμπούτο των Stone Roses καλύτερο απ’ότι κυκλοφόρησαν.
Επίσης live, ήταν αρκετά καλός, αλλά μάλλον είναι η τελευταία φορά που έδωσα και θα δώσω τόσα λεφτά για συναυλία (άσχετο σχόλιο).
Αυτός και η Joan Baez με σκοτώνουν κάθε φορά που τους ακούω. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ .