και πάλι, θα τσεκάρω…
Ευχαριστώ 
Samael-Ceremony Of The Opposites (1994)
To Black Metal μπορεί να γεννήθηκε στα (τέλη των) 80ς αλλά είναι αδιαμφισβήτητο ότι γιγαντώθηκε στα 90ς. Ο ήχος (και κάποια περιστατικά) που το έκαναν γνωστό είναι αυτός των πρώιμων Bathory,Darkthrone, Mayhem κτλ. Να υπάρχουν μελωδικές γραμμές, πόσο μάλλον πλήκτρα/συνθεσάιζερς στο black ούτε για πλάκα, πιο πολύ για κακόγουστο αστείο θα έμοιαζε. Όπως πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Μια από τις πρώτες και καλύτερες, οι Ελβετοί Samael. Ξεκίνησαν το αρχαίο 1987 και ήδη πριν από το ντεμπουτο τους, κάναν χρήση από πλήκτρα. Αγαπάω τα δύο πρώτα τους αλλά μεγάλη θέση στην καρδιά μου έχει το εφιαλτικό ''Ceremony Of The Opposites''.
Τα πλήκτρα στους Samael δεν είναι συνοδευτικά. Ηγούνται. Ας τα πάρουμε από την αρχή. ΟΛΕΣ τις συνθέσεις, ΟΛΗ την μουσική την γράφει ο Xytras. Ο drummer δηλαδή. Και πληκτράς σε ΟΛΟΥΣ τους δίσκους εκτός από αυτόν που τα χρέη αναλαμβάνει κάποιος Rodolphe H.(με λίγα τα ψωμιά του στους Samael). Και η μουσική που γράφει ο Xytras πατάει πολύ στα πλήκτρα, βασίζεται πολύ στην ατμόσφαιρα που αποδίδουν. Χτίζεται πάνω σε αυτά αλλά κρατάει την σημαία του black metal περήφανη ψηλά. Ακραία και βλάσφημη. Ανατριχιαστική όπως πρέπει. Θυμάμαι τον συνομίληκο μου Καστοριανό ξάδερφο (τότε 15ρηδες) να μου λέει ότι την μέρα που πρωτάκουσε το ''Baphomet's Throne'' έβλεπε εφιάλτες όλη νύχτα. Δεν του χε ξανατύχει, δεν του ξανάτυχε. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο μου του δίσκου (και μοναδική σύνθεση που βοηθά και ο Vorphalack που με την σειρά του έχει γράψει όλους τους στίχους). Μια συμφωνία με τον Διάβολο. Πρέπει να πούλησαν τις ψυχές τους για να εμπνέυστηκαν τόσο πολύ. Μια αλληλουχία σκοτεινών στιγμών πληρώνουν τον αέρα και το νιώθεις που τις αναπνέεις, που τις καταπίνεις. Και είναι διαβολικά πιασάρικο, παραμόρφωμένες κιθάρες, σαγηνευτικά κρουστά, τσιριχτά φωνητικά, βεβηλωτικά πλήκτρα και βλάσφημοι στίχοι.
Το ''Ceremony Of The Opposites'' δεν είναι όμως single. Έιναι ένας ολοκληρωμένος δίσκος γεμάτα... κακούδια. Το μαύρο ταξίδι ..από νωρίς φαίνεται. Επικίνδυνες σκέψεις προσαρμόζονται με ήχους και γαρνίρονται με καταραμένες ψυχές μεταμορφωμένες σε ηλεκτρισμό. Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτή την μαυρίλα που έρχεται με το προσωπείο της μελωδίας και το εγχειρίδιο της σατανικής τους τελετής κρυμμένο κάτω από την ρόμπα της προσβάσιμης ηχητικά μουσικής τους. Η χημεία που συντελείται είναι άκρως πειραματική αλλά και επιτυχημένη με καταστροφικά αποτελέσματα. Και για να αναφέρω και ένα άλλο λατρεμένο τραγούδι, θα πω το ''Crown'' που σου παραλύει τους νευρώνες από τις ωμοπλάτες και κάτω και νιώθεις σαν ψυχολογικά τετραπληγικός με ένα ηλίθιο χαρωπό χαμόγελο. Και το όλο πακέτο συνοδεύεται με την αψεγάδιαστη παραγωγή του Waldemar Sorychta.Ωραίος ο dargaard.
Το “Ceremony of opposites” ήταν ένα τεράστιο σοκ για μένα όταν το πρωτάκουσα, γιατί πρώτη φορά άκουγα black metal σε mid-tempo ταχύτητες, με κοφτά riff και με παντελή απουσία blastbeats. Γοητευτικό στυλ είχαν οι Samael, ανεξαρτήτως γούστου. Και τα επόμενα δύο (“Passage” & “Eternal”) είναι πολύ καλά.
Άσχετο, άλλα θυμάμαι ότι γούσταρα τρελά και το κομμάτι τους “Inch 'allach” που δε θυμάμαι καν σε ποιο CD είναι, μάλλον ένα από αυτά που τους έκραζαν όλοι.
Samel εγώ το σοκ το έπαθα με το Rain από το Passage που το είχα ακούσει σε μια συλλογή black metal. Στο καπάκι σχεδόν πήγα και αγόρασα το πακετάκι που είχε βγάλει τότε η Century Media με τα Ceremony of Opposites/Passage και έπεσε λιώσιμο.
Να πω την αλήθεια βέβαια το Passage ήταν που αρχικά μου είχε αρέσει περισσότερο σαν άλμπουμ. Το Opposites χρειάστηκε να περάσει λίγος χρόνος για να το συνηθίσω και να μεγαλώσει (την μαυρίλα) μέσα μου.
Πάντως η περιγραφές dargaard είναι spot on.
Ο πιο groovy black metal δίσκος που έχω ακούσει! Πραγματικά καταπληκτικός δίσκος!
Edit: Χα! το ίδιο σχεδόν είχα γράψει και το 2009(βλ. σελ. 1) 