Ένα μοναδικό λάιβ που έχασα επειδή, δεν θυμάμαι γιατί. Σάββας Κωφίδαρος στο κοινό, έπαιζε τότε στον Ολυμπιακό. Ο κινηματογράφος είχε ακόμη καθίσματα, δεν ήταν συναυλιακός χώρος, ο κόσμος καθόταν πάνω, πρέπει να έμειναν τα μισά όταν τελείωσε η συναυλία.
Μην ρωτάτε πώς τα ξέρω, συμμαθητές είχαν πάει και ειλικρινά δεν θα ξεχάσω ποτέ ούτε τα reviews τους, ούτε τα συναισθήματά τους (που εγώ απλώς ένιωσα από τα λόγια τους). Moving on…