22 Αυγουστου 2017, Sacred Reich στο Κυτταρο. Μια μερα πριν στις 21 Αυγουστου γυρισα στην δουλεια μετα απο αδεια και αυτη την συναυλια την περιμενα εναγωνιως για να μου χρυσωσει καπως το χαπι για την πικρα που φερνει το τελος των διακοπων. Και ετσι και εγινε.
Εφτασα στο Κυτταρο κατα τις 20:30 ωρα που γινοταν το signing session με τους Sacred Reich οι οποιοι ηταν πολυ χαλαροι και φιλικοι με ολους. Πηρα τις απαραιτητες υπογραφες στα βιβλιαρακια των δισκων, εβγαλα φωτογραφιες με τα μελη της μπαντας και ακολουθησε η εμφανιση των Released Anger.
Η μπαντα τα εσπασε κανονικα και μας εβαλε για τα καλα στο κλιμα της βραδιας. Καλοπαιγμενο και τσιτωμενο thrash metal με εντονες αναφορες σε Kreator κυριως εποχης Terrible Certainty, τοσο μουσικα οσο και στα φωνητικα του τραγουδιστη. Ο κοσμος ανταποκρινοταν και τα αιματα αρχισαν να αναβουν απο νωρις. Τους ειχα ξαναδει, μου αρεσαν και τοτε, μου αρεσαν ακομα περισσοτερο αυτη την φορα και θα ηθελα να τους ξαναδω. Δεμενοι και με ωραιο ηχο και παιξιμο.
Με το χρονοδιαγραμμα να τηρειται, στις 22:15 ακριβως και με το Layed To Rest να παιζει απο τα ηχεια σαν εισαγωγη οι Sacred Reich βγηκαν στην σκηνη και αυτο που ακολουθησε για την επομενη 1 ωρα και 20 λεπτα ηταν ενα thrash μακελειο. Με ηχο δυνατο αλλα και καθαρο απο το πρωτο κιολας κομματι, με τα οργανα να ακουγονται ολα οπως πρεπει και με τον κοσμο να ειναι εξαρχης ζεστος και ετοιμος για ανελεητο κοπανημα. Η προσελευση θα μπορουσε να ειναι καλυτερη, αλλα με δεδομενο το γεγονος οτι μιλαμε για τελη Αυγουστου, περιοδο που πολλοι ειναι ακομα σε καλοκαιρινη αδεια, πηγε καλα.
Υπαρχουν οι περιπτωσεις μπαντων που ειναι απολυτα επαγγελματικες και πιο “στημενες” και “χορογραφημενες” πανω στην σκηνη και οι περιπτωσεις μπαντων που ειναι καπως πιο χυμα και old school στο στησιμο τους πανω στην σκηνη. Γουσταρω αμφοτερες τις προσεγγισεις αναλογα τι ταιριαζει στην εκαστοτε μπαντα. Οι Sacred Reich ανηκουν στην δευτερη κατηγορια και γαμωτο τους παει. Πραγμα απολυτα λογικο μιας και ποτε δεν εγιναν πραγματικα “μεγαλοι” και απο την αλλη δεν θα μπορουσα να φανταστω τον Phil Rind με τα παραπανισια κιλα να παιρνει συγκεκριμενες ποζες πανω στην σκηνη.
Old school thrash metal live με μπολικο groove λοιπον με το setlist οπως ηταν αναμενομενο να βασιζεται στις 3 πιο δυνατες κυκλοφοριες τους τα Ignorance, Surf Nicaragua και The American Way. Απο το λυσσασμενο ντεμπουτο τους Ignorance επαιξαν το ομωνυμο κομματι και τα Death Squad, Victim Of Demise, Violent Solutions, Administrative Decisions συν την εισαγωγη του Layed To Rest, απο το μεταβατικο Surf Nicaragua EP ειχαμε τον ομωνυμο υμνο, το One Nation και την διασκευη στο War Pigs των Black Sabbath ενω απο το πιο ωριμο groovy και mid-tempo The American Way ακουστηκαν και παλι το ομωνυμο και τα Love…Hate, Crimes Against Humanity, State Of Emergency, Who’s To Blame και I Don’t Know. Απο εκει και περα ειχαμε και 2 κομματια απο το Independent, το ομωνυμο και το Free. 16 κομματαρες ολα τους και η εισαγωγη, αλλα δεν μου εφτασαν, θα ηθελα και τα υπολοιπα 3 κομματια που δεν παιχτηκαν απο το Ignorance τα No Believers, Rest In Peace και Sacred Reich καθως και το Draining You Of Life απο το Surf Nicaragua. Αν και ειδικα για τα κομματια που δεν επαιξαν απο το Ignorance ηταν γνωστο απο την συνεντευξη που ειχε δωσει ο Rind τον Ιουλιο στο Metal Hammer και ελεγε οτι καποια κομματια δεν του κανει αισθηση να τα παιζει πλεον live. Ας επαιζαν κατι ακομα απο το Independent ή απο το Heal που δεν επαιξαν τιποτα. Δεν θελω να γκρινιαξω αλλα θεωρω οτι τους επαιρνε ανετα για 2-3 ακομα κομματια.
Αλλα τα εδωσαν ολα με την αποδοση τους. Ακριβεια στο παιξιμο ολων των θεματων τους, ενας Greg Hall στα ντραμς που τα σαρωνε ολα (εδω να θυμισω οτι ηταν πιθανος αντικαταστατης του Dave Lombardo στους Slayer οταν εκεινος ειχε προσωρινα αποχωρησει στην διαρκεια της περιοδειας για το Reign In Blood και ο Kerry King ηταν μεγαλος φαν της μπαντας). O ιδρυτης Jason Rainey στην rhythm guitar φοβερος ενω ο Wiley Arnett στην lead guitar ηταν εκπληκτικος στο παιξιμο του χωρις να χανει νοτα και με ιδανικη χρηση του tremolo. Οσο για τον frontman Phil Rind πληθωρικη μορφαρα με groov-ατο παιξιμο στο μπασο και την χαρακτηριστικη φωνη του να ειναι σε πολυ καλα επιπεδα. Ωραιος και χαβαλεδιαρης στην επικοινωνια του με το κοινο, ειχε και γενεθλια εκεινη την μερα και του εφεραν τουρτα και σφηνακια πανω στην σκηνη.
Ειχα ξαναγραψει στο thread οτι ενω το κοινο ηταν φουλ ενεργητικο οπως πρεπει σε ενα thrash metal live, υπηρχαν πολλες περιπτωσεις over the top σκηνικων με καποια συγκεκριμενα ατομα να κανουν stage diving ανα 3λεπτο, οπως και το γεγονος οτι αναψε καπνογονο το οποιο σε κλειστο χωρο και μαλιστα οχι ιδιαιτερα μεγαλο δεν ειναι καθολου ασφαλες. Γενικα μια χαρα τα mosh-pit, το stage diving κτλ αλλα να υπαρχει και ενα μετρο που να σεβεσαι και τον διπλανο σου.
Οπως και να 'χει ηταν μια high energy συναυλια που με εκανε να ξεδωσω και να περασω φοβερα απο μια μπαντα που επαιζε πωρωμενη και δεν εκανε αγγαρεια αλλα γουσταρε τοσο πολυ που ηταν εκει.
Υ.Γ. Γαματο το σχεδιο στο T-Shirt που πουλαγαν το οποιο ηταν το ιδιο με αυτο που ειναι στην αφισα της περιοδειας…
