στον τρίτο δίσκο τους οι νορβηγοί sahg πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να έχουν δικό τους thread στις κυκλοφορίες.αναλαμβάνω λοιπόν τη βρώμικη δουλειά…
η αλήθεια είναι πως περίμενα να μου αρέσει λίγο περισσότερο.τελικά δε φαίνεται να ξεπερνά το II.είναι όμως άλλος ένας εξαιρετικός heavy δίσκος από τους τρείς black metal μουσικούς.μάλιστα, στο “spiritual void” (μαζί με το “mother’s revenge” τα αγαπημένα μου του δίσκου) που κλείνει το δίσκο, νομίζω πως φανερώνουν και κάποια bm ψύγματα στο τρέμουλο της κιθάρας.
σίγουρα όσοι δεν έχετε ξανακούσε κάτι από αυτούς αξίζει να τους τσεκάρετε.η μουσική τους μπορεί να έχει ευρεία απήχηση.
πραγματικα πολυ ωραιο δισκακι νομιζω μου αρεσει λιγο περισσοτερο απο τα 2 προηγουμενα αλλα θελω να το ακουσω κι αλλες φορες. Παντως καποια κομματια ειναι πααρα πολυ κολλητικα… θα το τσιμπησω σιγουρα
Εγω παλι τους Sahg τους θεωρω ενα απλα πολυ αξιολογο συγκροτημα. Μ αρεσαν τα δυο πρωτα, τα εχω αγορασει κιολας, αλλα δεν τραβαω και τα βυζια μου απ την πορωση δλδ. Θα τ ακουσουμε κι αυτο ομως οταν ξεμπερδεψουμε με τα τωρινα, το ‘‘to listen’’ list μου ειναι μεγαλο δυστυχως. Θελω ν αφομοιωνω και τπτ, αμα ειναι να περνανε στο ετσι… =\
ειναι τεραστια καυλα βασικα ο δισκος. αλλες πεντε ακροασεις και θα εχουμε το εξης: 3>1>2
επισης χορρορ δεν ειναι τρεις οι μπιεμ μουσικοι των sahg, μονο ο μπασιστας.
ντάξει, και ο iversen παίζει στους manngard που είναι του ακραίου ήχου γενικότερα.
πάντως για μένα η εξίσωση είναι 2>3>1 με το 3 όμως να ανεβαίνει στην εκτίμησή μου με κάθε ακρόαση.
πω μωρέ, που κολλάς κι εσύ?
η αλήθεια είναι πως στο λύκειο την ώρα της άλγεβρας και της γεωμετρίας διάβαζα αθλητική εφημερίδα…είμαι σκληροπυρηνικός θεωρητικός εγώ.8)
στην αριθμητική ναι, είμαι καλύτερος (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω…:-s).
θα συμφωνήσω απόλυτα.δε χρειάζεται να κάνεις πάντα πισωγύρισμα για να νιώσεις το καυτό ατσάλι.
το ρεφραίν του shadow monument δε λέει να ξεκολλήσει από το κεφάλι μου.και αυτό το spiritual void μπορώ να το ακούσω 10 φορές στο ριπίτ!
υπάρχει το πισωγύρισμα σε στυλ “ξεπατικώματος”, που ακούγοντάς το νομίζεις πως ακούς μπάντα της δεκαετίας από την οποία έγινε το ξεπατίκωμα.
και υπάρχει και το ξεπατίκωμα που δανείζεσαι κάποια στοιχεία από το παρελθόν, τα κάνεις απόκτημά σου, και τα ενσωματώνεις έντεχνα στη μουσική σου.
οι sahg ανήκουν στο δεύτερο πισωγύρισμα.
Ενώ ακούγοντας Sahg (που και μένα μου άρεσαν πολύ οι πρώτοι τους δύο δίσκοι και ελπίζω να μ’ αρέσει και ο καινούριος) νιώθεις ότι ακούς μπάντα των 00’ς ας πούμε.
Από το Ι ό,τι δεν μπορείς να το βρεις στους sabbath των 70ς (όχι πολλά), το βρίσκεις άνετα στο heavy rock των 90ς. Τίποτα καινούριο, τίποτα “δικό τους”. Πολύ ωραία δοσμένα ωστόσο. Το ΙΙ το είχα ακούσει ελάχιστα και έχω να το ακούσω από τότε, αλλά απ’ ό,τι θυμάμαι τα παραπάνω ίσχυαν και γι’ αυτό. Από το ΙΙΙ άκουσα μερικά τραγούδια και είχαν μια ελαφρώς πιο 80ς αύρα, τίποτα καινούριο ωστόσο. Επίσης, κάποιος που το ψάχνει θα μπορούσε να πει ότι οι αξέπτ τουλάχιστον παίζουν σήμερα αυτά που οι ίδιοι έπαιξαν τότε, ενώ για οι sahg παίζουν πράγματα που άλλοι έπαιξαν. Το αν και πόσο καλά το κάνουν είναι άλλο θέμα. Όπως άλλο θέμα είναι και το ότι το νέο αξέπτ γράκχε δεν πιάνει μία μπροστά στο I
εγώ πάντως συμφωνώ με τον somnambulist…
βέβαια δε λέω πως κάνουν κάτι καινούργιο.εγώ αναφερόμουν στη διαδικασία σύνθεσης και όχι τόσο στο αποτέλεσμα.έτσι κι αλλιώς πτα μέλη των sahg παίζουν και σε άλλες μπάντες.
παρόλα αυτά, ενώ οι επιρροές τους είναι στα 80’s, δε μου ακούγονται τόσο 80’s.έχουν μια φρεσκάδα, η οποία είναι εμφανής σε κομμάτια όπως το “spiritual void”.
