Η Γερμανία αποδεικνύει πως είναι μουσικομάνα και πως από τα σπλάχνα της βγαίνουν όχι απλώς καλλιτέχνες, αλλά ταλαντούχοι καλλιτέχνες.
Έτσι είναι και οι SBE, που με ένα πείραμά τους μας έχουν καθηλώσει μουσικά.
Δεν ακούμε -σαφώς- κάτι καινοτόμο, αλλά μία μίξη μουσικών ταυτοτήτων στην πλήρη της αρτιότητα.
Οι SBE μάγεψαν δύο φορές το ελληνικό κοινό, το οποίο τους υποδέχτηκε θερμά σ’αυτές τους τις επισκέψεις. Και επειδή από τον Ιανουάριο του '12 είχε περάσει καιρός, είπαν να ξαναπεράσουν ένα χρόνο και ένα μήνα μετά την πρώτη τους εμφάνιση και μάλιστα χωρίς να είναι κάποιο μεγάλο τουρ προκαθορισμένο.
[RIGHT]Λάρισα, Stage Club, Φλεβάρης '13[/RIGHT]
Με συνθέσεις που κινούνται γύρω από τη space/psychedelic rock, με τα χαοτικά τους μουσικά θέματα,με μία κραουτροκίζουσα αίσθηση, με τις ανατολίτικες επιρροές τους, δημιούργησαν ένα δαιδαλώδες, μακρύ ταξίδι και μας κάλεσαν να το πραγματοποιήσουμε μαζί με το πρώτο άλμπουμ τους.
Στη συνέχεια, με πιο σκληρό ήχο, πιο δυναμικές κιθάρες (εις διπλούν:p) και τη χαρακτηριστικά “βραχνή” φωνή του Christian Peters ακόμη πιο βραχνή, “πλάθουν” ένα μυστήριο και περιμένουν από μας να το αποκαλύψουμε, δείχνοντας ξεκάθαρα το μουσικό τους πλουραλισμό.
Διανύοντας χιλιόμετρα πάνω στα live stages, οι SBE φέρνουν και ακόμη ένα διαμάντι στο φως, ένα live album.
Προσπαθώντας να είμαι όσο πιο αντικειμενική μπορώ, οφείλω να ομολογήσω πως η ζωντανή εμφάνισή τους δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ηχογραφήσεις στα studio. Με έναν ανεξήγητο τρόπο είχαν απίστευτη επαφή με το κοινό και ας είχαν όλοι τις μαλλούρες τους μπροστά στα μούτρα τους και παράλληλα εκτελούσαν άψογα τα κομμάτια τους.
Νοέμβρης γαρ εγγύς και αναμένουμε την Σαμσαρο-πλημμύρα.
Προσωπική παράκληση: Να παίξουν και το Thirsty Moon στην επόμενη συναυλία. Και ας μην είναι “μάτσο”.
Α! Και να μην ξεχάσω το εκλεπτυσμένο artwork τόσο στα εξώφυλλα των αλμπούμζ, όσο και στις αφίσες των συναυλιών…